Εξεταστεα Υλη & Τροπος αξιολογησης 2025

Αρχαία Ελληνικά: Ανάλυση μετοχής σε δευτερεύουσα πρόταση

Murad Osmann

Αρχαία Ελληνικά: Ανάλυση μετοχής σε δευτερεύουσα πρόταση

Η ρηματική φύση της μετοχής επιτρέπει την ανάλυσή της σε δευτερεύουσα πρόταση. Ειδικότερα, η επιθετική μετοχή αναλύεται σε αναφορική πρόταση, η κατηγορηματική σε ειδική, κι οι επιρρηματικές στο αντίστοιχο είδος δευτερεύουσας. Εξαιρούνται, και δεν μπορούν να αναλυθούν σε προτάσεις, οι τροπικές μετοχές καθώς δεν υπάρχει αντίστοιχο είδος δευτερεύουσας.
Κατά τη διαδικασία της ανάλυσης προσέχουμε ιδιαίτερα το υποκείμενο της μετοχής, μιας και αυτό θα καθορίσει το πρόσωπο και τον αριθμό του ρήματος, αλλά και το ρήμα εξάρτησης, καθώς από αυτό επηρεάζεται η έγκλιση κι ο χρόνος εκφοράς.
Αν έχουμε εξάρτηση από ρήμα ιστορικού χρόνου τότε μια μετοχή Ενεστώτα αναλύεται σε ρήμα Παρατατικού (ή σε Ενεστώτα με Ευκτική του πλαγίου λόγου) και αντίστοιχα μια μετοχή Παρακειμένου αναλύεται σε ρήμα Υπερσυντέλικου (ή σε Παρακείμενο με Ευκτική του πλαγίου λόγου).
Η εξάρτηση από ρήμα αρκτικού χρόνου οδηγεί σε προτάσεις που εκφέρονται στο χρόνο της μετοχής και με έγκλιση Οριστική (ή Υποτακτική). 

Επιθετικές μετοχές
Η έναρθρη επιθετική μετοχή αναλύεται σε αναφορική πρόταση, η οποία εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία ς, , ακολουθώντας τη μετοχή ως προς το γένος και τον αριθμό, αλλά σε ονομαστική πτώση πλέον γιατί η αντωνυμία θα επέχει θέση υποκειμένου στο ρήμα της δημιουργούμενης πρότασης.
Στη θέση της αναλυόμενης μετοχής στην κύρια πρόταση θέτουμε μια δεικτική αντωνυμία (κενος, οτος) στο γένος, τον αριθμό και την πτώση της μετοχής.

νοητότατοι γάρ εσιν ο λογοποιοντες  νοητότατοι γάρ εσιν κενοι ο λογοποιοσιν [γιατί πιο ανόητοι είναι εκείνοι, οι οποίοι κατασκευάζουν ειδήσεις]

Α πόλεις διοικονται τος νόμοις τος κειμένοις  Α πόλεις διοικονται τος νόμοις τούτοις ο κενται [Οι πόλεις διοικούνται με τους νόμους που έχουν καθοριστεί]

Ο κ Φλειοντος φεύγοντες πορεύοντο ες Λακεδαίμονα κ Φλειοντος οτοιο φευγον πορεύοντο ες Λακεδαίμονα [Από τον Φλειούντα αυτοί που εξορίστηκαν κατευθύνοντας προς τη Λακεδαίμονα]
[- Το ρήμα της αναφορικής πρότασης τίθεται σε Παρατατικό, καθώς εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (φευγον)]

Η χρήση της δεικτικής αντωνυμίας στην κύρια πρόταση δεν είναι απαραίτητη, όταν η έναρθρη επιθετική μετοχή αναφέρεται σε κάποιον συγκεκριμένο όρο, καθώς κι όταν έχουμε άναρθρη επιθετική μετοχή.

Παρυσάτις φίλει Κρον μλλον  τόν βασιλεύοντα ρταξέρξην Παρυσάτις φίλει Κρον μλλον τόν ρταξέρξην ς βασίλευεν [Ο Παρυσάτις αγαπούσε τον Κύρο περισσότερο παρά τον Αρταξέρξη, ο οποίος ήταν βασιλιάς]
[- Το ρήμα της αναφορικής πρότασης τίθεται σε Παρατατικό, καθώς εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (φίλει)]

ντεθεν ξελαύνει ες Πέλτας, πόλιν οκουμένην  ντεθεν ξελαύνει ες Πέλτας, πόλιν  οκεται [από εκεί προελαύνει και φθάνει στις Πέλτες, πόλη που κατοικείται]

Επιθετική μετοχή επιρρηματικής σημασίας
Η επιθετική μετοχή ενδέχεται να υποδηλώνει και κάποια επιρρηματική σχέση, όπως υπόθεση, αιτία, σκοπό ή συμπέρασμα, οπότε και αναλύεται στην αντίστοιχη αναφορική επιρρηματική πρόταση. Η συχνότερη, ωστόσο, επιρρηματική σχέση είναι αυτή της υπόθεσης.  
Όταν, για παράδειγμα, η επιθετική μετοχή δέχεται άρνηση μή, τότε είναι συνήθως αναφορική-υποθετική, και για την ανάλυσή της θα πρέπει να διερευνηθεί το είδος του σχηματιζόμενου υποθετικού λόγου.

μ δαρες νθρωπος ο παιδεύεται νθρωπος, ς ν μ δαρ, ο παιδεύεται [Σχηματίζεται υποθετικός λόγος που δηλώνει την αόριστη επανάληψη στο παρόν και το μέλλον, γι’ αυτό η αναφορική πρόταση εκφέρεται με υποτακτική. Προσέχουμε πως όταν έχουμε εκφορά με υποτακτική, τότε συνήθως συμπληρώνουμε το ρήμα με τη χρήση του αοριστολογικού ν]

 γρ λαχστας τς μεταμελεας κ το χαρζεσθαι τος ναντοις λαμβνων σφαλστατος ν διατελοη  Οτος στις λαμβάνοι λαχστας τς μεταμελεας κ το χαρζεσθαι τος ναντοις σφαλστατος ν διατελοη [Σχηματίζεται υποθετικός λόγος που δηλώνει την απλή σκέψη του λέγοντος, γι’ αυτό η αναφορική πρόταση εκφέρεται με ευκτική]

Κατηγορηματική μετοχή
Η κατηγορηματική μετοχή αναλύεται σε ειδική πρόταση, μόνο όταν εξαρτάται από ρήματα που δέχονται ως συμπλήρωμα πρόταση με το ότι, δηλαδή ειδική πρόταση. Τέτοια ρήματα είναι τα λεκτικά, τα γνωστικά, τα αισθητικά, καθώς κι εκείνα που δηλώνουν μνήμη, δείξη, αγγελία, έλεγχο.
Κατά την ανάλυση της κατηγορηματικής μετοχής λαμβάνουμε υπόψη μας τα ακόλουθα:
- Αν εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου, τότε η σχηματιζόμενη ειδική πρόταση εκφέρεται με οριστική.
- Αν εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου, τότε η ειδική πρόταση εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου.
- Αν η μετοχή είναι δυνητική, συνοδεύεται δηλαδή από το δυνητικό ν, τότε η ειδική πρόταση εκφέρεται είτε με δυνητική οριστική (αν δηλώνεται το αντίθετο στο πραγματικό ή το δυνατό στο παρελθόν) είτε με δυνητική ευκτική (αν δηλώνεται το δυνατό στο παρόν ή το μέλλον).

Με οριστική
Οδένα οδα μισοντα τος παινοντας Οδα τι οδείς μισε τος παινοντας [Γνωρίζω ότι κανείς δεν μισεί εκείνους που επαινούν]

σθι νητος ν σθι τι νητος ε [Πρέπει να ξέρεις ότι είσαι ανόητος]

Φαίνεται οτος πάντα τναντία τος νόμοις πεπρεσβευκώς  Φαίνεται οτος τι πάντα τναντία τος νόμοις πεπρέσβευκεν [Είναι φανερό ότι αυτός (διαπραγματεύτηκε ως πρεσβευτής) πρέσβευε όλα όσα ήταν αντίθετα στους νόμους]

Γνώσεται δέ καί ν τ νν χρόν διά μέν τόν πόλεμον καί τν προσόδων πολλάς κλιπούσας καί τάς εσελθούσας ες παντοδαπά καταδαπανηθείσας  Γνώσεται δέ καί ν τ νν χρόν διά μέν τόν πόλεμον καί τι πολλαί τν προσόδων ξέλιπον καί τι α εσελθοσαι ες παντοδαπά κατεδαπανήθησαν

Με δυνητική ευκτική
σασι γρ οδνας λλους πλιν ες λευθεραν  ν τ πργματ’ ξγοντας  σασι γρ τι οδνες λλοι ξάγοιεν ν πλιν ες λευθεραν τ πργματα.

Με ευκτική πλαγίου λόγου
πόλις γγέλλετο αλωκυα  γγέλλετο τι πόλις αλωκυα εη

Επιρρηματικές Μετοχές

Χρονική μετοχή
Κατά την ανάλυση της χρονικής μετοχής λαμβάνουμε υπόψη μας τα ακόλουθα:

- Αν η μετοχή δηλώνει κάτι το πραγματικό, τότε η χρονική πρόταση θα εκφέρεται με Οριστική.

- Αν η μετοχή δηλώνει κάτι το προσδοκώμενο ή το αόριστα επαναλαμβανόμενο στο παρόν και το μέλλον, τότε η πρόταση θα εκφέρεται με Υποτακτική + χρονικός σύνδεσμος με το αοριστολογικό ν.

Σημείωση: Αν η μετοχή είναι χρονικοϋποθετική, που δηλώνει το προσδοκώμενο ή την αόριστη επανάληψη σε παρόν και μέλλον αναλύεται με:
πάν, πειδν + υποτακτική του ίδιου χρόνου, αν εκφράζει το προτερόχρονο
ταν, πόταν + υποτακτική του ίδιου χρόνου, αν εκφράζει το σύγχρονο

πείθει στε ξυγχωρήσαι λλήλοις δέκα μν νδρας τος ατιωτάτους κρίναι, ο οκέτι μειναν, τος δ’ λλους οκεν σπονδς πρς λλήλους ποιησαμένους κα πρς θηναίους, στε τος ατος χθρος κα φίλους
νομίζειν  ταν ποιήσωνται = Χρονικοϋποθετική μετοχή, η οποία δηλώνει το προσδοκώμενο.  

- Αν μετοχή δηλώνει την απλή σκέψη του λέγοντος ή το αόριστα επαναλαμβανόμενο στο παρελθόν, τότε η πρόταση θα εκφέρεται με Ευκτική.

Κρος θήρευεν πό ππου γυμνάσαι βουλόμενος αυτόν τε καί τούς ππους  πότε βούλοιτο = Χρονικοϋποθετική μετοχή, η οποία δηλώνει την αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.

- Αν η μετοχή δηλώνει κάτι το σύγχρονο σε σχέση με την ενέργεια του ρήματος της κύριας πρότασης, τότε εισάγεται με τους συνδέσμους: τε, πότε, ν , νίκα.

Μετ λίγον δ τούτων Δωριες Διαγόρου κ όδου ες λλήσποντον εσέπλει ρχομένου χειμνος  ν χειμών ρχετο = Γενική απόλυτη χρονική μετοχή, η οποία δηλώνει το σύγχρονο. Η χρονική πρόταση που δημιουργείται εκφέρεται με Οριστική, καθώς δηλώνει κάτι το πραγματικό, χρόνου Παρατατικού, καθώς εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (εσέπλει).

- Αν η μετοχή δηλώνει κάτι το προτερόχρονο σε σχέση με την ενέργεια του ρήματος της κύριας πρότασης, τότε εισάγεται με τους συνδέσμους: πεί, πειδή, ξ ο, ξ του, φ’ ο, φ’ του.

Γνντες δ ο πιδμνιοι οδεμαν σφσιν π Κερκρας τιμωραν οσαν ν πρ εχοντο θσθαι τ παρν  πεί γνωσαν ο πιδμνιοι = Χρονική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος, η οποία εκφράζει το προτερόχρονο. Η χρονική πρόταση που δημιουργείται εκφέρεται με Οριστική, καθώς δηλώνει κάτι το πραγματικό.

Κα µν τατα πρξας µελλεν ποπλεσεσθαι  πεί πραξε = Χρονική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος, η οποία εκφράζει το προτερόχρονο. Η χρονική πρόταση που δημιουργείται εκφέρεται με Οριστική, καθώς δηλώνει κάτι το πραγματικό.

- Αν η μετοχή δηλώνει κάτι το υστερόχρονο σε σχέση με την ενέργεια του ρήματος της κύριας πρότασης, τότε εισάγεται με τους συνδέσμους: ως, στε, χρι, μέχρι.

Τατα ποίουν γενομένου σκότους  μέχρι σκότος γένετο = Γενική απόλυτη χρονική μετοχή, η οποία δηλώνει το υστερόχρονο. Η χρονική πρόταση που δημιουργείται εκφέρεται με Οριστική, καθώς δηλώνει κάτι το πραγματικό.

Αιτιολογική μετοχή
Η αιτιολογική μετοχή αναλύεται σε αιτιολογική πρόταση εισαγόμενη μ’ έναν από τους αιτιολογικούς συνδέσμους, ανάλογα με το αν εκφράζει αντικειμενική ή υποκειμενική αιτιολογία.

- Αν η αιτιολογική μετοχή εκφράζει αντικειμενική αιτιολογία και εξαρτάται από αρκτικό χρόνο, εισάγεται με τους συνδέσμους πεί, πειδή, διότι, τι, και εκφέρεται με Οριστική.

κα νικ δμος χωρίων τε σχύι κα πλήθει προύχων  πειδή προεχε = Αιτιολογική μετοχή, αντικειμενικής αιτιολογίας, εξαρτώμενη από ρήμα αρκτικού χρόνου.

δεσαντες ο λγοι µ ατοβοε δµος το τε νεωρου κρατσειεν  πελθν κα σφς διαφθερειεν͵ µπιπρσι τς οκας τς ν κκλ τς γορς κα τς ξυνοικας  πειδή δεισαν = Αιτιολογική μετοχή, αντικειμενικής αιτιολογίας, εξαρτώμενη από ρήμα αρκτικού χρόνου.

- Αν η αιτιολογική μετοχή εκφράζει αντικειμενική αιτιολογία και εξαρτάται από ιστορικό χρόνο, εισάγεται με τους συνδέσμους πεί, πειδή, διότι, τι, και εκφέρεται με Ευκτική.

- Αν η αιτιολογική μετοχή εκφράζει υποκειμενική αιτιολογία εισάγεται με τον σύνδεσμο ς, και εκφέρεται:
με Οριστική, αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο
με Ευκτική, αν εξαρτάται από ιστορικό χρόνο

δμος πλισθες π τ προφάσει ταύτ, ς οδν ατν γις διανοουμένων τ το μ ξυμπλεν πιστί, τά τε πλα ατν κ τν οκιν λαβε  ς διανοοντο (ή ς διενοοντο) = Γενική απόλυτη αιτιολογική μετοχή, υποκειμενικής αιτιολογίας, εξαρτώμενη από ρήμα ιστορικού χρόνου.

[Στην ανάλυση των αιτιολογικών μετοχών η Οριστική έγκλιση είναι συνηθέστερη, έστω κι αν έχουμε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο.]

Τελική μετοχή
Η τελική μετοχή αναλύεται σε τελική πρόταση.
- Αν εξαρτάται από αρκτικό χρόνο, η δημιουργούμενη τελική πρόταση εισάγεται με τον σύνδεσμο να και εκφέρεται με υποτακτική αορίστου ή ενεστώτα.

Πέμπουσι δ κα ς τς θήνας εθς πρέσβεις περί τε τν πεπραγμένων διδάξοντας ς ξυνέφερε κα τος κε καταπεφευγότας πείσοντας μηδν νεπιτήδειον πράσσειν, πως μή τις πιστροφ γένηται.  να διδάξωσι & να πείσωσι

- Αν εξαρτάται από ιστορικό χρόνο, η δημιουργούμενη τελική πρόταση εισάγεται με τον σύνδεσμο να και εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου (αορίστου ή ενεστώτα).

δ εθς τριήρεις μν πλήρου, ς βοηθήσων κατ θάλατταν  να βοηθήσειε κατ θάλατταν

Ο Θηβαοι συνεκάλεσαν π τν πόλεων πασν κουσομένους τς παρ βασιλέως πιστολς Ο Θηβαοι συνεκάλεσαν π τν πόλεων πασν να κούσοιεν τς παρ βασιλέως πιστολς

Υποθετική μετοχή
Οι υποθετικές μετοχές τίθενται σε κάθε χρόνο, εκτός από Μέλλοντα. Δέχονται άρνηση μή, και αναλύονται σε υποθετικές προτάσεις εκφερόμενες ανάλογα με το είδος του υποθετικού λόγου στον οποίο ανήκουν.
Μια υποθετική μετοχή μπορεί να ανήκει σε οποιοδήποτε από τα 6 είδη υποθετικών λόγων, ωστόσο υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που η αναγνώριση του είδους και άρα η ανάλυση της μετοχής είναι σχετικά εύκολη.

- Αν η κύρια πρόταση εκφέρεται με δυνητική οριστική, τότε η υποθετική μετοχή θα αναλυθεί σε υποθετική πρόταση με ε + οριστική ιστορικού χρόνου, εκφράζοντας το μη πραγματικό.

- Αν η κύρια πρόταση εκφέρεται με οριστική Μέλλοντα, τότε η υποθετική μετοχή θα αναλυθεί με άν, ν, ν + υποτακτική, εκφράζοντας το προσδοκώμενο.

- Αν η κύρια πρόταση εκφέρεται με δυνητική ευκτική, τότε η υποθετική μετοχή θα αναλυθεί με ε + ευκτική, εκφράζοντας την απλή σκέψη του λέγοντος.

- Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναγνώριση και η ανάλυση της μετοχής γίνεται με βάση το νόημα της περιόδου.

Οκ ν λθον δερο, μν μη κελευσάντων (δε θα ερχόμουν εδώ, αν δεν το προστάζατε εσείς)
Οκ ν λθον δερο, ε μη μες κελεύσατε [2ο είδος: μη πραγματικό]
Παρατηρούμε πως στην απόδοση υπάρχει δυνητική οριστική ιστορικού χρόνου (ν λθον), στοιχείο που μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε το είδος του υποθετικού λόγου.

Οκ ν λαθεν ρμώμενος  Κλέων πάσ τ στρατι (Ο Κλέων δε θα περνούσε απαρατήρητος, αν εξορμούσε με όλο το στράτευμα)
Οκ ν λαθεν, ε ρμτο Κλέων πάσ τ στρατι [2ο είδος: μη πραγματικό]
Στην απόδοση υπάρχει δυνητική οριστική ιστορικού χρόνου.

νώνυμοι θανόντες ο γελώμεθα ν (αν πεθάνουμε ανώνυμοι, δε θα γελοιοποιηθούμε)
Ε θάνοιμεν νώνυμοι, ο γελώμεθα ν [5ο είδος: απλή σκέψη του λέγοντος]
Στην απόδοση έχουμε δυνητική ευκτική.

Ο κολακεύοντες κα ο ξαπατντες πιστευθέντες τος πιστεύσαντας δικοσιν (Οι κόλακες και οι απατεώνες αν γίνουν πιστευτοί αδικούν όσους τους πίστεψαν)
Παρατηρούμε πως στην απόδοση έχουμε απλή οριστική ενεστώτα, η οποία μας παραπέμπει είτε στο 1ο είτε στο 4ο είδος. Γίνεται, ωστόσο, σαφές από το νόημα πως πρόκειται για κάτι που έχει διαρκή αλήθεια όσες φορές κι αν συμβεί τώρα ή στο μέλλον. Κατανοούμε, οπότε, πως πρόκειται για έναν υποθετικό λόγο του 4ου είδους (αόριστη επανάληψη στο παρόν ή μέλλον).
Ἐὰν ο κολακεύοντες κα ο ξαπατντες πιστευθσιν, τος πιστεύσαντας δικοσιν

Εναντιωματική μετοχή
Στην ανάλυση της εναντιωματικής μετοχής λαμβάνουμε υπόψη μας τον τρόπο εκφοράς των εναντιωματικών και υποθετικών προτάσεων.

- Αν η εναντίωση (ή η παραχώρηση) γίνεται σε κάτι που είναι ή θεωρείται πραγματικό, τότε η πρόταση εισάγεται με τον σύνδεσμο ε κα, και εκφέρεται με Οριστική (ή Ευκτική). Ενώ, ανάλογα με το εκφραζόμενο νόημα, η εναντιωματική πρόταση μπορεί να εισάγεται με το σύνδεσμο ν καί, και να εκφέρεται με Υποτακτική.

λλην ν λληνας δικε  Ε καί στι λλην, λληνας δικε = Εναντιωματική μετοχή, η οποία εκφράζει εναντίωση προς κάτι που είναι πραγματικό.

τι ατν παρημέλουν ντες ποικοι  ε κα σαν ποικοι = Εναντιωματική μετοχή, η οποία εκφράζει εναντίωση προς κάτι που είναι πραγματικό.

- Αν η εναντίωση (ή η παραχώρηση) γίνεται σε κάτι που είναι ή θεωρείται μη πραγματικό ή αβέβαιο, τότε η εναντιωματική πρόταση εισάγεται με τον σύνδεσμο κα ε, και εκφέρεται με Οριστική (ή Ευκτική). Ενώ, ανάλογα με το εκφραζόμενο νόημα, η εναντιωματική πρόταση μπορεί να εισάγεται με τους συνδέσμους καί άν, καί ν (κν), καί ν, και να εκφέρεται με Υποτακτική.

Καί ποστσα  πόλις φίξεται ες σύμβασιν  καί ν ποστ πόλις φίξεται ες σύμβασιν (προσδοκώμενο)

- Αν στην κύρια υπάρχει άρνηση, τότε η μετοχή αναλύεται με:
οδ’ ε, μηδ’ ε + οριστική ή ευκτική
οδ΄άν, μηδ’ άν + υποτακτική, ανάλογα με την εκφορά της κύριας.

ο οδ’ πρ νς κστου τν πεπραγμνων δς ποθανντες δκην δοναι δναιντ’ ν  ο οδ’ ε ποθάνοιεν δις, δύναντ’ ν δοναι δίκην (απλή σκέψη του λέγοντος)

- Οι εναντιωματικές μετοχές δηλώνουν πιο συχνά το πραγματικό, την απλή σκέψη του λέγοντος και το μη πραγματικό.

- Οι λέξεις που συνοδεύουν ενίοτε την εναντιωματική μετοχή (καί, καίτοι, καίπερ, κα τατα κλπ.), δεν περιλαμβάνονται στη δευτερεύουσα εναντιωματική πρόταση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου