Ιστορία Β΄ Λυκείου: Οι Καρολίδες και η ακμή της φραγκικής δύναμης (πηγή)

Ιστορία Β΄ Λυκείου: Οι Καρολίδες και η ακμή της φραγκικής δύναμης (πηγή)
 
Αντλώντας στοιχεία από το παρακάτω κείμενο και αξιοποιώντας τις γνώσεις σας, να απαντήσετε τεκμηριωμένα στα εξής:
α. Ποιοι ήταν αρμόδιοι στο κράτος του Καρλομάγνου για την στρατιωτική και την πολιτική διοίκηση και ποιοι για τα οικονομικά ζητήματα και την είσπραξη των φόρων;
β. Ποιος είναι ο ρόλος που φαίνεται να αποκτά η Εκκλησία και ποια στοιχεία του κειμένου επιβεβαιώνουν τον ρόλο αυτό;
 
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ούτε μεγάλη αυλή, ούτε μεγάλη γραφειοκρατία είχε ο Καρλομάγνος. Είχε τρεις υπουργούς που τους λέγανε: τον Κουροπαλάτη, τον Κοντόσταβλο, και τον Αρχιτρίκλινο. Κι ήτανε σαν υπουργός των Εξωτερικών ο πρώτος, σαν υπουργός των Στρατιωτικών ο δεύτερος και σαν υπουργός των Οικονομικών ο τρίτος. Είχε κι έναν κληρικό που κανόνιζε τα θρησκευτικά κι αυτοί ήτανε όλοι του οι συνεργάτες. […] Έστελνε ο Καρλομάγνος δύο αντιπροσώπους του, έναν κόμη και έναν επίσκοπο και παίρνανε τους φόρους. […] Έκανε μια παλατιανή σχολή κι έβαλε έναν σπουδαίο τότε, τον Αλκουίνο, σαν είδος υπουργού Παιδείας. Η παιδεία αυτή είχε βάση τα θρησκευτικά. […] Πάντως τα υποστήριζε τα παιδιά που μαθαίνανε γράμματα και τα είχε υπό την προστασία του.
 
Τσιφόρος, Ν., Ιστορία της Γαλλίας, Ερμής, Αθήνα 1983, σ. 43-44.
 
α. Όταν πέθανε ο Πιπίνος το Φραγκικό Βασίλειο περιλάμβανε τη σημερινή Γαλλία και ένα μέρος της σημερινής Γερμανίας. Ο διάδοχος του Κάρολος ο Μέγας (Καρλομάγνος) κατέκτησε πολλά εδάφη και επεξέτεινε σημαντικά την επικράτειά του. Για να ενισχύσει, μάλιστα, την εσωτερική οργάνωση του κράτους του ο Κάρολος πήρε διάφορα μέτρα. Διαίρεσε, κατ’ αρχάς, τη φραγκική επικράτεια σε 200 περίπου κομητείες. Οι κόμητες ασκούσαν, με τη βοήθεια των επισκόπων τη στρατιωτική και πολιτική διοίκηση, και συγχρόνως ήταν δικαστές και φοροεισπράκτορες. Την πληροφορία αυτή επιβεβαιώνει, ο Ν. Τσιφόρος, ο οποίος, συνάμα, διευκρινίζει πως σε ανώτατο διοικητικό επίπεδο ο Καρλομάγνος αξιοποιούσε μόλις τρεις υπουργούς προκειμένου να αποφεύγει τα γραφειοκρατικά προβλήματα. Τον Κουροπλάτη, που είχε καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών, τον Κοντόσταβλο, που είχε την ευθύνη των Στρατιωτικών, καθώς και τον Αρχιτρίκλινο, ο οποίος ασκούσε καθήκοντα υπουργού Οικονομικών. Επικουρικά, ο Καρλομάγνος αξιοποιούσε τη βοήθεια ενός κληρικού για τα θρησκευτικά ζητήματα. Ο Καρλομάγνος καθιέρωσε, επίσης, το θεσμό των βασιλικών απεσταλμένων, οι οποίοι θα επέβλεπαν την εφαρμογή των νόμων και των διαταγμάτων που εξέδιδε.
 
β. Το γεγονός ότι ο Πάπας είχε στέψει τον Πιπίνο ελέω Θεού βασιλέα των Φράγκων (754), είχε προσδώσει στη φραγκική βασιλεία μεγάλο ηθικό κύρος, αφού ο βασιλιάς είχε λάβει την παπική ευλογία και με τον τρόπο αυτό επικράτησε στην Ευρώπη η αντίληψη της ελέω Θεού βασιλείας. Ο Πιπίνος και οι γιοι του ονομάστηκαν πατρίκιοι των Ρωμαίων, τίτλος που συνεπαγόταν την υποχρέωση του βασιλικού οίκου να προστατεύει τη Ρώμη. Έτσι, ο παπισμός συνδέθηκε στενά με το Βασίλειο των Φράγκων. Ο Καρλομάγνος, ακολουθώντας τη στενή αυτή σχέση με την παπική εκκλησία, προχώρησε σε εκκλησιαστική μεταρρύθμιση που συμπλήρωσε τη διοικητική μεταρρύθμιση. Η Εκκλησία απετέλεσε από τότε παράγοντα συνοχής και ενότητας για το κράτος του. Προκειμένου, άλλωστε, να ενισχύσει έτι περαιτέρω το θρησκευτικό συναίσθημα, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Ν. Τσιφόρου, ο Καρλομάγνος είχε ιδρύσει μια παλατιανή σχολή, υπό τη διοίκηση του λόγιου Αλκουίνου, στο πλαίσιο της οποίας η παρεχόμενη στους μαθητές εκπαίδευση είχε ως βάση της τα θρησκευτικά.