Nik Helbig
Να σχολιάσετε τη λειτουργία των παρενθετικών στίχων.
Οι παρενθετικοί στίχοι 5-18 στο δεύτερο μέρος του Κρητικού (Λάλησε, Σάλπιγγα! κι εγώ το σάβανο τινάζω...) αποτελούν μια προληπτική αφήγηση, ένα πέρασμα στο απώτερο μέλλον του ήρωα, στο οποίο ο Κρητικός αναζητά την αγαπημένη του στην Κοιλάδα Ιωσαφάτ, τη στιγμή που έχει ξεκινήσει η ανάσταση των νεκρών και θα γίνει η Έσχατη Κρίση των ψυχών. Ο λόγος για τον οποίο ο ποιητής αισθάνεται την ανάγκη να προσθέσει στη σύνθεσή του τους στίχους αυτούς είναι γιατί θέλει να καταδείξει με σαφή τρόπο την ένταση της αγάπης που αισθάνεται ο Κρητικός για την κόρη που πέθανε. Οι δοκιμασίες που θα περάσει ο ήρωας του ποιήματος αποκτούν ουσιαστικότερο νόημα όταν είναι δεδομένο ότι ο ήρωας αγαπά την αρραβωνιαστικιά του όσο τίποτε άλλο στον κόσμο, γιατί έτσι φαίνεται ότι ο αγώνας που θα δώσει με τα κύματα της θάλασσας αλλά και με τους πειρασμούς, είναι αγώνας ζωής και θανάτου. Ο ποιητής φροντίζοντας να μας δείξει ότι ο Κρητικός αγαπά υπέρμετρα την κόρη, ενισχύει την αξία της προσπάθειας του ήρωά του και παράλληλα καθιστά πιο τραγική των απώλεια που αισθάνεται ο ήρωας όταν στο τέλος αποτυγχάνει.
Επιπλέον, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η συνολικότερη προσπάθεια του ποιητή να συνθέσει ένα επικό ποίημα με έντονες μεταφυσικές προεκτάσεις, όπου η ανθρώπινη παρουσία δοκιμάζεται από τη φύση, αλλά και από υπερκόσμιες παρουσίες. Η ερωτική διάσταση του ποιήματος, αν και ισχυρή, δεν είναι η μοναδική που κινεί τα νήματα της ποιητικής σύνθεσης. Ο Σολωμός δημιουργεί ένα μοναδικό πλαίσιο δοκιμασιών, αλλά και υπερβατικών συνθηκών, όπου η ψυχή του ανθρώπου ξεπερνά τα περιορισμένα της όρια και οδηγείται σε μια χωρίς προηγούμενο θέαση του κόσμου στο σύνολό του, όπου δεν υπάρχουν χρονικοί και τοπικοί περιορισμοί.
Επιπλέον, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η συνολικότερη προσπάθεια του ποιητή να συνθέσει ένα επικό ποίημα με έντονες μεταφυσικές προεκτάσεις, όπου η ανθρώπινη παρουσία δοκιμάζεται από τη φύση, αλλά και από υπερκόσμιες παρουσίες. Η ερωτική διάσταση του ποιήματος, αν και ισχυρή, δεν είναι η μοναδική που κινεί τα νήματα της ποιητικής σύνθεσης. Ο Σολωμός δημιουργεί ένα μοναδικό πλαίσιο δοκιμασιών, αλλά και υπερβατικών συνθηκών, όπου η ψυχή του ανθρώπου ξεπερνά τα περιορισμένα της όρια και οδηγείται σε μια χωρίς προηγούμενο θέαση του κόσμου στο σύνολό του, όπου δεν υπάρχουν χρονικοί και τοπικοί περιορισμοί.
Η προσπάθεια του ποιητή ξεπερνά κατά πολύ τις συνηθισμένες ποιητικές συνθέσεις που βρίσκονται σε στενή συνάρτηση με την καθημερινή θέαση του κόσμου, καθώς επιχειρεί να ωθήσει τον ήρωά του σε μια συνολική επαφή με τις δυνάμεις του σύμπαντος. Ο Σολωμός αποβλέπει στην επίτευξη ενός υψηλού ιδανικού, όπου η Τέχνη του θα συμβάλλει στην αποδέσμευση του ανθρώπου από την κυριαρχία των αισθήσεων που του στερούν την επαφή με όλες τις πιθανές εκφάνσεις της ύπαρξης είτε αυτές μπορούν να γίνουν αντιληπτές μέσω της αίσθησης είτε όχι. Ο Κρητικός, επομένως, ως κορυφαία ποιητική σύνθεση του Σολωμού, στην ωριμότερη μάλιστα περίοδο της δημιουργικής του πορείας, έρχεται να δώσει στην Ποιητική Τέχνη τον υψηλό ρόλο που πάντοτε επιθυμούσε ο ποιητής. Η ποίηση παύει να είναι μια απλή αναπαράσταση της πραγματικότητας κι έρχεται να συνενώσει την ανθρώπινη ύπαρξη με την υπερβατική της διάσταση, φωτίζοντας το νου του ήρωα και οδηγώντας τον στην απόλυτη λύτρωση από τον κόσμο των αισθήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου