Γιώργος Ιωάννου «Μες στους Προσφυγικούς Συνοικισμούς»
Η δομή της αφήγησης είναι κυκλική και το κεντρικό θέμα της αφήγησης παρουσιάζεται αδιάσπαστο. Πώς διαπιστώνεται αυτό;
Το θέμα του πεζογραφήματος είναι η ζωή στους προσφυγικούς συνοικισμούς, όπου οι άνθρωποι διατηρούν στενούς δεσμούς μεταξύ τους, καθώς και η έντονη επιθυμία του συγγραφέα να ζούσε κι εκείνος σ’ έναν προσφυγικό συνοικισμό, ώστε να μετείχε κι αυτός στο κλίμα ανθρωπιάς και αρμονικής συνύπαρξης. Ο Ιωάννου νιώθει εντελώς μόνος του και αποξενωμένος ζώντας στην πόλη, όπου οι άνθρωποι αδιαφορούν ο ένας για τον άλλο, γι’ αυτό και συνηθίζει να πηγαίνει στους συνοικισμούς, όπου μπορεί να παρατηρεί πώς ζουν οι άλλοι πρόσφυγες.
Η κυκλική αφήγηση στο πεζογράφημα επιτυγχάνεται με την επαναφορά του θέματος της επιθυμίας του συγγραφέα να ζούσε σ’ έναν προσφυγικό συνοικισμό, με την ανάλογη ευχή που κάνει στο κλείσιμο του κειμένου. Το κείμενο επομένως αρχίζει με το συγγραφέα να βρίσκεται σ’ ένα καφενείο ενός προσφυγικού συνοικισμού, όπου παρατηρεί με θαυμασμό τους ανθρώπους που ζουν εκεί, και κλείνει με τον συγγραφέα να εύχεται να ζούσε κι αυτός μαζί τους.
Το κεντρικό θέμα επομένως του κειμένου, η μοναξιά του συγγραφέα και η επιθυμία του να μετείχε στην ζεστή συνύπαρξη των άλλων προσφύγων, διατρέχει σταθερά όλο το κείμενο και εμφανίζεται αδιάσπαστο με την επαναφορά του στο κλείσιμο του κειμένου.
Η δομή της αφήγησης είναι κυκλική και το κεντρικό θέμα της αφήγησης παρουσιάζεται αδιάσπαστο. Πώς διαπιστώνεται αυτό;
Το θέμα του πεζογραφήματος είναι η ζωή στους προσφυγικούς συνοικισμούς, όπου οι άνθρωποι διατηρούν στενούς δεσμούς μεταξύ τους, καθώς και η έντονη επιθυμία του συγγραφέα να ζούσε κι εκείνος σ’ έναν προσφυγικό συνοικισμό, ώστε να μετείχε κι αυτός στο κλίμα ανθρωπιάς και αρμονικής συνύπαρξης. Ο Ιωάννου νιώθει εντελώς μόνος του και αποξενωμένος ζώντας στην πόλη, όπου οι άνθρωποι αδιαφορούν ο ένας για τον άλλο, γι’ αυτό και συνηθίζει να πηγαίνει στους συνοικισμούς, όπου μπορεί να παρατηρεί πώς ζουν οι άλλοι πρόσφυγες.
Η κυκλική αφήγηση στο πεζογράφημα επιτυγχάνεται με την επαναφορά του θέματος της επιθυμίας του συγγραφέα να ζούσε σ’ έναν προσφυγικό συνοικισμό, με την ανάλογη ευχή που κάνει στο κλείσιμο του κειμένου. Το κείμενο επομένως αρχίζει με το συγγραφέα να βρίσκεται σ’ ένα καφενείο ενός προσφυγικού συνοικισμού, όπου παρατηρεί με θαυμασμό τους ανθρώπους που ζουν εκεί, και κλείνει με τον συγγραφέα να εύχεται να ζούσε κι αυτός μαζί τους.
Το κεντρικό θέμα επομένως του κειμένου, η μοναξιά του συγγραφέα και η επιθυμία του να μετείχε στην ζεστή συνύπαρξη των άλλων προσφύγων, διατρέχει σταθερά όλο το κείμενο και εμφανίζεται αδιάσπαστο με την επαναφορά του στο κλείσιμο του κειμένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου