ONeal Qualls
Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»
«Και το έκαμεν ο Θεός τέτοιο, δια να δοκιμάση την υπομονή μου, και να με σχωρέση»: Πώς δικαιολογεί η μητέρα την υποχρέωσή της να αναθρέψει ένα «ανάξιο» παιδί;
Η μητέρα πιστεύει ότι εξαιτίας του αμαρτήματός της είναι τώρα αναγκασμένη να υποστεί τη δοκιμασία που της στέλνει ο Θεός για να μπορέσει να φτάσει στην απαιτούμενη εξιλέωση. Το γεγονός επομένως ότι το υιοθετημένο παιδί είναι κακότροπο η μητέρα το εκλαμβάνει ως δοκιμασία σταλμένη από το Θεό και όχι ως μια άτυχη συγκυρία. Οι περισσότεροι άλλωστε άνθρωποι, σε παλιότερες εποχές, θεωρούσαν ότι ο Θεός λειτουργεί ως τιμωρός και φροντίζει να εξισορροπεί τα λάθη τους με τις κατάλληλες δοκιμασίες. Η ενοχική συνείδηση της μητέρας στην προσπάθειά της να απαλλαγεί από το βάρος των τύψεων και την αδιάκοπη λύπη που της προκαλεί η γνώση ότι σκότωσε το παιδί της, αποζητά την κάθαρση και πιστεύει ότι αυτή θα επέλθει μέσα από συνεχείς ταλαιπωρίες και πικρίες.
Δείτε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου