Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Όνειρο στο κύμα»
Πώς βλέπει ο νεαρός βοσκός τη Μοσχούλα; Ανταποκρίνεται το κορίτσι στα συναισθήματά του;
«- Ἔτσι ὅλο τραγουδεῖς!;.. Δὲ σ᾿ ἄκουσα ποτέ μου νὰ παίζῃς τὸ σουραῦλι!... Βοσκὸς καὶ νὰ μὴν ἔχῃ σουραῦλι, σὰν παράξενο μοῦ φαίνεται!... Εἶχα ἐγὼ σουραῦλι (ἤτοι φλογέραν), ἀλλὰ δὲν εἶχα ἀρκετὸν θράσος ὥστε νὰ παίζω ἐν γνώσει ὅτι θὰ μὲ ἤκουεν αὐτή... Τὴν φορὰν ταύτην ἐφιλοτιμήθην νὰ παίξω πρὸς χάριν της, ἀλλὰ δὲν ἠξεύρω πῶς τῆς ἐφάνη ἡ τέχνη μου ἡ αὐλητική. Μόνον ἤξευρω ὅτι μου ἔστειλε δι᾿ ἀμοιβὴν ὀλίγα ξηρὰ σῦκα, κ᾿ ἕνα τάσι γεμάτο πετμέζι.» Από τα στοιχεία που μας παρέχει το διήγημα θεωρούμε δεδομένη την έλξη που αισθάνεται ο νεαρός βοσκός για την κοπέλα και μπορούμε παράλληλα να διαπιστώσουμε την ύπαρξη κάποιου ενδιαφέροντος από την πλευρά της κοπέλας. Επειδή, όμως, η αφήγηση μας δίνεται με εσωτερική εστίαση και δεν υπάρχει παντογνώστης αφηγητής για να μας αποκαλύψει τις σκέψεις και τα συναισθήματα της Μοσχούλας, μπορούμε να υποθέσουμε μόνο πώς αισθάνεται και να εκλάβουμε την κίνησή της να απευθύνει το λόγο στο βοσκό και να σχολιάσει τη συνήθειά του να τραγουδά και να μην παίζει το σουραύλι, ως μια πρωτοβουλία της για να μιλήσουν. Η ανταμοιβή άλλωστε του βοσκού με σύκα και πετμέζι, έρχεται να ενισχύσει την αίσθηση που μας δημιουργείται πως ο νεαρός έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της κοπέλας. Οι πράξεις αυτές βέβαια μπορεί να ήταν φιλικές κινήσεις και να μην εμπεριείχαν ερωτικό ενδιαφέρον, κάτι που θα μπορούσαμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα μόνο αν η αφήγηση δινόταν από παντογνώστη αφηγητή ή αν ο βοσκός είχε το θάρρος να εκφράσει τα συναισθήματά του στην κοπέλα.
Πώς βλέπει ο νεαρός βοσκός τη Μοσχούλα; Ανταποκρίνεται το κορίτσι στα συναισθήματά του;
«- Ἔτσι ὅλο τραγουδεῖς!;.. Δὲ σ᾿ ἄκουσα ποτέ μου νὰ παίζῃς τὸ σουραῦλι!... Βοσκὸς καὶ νὰ μὴν ἔχῃ σουραῦλι, σὰν παράξενο μοῦ φαίνεται!... Εἶχα ἐγὼ σουραῦλι (ἤτοι φλογέραν), ἀλλὰ δὲν εἶχα ἀρκετὸν θράσος ὥστε νὰ παίζω ἐν γνώσει ὅτι θὰ μὲ ἤκουεν αὐτή... Τὴν φορὰν ταύτην ἐφιλοτιμήθην νὰ παίξω πρὸς χάριν της, ἀλλὰ δὲν ἠξεύρω πῶς τῆς ἐφάνη ἡ τέχνη μου ἡ αὐλητική. Μόνον ἤξευρω ὅτι μου ἔστειλε δι᾿ ἀμοιβὴν ὀλίγα ξηρὰ σῦκα, κ᾿ ἕνα τάσι γεμάτο πετμέζι.» Από τα στοιχεία που μας παρέχει το διήγημα θεωρούμε δεδομένη την έλξη που αισθάνεται ο νεαρός βοσκός για την κοπέλα και μπορούμε παράλληλα να διαπιστώσουμε την ύπαρξη κάποιου ενδιαφέροντος από την πλευρά της κοπέλας. Επειδή, όμως, η αφήγηση μας δίνεται με εσωτερική εστίαση και δεν υπάρχει παντογνώστης αφηγητής για να μας αποκαλύψει τις σκέψεις και τα συναισθήματα της Μοσχούλας, μπορούμε να υποθέσουμε μόνο πώς αισθάνεται και να εκλάβουμε την κίνησή της να απευθύνει το λόγο στο βοσκό και να σχολιάσει τη συνήθειά του να τραγουδά και να μην παίζει το σουραύλι, ως μια πρωτοβουλία της για να μιλήσουν. Η ανταμοιβή άλλωστε του βοσκού με σύκα και πετμέζι, έρχεται να ενισχύσει την αίσθηση που μας δημιουργείται πως ο νεαρός έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της κοπέλας. Οι πράξεις αυτές βέβαια μπορεί να ήταν φιλικές κινήσεις και να μην εμπεριείχαν ερωτικό ενδιαφέρον, κάτι που θα μπορούσαμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα μόνο αν η αφήγηση δινόταν από παντογνώστη αφηγητή ή αν ο βοσκός είχε το θάρρος να εκφράσει τα συναισθήματά του στην κοπέλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου