Αγαπημένοι στίχοι και αποφθέγματα... III

Alessandro Della Pietra

Αγαπημένοι στίχοι και αποφθέγματα... III

«Τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γυρίσει;... Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.» Γ. Σεφέρης

«Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα.» Οδυσσέας Ελύτης

«Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι.» Οδυσσέας Ελύτης

«Άργησα πολύ να καταλάβω τι σημαίνει ταπεινοσύνη και φταίνε αυτοί που μου μάθανε να την τοποθετώ στον άλλο πόλο της υπερηφάνειας.» Ο. Ελύτης

«Ένα ικανό μυρμήγκι βαρύνει -σε απόλυτο αξία- περισσότερο από έναν μέτριο πρωθυπουργό.» Οδυσσέας Ελύτης

«Ολίγου νου η βαθύοργη βροντή.» Οδυσσέας Ελύτης

«Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω, άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ, γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα.» Οδυσσέας Ελύτης

«Που να πάρ’ η ευχή βρέθηκε πάντα να ζητάμε ίσα ίσα εκείνο που δε γίνεται.» Οδυσσέας Ελύτης

«Μες στη ζωή μας βρε παιδιά έρχεται πρώτ’ η αναποδιά. Ένα πιάνεις δέκα χάνεις, δέκα ζεις μια θα πεθάνεις.» Ο. Ελύτης

«Μια φορά στα χίλια χρόνια γίνεται η αγάπη αιώνια. Να ‘χεις τύχη να ‘χεις τύχη κι η χρονιά να σου πετύχει.» Ο. Ελύτης

«Ήταν μια θεία θέληση κι ενός αγίου τάμα. Εμείς οι δυο να σμίξουμε και να γενεί το θάμα.» Ο. Ελύτης

«Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ μόνον ετούτον αγαπώ!» Οδυσσέας Ελύτης

«Ώστε λοιπόν, αυτό που λέγαμε «ουρανός» δεν είναι· «αγάπη» δεν «αιώνιο» δεν. Δεν υπακούουν τα πράγματα στα ονόματά τους.» Οδυσσέας Ελύτης

«Μη με πιστεύετε όσο γερνώ τόσο λιγότερο καταλαβαίνω, η πείρα μου ξέμαθε τον κόσμο.» Οδυσσέας Ελύτης

«Την αγάπη μια τη λες την ντύνεσαι τη γδύνεσαι, όσο που γίνονται πολλές και πάλι σ’ όλες δίνεσαι.» Οδυσσέας Ελύτης

«Άγρια μαύρη θάλασσα χτυπιέται πάνω μου η ζωή των άλλων.» Οδυσσέας Ελύτης

«Ο έρωτας δεν είναι αυτό που ξέρουμε μήτε αυτό που οι μάγοι διατείνονται, αλλά ζωή δεύτερη ατραυμάτιστη στον αιώνα.» Οδυσσέας Ελύτης

«Αυτά στη γλώσσα τη δική μου. Κι άλλοι άλλα σ’ άλλες. Αλλ’ η αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται.» Οδυσσέας Ελύτης

«Εσείς, αγαπητοί άγνωστοί μου φίλοι, πώς ζείτε; Ζείτε; Μια φάρσα, αυτό ήταν η δικιά μου ζωή. Κανείς δεν την κατάλαβε.» Μαρία Πολυδούρη

«Ήταν δύσκολο, δύσκολο πολύ να ζω μονάχη μου μεσ᾿ σένα κόσμο τόσο παράλογα προσκολλημένο στα μικρά της ζωής και στο τίποτα.» Μ. Πολυδούρη

«Να ζήσετε τη ζωή σας με τρέλλα, να ζήσετε παράλογα, να σκοτώσετε τη λογική πούνε ο φονιάς της χαράς και της ζωής.» Μ. Πολυδούρη

«Ν᾿ αγαπήσετε με πάθος και να καείτε απ᾿ τη φλόγα της αγάπης σας, να κάνετε τον πόνο, τη χαρά, την κάθε σας στιγμή τραγούδι.» Μ. Πολυδούρη

«Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω, έζησα στο περίπου, και σκηνοθέτησα το θάνατό μου.» Μαρία Πολυδούρη

«Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους.» Κ. Καρυωτάκης

«Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης.» Κώστας Καρυωτάκης

«Το βραδάκι σήμερα είναι γλυκό, μελαγχολικό και η πνοή του απαλή σαν χάδι καλοσύνης... Πού είσαι;» Μαρία Πολυδούρη

«Σ’ αγαπώ (μου επιτρέπεις;) και τίποτα δε μπορεί να σταματήσει αυτή την αγάπη εκτός από σένα, και πάλι είναι ζήτημα.» Γιώργος Σεφέρης

«Δεν απελπίζεται η ζωή όσο υπάρχει, κι ας απελπίζεται ο άνθρωπος.» Γιώργος Σεφέρης

«Κι όταν ήσουν ακόμη κοντά μου δε σε είχα όπως θα το ήθελα. Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία.» Γ. Σεφέρης

«Παράπονο χαμός καιρού σ’ ό,τι κανείς κι α χάση.» Δ. Σολωμός

«Αφαίρεσε τη νύχτα απ᾿ τα μάτια σου – πώς να παλέψω μόνος με τους δυο σας;» Ντίνος Χριστιανόπουλος

«Τώρα που σ᾿ έχω διαγράψει απ᾿ την καρδιά μου, ξαναγυρνάς όλο και πιο πολύ επίμονα, όλο και πιο πολύ τυραννικά.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Και τί δεν κάνατε για να με θάψετε, όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Τα δάχτυλά σου έγιναν τώρα πιο σκληρά, έγιναν πιο κατάλληλα για το λαιμό μου.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Ό,τι σχεδίασα με τόσο πυρετό, μόλις σε δω, γλυκιά μου εξουθένωση, στα μάτια και τα χείλη το αναστέλλω.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Απ᾿ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά, πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;» Ν. Χριστιανόπουλος

«Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία. Βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Τα πρόβατα απήργησαν, ζητούν καλύτερες συνθήκες σφαγής.» Ν. Χριστιανόπουλος

«Τι γυρεύω εγώ σ’ αυτούς τους δρόμους, που άγρια τους φορολογεί η νύχτα;» Ν. Χριστιανόπουλος

«Κάθε που πέφτει επικίνδυνα το βράδυ, ξυπνάει η φωνή σου μέσα μου και με ρημάζει·» Ν. Χριστιανόπουλος

«Σιώπα. Και να θυμάσαι με πόση δοκιμασία απόχτησες την αρετή ν’ αγαπάς.» Κρίτων Αθανασούλης

«Ήθελα πριν μες στ’ άπειρο σιωπήσω, στο αιώνιο φως δυο στίχων να σε κλείσω.» Ν. Βρεττάκος

«Έχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.» Ν. Βρεττάκος

«Με κοίταζες σα να μην είχα υπάρξει, ξένος για πάντα και τα χέρια μας λυμένα για πάντα, - στο τίποτα και στο ποτέ...» Γιώργος Γεραλής

«Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας, θ’ αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου». Ο Ελύτης

«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα.» Μανόλης Αναγνωστάκης

«Καλημέρα, λοιπόν, σε σας που δεν κλαίτε κι έχετε τα μάτια ξεκούραστα.» Κρίτων Αθανασούλης

«Τώρα, λάμπουνε γύρω του οι πόθοι που ήταν μια φορά, χαμένοι μες στης αμαρτίας τη μοναξιά∙» Ο. Ελύτης

«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική∙ το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.» Ο. Ελύτης

«Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω — αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·» Κ. Καβάφης

«Δεν τα ηύρα πια ξανά — τα τόσο γρήγορα χαμένα .... τα ποιητικά τα μάτια, το χλωμό το πρόσωπο .... στο νύχτωμα του δρόμου ....» Κ. Καβάφης

«Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —» Κ. Καβάφης

«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.» Γιάννης Ρίτσος

«Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο προστατευτικό σπίτι με τις πέτρες που μου ρίξατε σ’ όλη τη ζωή μου.»  [Τάσος Λειβαδίτης]

«Εμπλουτίστε τη συλλογή σας με νέα λάθη αναζητήστε πιο πρωτότυπο θάνατο από τον καθημερινό.» Γιάννης Κουβαράς

«Κι ένα τέταρτο μητέρα αρκεί για δέκα ζωές και πάλι κάτι θα περισσέψει.» Οδυσσέας Ελύτης

«Με κούρασε πολύ η Κυριακή. Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο.» Κική Δημουλά

«Όλοι το λένε απόγευμα. Εγώ το λέω αποχωρίζομαι.» Κική Δημουλά

«Όχι, δεν παίρνω άλλο διαταγές. Όταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε ταξίδευα κι όταν μου λέγανε τα όνειρα περίμενε περίμενα.» Κ. Δημουλά

Ποίηση «Ούτε εντελώς γυμνή ούτε σκεπασμένη, αινιγματικά μισόγυμνη σαν τη γυναίκα να ενθαρρύνει.» Γιάννης Κουβαράς

«Την Αφροδίτη την γιόρταζαν μιαν εβδομάδα, τον Διόνυσο ένα μήνα. Η δική σου λατρευτική περίοδος κρατάει ολόκληρο καλοκαίρι.» Γ. Κουβαράς

«Συλλογίζεσαι μέρα τη μέρα ανεβαίνουν σταθερά οι μετοχές του θανάτου στο χρηματιστήριο του σώματός σου.» Γιάννης Κουβαράς

«Θα ‘ρθω κι εγώ μαζί σας όπου πάτε λέει το ανεκπλήρωτο στα όνειρα.» Κ. Δημουλά

«Α, και να ‘ρχοσουν έστω ως τα μισά του ίσως. Ποιος ήρθε ποιος επέστρεψε ποτέ εξ ολοκλήρου.» Κ. Δημουλά

«Αλήθεια που να κείνται σκόρπιες ανεπίγραφες οι δικές μου ήττες.» Κική Δημουλά

«Τη ζωή που σου ταιριάζει να ζητάς όσο κι αν σου στοιχίζει, αυτή είναι η ευχή της γης.» Βικτώρια Καπλάνη

«Η ζωή επιμένει, σαρκάζει ανελέητα ό,τι ανομολόγητο στο βάθος μάς πονάει.» Βικτώρια Καπλάνη

«Το εύθραυστο βλέμμα του ανθρώπου που δεν έχει βρει ακόμη τη φωνή του (πόσο λάθος το απόλυτα σωστό!).» Βικτώρια Καπλάνη

«Έφυγες κι αίφνης μιλούν όλοι για σένα περίτεχνα λόγια αυτάρεσκα σαν στοιχειωμένο άλλοτε δίχως αύριο.» Βικτώρια Καπλάνη

«Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.» Ν. Καζαντζάκης

«Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.» Σαπφώ

«Ποια ‘ναι λοιπόν αυτή που σε ξετρέλανε η χωριάτα που μήτε καν πώς να κρατήσει το φουστάνι της πάνω από τον αστράγαλο δεν ξέρει;» Σαπφώ

«Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.» Σαπφώ

«Πυρετός κρυφός με σιγοκαίει κι ούτε βλέπω τίποτα ούτε ακούω μα βουίζουν τ’ αυτιά μου κι ένας κρύος ιδρώτας το κορμί μου περιχάει.» Σαπφώ

«Θεός μου φαίνεται στ’ αλήθεια εμένα κείνος ο άντρας που κάθεται αντίκρυ σου κι από κοντά τη γλύκα της φωνής σου απολαμβάνει.» Σαπφώ

«Να ‘σαι ευτυχισμένη, πήγαινε, άλλωστε τίποτα δε διαρκεί. Να θυμάσαι όμως πάντα πόσο σ’ αγάπησα.» Σαπφώ

«Α να ‘ταν πάντα το κεφάλι ν’ ακουμπάς σε τέτοιας φιλενάδας τρυφερής τα στήθη να κράταγε για μένα δυο φορές η νύχτα ετούτη.» Σαπφώ

«Πάλι πάλι ο έρωτας, ο έρωτας με παιδεύει, και πώς να τον παλέψω Ατθίδα μου.» Σαπφώ

«Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, νά ‘ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν όμορφη.» Σαπφώ

«Μίλα. Πες "αστέρι", που σβήνει. Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.» [Κ. Δημουλά]

«Διατίθεται απόγνωσις εις αρίστην κατάστασιν, και ευρύχωρον αδιέξοδον. Σε τιμές ευκαιρίας.» Κ. Δημουλά

«Το κάθε τελευταίο, τελευταίο τ’ ονομάζω χωρίς επιφύλαξη. Και μεγάλωσα πολύ για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.» Κ. Δημουλά

«Από τα όνειρα που ανάθρεψα το πιο πονετικό μου: να μη γερνάω μόνη.» Κ. Δημουλά

«Τόση βροχή για μια απουσία, τόση αγρύπνια για μια λέξη, πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή μ' αυτή της τη μεροληψία όλο εσύ, εσύ, εσύ.» Κ. Δημουλά

«Από τον κόσμο των γρίφων φεύγω ήσυχη. Δεν έχω βλάψει στη ζωή μου αίνιγμα: δεν έλυσα κανένα.» Κ. Δημουλά

«Το κρίμα το σηκώνει ατάραχη η πείρα.» Κική Δημουλά

«Γιατί; Μικρόν τον θεωρείς ηρωισμό να έχεις χέρια και έρωτας κανείς σφίγγοντάς τα να μην τα συγχαίρει;» Κ. Δημουλά

«Ηρέμησε λοιπόν. Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα.» Κ. Δημουλά

«Φεύγω. Για που δεν θα σου πω. Έτσι θα καμωθώ πως κάποιο μυστικό έχω από σένα.» Κ. Δημουλά

«Το σώμα του θυμίαμα, και τα μαλλιά του λουσμένα με νιότη. Το γέλιο του χάλασμα ψυχής.» Κ. Δημουλά

«Τι θα τις κάνεις τόσες ομοιότητες γι’ αυτόν τον ένα κόσμο;» Κ. Δημουλά

«Κλαίω γιατί με ρώτησες αν είδα την πανσέληνο. Όχι, δεν είδα τίποτα γεμάτο και δεν έζησα.» Κ. Δημουλά

«Ευλογημένο να ‘ναι το Εμπόδιο και τρισευλογημένο. Δέντρο ισκιερής δικαιολογίας ότι δεν φταίμ’ εμείς.» Κ. Δημουλά

«Σκίζω σε χίλια και σε δώδεκα κομμάτια ό,τι σκέφτηκα...» Κ. Δημουλά

«Δεν θέλω να βλέπω τους ασίγαστους πόθους της ζέστης, τι εκμαυλισμούς τι όργια κουλουριάζει.» Κ. Δημουλά

«Αρκέσου. Αυτά που ψάχνεις διαφέρουν μόνο μεταξύ τους. Αυτά που βρίσκεις είναι ίδια.» Κ. Δημουλά

«Φυσικά και ονειρεύομαι. Ζει κανείς μόνο μ’ ένα ξερό μισθό;» Κ. Δημουλά

«Διαλέγεις και μετά πώς το σηκώνεις το βάρος το ασήκωτο που έχει η εκλογή σου;» Κ. Δημουλά

«Έτσι μας έμαθαν ν’ ακούμε των μεγάλων τη σοφή φθορά.» Κ. Δημουλά

«Τι θα φοράς συνεννόηση να σε γνωρίσω ώστε να μη χαθούμε πάλι μες στους πολυπληθείς σωσίες σου;» Κ. Δημουλά

«Βλέπεις είναι δειλό το κάθε τέλος. Κανένα δεν τολμά να έλθει με άδεια χέρια. Κάθε φορά φέρνει μαζί του δώρο μιαν αρχή.» Κ. Δημουλά

«Στίχους της ηδονής της εκλεκτής, που πηαίνει προς άγονην αγάπη κι αποδοκιμασμένη.» Κ. Καβάφης

«Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός πώς αλλιώς αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι.» Ο. Ελύτης

«Έπεσε στο κρεββάτι απόψι ερωτοπαθής, όλ’ η νεότης του στον σαρκικό πόθο αναμένη...» Κ. Καβάφης

«Επειδή στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν Πανσέληνος από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια.» Ο. Ελύτης

«Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας είχαμεν εξαφθεί τόσο πολύ, που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.» Κ. Καβάφης

«Επειδή σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει.» Οδυσσέας Ελύτης

«Το στόμα του, τα χείλη που για εκπληρώσεις είναι ερωτισμού εκλεκτού.» Κ. Καβάφης

«Να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι.» Ο. Ελύτης

«Κάθεται και βλέπει προς την είσοδο· μέχρι κοπώσεως βλέπει προς την είσοδο. Ίσως να μπει. Απόψ’ ίσως να ‘ρθει.» Κ. Καβάφης

«Κι είναι νωρίς μ’ ακούς; Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτό αγάπη μου να μιλώ για σένα και για μένα.» Ο. Ελύτης

«Και σέρνεται στα καφενεία ολημερίς, σέρνει με ανία της εμορφιάς του το μαράζι.- Όπως μπορείς πια δούλεψε μυαλό.» Κ. Καβάφης

«Έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί να 'χει ο χρόνος όλος αθωωθεί.» Οδυσσέας Ελύτης

«Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα, πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε".» [Οδυσσέας Ελύτης]

«Η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε.» Κ. Καρυωτάκης

«Τίποτα. Όταν σας ζητάνε αγκαλιά μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε.» Κική Δημουλά

«Και βέβαια να με βλέπει το χαμένο σαν μητέρα του. Πόσες φορές το γέννησα εκεί που δεν υπήρχε.» Κ. Δημουλά

«Επαναπαύεσαι βέβαια στη σεπτή δικαιολογία ότι πέθανες. Προφάσεις. Αν ήθελες μπορούσες εκ παραλλήλου και να ζεις.» Κ. Δημουλά

«Μου κρύβονται θα με μισούν οι λέξεις. Τους έδωσα μια φορά να δοκιμάσουν κι από τότε τους έγινε συνήθεια να λυπούνται.» Κ. Δημουλά

«Κάθεσαι πλάι μου σαν άνθος και σαν άστρο και σαν έρωτας που θέλει μα δεν μπορεί.» Θωμάς Γκόρπας

«Ερασιτέχνης άνθρωπος είμαι πόσο καλύτερα παράπονα να φτιάξω;» Κ. Δημουλά

«Τούτη είναι η εποχή μας, καλή ή κακή, ωραία ή άσκημη, πλούσια ή φτωχή, δεν τη διαλέξαμε.» Νίκος Καζαντζάκης

«Σήμερα ο Θεός είναι αργάτης, αγριεμένος από τον κάματο, από την οργή κι από την πείνα. Μυρίζει καπνό, κρασί κι ιδρώτα.» Νίκος Καζαντζάκης

«Ο Θεός μου δεν είναι πανάγαθος. Είναι γιομάτος σκληρότητα, άγρια δικαιοσύνη, και ξεδιαλέγει ανήλεα, τον καλύτερο.» Νίκος Καζαντζάκης

«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα.» Νίκος Καζαντζάκης

«Πόλεμο στους άπιστους! Άπιστοι είναι οι ευχαριστημένοι, οι χορτασμένοι, οι στείροι.» Ν. Καζαντζάκης

«Μισούμε, δε βολευόμαστε, είμαστε άδικοι, σκληροί, γιομάτοι ανησυχία και πίστη, ζητούμε το αδύνατο, σαν τους ερωτεμένους.» Ν. Καζαντζάκης

«Αγάπα το σώμα σου∙ μονάχα με αυτό στη γης ετούτη μπορείς να παλέψεις και να πνευματώσεις την ύλη.» Ν. Καζαντζάκης 

«Όλα αποχτούν απροσδόκητη αγιότητα∙ η ομορφιά, η γνώση, η ελπίδα, ο οικονομικός αγώνας, οι καθημερινές, τάχατε ασήμαντες, έγνοιες.» Ν. Καζαντζάκης 

«Δεν πολεμούμε τα σκοτεινά μας πάθη με νηφάλια, αναιμικιά, ουδέτερη, πάνω από τα πάθη αρετή. Παρά με άλλα σφοδρότερα πάθη.» Ν. Καζαντζάκης

«Μονότροπος μονόλογος μπροστά σ’ ένα καθρέφτη κάτω από μια ρυτίδα. Σα μια στάλα μελάνι σε μαντίλι η πλήξη απλώνει.» Γ. Σεφέρης

«Χαμήλωναν τα μάτια σου κι είχες το χαμογέλιο που ανιστορούσαν ταπεινά ζωγράφοι αλλοτινοί.» Γ. Σεφέρης

«Όλοι κοιτάζουν τι θα κάνεις κι εσύ κοιτάζεις τα πλήθη που σε κοιτάζουν∙ οι ματιές γράφουν ένα κύκλο στενό που δεν μπορεί να σπάσει.» Γ. Σεφέρης

«Μιλούν για περιστατικά που θα ήθελες να μην υπάρχουν ή να γινόντουσαν χρόνια μετά το θάνατό σου.» Γ. Σεφέρης

«Δεν αργεί να καρπίσει το αστάχυ δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι.» Γ. Σεφέρης

«Τ’ άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης επιστρέφει μόνο εκείνο που ήσουν.» Γ. Σεφέρης

«Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες, τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες, το άσπρο χαρτί.» Γ. Σεφέρης

«Κι οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας.» Γ. Σεφέρης

«Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι, που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;» Ν. Καββαδίας

«Εχτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται σε τούτο το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού.» Ν. Καββαδίας

«Ο έρωτάς σου μια πληγή και τρεις κραυγές.» Νίκος Καββαδίας

«Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου.» Ν. Καββαδίας

«Να ζεις με τη φθορά σου, να ζεις με τη βεβαιότητα του θανάτου σου και να γελάς όμορφα δυνατά, να γελάς σαν αθάνατος.» Χ. Βλαβιανός

«Και ποτέ μην ξεπέσεις στο αχ εμείς οι καημένοι. (Δε θέλει παρά ένα βηματάκι να το σκεφτούν οι άλλοι για σένα).» Μ. Αναγνωστάκης

«Για τους περισσότερους - οι ιδέες: μια πολυτέλεια. Δεν έχουν τον καιρό, το προνόμιο της ανάσας.» Μ. Αναγνωστάκης

«Σ’ όλη μας τη ζωή βουλιάξαμε πολλά καράβια μέσα μας, ίσως για να μη ναυαγήσουμε μια ώρα αρχύτερα εμείς οι ίδιοι.» Μ. Αναγνωστάκης

«Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.» Τ. Σινόπουλος

«Ναι, θα τον ρίξουμε μια μέρα ανάσκελα τον πόνο.» Γ. Ρίτσος

«Έχετε δει μια πολιτεία πιο γυμνασμένη στο θυμό και στην πείνα και στον έρωτα; Μια πολιτεία πιο αγαπημένη;» Γ. Ρίτσος

«Πολιτεία του κατραμιού και του θυμού και του ασβέστη, φταίμε εμείς. Ακούστε το τρίξιμο της πόρτας. Ελάτε.» Γ. Ρίτσος

«Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια.» Γιάννης Ρίτσος

«Τι θα γενόμουν δίχως να πονώ και δίχως να θυμάμαι Εσένα;» Μυρτιώτισσα

«Ο νους μας μέστωσε και δεν προσκυνάει πια κανένα αφέντη.» Νίκος Καζαντζάκης

«Μάνα σκληρή της Νίκης, που για να τη θρέψεις την ταΐζεις με την πείνα.» Ν. Καζαντζάκης

«Διαλέγομε απ’ όλες τις πλάνες μιαν, εκείνη που περσότερο ταιριάζει με μας, και την ανακηρύχνομεν Αλήθεια.» Ν. Καζαντζάκης

«Μόνο ο μαστός της απελπισίας μας βυζαίνει της αντρείας το γάλα.» Ν. Καζαντζάκης

«Η Ελλάδα δεν είναι γεωγραφία κι ανάμνηση.» Νίκος Καζαντζάκης

«Δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος. Υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα, και τη χαίρουμαι όλη.» Ν. Καζαντζάκης

«Καλή είναι η ζωή, καλός ο θάνατος, η Γης στρογγυλή και στερεή, σα στήθος γυναικός στις πολυκάτεχες παλάμες μου.» Ν. Καζαντζάκης

«Ξέρω τώρα∙ δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος.» Ν. Καζαντζάκης

«Τούτη είναι η Δευτέρα Παρουσία, η επίγεια, η μόνη, όπου κρίνεται μέσα στα ζωντανά σου ακόμα σπλάχνα, η ζωή σου.» Ν. Καζαντζάκης

«Συλλογιέσαι "Αχ, να ‘ταν να ξανάκανα τη ζωή μου!" μα είναι αργά πια, μια φορά για πάντα στην αιωνιότητα μας δίνεται η ευκαιρία.» [Ν. Καζαντζάκης]

«Οι κάποτε πιθανοί εαυτοί μας που τους σκοτώσαμε, όλα τα καλύτερα εγώ που μπορούσαμε να γίνουμε και δε γίναμε, από τεμπελιά.» Ν. Καζαντζάκης

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!» Κώστας Βάρναλης

«Τάχα η θέλησή σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος; Αχ, που 'σαι, νιότη, που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!» Κ. Βάρναλης

«Κακός ο αγέρας, κακός ο καιρός, αβέβαιο το κέρδος, βέβαιος ο κίνδυνος.» Τόμας Έλιοτ