Ερωτήσεις ΚΕΕ Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»: «Η αμαρτία είναι αμαρτία»: Πώς αντιλαμβάνεται η μητέρα την αμαρτία;

Bob Orsillo

Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου» 

«Η αμαρτία είναι αμαρτία»: Πώς αντιλαμβάνεται η μητέρα την αμαρτία;

Η μητέρα νιώθει πως είτε γνωρίζει ο κόσμος τι έκανε είτε όχι, είναι το ίδιο, η αμαρτία της είτε κρυφή είτε γνωστή, είναι αμαρτία και δεν παύει να τη βασανίζει και να της προκαλεί ανυπόφορες τύψεις. Η μητέρα δεν κρίνει την πράξη της με βάση τους γραπτούς νόμους της κοινωνίας, όπου η πράξη της θεωρείται ατύχημα, αλλά με βάση τους άγραφους νόμους της ηθικής και της θρησκείας, όπου η αφαίρεση μιας ζωής θεωρείται μεγάλο αμάρτημα. Η μητέρα είναι ένοχη απέναντι στο Θεό και αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει τρόπος να δικαιολογήσει την πράξη της. Όπως, όταν χρειάστηκε να σώσει το γιο της έπεσε στο χείμαρρο και ξεπέρασε τις δυνάμεις της, έτσι και για το μωρό της, έπρεπε να ξεπεράσει την κούρασή της και να το φροντίσει σωστά. Μια μητέρα είναι ικανή να κάνει τα πάντα για το παιδί της κι αυτό η μητέρα του αφηγητή το γνωρίζει πολύ καλά. Το πλάκωμα του βρέφους ήταν βέβαια ατύχημα, αλλά δεν παύει να βαρύνει τη μητέρα που αφέθηκε στην κούραση και δεν κατέβαλε για το παιδί της μια επιπλέον προσπάθεια, η οποία, όσο κι αν έμοιαζε αδύνατη εκείνη τη στιγμή, θα ήταν εν τέλει σωτήρια.

Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»: «Η μητρική στοργή ενίκησε τον φόβον της αμαρτίας. Η θρησκεία έπρεπε να συμβιβασθεί με την δεισιδαιμονίαν». Να σχολιάσετε το χωρίο.