Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Όνειρο στο κύμα»
Γιατί ο αφηγητής «μετρίως ελυπήθη» για το θάνατο της κατσίκας του;
Γιατί ο αφηγητής «μετρίως ελυπήθη» για το θάνατο της κατσίκας του;
«Ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐπλήρωσα τὰ λύτρα διὰ τὴν ζωήν της. Ἡ ταλαίπωρος μικρή μου κατσίκα, τὴν ὁποίαν εἶχα λησμονήσει πρὸς χάριν της, πράγματι «ἐσχοινιάσθη»· περιεπλάκη κακὰ εἰς τὸ σχοινίον, μὲ τὸ ὁποῖον τὴν εἶχα δεμένη, καὶ ἐπνίγη!... Μετρίως ἐλυπήθην, καὶ τὴν ἔκαμα θυσίαν πρὸς χάριν της.»
Ο αφηγητής σε όλη τη διάρκεια του διηγήματος δυσκολεύεται να αποκαλύψει με ειλικρίνεια τα συναισθήματά του. Όπως δεν παραδέχεται το γεγονός ότι είναι ερωτευμένος με τη Μοσχούλα, όπως αργότερα την εκμηδενίζει λέγοντας πως τώρα πια είναι κι αυτή μια απλή κόρη της Εύας όπως όλες οι γυναίκες, έτσι κι όταν αναφέρεται στο θάνατο της αγαπημένης του κατσίκας, ισχυρίζεται ότι λυπήθηκε λίγο. Παρ’ όλο που είναι σαφές από την αναφορά του στο πνίξιμο της κατσίκας, ότι επρόκειτο για ένα γεγονός που τον στεναχώρησε πολύ: το ότι αποκαλεί την κατσίκα του ταλαίπωρη, το θαυμαστικό που ακολουθεί το επνίγη, καθώς και τα αποσιωπητικά που θέτει, αποτελούν ενδείξεις της θλίψης που προκλήθηκε στον αφηγητή, αλλά ο ίδιος προτιμά να μην αποκαλύψει τα συναισθήματά του. Ούτως ή άλλως ο αφηγητής γνωρίζει πως ο ίδιος θυσίασε την κατσίκα του όταν επέλεξε να σώσει την κοπέλα. Προκειμένου να βιώσει το όνειρο στο κύμα, έπρεπε να αφήσει την κατσίκα του να πνιγεί, οπότε η ευθύνη για το θάνατο της Μοσχούλας – κατσίκας βαρύνει τον ίδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου