Dominic
Schroeyers
Τίτος Πατρίκιος «Ιστορία του λαβύρινθου»
ο λαβύρινθος εγκαταλείφθηκε, απολύθηκαν οι φύλακες
με τον καιρό γκρεμίστηκε η οροφή του
βγήκαν στο φως οι τρομεροί διάδρομοι
οι αίθουσες για τα βασανιστήρια, την ανθρωποφαγία
οι στοές με τις κρυμμένες εφευρέσεις
τους καταχωνιασμένους θησαυρούς
πέσανε οι τοίχοι, μείναν μόνο τα χνάρια*
από περίπλοκα χαράγματα πάνω στη γη.
Όμως προσομοιώσεις λαβυρίνθων, σκοτεινές κατασκευές
δεν έπαψαν να χτίζονται με νέα υλικά
με καινούρια τέρατα, θύματα, ήρωες, ηγεμόνες,
φτιάχνονται προπαντός λαβύρινθοι με λέξεις
κάθε χρονιά μπαίνουν μέσα τους νέες φουρνιές
αγόρια και κορίτσια, με φόβο μαζί και αψηφισιά
για τις παγίδες, τις καταπακτές, τ’ αδιέξοδα
φιλοδοξώντας να ξαναπλάσουν και να παίξουν
το παλιό δράμα προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα
δίνοντας στους κύριους ρόλους τα ίδια ονόματα
Μίνωας, Πασιφάη, Μινώταυρος, Αριάδνη,*
Δαίδαλος,* Ίκαρος,* Θησέας.
Διάττων
ο λαβύρινθος εγκαταλείφθηκε, απολύθηκαν οι φύλακες
με τον καιρό γκρεμίστηκε η οροφή του
βγήκαν στο φως οι τρομεροί διάδρομοι
οι αίθουσες για τα βασανιστήρια, την ανθρωποφαγία
οι στοές με τις κρυμμένες εφευρέσεις
τους καταχωνιασμένους θησαυρούς
πέσανε οι τοίχοι, μείναν μόνο τα χνάρια
από περίπλοκα χαράγματα πάνω στη γη.»
Με το γκρέμισμα της οροφής μπορούσε πλέον καθένας να δει τους άλλοτε επίφοβους διαδρόμους, να αντιληφθεί το πώς παγίδευαν τους νέους, καθώς και να εντοπίσει τις αίθουσες, όπου οι νέοι βασανίζονταν και θυσιάζονταν. Ο λαβύρινθος ήταν πια ανοιχτός σε όλους, για να μελετήσουν και να κατανοήσουν το περίπλοκο της συγκρότησής τους. Μπορούσαν, ακόμη, οι άνθρωποι να δουν τους χώρους, στους οποίους ο Μίνωας έκρυβε τους θησαυρούς του. Κατέστη, έτσι, εφικτό να «έρθει στο φως», να αποκαλυφθεί και να γίνει αντικείμενο μελέτης μια καλοφτιαγμένη παγίδα για τους νέους. Σταδιακά, μάλιστα, η παγίδα αυτή καταστράφηκε τελείως, αφήνοντας μόνο περίπλοκα χνάρια στο έδαφος, για να θυμίζουν στους μεταγενέστερους το τρομακτικό του εγκλωβισμού των νέων, αλλά παράλληλα και το εφικτό της παγίδευσής τους.
δεν έπαψαν να χτίζονται με νέα υλικά
με καινούρια τέρατα, θύματα, ήρωες, ηγεμόνες,
φτιάχνονται προπαντός λαβύρινθοι με λέξεις
κάθε χρονιά μπαίνουν μέσα τους νέες φουρνιές
αγόρια και κορίτσια, με φόβο μαζί και αψηφισιά
για τις παγίδες, τις καταπακτές, τ’ αδιέξοδα
φιλοδοξώντας να ξαναπλάσουν και να παίξουν
το παλιό δράμα προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα
δίνοντας στους κύριους ρόλους τα ίδια ονόματα
Μίνωας, Πασιφάη, Μινώταυρος, Αριάδνη,
Δαίδαλος, Ίκαρος, Θησέας.»
Με τις λέξεις διαμορφώνονται από επίδοξους εκμεταλλευτές, όπως προβλέπει ο ρόλος του Μίνωα, ποικίλες ιδεολογίες με τη συνδρομή ικανών χειραγωγών, όπως κατ’ αντιστοιχία λειτούργησε στο παρελθόν ο Δαίδαλος, ώστε να διασφαλίζεται η διαρκώς τροφοδοτούμενη επιστράτευση και παγίδευση νέων. Με τις νέες αδιέξοδες «αποστολές» να κυμαίνονται από τις δίχως βάση προσπάθειες επιβολής μιας άναρχης βίωσης έως τη βίαιη και με αυτοθυσία στήριξη τρομοκρατικών ενεργειών. Οι νέοι αψηφούν τον φόβο, για να αποδείξουν τη γενναιότητά τους, υποκινούμενοι ωστόσο από «σκοτεινά» κέντρα που έχουν δικά τους συμφέροντα να προωθήσουν. Προκύπτει, έτσι, μια ενορχηστρωμένη επιστράτευση νέων που έχουν φανατιστεί, με αποτέλεσμα να πλάθεται εκ νέου το παλιό δράμα με νέο όμως πλαίσιο σύμφωνα με τις τρέχουσες επιδιώξεις.
Ο καινούριος «ηρωικός» Θησέας ενδέχεται να είναι προσηλυτισμένος σε μια ανούσια ιδεολογία και να είναι πεπεισμένος πως θα κατανικήσει τον αντίπαλο, τον υποτιθέμενο Μινώταυρο, έστω κι αν στην πραγματικότητα λειτουργεί ως άβουλη, χειραγωγούμενη μαριονέτα. Στη σκέψη, βέβαια, των παγιδευμένων νέων ο «αντίπαλος» είναι ο «κακός», όπως τους έχουν κάνει να πιστεύουν, γι’ αυτό και πρέπει να τον εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Κινούνται, έτσι, με αποφασιστικότητα και με αίσθηση «καθήκοντος», χωρίς να αντιλαμβάνονται πως θυσιάζονται για κάτι -για μια ιδεολογία- που διόλου δεν τους ωφελεί. Οι νέοι λαβύρινθοι, άλλωστε, είναι παγίδες της σκέψης και του μυαλού∙ αλλοιώνουν την πραγματικότητα και στρέφουν τους νέους ακόμη και ενάντια σε ό,τι συνιστά το θεμέλιο της κοινωνίας τους, όπως είναι η οικογένεια, οι νόμοι και η κοινωνική συνοχή.
Ο Μίνωας, η κόρη του Αριάδνη, η σύζυγός του Πασιφάη, η οποία έσμιξε με τον ταύρο του Ποσειδώνα και γέννησε τον Μινώταυρο∙ ο Δαίδαλος -σχεδιαστής του λαβύρινθου- κι ο γιος του Ίκαρος, που παρασύρθηκε από τις ίδιες τις κατασκευές του πατέρα του και σκοτώθηκε, υπήρξαν όλα πρόσωπα του μύθου. Οι παγίδες, ωστόσο, για τους νέους, αν και όχι πάντοτε εμφανείς, είναι υπαρκτές και παρασύρουν πολλούς σε επιζήμιες για τους ίδιους επιλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου