John William Waterhouse
Διαβάστε Το μοιρολόγι της Φώκιας του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και αναζητήστε κοινά στοιχεία.
Ο Παπαδιαμάντης διανθίζει και τα δύο κείμενά του με περιγραφές του φυσικού περιβάλλοντος, που επιτρέπουν στον αναγνώστη να «δει» το σκηνικό χώρο με ιδιαίτερη λεπτομέρεια.
Σημαντικό ρόλο και στα δύο κείμενα διαδραματίζει η παρουσία ενός νεαρού βοσκού, που με την ευδαιμονική του διάθεση τονίζει την ιδιαίτερη ευτυχία που προσφέρει στους ανθρώπους η επαφή με τη φύση. Αν και, χωρίς να το θέλουν, οι δύο βοσκοί θα αποτελέσουν την αιτία για να κινδυνεύσουν οι ηρωίδες των κειμένων, οδηγώντας τις ιστορίες στην κορύφωσή τους. Η Μοσχούλα θα πανικοβληθεί βλέποντας τη σκιά του νεαρού βοσκού, ενώ η Ακριβούλα θα πέσει στη θάλασσα, έχοντας χάσει το δρόμο της στην προσπάθειά της να εντοπίσει τον νεαρό βοσκό που παίζει τον αυλό.
Κοινό στοιχείο αποτελεί και ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας συνδυάζει τις ηρωίδες του με την παρουσία κάποιου ζώου. Η Μοσχούλα θα σωθεί, χάρη στην άμεση απόφαση του νεαρού να θυσιάσει τη Μοσχούλα-κατσίκα, ενώ η Ακριβούλα μετά τον πνιγμό της θα βρεθεί στην κυριότητα της φώκιας, που θα τη μοιρολογήσει.
Σημαντική είναι επίσης η αντίθεση ανάμεσα στη γεμάτη ευτυχία ανέμελη ζωή και στη γεμάτη δυστυχίες και καταπίεση ζωή, που παρουσιάζεται και στα δύο διηγήματα. Στο Όνειρο στο κύμα η αντίθεση αυτή δίνεται μέσα από τις διαφορετικές καταστάσεις που βιώνει ο ήρωας στην εφηβική και στην ενήλικη ζωή του, ενώ στο μοιρολόγι της φώκιας η αντίθεση αυτή παρουσιάζεται με τη διάσταση ανάμεσα στην ταλαιπωρημένη γριά Λούκαινα και στον χαρούμενο βοσκό. Ο βοσκός, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι εκεί υπάρχει ένα νεκροταφείο παίζει έναν εύθυμο σκοπό, προκαλώντας αγανάκτηση στη γερόντισσα που αδυνατεί να κατανοήσει πως γίνεται κάποιος να είναι ευτυχής σ’ έναν κόσμο που η μια συμφορά διαδέχεται την άλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου