Ξενοφώντος Ελληνικά «Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 4. §18-23» [Συντακτική ανάλυση]

 

Ξενοφώντος Ελληνικά «Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 4. §18-23» [Συντακτική ανάλυση]
 
[18] Ταῦτα δ’ εἰπὼν καὶ μεταστραφεὶς πρὸς τοὺς ἐναντίους, ἡσυχίαν εἶχε·
Κύρια πρόταση
εἶχε: Ρήμα. Θρασύβουλος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ἡσυχίαν: Αντικείμενο ρήματος. εἰπὼν: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ταῦτα: Σύστοιχο αντικείμενο μετοχής εἰπὼν. μεταστραφεὶς: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. πρὸς τοὺς ἐναντίους: Εμπρόθετος προσδιορισμός του τόπου, που δηλώνει το προς το μέρος -την κατεύθυνση- κάποιου.
 
καὶ γὰρ ὁ μάντις παρήγγελλεν αὐτοῖς μὴ πρότερον ἐπιτίθεσθαι,
Κύρια πρόταση
παρήγγελλεν: Ρήμα. ὁ μάντις: Υποκείμενο ρήματος. αὐτοῖς: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. μὴ ἐπιτίθεσθαι: Άμεσο αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. αὐτούς: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). πρότερον: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.
 
πρὶν [ἂν] τῶν σφετέρων ἢ πέσοι τις
Δευτερεύουσα χρονική πρόταση [Εκφέρεται με ευκτική του πλαγίου λόγου (αντί υποτακτικής + ἂν) επειδή εξαρτάται από ιστορικό χρόνο και δηλώνει το προτερόχρονο]
πέσοι: Ρήμα. τις: Υποκείμενο του ρήματος. τῶν σφετέρων: Γενική διαιρετική.
 
ἢ τρωθείη·
Δευτερεύουσα χρονική πρόταση [Συνδέεται με εμφατική διάζευξη με την προηγούμενη χρονική πρόταση (ἢ - ἤ) και έχει παρόμοια εκφορά και λειτουργία με εκείνη]
τρωθείη: Ρήμα. τις: Υποκείμενο ρήματος.
 
«ἐπειδὰν μέντοι τοῦτο γένηται,
Δευτερεύουσα χρονικοϋποθετική πρόταση [Εκφέρεται με υποτακτική, καθώς δηλώνει κάτι το προσδοκώμενο]
γένηται: Ρήμα. τοῦτο: Υποκείμενο.
 
ἡγησόμεθα μέν ἡμεῖς,
Κύρια πρόταση
ἡγησόμεθα: Ρήμα. ἡμεῖς: Υποκείμενο.
 
ἔφη,
Κύρια παρενθετική πρόταση
ἔφη: Ρήμα. ὁ μάντις: Εννοείται ως υποκείμενο.
 
νίκη δ’ ὑμῖν ἔσται ἑπομένοις,
Κύρια πρόταση
ἔσται: Ρήμα. νίκη: Υποκείμενο ρήματος. ὑμῖν: Δοτική προσωπική κτητική. ἑπομένοις: Επιθετική μετοχή με υποκείμενό της το ὑμῖν.
 
ἐμοὶ μέντοι θάνατος,
Κύρια πρόταση
ἔσται: Εννοείται ως ρήμα. θάνατος: Υποκείμενο. ἐμοὶ: Δοτική προσωπική κτητική.
 
ὥς γέ μοι δοκεῖ».
Δευτερεύουσα αναφορική παραβολική πρόταση που εκφράζει τρόπο. [Εκφέρεται με οριστική, διότι δηλώνει κάτι το πραγματικό.]
δοκεῖ: Απρόσωπο ρήμα. ἔσεσθαι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος, ειδικό απαρέμφατο. θάνατον: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. μοι: Δοτική προσωπική.
 
[19] Καὶ οὐκ ἐψεύσατο,
Κύρια πρόταση
οὐκ ἐψεύσατο: Ρήμα. ὁ μάντις: Εννοείται ως υποκείμενο.
 
ἐπεὶ ἀνέλαβον τὰ ὅπλα,
Δευτερεύουσα χρονική πρόταση [Εκφέρεται με οριστική, καθώς προσδιορίζει χρονικά κάτι καθορισμένο και πραγματικό]
ἀνέλαβον: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τὰ ὅπλα: Αντικείμενο.
 
ἀλλ’ αὐτὸς μὲν ὥσπερ ὑπὸ μοίρας τινὸς ἀγόμενος ἐκπηδήσας πρῶτος ἐμπεσὼν τοῖς πολεμίοις ἀποθνῄσκει,
Κύρια πρόταση
ἀποθνῄσκει: Ρήμα. αὐτὸς: Υποκείμενο ρήματος. ἐκπηδήσας: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (δηλώνει το προτερόχρονο). πρῶτος: Επιρρηματικό κατηγορούμενο τάξης / σειράς. ἐμπεσὼν: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (δηλώνει το προτερόχρονο). τοῖς πολεμίοις: Αντικείμενο της μετοχής ἐμπεσὼν.
ὥσπερ ἀγόμενος: Αιτιολογική μετοχή, υποκειμενικής αιτιολογίας, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ὑπὸ μοίρας: Εμπρόθετος ποιητικού αιτίου. τινὸς: Επιθετικός προσδιορισμός στο μοίρας.
 
καὶ τέθαπται ἐν τῇ διαβάσει τοῦ Κηφισοῦ·
Κύρια πρόταση
τέθαπται: Ρήμα. ὁ μάντις: Εννοείται ως υποκείμενο. ἐν τῇ διαβάσει: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. τοῦ Κηφισοῦ: Γενική αντικειμενική.
 
οἱ δ’ ἄλλοι ἐνίκων
Κύρια πρόταση
ἐνίκων: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Υποκείμενο.
 
καὶ κατεδίωξαν μέχρι τοῦ ὁμαλοῦ.
Κύρια πρόταση
κατεδίωξαν: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Εννοείται ως υποκείμενο. τοὺς ἐναντίους: Εννοείται ως αντικείμενο. μέχρι τοῦ ὁμαλοῦ: Εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει το τοπικό όριο.
 
Ἀπέθανον  δ’ ἐνταῦθα τῶν μὲν τριάκοντα Κριτίας τε καὶ Ἱππόμαχος, τῶν δὲ ἐν Πειραιεῖ δέκα ἀρχόντων Χαρμίδης ὁ Γλαύκωνος, τῶν δ’ ἄλλων περὶ ἑβδομήκοντα.
Κύρια πρόταση
Ἀπέθανον: Ρήμα. Κριτίας τε καὶ Ἱππόμαχος / Χαρμίδης / περὶ ἑβδομήκοντα: Υποκείμενα ρήματος. ἐνταῦθα: Επιρρηματικός προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. τῶν τριάκοντα: Γενική διαιρετική. τῶν ἀρχόντων: Γενική διαιρετική. ἐν Πειραιεῖ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. δέκα: Επιθετικός προσδιορισμός στο τῶν ἀρχόντων. ὁ Γλαύκωνος: Παράθεση στο Χαρμίδης. τῶν ἄλλων: Γενική διαιρετική.
 
Καὶ τὰ μὲν ὅπλα ἔλαβον,
Κύρια πρόταση
ἔλαβον: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τὰ ὅπλα: Αντικείμενο ρήματος.
 
τοὺς δὲ χιτῶνας οὐδενὸς τῶν πολιτῶν ἐσκύλευσαν.
Κύρια πρόταση
ἐσκύλευσαν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τοὺς χιτῶνας: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. οὐδενὸς: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. τῶν πολιτῶν: Γενική διαιρετική.
 
Ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἐγένετο
Δευτερεύουσα χρονική πρόταση [Δηλώνει το προτερόχρονο και εκφέρεται με οριστική, καθώς προσδιορίζει χρονικά κάτι καθορισμένο και πραγματικό.]
ἐγένετο: Ρήμα. τοῦτο: Υποκείμενο ρήματος.
 
καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀπεδίδοσαν,
Δευτερεύουσα χρονική πρόταση [Δηλώνει το προτερόχρονο και εκφέρεται με οριστική, καθώς προσδιορίζει χρονικά κάτι καθορισμένο και πραγματικό.]
ἀπεδίδοσαν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τοὺς νεκροὺς: Αντικείμενο ρήματος. ὑποσπόνδους: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου.
 
προσιόντες ἀλλήλοις πολλοὶ διελέγοντο.
Κύρια πρόταση
διελέγοντο: Ρήμα. πολλοὶ: Υποκείμενο ρήματος. προσιόντες: Χρονική (ή τροπική) μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἀλλήλοις: Αντικείμενο της μετοχής.
 
[20] Κλεόκριτος δὲ ὁ τῶν μυστῶν κῆρυξ, μάλ’ εὔφωνος ὤν, κατασιωπησάμενος ἔλεξεν·
Κύρια πρόταση
ἔλεξεν: Ρήμα. Κλεόκριτος: Υποκείμενο ρήματος. ὁ κῆρυξ: Παράθεση στο υποκείμενο. τῶν μυστῶν: Γενική κτητική στο κῆρυξ. ὤν: Επιθετική μετοχή, με υποκείμενο το Κλεόκριτος. εὔφωνος: Κατηγορούμενο στο υποκείμενο της μετοχής. μάλα: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού. κατασιωπησάμενος: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (εκφράζει το προτερόχρονο).
 
«Ἄνδρες πολῖται, τί ἡμᾶς ἐξελαύνετε;
Κύρια πρόταση, ευθεία ερώτηση
ἐξελαύνετε: Ρήμα. ὑμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ἡμᾶς: Αντικείμενο ρήματος. τι: Αιτιατική της αιτίας. Ἄνδρες: Κλητική προσφώνηση. πολῖται: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἄνδρες.
 
τί ἀποκτεῖναι βούλεσθε;
Κύρια πρόταση, ευθεία ερώτηση
βούλεσθε: Ρήμα. ὑμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ἀποκτεῖναι: Αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. Ως υποκείμενο του απαρεμφάτου εννοείται το ὑμεῖς (ταυτοπροσωπία). ἡμᾶς: Εννοείται ως αντικείμενο του απαρεμφάτου. τι: Αιτιατική της αιτίας.
 
Ἡμεῖς γὰρ ὑμᾶς κακὸν μὲν οὐδὲν πώποτε ἐποιήσαμεν,
Κύρια πρόταση
ἐποιήσαμεν: Ρήμα. Ἡμεῖς: Υποκείμενο. ὑμᾶς: Άμεσο αντικείμενο. κακὸν: Έμμεσο αντικείμενο. οὐδὲν: Επιθετικός προσδιορισμός στο κακόν. πώποτε: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.
 
μετεσχήκαμεν δὲ ὑμῖν καὶ ἱερῶν τῶν σεμνοτάτων καὶ θυσιῶν καὶ ἑορτῶν τῶν καλλίστων,
Κύρια πρόταση
μετασχήκαμεν: Ρήμα. ἡμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ἱερῶν καὶ θυσιῶν καὶ ἑορτῶν: Άμεσα αντικείμενα ρήματος. ὑμῖν: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. τῶν σεμνοτάτων: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἱερῶν. τῶν καλλίστων: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἑορτῶν.
 
καὶ συγχορευταὶ καὶ συμφοιτηταὶ γεγενήμεθα καὶ συστρατιῶται,
Κύρια πρόταση
γεγενήμεθα: Ρήμα. ἡμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. συγχορευταὶ καὶ συμφοιτηταὶ καὶ συστρατιῶται: Κατηγορούμενα του υποκειμένου.
 
καὶ πολλὰ μεθ’ ὑμῶν κεκινδυνεύκαμεν καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ὑπὲρ τῆς κοινῆς ἀμφοτέρων ἡμῶν σωτηρίας τε καὶ ἐλευθερίας.
Κύρια πρόταση
κεκινδυνεύκαμεν: Ρήμα. ἡμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. πολλά: Σύστοιχο αντικείμενο ρήματος. μεθ’ ὑμῶν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της σύμπραξης. κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν: Εμπρόθετοι προσδιορισμοί της τοπικής έκτασης. ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τε καὶ (ὑπὲρ) ἐλευθερίας: Εμπρόθετοι προσδιορισμοί της υπεράσπισης. κοινῆς: Επιθετικός προσδιορισμός στο σωτηρίας. ἡμῶν: Γενική αντικειμενική. ἀμφοτέρων: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἡμῶν.
 
[21] Πρὸς θεῶν πατρῴων καὶ μητρῴων καὶ συγγενείας καὶ κηδεστίας καὶ ἑταιρίας, αἰδούμενοι καὶ θεοὺς καὶ ἀνθρώπους παύσασθε ἁμαρτάνοντες εἰς τὴν πατρίδα,
Κύρια πρόταση
παύσασθε: Ρήμα. ὑμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ἁμαρτάνοντες: Κατηγορηματική μετοχή. ὑμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο της μετοχής. εἰς τὴν πατρίδα: Εμπρόθετος της εχθρικής διάθεσης. αἰδούμενοι: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. θεοὺς καὶ ἀνθρώπους: Αντικείμενα της τροπικής μετοχής.
Πρὸς θεῶν καὶ συγγενείας καὶ κηδεστίας καὶ ἑταιρίας: Εμπρόθετοι προσδιορισμοί της επίκλησης. πατρῴων καὶ μητρῴων: Επιθετικοί προσδιορισμοί στο θεῶν.
 
πάντων γὰρ τούτων πολλοὶ κοινωνοῦμεν ἀλλήλοις,
Κύρια πρόταση
κοινωνοῦμεν: Ρήμα. πολλοί: Υποκείμενο του ρήματος. τούτων: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. ἀλλήλοις: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. πάντων: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τούτων.
 
καὶ μὴ πείθεσθε τοῖς ἀνοσιωτάτοις τριάκοντα,
Κύρια πρόταση
μὴ πείθεσθε: Ρήμα. ὑμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τοῖς τριάκοντα: Αντικείμενο ρήματος. ἀνοσιωτάτοις: Επιθετικός προσδιορισμός στο τριάκοντα.
 
οἳ ἰδίων κερδέων ἕνεκα ὀλίγου δεῖν πλείους ἀπεκτόνασιν Ἀθηναίων ἐν ὀκτὼ μησὶν ἢ πάντες Πελοποννήσιοι δέκα ἔτη πολεμοῦντες.
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση ως επιθετικός προσδιορισμός στο τριάκοντα.
ἀπεκτόνασιν: Ρήμα. οἳ & Πελοποννήσιοι: Υποκείμενα του ρήματος. πλείους: Αντικείμενο ρήματος. κερδέων ἕνεκα: Εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού. ἰδίων: Επιθετικός προσδιορισμός στο κερδέων.
ὀλίγου δεῖν: Απόλυτο απαρέμφατο που δηλώνει αναφορά. Ἀθηναίων: Γενική διαιρετική στο πλείους. ἐν μησὶν: Εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει το χρονικό διάστημα. ὀκτὼ: Επιθετικός προσδιορισμός στο μησὶν. ἢ Πελοποννήσιοι: Β΄ όρος σύγκρισης (α΄ όρος το οἳ). πάντες: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο Πελοποννήσιοι. πολεμοῦντες: Τροπική μετοχή, με υποκείμενο το Πελοποννήσιοι. ἔτη: Αιτιατική του χρόνου. δέκα: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἔτη
 
[22] ἐξὸν δ’ ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ πολιτεύεσθαι, οὗτοι τὸν πάντων αἴσχιστόν τε καὶ χαλεπώτατον καὶ ἀνοσιώτατον καὶ ἔχθιστον καὶ θεοῖς καὶ ἀνθρώποις πόλεμον ἡμῖν πρὸς ἀλλήλους παρέχουσιν.
Κύρια πρόταση
παρέχουσιν: Ρήμα. οὗτοι: Υποκείμενο ρήματος. τον πόλεμον: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. ἡμῖν: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. αἴσχιστόν τε καὶ χαλεπώτατον καὶ ἀνοσιώτατον καὶ ἔχθιστον: Επιθετικοί προσδιορισμοί στο πόλεμον. θεοῖς καὶ ἀνθρώποις: Δοτικές αντικειμενικές. πρὸς ἀλλήλους: Εμπρόθετος της εχθρικής διάθεσης.
ἐξὸν: Αιτιατική απόλυτη, εναντιωματική μετοχή. ἡμῖν: Δοτική προσωπική. πολιτεύεσθαι: Υποκείμενο μετοχής, τελικό απαρέμφατο. ἡμᾶς: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. ἐν εἰρήνῃ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης.
 
Ἀλλ’ εὖ γε μέντοι ἐπίστασθε
Κύρια πρόταση
ἐπίστασθε: Ρήμα. ὑμεῖς: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. εὖ: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου.
 
ὅτι καὶ τῶν νῦν ὑφ’ ἡμῶν ἀποθανόντων οὐ μόνον ὑμεῖς ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς ἔστιν οὓς πολλὰ κατεδακρύσαμεν.
Δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἐπίστασθε
κατεδακρύσαμεν: Ρήμα. ὑμεῖς καὶ ἡμεῖς: Υποκείμενα του ρήματος. πολλά: Σύστοιχο αντικείμενο ρήματος. ἔστιν οὓς: Αντικείμενο ρήματος. τῶν ἀποθανόντων: Επιθετική μετοχή ως γενική διαιρετική. ὑφ’ ἡμῶν: Εμπρόθετος προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου. νῦν: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.
 
[Εκφράσεις όπως ἔστιν ὃς / ἔστιν ὅστις (κάποιος), οὐκ/οὐδεὶς ἔστιν ὅστις (κανένας), οὐκ/οὐδεὶς ἔστιν ὅστις οὐ (καθένας), ἔστιν οὗ (κάπου), οἷός (τ’) εἰμὶ + απαρέμφατο (είμαι ικανός να), οἷόν τ’ ἐστὶ + απαρέμφατο (είναι δυνατόν να) κ.ά. δεν εισάγουν αναφορική πρόταση.]
 
Ὁ μὲν τοιαῦτα ἔλεγεν·
Κύρια πρόταση
ἔλεγεν: Ρήμα. Ὁ μὲν: Υποκείμενο του ρήματος. τοιαῦτα: Σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος.
 
οἱ δὲ λοιποὶ ἄρχοντες καὶ διὰ τὸ τοιαῦτα προσακούειν τοὺς μεθ’ αὑτῶν ἀπήγαγον εἰς τὸ ἄστυ.
Κύρια πρόταση
ἀπήγαγον: Ρήμα. οἱ ἄρχοντες: Υποκείμενο ρήματος. τοὺς μεθ’ αὑτῶν: Αντικείμενο ρήματος. εἰς τὸ ἄστυ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. διὰ τὸ  προσακούειν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αιτίας. (τοὺς μεθ’ αὑτῶν: Υποκείμενο του απαρεμφάτου προσακούειν. τοιαῦτα: Σύστοιχο αντικείμενο του απαρεμφάτου.) λοιποί: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἄρχοντες.
 
[23] Τῇ δ’ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν τριάκοντα πάνυ δὴ ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι συνεκάθηντο ἐν τῷ συνεδρίῳ·
Κύρια πρόταση
συνεκάθηντο: Ρήμα. οἱ τριάκοντα: Υποκείμενο του ρήματος. ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι: Επιρρηματικά κατηγορούμενα του τρόπου. ἐν τῷ συνεδρίῳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. πάνυ: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού. τῇ ὑστεραίᾳ: Δοτική του χρόνου.
 
τῶν δὲ τρισχιλίων πανταχοῦ διεφέροντο πρὸς ἀλλήλους.
Κύρια πρόταση
διεφέροντο: Ρήμα. ἕκαστοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τῶν τρισχιλίων: Γενική διαιρετική. πρὸς ἀλλήλους: Εμπρόθετος της εχθρικής διάθεσης. πανταχοῦ: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου.
 
ὅπου ἕκαστοι τεταγμένοι ἦσαν,
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου
τεταγμένοι ἦσαν: Ρήμα. ἕκαστοι: Υποκείμενο. ὅπου: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου.
 
ὅσοι μὲν γὰρ ἐπεποιήκεσάν τι βιαιότερον
Δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση ως υποκείμενο του ἔλεγον
ἐπεποιήκεσάν: Ρήμα. ὅσοι: Υποκείμενο. τι: Σύστοιχο αντικείμενο ρήματος. βιαιότερον: Επιθετικός προσδιορισμός στο τι.
 
καὶ ἐφοβοῦντο,
Δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση ως υποκείμενο του ἔλεγον
Ρήμα: ἐφοβοῦντο. ὅσοι: Υποκείμενο.
 
ἐντόνως ἔλεγον
Κύρια πρόταση
ἔλεγον: Ρήμα. [Ως υποκείμενα του ρήματος λειτουργούν οι αναφορικές προτάσεις που προηγούνται] ἐντόνως: Επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου.
 
ὡς οὐ χρείη καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῖ·
Δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἔλεγον. Εισάγεται με το ὡς, διότι δηλώνει υποκειμενική κρίση.
οὐ χρείη: Απρόσωπο ρήμα. καθυφίεσθαι: Υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος, τελικό απαρέμφατο. Ως υποκείμενο του απαρεμφάτου εννοείται το τούτους. τοῖς ἐν Πειραιεῖ: Αντικείμενο του απαρεμφάτου.
 
ὅσοι δὲ ἐπίστευον μηδὲν ἠδικηκέναι,
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση
ἐπίστευον: Ρήμα. ὅσοι: Υποκείμενο ρήματος και απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). ἠδικηκέναι: Αντικείμενο ρήματος, ειδικό απαρέμφατο. μηδὲν: Σύστοιχο αντικείμενο του απαρεμφάτου.
 
αὐτοί τε ἀνελογίζοντο
Κύρια πρόταση
ἀνελογίζοντο: Ρήμα. αὐτοί: Υποκείμενο.
 
καὶ τοὺς ἄλλους ἐδίδασκον
Κύρια πρόταση
ἐδίδασκον: Ρήμα. αὐτοί: Εννοείται ως υποκείμενο. τοὺς ἄλλους: Άμεσο αντικείμενο του ρήματος.
 
ὡς οὐδὲν δέοιντο τούτων τῶν κακῶν,
Δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως έμμεσο αντικείμενο του ρήματος.
δέοιντο: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τῶν κακῶν: Αντικείμενο του ρήματος. οὐδὲν: Αιτιατική του ποσού. τούτων: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τῶν κακῶν.
 
καὶ τοῖς τριάκοντα οὐκ ἔφασαν χρῆναι πείθεσθαι οὐδ’ ἐπιτρέπειν ἀπολλύναι τὴν πόλιν.
Κύρια πρόταση
ἔφασαν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. οὐκ χρῆναι: Αντικείμενο του ρήματος, ειδικό απαρέμφατο (απρόσωπο). πείθεσθαι οὐδ’ ἐπιτρέπειν: Υποκείμενα του απρόσωπου απαρεμφάτου, τελικά απαρέμφατα. Ως υποκείμενό τους εννοείται το τούτους. τοῖς τριάκοντα: Αντικείμενο του απαρεμφάτου πείθεσθαι.
ἀπολλύναι: Άμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου ἐπιτρέπειν, τελικό απαρέμφατο. Ως έμμεσο αντικείμενο του ἐπιτρέπειν τίθεται το τοῖς τριάκοντα, από το οποίο, σε αιτιατική πτώση λόγω ετεροπροσωπίας, εννοείται το υποκείμενο του ἀπολλύναι (= τούς τριάκοντα). τὴν πόλιν: Αντικείμενο του απαρεμφάτου ἀπολλύναι.
 
Καὶ τὸ τελευταῖον ἐψηφίσαντο ἐκείνους μὲν καταπαῦσαι, ἄλλους  δὲ ἑλέσθαι.
Κύρια πρόταση
ἐψηφίσαντο: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. καταπαῦσαι: Αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). ἐκείνους: Αντικείμενο του απαρεμφάτου καταπαῦσαι.
ἑλέσθαι: Αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). ἄλλους: Αντικείμενο του απαρεμφάτου ἑλέσθαι. τὸ τελευταῖον: Αιτιατική του χρόνου.
 
Καὶ εἵλοντο δέκα, ἕνα ἀπὸ φυλῆς.
Κύρια πρόταση
εἵλοντο: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. δέκα: Σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος. ἕνα: Επεξήγηση στο δέκα. ἀπὸ φυλῆς: Εμπρόθετος προσδιορισμός της προέλευσης.