Setsiri Silapasuwanchai
Τρικούπης Νικόλαος, Περί τύχης
Ότε ήμην πολύ νέος ακόμη εφρόνουν, ότι
ουδέν υπάρχει εν τω κόσμω προδιαγεγραμμένον δια τον άνθρωπον, αλλ’ ότι έκαστος
είναι ο μόνος κύριος και δημιουργός της τύχης του. Όταν όμως επήλθεν η πείρα
των πραγμάτων. Όταν κατά τας διαφόρους μάχας είδον κεκρυμμένους εντός χαραδρών
να τραυματίζωνται, ή και να φονεύωνται, ως εάν αι σφαίραι τους κατεδίωκον
πανταχού, ενώ άλλοι μαχόμενοι ακάλυπτοι, ή και έφιπποι διατρέχοντες την πρώτην
γραμμήν και αποτελούντες προκλητικόν στόχον έμενον άτρωτοι. Όταν αναλογίζωμαι,
ότι πολλάκις απλοί εκτελεσταί του καθήκοντος εξυμνούνται ως ήρωες κατά τας
ευτυχείς εξελίξεις των μαχών εις τας οποίας μετέσχον, ενώ άλλοι υπερβάλλοντες
κατά πολύ εις δράσιν και αυτοθυσίαν το καθήκον και αναδειχθέντες αληθείς ήρωες,
μένουσιν αφανείς συγκαλυπτόμενοι εκ της γενικωτέρας εντυπώσεως ενός ατυχήματος.
Οπόταν τέλος επαναφέρω εις την μνήμην μου πολλά άλλα σχετικά γεγονότα των
προηγούμενων πολέμων μας 1897 - 1912 - 1913 - 1918 - 1920 - 1921 - 1922, άγομαι
εις την σκέψιν, ότι υπάρχει εν τω κόσμω κάτι το ισχυρώτερον ημών, κάτι το
απολύτως ανώτερον, όπερ παρεμβάλλει, όχι μόνον απρόοπτα, αλλά και τα πλέον
απίθανα περιστατικά, τα οποία ότε μεν έρχονται δια να συγκαλύψουν ογκώδη λάθη
και να δώσουν μίαν περήφανη επιτυχίαν, ότε δε δια να εκμηδενίσουν την πλέον
ακριβή και μεμελημένην ενέργειαν.
[Τρικούπης Νικόλαος, Διοίκηση Μεγάλων
Μονάδων εν πολέμω]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου