Thepalmer
Θουκυδίδη Ιστορία Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 75
[Συντακτική ανάλυση]
[1] Tῇ δὲ ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ
Νικόστρατος ὁ
Διειτρέφους Ἀθηναίων
στρατηγὸς
παραγίγνεται βοηθῶν
ἐκ Ναυπάκτου δώδεκα ναυσὶ καὶ Μεσσηνίων πεντακοσίοις ὁπλίταις·
Κύρια πρόταση
παραγίγνεται: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο ρήματος. ὁ Διειτρέφους: Παράθεση στο υποκείμενο. στρατηγὸς: Παράθεση στο υποκείμενο. Ἀθηναίων: Γενική κτητική. Tῇ ἐπιγιγνομένῃ: Επιθετική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός στο ἡμέρᾳ: ἡμέρᾳ: Δοτική του χρόνου.
βοηθῶν: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο
υποκείμενο του ρήματος. ἐκ
Ναυπάκτου: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης από τόπο. ναυσὶ & ὁπλίταις: Δοτικές της συνοδείας. δώδεκα:
Επιθετικός προσδιορισμός στο ναυσὶ. πεντακοσίοις: Επιθετικός
προσδιορισμός στο ὁπλίταις.
Μεσσηνίων: Γενική κτητική.
ξύμβασίν τε ἔπρασσε
Κύρια πρόταση
ἔπρασσε: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. ξύμβασίν: Αντικείμενο ρήματος.
καὶ πείθει
Κύρια πρόταση
πείθει: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο.
ὥστε ξυγχωρῆσαι ἀλλήλοις δέκα μὲν ἄνδρας τοὺς αἰτιωτάτους κρῖναι, τοὺς δ᾽ ἄλλους οἰκεῖν σπονδὰς πρὸς ἀλλήλους ποιησαμένους καὶ πρὸς Ἀθηναίους,
Δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση
ξυγχωρῆσαι: Απαρέμφατο σε θέση ρήματος. Κερκυραίους: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. κρῖναι: Τελικό απαρέμφατο ως άμεσο αντικείμενο του ξυγχωρῆσαι (ως υποκείμενο του κρῖναι εννοείται το Κερκυραίους). ἀλλήλοις: Έμμεσο αντικείμενο του ξυγχωρῆσαι. ἄνδρας: Αντικείμενο του απαρεμφάτου κρῖναι. δέκα: Επιθετικός προσδιορισμός. τοὺς αἰτιωτάτους: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἄνδρας ή κατηγορούμενο, αν εννοηθεί μια μετοχή ὄντας.
οἰκεῖν: Τελικό απαρέμφατο, ως άμεσο αντικείμενο
του απαρεμφάτου ξυγχωρῆσαι.
τοὺς ἄλλους: Υποκείμενο του απαρεμφάτου οἰκεῖν. ποιησαμένους: Χρονική μετοχή,
συνημμένη στο υποκείμενο του απαρεμφάτου οἰκεῖν. σπονδὰς: Αντικείμενο της μετοχής. πρὸς ἀλλήλους & πρὸς Ἀθηναίους: Εμπρόθετοι προσδιορισμοί της φιλικής
διάθεσης.
οἳ οὐκέτι ἔμειναν,
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση που
προσδιορίζει το δέκα ἄνδρας
ἔμειναν: Ρήμα. οἳ: Υποκείμενο ρήματος. οὐκέτι: Επιρρηματικός προσδιορισμός του
χρόνου.
ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομίζειν.
Δευτερεύουσα συμπερασματική πρόταση
νομίζειν: Απαρέμφατο σε θέση ρήματος. Κερκυραίους & τοὺς ἄλλους: Εννοούνται ως υποκείμενα του απαρεμφάτου. τοὺς αὐτοὺς: Αντικείμενο του απαρεμφάτου. ἐχθροὺς καὶ φίλους: Κατηγορούμενα του αντικειμένου.
[2] Kαὶ ὁ μὲν ταῦτα πράξας ἔμελλεν ἀποπλεύσεσθαι·
Κύρια πρόταση
ἔμελλεν: Ρήμα. ὁ μὲν: Υποκείμενο ρήματος. ἀποπλεύσεσθαι: Τελικό απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος (ταυτοπροσωπία). πράξας: Χρονική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο της μετοχής. ταῦτα: Αντικείμενο της μετοχής.
οἱ δὲ τοῦ δήμου
προστάται πείθουσιν αὐτὸν πέντε μὲν ναῦς τῶν αὐτοῦ σφίσι καταλιπεῖν, ἴσας δὲ αὐτοὶ πληρώσαντες ἐκ σφῶν αὐτῶν ξυμπέμψειν.
Κύρια πρόταση
πείθουσιν: Ρήμα. οἱ προστάται: Υποκείμενο ρήματος. τοῦ δήμου: Γενική αντικειμενική στο προστάται. αὐτὸν: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. καταλιπεῖν: Τελικό απαρέμφατο ως έμμεσο αντικείμενο ρήματος. αὐτὸν: Υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). ναῦς: Άμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου. σφίσι: Έμμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου. πέντε: Επιθετικός προσδιορισμός στο ναῦς. τῶν αὐτοῦ: Γενική διαιρετική.
ξυμπέμψειν: Ειδικό απαρέμφατο ως έμμεσο
αντικείμενο του ρήματος. οἱ
προστάται: Υποκείμενο του απαρεμφάτου. αὐτοὶ: Κατηγορηματικός προσδιορισμός. ἴσας: Σύστοιχο αντικείμενο του
απαρεμφάτου (ή επιθετικός προσδιορισμός στο εννοούμενο αντικείμενο ναῦς). πληρώσαντες: Χρονική μετοχή,
συνημμένη στο υποκείμενο του απαρεμφάτου. ἐκ σφῶν αὐτῶν: Εμπρόθετος της προέλευσης.
ὅπως ἧσσόν τι ἐν κινήσει ὦσιν οἱ ἐναντίοι
Δευτερεύουσα τελική πρόταση
ὦσιν: Ρήμα. οἱ ἐναντίοι: Υποκείμενο. ἐν κινήσει: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης. ἧσσόν: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού. τι: Αιτιατική της αναφοράς.
[3] Kαὶ ὁ μὲν ξυνεχώρησεν,
Κύρια πρόταση
ξυνεχώρησεν: Ρημα. ὁ μὲν: Υποκείμενο.
οἱ δὲ τοὺς ἐχθροὺς κατέλεγον ἐς τὰς ναῦς.
Κύρια πρόταση
κατέλεγον: Ρήμα. οἱ δὲ: Υποκείμενο. τοὺς ἐχθροὺς: Αντικείμενο ρήματος. ἐς τὰς ναῦς: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
δείσαντες δὲ ἐκεῖνοι καθίζουσιν ἐς τὸ τῶν Διοσκόρων ἱερόν.
Κύρια πρόταση
καθίζουσιν: Ρήμα. ἐκεῖνοι: Υποκείμενο ρήματος. ἐς τὸ ἱερόν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. δείσαντες: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τῶν Διοσκόρων: Γενική κτητική.
μὴ ἐς τὰς Ἀθήνας ἀποπεμφθῶσι
Δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως
αντικείμενο της μετοχής.
ἀποπεμφθῶσι: Ρήμα. ἐκεῖνοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ἐς τὰς Ἀθήνας: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
[4] Νικόστρατος δὲ αὐτοὺς ἀνίστη τε
Κύρια πρόταση
ἀνίστη: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο. αὐτοὺς: Αντικείμενο.
καὶ παρεμυθεῖτο.
Κύρια πρόταση
παρεμυθεῖτο: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. αὐτοὺς: Εννοείται ως αντικείμενο.
Ὡς δ᾽ οὐκ ἔπειθεν,
Δευτερεύουσα αιτιολογική πρόταση
οὐκ ἔπειθεν: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. αὐτοὺς: Εννοείται ως αντικείμενο.
ὁ δῆμος ὁπλισθεὶς ἐπὶ τῇ προφάσει ταύτῃ, ὡς οὐδὲν αὐτῶν ὑγιὲς διανοουμένων τῇ τοῦ μὴ ξυμπλεῖν ἀπιστίᾳ, τά τε ὅπλα αὐτῶν ἐκ τῶν οἰκιῶν ἔλαβε
Κύρια πρόταση
ἔλαβε: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. τά ὅπλα: Αντικείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική κτητική. ἐκ τῶν οἰκιῶν: Εμπρόθετος της προέλευσης.
ὁπλισθεὶς: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο
υποκείμενο του ρήματος. ἐπὶ τῇ προφάσει: Εμπρόθετος προσδιορισμός της
αιτίας. ταύτῃ:
Επιθετικός προσδιορισμός.
ὡς διανοουμένων: Γενική απόλυτη
αιτιολογική μετοχή, υποκειμενικής αιτιολογίας. αὐτῶν: Υποκείμενο μετοχής. οὐδὲν: Σύστοιχο αντικείμενο της μετοχής. ὑγιὲς: Επιθετικός προσδιορισμός στο
αντικείμενο της μετοχής. τῇ
ἀπιστίᾳ: Δοτική της αιτίας. τοῦ μὴ ξυμπλεῖν: Έναρθρο απαρέμφατο ως γενική
αντικειμενική στο τῇ
ἀπιστίᾳ.
καὶ αὐτῶν τινὰς διέφθειραν ἄν.
Κύρια πρόταση
διέφθειραν ἄν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος (σχήμα κατά το νοούμενο λόγω της χρήσης περιληπτικού ουσιαστικού). τινὰς: Αντικείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική διαιρετική.
οἷς ἐπέτυχον
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση
ἐπέτυχον: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. οἷς: Αντικείμενο ρήματος.
εἰ μὴ Νικόστρατος ἐκώλυσε,
Δευτερεύουσα υποθετική πρόταση
ἐκώλυσε: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο.
[5] Ὁρῶντες δὲ οἱ ἄλλοι τὰ γιγνόμενα καθίζουσιν ἐς τὸ ῞Ηραιον ἱκέται
Κύρια πρόταση
καθίζουσιν: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Υποκείμενο ρήματος. ἱκέται: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου. ἐς τὸ ῞Ηραιον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. Ὁρῶντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τὰ γιγνόμενα: Επιθετική μετοχή ως αντικείμενο της μετοχής Ὁρῶντες.
καὶ γίγνονται οὐκ ἐλάσσους τετρακοσίων.
Κύρια πρόταση
γίγνονται: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Εννοείται ως υποκείμενο. οὐκ ἐλάσσους: Κατηγορούμενο του υποκειμένου. τετρακοσίων: Γενική συγκριτική.
Ὁ δὲ δῆμος δείσας ἀνίστησί τε αὐτοὺς πείσας
Κύρια πρόταση
ἀνίστησί: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. αὐτοὺς: Αντικείμενο ρήματος. δείσας: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (ως αντικείμενό της λειτουργεί η ενδοιαστική πρόταση). πείσας: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (ως αντικείμενο της μετοχής τίθεται το αὐτοὺς).
μή τι νεωτερίσωσιν
Δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως αντικείμενο στη μετοχή δείσας
νεωτερίσωσιν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. τι: Σύστοιχο αντικείμενο ρήματος.
καὶ διακομίζει ἐς τὴν πρὸ τοῦ Ἡραίου νῆσον,
Κύρια πρόταση
διακομίζει: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ἐς τὴν νῆσον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. πρὸ τοῦ Ἡραίου: Εμπρόθετος προσδιορισμός του τόπου (δηλώνει το ενώπιον).
καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐκεῖσε αὐτοῖς διεπέμπετο.
Κύρια πρόταση
διεπέμπετο: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. τὰ ἐπιτήδεια: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. αὐτοῖς: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. ἐκεῖσε: Επιρρηματικός προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
παραγίγνεται: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο ρήματος. ὁ Διειτρέφους: Παράθεση στο υποκείμενο. στρατηγὸς: Παράθεση στο υποκείμενο. Ἀθηναίων: Γενική κτητική. Tῇ ἐπιγιγνομένῃ: Επιθετική μετοχή ως επιθετικός προσδιορισμός στο ἡμέρᾳ: ἡμέρᾳ: Δοτική του χρόνου.
Κύρια πρόταση
ἔπρασσε: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. ξύμβασίν: Αντικείμενο ρήματος.
πείθει: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο.
ξυγχωρῆσαι: Απαρέμφατο σε θέση ρήματος. Κερκυραίους: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. κρῖναι: Τελικό απαρέμφατο ως άμεσο αντικείμενο του ξυγχωρῆσαι (ως υποκείμενο του κρῖναι εννοείται το Κερκυραίους). ἀλλήλοις: Έμμεσο αντικείμενο του ξυγχωρῆσαι. ἄνδρας: Αντικείμενο του απαρεμφάτου κρῖναι. δέκα: Επιθετικός προσδιορισμός. τοὺς αἰτιωτάτους: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἄνδρας ή κατηγορούμενο, αν εννοηθεί μια μετοχή ὄντας.
νομίζειν: Απαρέμφατο σε θέση ρήματος. Κερκυραίους & τοὺς ἄλλους: Εννοούνται ως υποκείμενα του απαρεμφάτου. τοὺς αὐτοὺς: Αντικείμενο του απαρεμφάτου. ἐχθροὺς καὶ φίλους: Κατηγορούμενα του αντικειμένου.
ἔμελλεν: Ρήμα. ὁ μὲν: Υποκείμενο ρήματος. ἀποπλεύσεσθαι: Τελικό απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος (ταυτοπροσωπία). πράξας: Χρονική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο της μετοχής. ταῦτα: Αντικείμενο της μετοχής.
πείθουσιν: Ρήμα. οἱ προστάται: Υποκείμενο ρήματος. τοῦ δήμου: Γενική αντικειμενική στο προστάται. αὐτὸν: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. καταλιπεῖν: Τελικό απαρέμφατο ως έμμεσο αντικείμενο ρήματος. αὐτὸν: Υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). ναῦς: Άμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου. σφίσι: Έμμεσο αντικείμενο του απαρεμφάτου. πέντε: Επιθετικός προσδιορισμός στο ναῦς. τῶν αὐτοῦ: Γενική διαιρετική.
ὦσιν: Ρήμα. οἱ ἐναντίοι: Υποκείμενο. ἐν κινήσει: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κατάστασης. ἧσσόν: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού. τι: Αιτιατική της αναφοράς.
ξυνεχώρησεν: Ρημα. ὁ μὲν: Υποκείμενο.
κατέλεγον: Ρήμα. οἱ δὲ: Υποκείμενο. τοὺς ἐχθροὺς: Αντικείμενο ρήματος. ἐς τὰς ναῦς: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
καθίζουσιν: Ρήμα. ἐκεῖνοι: Υποκείμενο ρήματος. ἐς τὸ ἱερόν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. δείσαντες: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τῶν Διοσκόρων: Γενική κτητική.
ἀποπεμφθῶσι: Ρήμα. ἐκεῖνοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ἐς τὰς Ἀθήνας: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
Κύρια πρόταση
ἀνίστη: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο. αὐτοὺς: Αντικείμενο.
παρεμυθεῖτο: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. αὐτοὺς: Εννοείται ως αντικείμενο.
οὐκ ἔπειθεν: Ρήμα. Νικόστρατος: Εννοείται ως υποκείμενο. αὐτοὺς: Εννοείται ως αντικείμενο.
ἔλαβε: Ρήμα. ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. τά ὅπλα: Αντικείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική κτητική. ἐκ τῶν οἰκιῶν: Εμπρόθετος της προέλευσης.
διέφθειραν ἄν: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος (σχήμα κατά το νοούμενο λόγω της χρήσης περιληπτικού ουσιαστικού). τινὰς: Αντικείμενο ρήματος. αὐτῶν: Γενική διαιρετική.
Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση
ἐπέτυχον: Ρήμα. ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. οἷς: Αντικείμενο ρήματος.
ἐκώλυσε: Ρήμα. Νικόστρατος: Υποκείμενο.
Κύρια πρόταση
καθίζουσιν: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Υποκείμενο ρήματος. ἱκέται: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου. ἐς τὸ ῞Ηραιον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. Ὁρῶντες: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. τὰ γιγνόμενα: Επιθετική μετοχή ως αντικείμενο της μετοχής Ὁρῶντες.
γίγνονται: Ρήμα. οἱ ἄλλοι: Εννοείται ως υποκείμενο. οὐκ ἐλάσσους: Κατηγορούμενο του υποκειμένου. τετρακοσίων: Γενική συγκριτική.
ἀνίστησί: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Υποκείμενο ρήματος. αὐτοὺς: Αντικείμενο ρήματος. δείσας: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (ως αντικείμενό της λειτουργεί η ενδοιαστική πρόταση). πείσας: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος (ως αντικείμενο της μετοχής τίθεται το αὐτοὺς).
Δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως αντικείμενο στη μετοχή δείσας
νεωτερίσωσιν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. τι: Σύστοιχο αντικείμενο ρήματος.
διακομίζει: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. ἐς τὴν νῆσον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. πρὸ τοῦ Ἡραίου: Εμπρόθετος προσδιορισμός του τόπου (δηλώνει το ενώπιον).
διεπέμπετο: Ρήμα. Ὁ δῆμος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. τὰ ἐπιτήδεια: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. αὐτοῖς: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. ἐκεῖσε: Επιρρηματικός προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου