Κική Δημουλά «Κονιάκ Μηδέν Αστέρων»
Τι συμβολίζει η λέξη θάλασσα στον τελευταίο στίχο;
Θά πεῖς / καί ποῦ δέν ἦταν τότε θάλασσα.
Η ποιήτρια περνά από την κυριολεκτική χρήση της λέξης θάλασσας, όταν αναφέρεται σε διάφορες πιθανές παραλίες όπου μπορεί να έχει τραβηχτεί η φωτογραφία, σε μία μεταφορική χρήση της στο τέλος του ποιήματος, σκεπτόμενη ότι τότε που ήταν νέοι παντού υπήρχε θάλασσα, παντού δηλαδή υπήρχε η δυνατότητα ευτυχίας. Η θάλασσα γίνεται ένα ισχυρό σύμβολο που περιλαμβάνει όλες τις θετικές έννοιες που είχαν χρωματίσει την κοινή νεότητα της ποιήτριας και του συζύγου της. Η ευτυχία της ολοκλήρωσης που βίωνε η ποιήτρια μέσα από τη σχέση της με το σύντροφό της, η νεότητα που δίνει μια αίσθηση ζωντάνιας και ξεγνοιασιάς, η πεποίθηση ότι η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες και ότι κάθε όνειρο είναι εφικτό, όλα αυτά τα συναισθήματα που γέμιζαν τη ζωή της ποιήτριας όταν ήταν νέα και εκείνος ήταν μαζί της, έρχονται τώρα να αποδοθούν με τη λέξη θάλασσα.
Έχει, βέβαια, σημασία να διευκρινιστεί ότι η διαπίστωση της ποιήτριας για την κυρίαρχη παρουσία της θάλασσας, της ευτυχίας δηλαδή, γίνεται εκ των υστέρων. Τώρα που η ποιήτρια έχει χάσει τον αγαπημένο της και δεν είναι πια νέα, τώρα που κοιτάζει τις φωτογραφίες του παρελθόντος, συνειδητοποιεί ότι τα χρόνια της νεότητας και της κοινής τους ζωής ήταν γεμάτα ευτυχία κι ευκαιρίες διασκέδασης και χαράς. Είναι πολύ πιθανό επομένως όταν ζούσε εκείνες τις στιγμές να μην κατανοούσε πλήρως το μέγεθος της ευτυχίας της, μιας και οι άνθρωποι σπάνια εκτιμούν τα δώρα του παρόντος. Σε κάθε περίπτωση, γυρνώντας στο παρελθόν της τώρα που έχει πια ολοκληρωθεί ο κύκλος της κοινής τους πορείας συνειδητοποιεί και αναγνωρίζει ότι τα χρόνια που πέρασαν ήταν γεμάτα στιγμές χαράς.
Τι συμβολίζει η λέξη θάλασσα στον τελευταίο στίχο;
Θά πεῖς / καί ποῦ δέν ἦταν τότε θάλασσα.
Η ποιήτρια περνά από την κυριολεκτική χρήση της λέξης θάλασσας, όταν αναφέρεται σε διάφορες πιθανές παραλίες όπου μπορεί να έχει τραβηχτεί η φωτογραφία, σε μία μεταφορική χρήση της στο τέλος του ποιήματος, σκεπτόμενη ότι τότε που ήταν νέοι παντού υπήρχε θάλασσα, παντού δηλαδή υπήρχε η δυνατότητα ευτυχίας. Η θάλασσα γίνεται ένα ισχυρό σύμβολο που περιλαμβάνει όλες τις θετικές έννοιες που είχαν χρωματίσει την κοινή νεότητα της ποιήτριας και του συζύγου της. Η ευτυχία της ολοκλήρωσης που βίωνε η ποιήτρια μέσα από τη σχέση της με το σύντροφό της, η νεότητα που δίνει μια αίσθηση ζωντάνιας και ξεγνοιασιάς, η πεποίθηση ότι η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες και ότι κάθε όνειρο είναι εφικτό, όλα αυτά τα συναισθήματα που γέμιζαν τη ζωή της ποιήτριας όταν ήταν νέα και εκείνος ήταν μαζί της, έρχονται τώρα να αποδοθούν με τη λέξη θάλασσα.
Έχει, βέβαια, σημασία να διευκρινιστεί ότι η διαπίστωση της ποιήτριας για την κυρίαρχη παρουσία της θάλασσας, της ευτυχίας δηλαδή, γίνεται εκ των υστέρων. Τώρα που η ποιήτρια έχει χάσει τον αγαπημένο της και δεν είναι πια νέα, τώρα που κοιτάζει τις φωτογραφίες του παρελθόντος, συνειδητοποιεί ότι τα χρόνια της νεότητας και της κοινής τους ζωής ήταν γεμάτα ευτυχία κι ευκαιρίες διασκέδασης και χαράς. Είναι πολύ πιθανό επομένως όταν ζούσε εκείνες τις στιγμές να μην κατανοούσε πλήρως το μέγεθος της ευτυχίας της, μιας και οι άνθρωποι σπάνια εκτιμούν τα δώρα του παρόντος. Σε κάθε περίπτωση, γυρνώντας στο παρελθόν της τώρα που έχει πια ολοκληρωθεί ο κύκλος της κοινής τους πορείας συνειδητοποιεί και αναγνωρίζει ότι τα χρόνια που πέρασαν ήταν γεμάτα στιγμές χαράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου