Θουκυδίδη Ιστορία Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 75 [Συντακτική ανάλυση]

Thepalmer 

Θουκυδίδη Ιστορία Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 75 [Συντακτική ανάλυση]
 
[1] Tῇ δὲ ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ Νικόστρατος ὁ Διειτρέφους Ἀθηναίων στρατηγὸς παραγίγνεται βοηθῶν ἐκ Ναυπάκτου δώδεκα ναυσὶ καὶ Μεσσηνίων πεντακοσίοις ὁπλίταις·
Κύρια πρόταση
παραγίγνεται: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο ρήματος. ὁ Διειτρέφους: Παράθεση στο υποκείμενο. στρατηγὸς: Παράθεση στο υποκείμενο. Ἀθηναίων: Γενική κτητική. Tῇ ἐπιγιγνομένῃ: Επιθετική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός στο ἡμέρᾳ: ἡμέρᾳ: Δοτική του χρόνου.
βοηθῶν: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἐκ Ναυπάκτου: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης από τόπο. ναυσὶ & ὁπλίταις: Δοτικές της συνοδείας. δώδεκα: Επιθετικός προσδιορισμός στο ναυσὶ. πεντακοσίοις: Επιθετικός προσδιορισμός στο ὁπλίταις. Μεσσηνίων: Γενική κτητική.
 
ξύμβασίν τε ἔπρασσε
Κύρια πρόταση
ἔπρασσε: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. ξύμβασίν: Αντικείμενο ρήματος.
 
καὶ πείθει
Κύρια πρόταση
πείθει: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο.
 
ὥστε ξυγχωρῆσαι ἀλλήλοις δέκα μὲν ἄνδρας τοὺς αἰτιωτάτους κρῖναι, τοὺς δ᾽ ἄλλους οἰκεῖν σπονδὰς πρὸς ἀλλήλους ποιησαμένους καὶ πρὸς Ἀθηναίους,
Δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση
ξυγχωρῆσαι: Απαρέμφατο σε θέση ρήματος. Κερκυραίους: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. κρῖναι: Τελικό απαρέμφατο ως άμεσο αντικείμενο του ξυγχωρῆσαι (ως υποκείμενο του κρῖναι εννοείται το Κερκυραίους). ἀλλήλοις: Έμμεσο αντικείμενο του ξυγχωρῆσαι. ἄνδρας: Αντικείμενο του απαρεμφάτου κρῖναι. δέκα: Επιθετικός προσδιορισμός. τοὺς αἰτιωτάτους: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἄνδρας ή κατηγορούμενο, αν εννοηθεί μια μετοχή ὄντας.
οἰκεῖν: Τελικό απαρέμφατο, ως άμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου ξυγχωρῆσαι. τοὺς ἄλλους: Υποκείμενο του απαρεμφάτου οἰκεῖν. ποιησαμένους: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του απαρεμφάτου οἰκεῖν. σπονδὰς: Αντικείμενο της μετοχής. πρὸς ἀλλήλους & πρὸς Ἀθηναίους: Εμπρόθετοι προσδιορισμοί της φιλικής διάθεσης.
 
οἳ οὐκέτι ἔμειναν,
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση που προσδιορίζει το δέκα ἄνδρας
ἔμειναν: Ρήμα. οἳ: Υποκείμενο ρήματος. οὐκέτι: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.
 
ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομίζειν.
Δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση
νομίζειν: Απαρέμφατο σε θέση ρήματος. Κερκυραίους & τοὺς ἄλλους: Εννοούνται ως υποκείμενα του απαρεμφάτου. τοὺς αὐτοὺς: Αντικείμενο του απαρεμφάτου. ἐχθροὺς καὶ φίλους: Κατηγορούμενα του αντικειμένου.
 
[2] Kαὶ ὁ μὲν ταῦτα πράξας ἔμελλεν ἀποπλεύσεσθαι·
Κύρια πρόταση
ἔμελλεν: Ρήμα. ὁ μὲν: Υποκείμενο ρήματος. ἀποπλεύσεσθαι: Τελικό απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος (ταυτοπροσωπία). πράξας: Χρονική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο της μετοχής. ταῦτα: Αντικείμενο της μετοχής.
 
οἱ δὲ τοῦ δήμου προστάται πείθουσιν αὐτὸν πέντε μὲν ναῦς τῶν αὐτοῦ σφίσι καταλιπεῖν, ἴσας δὲ αὐτοὶ πληρώσαντες ἐκ σφῶν αὐτῶν ξυμπέμψειν.
Κύρια πρόταση
πείθουσιν: Ρήμα. οἱ προστάται: Υποκείμενο ρήματος. τοῦ δήμου: Γενική αντικειμενική στο προστάται. αὐτὸν: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. καταλιπεῖν: Τελικό απαρέμφατο ως έμμεσο αντικείμενο ρήματος. αὐτὸν: Υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). ναῦς: Άμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου. σφίσι: Έμμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου. πέντε: Επιθετικός προσδιορισμός στο ναῦς. τῶν αὐτοῦ: Γενική διαιρετική.
ξυμπέμψειν: Ειδικό απαρέμφατο ως έμμεσο αντικείμενο του ρήματος. οἱ προστάται: Υποκείμενο του απαρεμφάτου. αὐτοὶ: Κατηγορηματικός προσδιορισμός. ἴσας: Σύστοιχο αντικείμενο του απαρεμφάτου (ή επιθετικός προσδιορισμός στο εννοούμενο αντικείμενο ναῦς). πληρώσαντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του απαρεμφάτου. ἐκ σφῶν αὐτῶν: Εμπρόθετος της προέλευσης.
 
ὅπως ἧσσόν τι ἐν κινήσει ὦσιν οἱ ἐναντίοι
Δευτερεύουσα τελική πρόταση
ὦσιν: Ρήμα. οἱ ἐναντίοι: Υποκείμενο. ἐν κινήσει: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης. ἧσσόν: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού. τι: Αιτιατική της αναφοράς.
 
[3] Kαὶ ὁ μὲν ξυνεχώρησεν,
Κύρια πρόταση
ξυνεχώρησεν: Ρημα. ὁ μὲν: Υποκείμενο.
 
οἱ δὲ τοὺς ἐχθροὺς κατέλεγον ἐς τὰς ναῦς.
Κύρια πρόταση
κατέλεγον: Ρήμα. οἱ δὲ: Υποκείμενο. τοὺς ἐχθροὺς: Αντικείμενο ρήματος. ἐς τὰς ναῦς: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
 
δείσαντες δὲ ἐκεῖνοι καθίζουσιν ἐς τὸ τῶν Διοσκόρων ἱερόν.
Κύρια πρόταση
καθίζουσιν: Ρήμα. ἐκεῖνοι: Υποκείμενο ρήματος. ἐς τὸ ἱερόν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.  δείσαντες: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τῶν Διοσκόρων: Γενική κτητική.
 
μὴ ἐς τὰς Ἀθήνας ἀποπεμφθῶσι
Δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως αντικείμενο της μετοχής.
ἀποπεμφθῶσι: Ρήμα. ἐκεῖνοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ἐς τὰς Ἀθήνας: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
 
[4] Νικόστρατος δὲ αὐτοὺς ἀνίστη τε
Κύρια πρόταση
ἀνίστη: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο. αὐτοὺς: Αντικείμενο.
 
καὶ παρεμυθεῖτο.
Κύρια πρόταση
παρεμυθεῖτο: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. αὐτοὺς: Εννοείται ως αντικείμενο.
 
Ὡς δ᾽ οὐκ ἔπειθεν,
Δευτερεύουσα αιτιολογική πρόταση
οὐκ ἔπειθεν: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. αὐτοὺς: Εννοείται ως αντικείμενο.
 
ὁ δῆμος ὁπλισθεὶς ἐπὶ τῇ προφάσει ταύτῃ, ὡς οὐδὲν αὐτῶν ὑγιὲς διανοουμένων τῇ τοῦ μὴ ξυμπλεῖν ἀπιστίᾳ, τά τε ὅπλα αὐτῶν ἐκ τῶν οἰκιῶν ἔλαβε
Κύρια πρόταση
ἔλαβε: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. τά ὅπλα: Αντικείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική κτητική. ἐκ τῶν οἰκιῶν: Εμπρόθετος της προέλευσης.
ὁπλισθεὶς: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἐπὶ τῇ προφάσει: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αιτίας. ταύτῃ: Επιθετικός προσδιορισμός.
ὡς διανοουμένων: Γενική απόλυτη αιτιολογική μετοχή, υποκειμενικής αιτιολογίας. αὐτῶν: Υποκείμενο μετοχής. οὐδὲν: Σύστοιχο αντικείμενο της μετοχής. ὑγιὲς: Επιθετικός προσδιορισμός στο αντικείμενο της μετοχής. τῇ ἀπιστίᾳ: Δοτική της αιτίας. τοῦ μὴ ξυμπλεῖν: Έναρθρο απαρέμφατο ως γενική αντικειμενική στο τῇ ἀπιστίᾳ.
 
καὶ αὐτῶν τινὰς διέφθειραν ἄν.
Κύρια πρόταση
διέφθειραν ἄν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος (σχήμα κατά το νοούμενο λόγω της χρήσης περιληπτικού ουσιαστικού). τινὰς: Αντικείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική διαιρετική.
 
οἷς ἐπέτυχον
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση
ἐπέτυχον: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. οἷς: Αντικείμενο ρήματος.
 
εἰ μὴ Νικόστρατος ἐκώλυσε,
Δευτερεύουσα υποθετική πρόταση
ἐκώλυσε: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο.
 
[5] Ὁρῶντες δὲ οἱ ἄλλοι τὰ γιγνόμενα καθίζουσιν ἐς τὸ ῞Ηραιον ἱκέται
Κύρια πρόταση
καθίζουσιν: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Υποκείμενο ρήματος. ἱκέται: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου. ἐς τὸ ῞Ηραιον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. Ὁρῶντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τὰ γιγνόμενα: Επιθετική μετοχή ως αντικείμενο της μετοχής Ὁρῶντες.
 
καὶ γίγνονται οὐκ ἐλάσσους τετρακοσίων.
Κύρια πρόταση
γίγνονται: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Εννοείται ως υποκείμενο. οὐκ ἐλάσσους: Κατηγορούμενο του υποκειμένου. τετρακοσίων: Γενική συγκριτική.
 
Ὁ δὲ δῆμος δείσας ἀνίστησί τε αὐτοὺς πείσας
Κύρια πρόταση
ἀνίστησί: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. αὐτοὺς: Αντικείμενο ρήματος. δείσας: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (ως αντικείμενό της λειτουργεί η ενδοιαστική πρόταση). πείσας: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (ως αντικείμενο της μετοχής τίθεται το αὐτοὺς).
 
μή τι νεωτερίσωσιν
Δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως αντικείμενο στη μετοχή δείσας
νεωτερίσωσιν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. τι: Σύστοιχο αντικείμενο ρήματος.
 
καὶ διακομίζει ἐς τὴν πρὸ τοῦ Ἡραίου νῆσον,
Κύρια πρόταση
διακομίζει: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ἐς τὴν νῆσον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. πρὸ τοῦ Ἡραίου: Εμπρόθετος προσδιορισμός του τόπου (δηλώνει το ενώπιον).
 
καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐκεῖσε αὐτοῖς διεπέμπετο.
Κύρια πρόταση
διεπέμπετο: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος.  τὰ ἐπιτήδεια: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. αὐτοῖς: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. ἐκεῖσε: Επιρρηματικός προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.