Γιώργης Παυλόπουλος «Τα αντικλείδια»: Συμφωνείτε µε την άποψη ότι «Η Ποίηση είναι µια πόρτα ανοιχτή», αν και είναι απροσπέλαστη στη βαθύτερη ουσία της;

Michael Riffle

Συμφωνείτε  µε την άποψη ότι «Η Ποίηση είναι µια πόρτα ανοιχτή»,  αν και είναι απροσπέλαστη στη βαθύτερη ουσία της;

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή, είναι ένα διαρκές κάλεσμα προς τους τεχνίτες του λόγου να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως θα κατορθώσουν ποτέ να γνωρίσουν, αλλά και να κατακτήσουν τη βαθύτερη ουσία της τέχνης τους. Οι ποιητές είναι ελεύθεροι να δώσουν τη δική τους έκφανση του ποιητικού λόγου, παρουσιάζοντας την ποίηση όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται, αλλά στην πραγματικότητα η Ποίηση παραμένει πάντοτε απρόσιτη και δεν ταυτίζεται με τις επιμέρους απόπειρες των ποιητών. Η αληθινή ποίηση παραμένει απροσέγγιστη και παρά τις συνεχείς προσπάθειες των ποιητών, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα λάβει ποτέ υπόσταση. Η ποίηση υπάρχει ως ιδέα, ως το πολύτιμο δώρο του λόγου, αλλά δεν μπορεί επί της ουσίας να υλοποιηθεί.
Κάθε ποιητής έχει κατά νου την εξιδανικευμένη μορφή που θα ήθελε να δώσει στα ποιήματά του, έχει μια ιδέα για το πώς θα μπορούσε να προσεγγίσει την Ποίηση, μα οι προθέσεις των ποιητών δεν αρκούν για να συλλάβουν τη βαθύτερη ουσία της ποίησης. Η Ποίηση, επομένως, είναι το ιδανικό που θα μείνει σταθερά ανέκφραστο, μα πάντοτε ποθητό και επιδιωκόμενο από τους ποιητές. Η αδυναμία, άλλωστε, των ποιητών να οριοθετήσουν την τέχνη τους και να της δώσουν την ιδανική της έκφραση, δεν τους αποτρέπει από το να συνεχίζουν τις προσπάθειές τους, κι αυτό καθιστά την Ποίηση μια πόρτα ανοιχτή. Οι ποιητές δημιουργούν συνεχώς αντικλείδια, έστω κι αν κατά βάθος γνωρίζουν ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να συνθέσουν το ιδανικό εκείνο ποίημα που επίμονα τους διαφεύγει, κι αυτό γιατί αισθάνονται πως εκείνο που δίνει στην Ποιητική Τέχνη την ιδιαίτερη μαγεία της είναι ακριβώς η αδυναμία τους να την κατακτήσουν.