Jean-Louis-Cesar Lair
Ερωτήσεις ΚΕΕ Πρωταγόρας Ενότητα 6η
Να εντοπίσετε το σημείο του κειμένου που δικαιολογεί τον τίτλο που δόθηκε στην ενότητα και να προτείνετε έναν άλλο τίτλο.
Η 6η ενότητα έχει λάβει τον τίτλο: «Η παιδευτική σημασία της τιμωρίας ως απόδειξη του διδακτού της αρετής». Ο τίτλος αυτός επιχειρεί να αποδώσει τη σύνδεση που γίνεται από τον Πρωταγόρα ανάμεσα στην τιμωρία και στο διδακτό της αρετής, ενώ θα μπορούσε να εστιάζει περισσότερο στο ρηξικέλευθο της άποψης του σοφιστή σχετικά με την αξία της τιμωρίας. Ο τίτλος για παράδειγμα θα μπορούσε να ήταν: «Η τιμωρία ως μέσο παραδειγματισμού κι όχι εκδίκησης» ή με μεγαλύτερη έμφαση: «Οι πρωτοποριακές απόψεις του Πρωταγόρα για την τιμωρία». Παρά το γεγονός ότι στη σύγχρονη εποχή η έννοια της τιμωρίας έχει λάβει την παιδευτικά ενδεδειγμένη σημασία, οι απόψεις του Πρωταγόρα, εκείνη την εποχή, έφερναν μια απρόσμενα ώριμη ματιά στο θέμα αυτό.
Ο σοφιστής δηλαδή, σε αντίθεση με τη διαδεδομένη άποψη της εποχής του, δεν αντιλαμβάνεται την τιμωρία ως μέσο εκδίκησης, αλλά ως μέσο παραδειγματισμού του αδικούντος -και όσων δουν την τιμωρία του- ώστε στο μέλλον να υιοθετήσει αποτελεσματικότερες και πιο σώφρονες συμπεριφορές. Η τιμωρία, επομένως, για τον Πρωταγόρα δεν επιβάλλεται (ή τουλάχιστον δε θα πρέπει να επιβάλλεται) για την ανομία που έχει ήδη συμβεί, μιας κι αυτό που συνέβη αποτελεί ήδη τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο γεγονός, αλλά για την αποτροπή μελλοντικών παραβάσεων.
Το σημείο του κειμένου που δικαιολογεί τον τίτλο είναι το ακόλουθο: «ὁ δέ μετά λόγου ἐπιχειρῶν κολάζει οὐ τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται -οὐ γαρ ἄν τό γε πραχθέν ἀγένητον θείη- ἀλλά τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα μή αὖθις ἀδικήσῃ μήτε αὐτός οὗτος μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδών κολασθέντα.» (Όποιος όμως έρχεται να τιμωρήσει με περίσκεψη, δεν επιβάλλει τιμωρία για το αδίκημα που έγινε –γιατί ό,τι έγινε δεν μπορεί να το κάνει να μην έχει γίνει- αλλά για χάρη του μέλλοντος, για να μην αδικήσει ξανά ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος που είδε να τον τιμωρούν.) [Μετάφραση: Δημήτριος Τζωρτζόπουλος]
Το σημείο του κειμένου που δικαιολογεί τον τίτλο είναι το ακόλουθο: «ὁ δέ μετά λόγου ἐπιχειρῶν κολάζει οὐ τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται -οὐ γαρ ἄν τό γε πραχθέν ἀγένητον θείη- ἀλλά τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα μή αὖθις ἀδικήσῃ μήτε αὐτός οὗτος μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδών κολασθέντα.» (Όποιος όμως έρχεται να τιμωρήσει με περίσκεψη, δεν επιβάλλει τιμωρία για το αδίκημα που έγινε –γιατί ό,τι έγινε δεν μπορεί να το κάνει να μην έχει γίνει- αλλά για χάρη του μέλλοντος, για να μην αδικήσει ξανά ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος που είδε να τον τιμωρούν.) [Μετάφραση: Δημήτριος Τζωρτζόπουλος]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου