Achmad Kurniawan
Αγαπημένοι
στίχοι και αποφθέγματα... IV
«Και βάλε κι όλη σου την ομορφιά, και
πάλε θάχεις τον ίσκιο της αγάπης, όχι εκείνη, εκείνη λάμπει, καίει φωτίζει και
δε σβήνει.» Κ. Παλαμάς
«Ανάμεσα στην ιδέα και στο γεγονός, ανάμεσα
στην κίνηση και στην πράξη, η σκιά πέφτει.» Τ. Έλιοτ
«Τούτο εδώ, δείχνει γελοία νεαρό κι
ευτυχισμένο, σα να ‘χασε κάθε αντίληψη υπερβολής. Μα δίχως υπερβολή τι
κατορθώνεται;» Κοσμάς Πολίτης
«Όχι· δεν είμαστε ταγμένοι για να πούμε
πού είναι το δίκιο. Το δικό μας χρέος είναι να βρούμε το μικρότερο κακό.» Γ.
Σεφέρης
«Τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.» Γ. Σεφέρης
«Που να πηγαίνω γυρίζοντας σε ξένους
τόπους, ένα στρογγυλό λιθάρι. Το θάνατο τον προτιμώ· ποιος πάει για το καλύτερο
ο θεός το ξέρει.» [Σεφέρης]
«Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς
το θέλημά σου.» Γ. Σεφέρης
«Ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι
χόρτο· χείλια και δάχτυλα που λαχταρούν ένα άσπρο στήθος.» Γ. Σεφέρης
«Άξιον εστί το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια των παιδιών που κρατιούνται χέρι-χέρι.»
Οδυσσέας Ελύτης
«Άξιον εστί ο πικρός και ο μόνος ο από
πριν χαμένος εσύ να ‘σαι.» Ο. Ελύτης
«Το αντίο στα τσίνορα που λίγο λάμπει
και μετά ο για πάντοτε θολός κόσμος.» Ο. Ελύτης
«Εικονίσματα θα ‘χω τ’ άχραντα
κορίτσια, ντυμένα στου πελάγους μόνο το λινό.» Ο. Ελύτης
«Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο
νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ’ τ’ όνειρο και κείθε απ’ τη γη!» Κώστας
Καρυωτάκης
«Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των
ανθρώπων, και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.» Κ. Καρυωτάκης
«Το κάθε ξεχείλισμα, η κάθε ανανέωσις,
είναι παιδί που έρχεται μπροστά σε μάτια έκθαμβα γερόντων.» Α. Εμπειρίκος
«Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους τα όρια της σιγής κι ας τραγουδήσουμε...» Κ. Καρυωτάκης
«Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει που
αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά.» Μ. Πολυδούρη
«Έτσι όπως χωρίζαμε τα βράδια, για
πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.» Κ. Καρυωτάκης
«Πάρτε το φως! Είναι καιρός να μείνω
πια μονάχη. Φτάνει η απάτη μιας ζωής.» Μ. Πολυδούρη
«Έχω κάτι σπασμένα φτερά. Δεν ξέρω καν
γιατί μας ήρθε το καλοκαίρι αυτό.» Κ. Καρυωτάκης
«Βραδύνεις κ’ υποψιάζομαι, ζηλεύω, δε
σου πήρα όλης σου της ψυχής το θησαυρό.» Μ. Πολυδούρη
«Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει, αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο.» Κ.
Καρυωτάκης
Ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα», πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος. [Κ.
Καρυωτάκης]
«Που ‘ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό
μονοκόμματα στα δυό και τον αποσβολώνει;» Γ. Σεφέρης
«Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια
μας. Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα.» Γ.
Σεφέρης
«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πως έγινε
τούτο το φονικό· την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια, το στέγνωμα της αγάπης·» Γ.
Σεφέρης
«Στήνουμε θέατρα και σκηνικά, όμως η
μοίρα μας πάντα νικά και τα σαρώνει και μας σαρώνει.» Γ. Σεφέρης
«Έτρεμε τόσο πολύ το ζήτησα τόσο πολύ
στη στέρνα με τους ευκαλύπτους την άνοιξη και το φθινόπωρο σ’ όλα τα δάση γυμνά
θεέ μου το ζήτησα.» Γ. Σεφέρης
«Το ζεστό νερό μου θυμίζει κάθε πρωί
πως δεν έχω τίποτε άλλο ζωντανό κοντά μου.» Γ. Σεφέρης
«Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν
υποταχτείτε. Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.» Γ. Σεφέρης
«Λυπούμε γιατί άφησα να περάσει ένα
πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλά μου χωρίς να πιω ούτε μια στάλα.» Γ. Σεφέρης
«Τη μεταμόρφωση τη γυρέψαμε στα νιάτα
μας με πόθους που έπαιζαν σαν τα μεγάλα ψάρια σε πέλαγα που φύραναν ξαφνικά·»
Γ. Σεφέρης
«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με
πληγώνει· παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...» Γ. Σεφέρης
«Λόγια όχι σαν τ’ άλλα μα κι αυτά μ’
ένα μοναδικό τους προορισμόν: Εσένα!» Οδυσσέας Ελύτης
«Επειδή απ’ τα λίγα, μερικές φορές κι
από το ένα - έτσι ο έρωτας- γνωρίζουμε τα υπόλοιπα.» Ο. Ελύτης
«Επειδή τα δάκρυα είναι κι αυτά Πατρίδα
που δε χάνεται. Κει που γυάλισαν κάποτε ύστερα η αλήθεια ήλθε.» Ο. Ελύτης
«Γεγονός είναι ο θάνατος που επίκειται
φορτωμένος κάτι ευτυχίες παλιές κι εκείνη την πολύ γνωστή (που λευκάνθηκε σε
άγριες ερημιές) απελπισία.» [Ο. Ελύτης]
«Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι
καιρός να μας το ανταποδώσει.» Ο. Ελύτης
«Γαλήνη σαν της Κυριακής που λείπουνε
όλοι σ’ ένα δωμάτιο που του αφαίρεσα τα αισθήματα.» Ο. Ελύτης
«Πολύ δε θέλει ο κόσμος. Ένα κάτι
ελάχιστο. Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα. Όμως ακριβώς προς την
αντίθετη κατεύθυνση.» Ο. Ελύτης
«Βοή σε απόσταση μηνών ακόμη, αλλά
διακρίνονται ήδη τα ρουθούνια κόκκινα που πολύ θέλουν ποτέ πια να μην είσαι.»
Ο. Ελύτης
«Άσε τον κόσμο στη χαρά του κι έλα,
ψυχή μου, να σου πω σαν τραγουδάκι χαρωπό, ένα τραγούδι του θανάτου.» Κ.
Καρυωτάκης
«Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.» Κ. Καρυωτάκης
«Σ’ όλα τα κλίματα, σ’ όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι, έρωτες, πλήξη.» Κ. Καρυωτάκης
«Ποια μοίρα τραγική κρατάει το νήμα των
άδειων ημερών που τώρα ζούμε σαν από μια κακή, παλιά συνήθεια;» Κ. Καρυωτάκης
«Όλα τα πράγματά μου αναθυμούνται μιαν
ώρα που περάσαμε μαζί.» Κ. Καρυωτάκης
«Ένα ποιηματάκι! Πες μου, πώς μπορεί
τόσον η καρδιά μας ναν το λαχταρεί; Σ' ένα τραγούδι μέσα τι θα λάχει;» Κ.
Καρυωτάκης
«Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι
έσχατοι πρώτοι. Με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος.» Κ.
Καρυωτάκης
«Θα λείπεις, το κρασί τους θα ‘ναι
αλλιώτικο, όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.» Κ. Καρυωτάκης
«Σαρκάζει το κρεβάτι τη χαρά τους κι
αυτοί λένε πως έτριξε· δε λεν πως το κρεβάτι οραματίζεται μελλοντικούς
θανάτους.» Κ. Καρυωτάκης
«Βλέπε παιδί μου, πάντα ομπρός. Το χτες
μη σε πικραίνει. Τώρα η ζωή σαν άλογο στην πόρτα σε προσμένει.» Κ. Καρυωτάκης
«Κι ήταν ωραία ως σύνολο η αγορασμένη
φίλη, στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος.» Κ. Καρυωτάκης
«Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα δεν
έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι...» Κ. Καρυωτάκης
«Έμαθα να διαβάζω χέρια και να χάνω
χέρια. Όχι, δεν είμαι λυπημένη.» Κική Δημουλά
Κι ονόμασα τα μάτια σου «καθημερινά
απογεύματα» κι όλον εσένα Κυριακή που είναι πάντα δύσκολη. Κ. Δημουλά
«Κι εσύ προσδοκία που πας; Έχουν
ξυπνήσει από ώρα οι αρνήσεις.» Κ. Δημουλά
«Αυτός ο Άλλος γιατί θέλει να γράφεται
ντε και καλά με δύο λάμδα, τι να το θέλει άραγε το δεύτερο δρεπάνι;» Κική
Δημουλά
«Στιγμή είναι, βέβαια, ένα τίποτε του
χρόνου. Όμως χωράει τ’ αποκορυφώματα.» Κ. Δημουλά
«Όταν μιλάει η αταξία η τάξη να
σωπαίνει - έχει μεγάλη πείρα ο χαμός.» Κ. Δημουλά
«Μίλησα νωρίς· είπα: Θυμάμαι·
φουρκίστηκε η μάνα μου, μη βάζεις όλα τα παλιοπράματα από χάμω στο στόμα σου.»
Κ. Δημουλά
«Καιρό έχω να μιλήσω για όνειρα, καιρό
δεν έχω, όνειρα δεν έχω, συμμετρική ανέχεια.» Κ. Δημουλά
«Καλό παιδί το τέλος. Πρόθυμο
αυτοδημιούργητο αυτεπάγγελτο ταχύ επινοητικό.» Κ. Δημουλά
«Να μου δάνειζες τώρα μιαν ανταπόδοση για
δυο τρεις μέρες μιαν αγάπη.» Κ. Δημουλά
«Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη.» Κ. Δημουλά
«Τελικά ο άνθρωπος ήταν αθώος αφέθηκε
ελεύθερος απλή συνωνυμία αποδείχτηκε - όλοι οι έρωτες έρωτες λέγονται.» Κ.
Δημουλά
«Πάλι θα μου ζητήσεις λογική εξήγηση
πάλι θα σου απαντήσω ότι να αντέξεις είναι το ζητούμενο όχι να καταλάβεις.» Κ.
Δημουλά
«Κάτι πικραίνει πιο πολύ κι απ’ τ’
όνομά τους τις πικροδάφνες. Που είσαι;» Κ. Δημουλά
«Με κούρασε πολύ το πρόσωπο του κόσμου.
Κι εσύ να είσαι ένα ποτήρι στο πάνω πάνω ράφι που δεν φτάνω.» Κ. Δημουλά
«Ο θαλασσινός άνεμος κι η δροσιά της
αυγής υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανένας.» Γιώργος Σεφέρης
«Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι στα
μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά, στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.»
Κωνσταντίνος Καβάφης
«Εκείνος ήταν ο Βοριάς μου, ο Νοτιάς
μου, η Ανατολή και η Δύση μου, Η εργάσιμη εβδομάδα μου και η κυριακάτικη
ξεκούρασή μου...» W. H. Auden
«Είκοσι χρόνια παίζοντας αντί χαρτιά
βιβλία, είκοσι χρόνια παίζοντας, έχασα τη ζωή.» Κώστας Καρυωτάκης
«Το αυστηρώς φρουρούμενο μέλλον κι η
αρπαγή του στο τέλος απ’ αυτό: Το ανώφελο.» Κική Δημουλά
«Τί όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με
τρομάζει. Και σε πεινάω. Και σε διψάω. Και σου δέομαι: Κρύψου.» Γιάννης Ρίτσος
«Κι όσο πλια η Μοίρα στα ψηλά τον
άνθρωπο καθίζει, τόσο και πλιότερα πονεί, όντε τονέ γκρεμνίζη.» Βιτσέντζος
Κορνάρος
«Πάρε με, ψάξε με, σε καρτερώ, σαν τ’
αγιοκέρι λιώνεται η ψυχή μου προσμένοντας το φίλημά σου το τρανό.» Μυρτιώτισσα
«'Έλα γλυκέ, κι ας φτάνει η νύχτα. Θα
φέγγει η νιότη σου με θλίψη, το σκοτεινό να υφάνω πέπλο, που ηδονικά θα με
καλύψει.» Μαρία Πολυδούρη
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ πρέπει να κάψουμε
τα χέρια μας τη νύχτα αυτή των φαντασμάτων και της μαύρης πίκρας.» Μίλτος
Σαχτούρης
«Ταξίδεψα μάλιστα. Πήγα κι από δω, πήγα
κι από κει... Παντού έτοιμος να γεράσει ο κόσμος.» Κική Δημουλά
«Γιοί των ανθρώπων, τι να πω; Τα φριχτά
σηκώνει η γης κι η ψυχή τα φριχτότερα!» Οδυσσέας Ελύτης [Το Άξιον Εστί]
«Ε ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες.
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις Να μην τις παίρνει ο άνεμος.»
Μανόλης Αναγνωστάκης
«Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η
επιστροφή∙ ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός. κάθε στιγμή πεθαίνουμε.» Νίκος
Καζαντζάκης
«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα
την, την Αλεξάνδρεια πού φεύγει.» Κωνσταντίνος Καβάφης
«Αν δεν έχουν τα ποιήματά μου γενική
εφαρμογή, έχουν μερική. Αυτό δεν είναι λίγο. Έχουν εγγυημένη την αλήθεια των
έτσι.» Κ. Π. Καβάφης
«Χωρίς τον ενθουσιασμό -μέσα στον
ενθουσιασμό βάζω και την οργή- δεν μπορεί να δουλέψει η ανθρωπότης.» Κ. Π.
Καβάφης
«Μ’ επέρασεν από τον νου απόψε να γράψω
δια τον έρωτά μου. Και όμως δεν θα το κάμω. Τί δύναμι που έχει η πρόληψις.» Κ.
Π. Καβάφης
«Τί σώματα, τί μαλλιά, τί πρόσωπα, τί χείλη.
Λίγο έμειναν και πήγαν· κ’ εγώ ο τεχνίτης θάρρεψα πως κάτι έκανα φυλάγοντας
μιαν ηχώ.» Κ. Καβάφης
«Το δόρυ μπηγμένο κατάσαρκα στο χώμα,
σημειώνει το τέλος μιας πλήρους εποχής και την αρχή μιας ιστορίας που μόλις
τώρα ανθίζει.» Α. Εμπειρίκος
«Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή είπε
το Τίποτα στο Κάτι, κι εκείνο το ηλίθιο το ‘χαψε.» Κική Δημουλά
«Η Τέχνη κι η ποίηση δεν μας βοηθούν να
ζήσουμε: η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε να πεθάνουμε.» Ν. Εγγονόπουλος
«Ο κόσμος τυλιγμένος στα ναρκωτικά
σεντόνια δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει παρά τούτο το τέρμα.» Γιώργος
Σεφέρης
«Στην πολιτεία που έγινε πορνείο
μαστροποί και πολιτικιές διαλαλούν σάπια θέλγητρα∙» Γ. Σεφέρης
«Φώναξε τα παιδιά να μαζέψουν τη στάχτη
και να τη σπείρουν. Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά.» Γ. Σεφέρης
«Πρέπει να βγεις από τούτο τον ύπνο∙
τούτο το μαστιγωμένο δέρμα.» Γ. Σεφέρης
«Ακόμα ένα φιλί και θα σου πω για ποιο
σκοπό τις σιωπές μου μάτωσα.» Οδυσσέας Ελύτης
«Όπου κι αν βάλω πλώρη εδώ αράζω, το
σκοτάδι με χρωστάει στο φως, η γη στη θάλασσα, η φουρτούνα στη γαλήνη.» Ο.
Ελύτης
«Εκεί που ελπίζει ο κόσμος. Εκεί που ο
άνθρωπος δε θέλει παρά να είναι άνθρωπος. Μόνος του και χωρίς καμιά Ειμαρμένη!»
Ο. Ελύτης
«Μικρή, ζηλιάρα της ψυχής μου σκιά,
γεννήτρα μιας μουσικής κάτω απ’ το σεληνόφωτο. Στάσου λίγο πιο κοντά μου.» Ο.
Ελύτης
«Κέρδισες την εμπιστοσύνη της ζωής που
δε σ’ εδάμασε και συνεχίζεις τ’ όνειρο.» Οδυσσέας Ελύτης
«Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των
ωρών που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.» Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
«...Aπόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε
χωρισθεί για μια εβδομάδα μόνο ... Aλλοίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε
παντοτινή.» Κ. Καβάφης
«... κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου
εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω, κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι
ακούω τα πρώτα.» Καβάφης
«... δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει
οδό. Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη
την χάλασες.» Κ. Καβάφης
«Μια λέξη μόνο. Εμπρός λοιπόν: Είστε υπέρ
ή κατά; Σκεφθείτε το καλά. Θα περιμένω.» Μανόλης Αναγνωστάκης
«Φοβάμαι τους ανθρώπους που με
καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.» Μ.
Αναγνωστάκης
«Όχι πια το πώς θα ζήσεις καλύτερα,
αλλά αν θα ζήσεις καν.» Μ. Αναγνωστάκης
«Βηματισμοί χωρίς σκοπό στα
χειμωνιάτικα προαύλια. Χιλιάδες βήματα, χιλιάδες μέρες.» Μ. Αναγνωστάκης
«Κάτω από ποιο φορτίο λύγισαν οι δικοί
σου ώμοι και κάτω από ποιο οι δικοί μου; Ποια ζυγαριά θα μας μετρήσει;» Μ.
Αναγνωστάκης
«Για να ξεχάσω τα μάτια σου πρέπει να
στερηθώ τον ουρανό πρέπει να στερηθώ τη θάλασσα.» Κώστας Μόντης
Ξέρουν ένα «σ’ αγαπώ» τα μάτια,
ψιθυρίζουν ένα «σ’ αγαπώ» τα μάτια! [Κ. Μόντης]
«Μην τη φοβηθείς τη ζωή είναι πιο δειλή
από εσένα, ντύσου πρόκληση, ντύσου θάνατο.» Κ. Μόντης
«Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους
έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.» Κώστας Μόντης
«Περίεργο πράγμα η καρδιά. Όσο τη
σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις.» Κώστας Μόντης
«Το τελευταίο πράγμα που ξεχνά η μνήμη
είν’ οι ενοχές.» Κ. Μόντης
«Κάθε χρόνο όλα όσα έρχονται όλο και
περισσότερο διαφέρουν απ’ εκείνα που περιμέναμε.» Κώστας Μόντης
«Όχι άλλο εργένη Χάρο, Κύριε, Σε
παρακαλώ. Ο επόμενος να ‘χει παιδιά κι εγγόνια.» Κ. Μόντης
«Πήρα τρεις στίχους απ’ τα μάτια σου
και δέκα απ’ τα φιλιά σου, τρεις απ’ την αλήθεια σου και δέκα απ’ την ψευτιά
σου.» Κ. Μόντης
Προς Ζωή «Μου το ξανάκανες αυτό,
θυμάσαι;» Κ. Μόντης
«Κάθε φορά λέω να σου πω πως σ’ αγαπώ
και ξεχνώ.» Κώστας Μόντης
«Α! ναι, ξέχασα να σου πω, πως τα
στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα, γιατί σ’ αγαπώ.» [Τάσος Λειβαδίτης]
«Μισώ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν
το χαμόγελό σου...» Τ. Λειβαδίτης
«Ήρθα», έλεγες πάντα μπαίνοντας στο
δωμάτιο, παρ’ όλο που δεν σε περίμενε κανείς. Όμως ακριβώς αυτό σου έδινε μια
βαθύτερη απάντηση. [Τάσος Λειβαδίτης]
«Οι παπαγάλοι δεν κάνουν απεργία,
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές περηφάνιες.» Τ. Λειβαδίτης
«Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη
στιγμή που βρίσκουνε μια θέση στη ζωή των άλλων. Ή ένα θάνατο για τη ζωή των
άλλων.» Τ. Λειβαδίτης
«Ποιος ξέρει τι θα συμβεί αύριο, ή
ποιος έμαθε τι συνέβη χτες, τα χρόνια μου χάθηκαν εδώ κι εκεί, σε δωμάτια, σε
τραίνα, σε όνειρα.» Τάσος Λειβαδίτης
«Όλα τελειώνουν κάποτε. Λοιπόν, αντίο!
Τα πιο ωραία ποιήματα δεν θα γραφτούν ποτέ...» Τ. Λειβαδίτης
«Αρκεί. Μονάχοι μας φθειρόμαστε πιότερο
απ' όσο μας φθείρουν τα γεγονότα κι ο χρόνος.» Γιάννης Ρίτσος
«Λείπουν ακόμη και τα λόγια. Όλα τ’
αφήσαμε στη μέση, όλα τ’ αφήσαμε στην τύχη. Κι έγιναν χωρίς εμάς.» Γ. Ρίτσος
«Τα μαλλιά μου δε θέλω να τα κόψω, -εδώ
πάνω συχνά σεργιάνισε το χέρι σου.» Γ. Ρίτσος
«Ωστόσο το χέρι μου είναι δικό σου·
παρ’ το· σφετερίσου το κ’ εσύ· -δικό σου, γι’ αυτό και δικό μου·» Γ. Ρίτσος
«Πώς γίνεται οι άλλοι να ορίζουν
λίγο-λίγο τη μοίρα μας, να μας την επιβάλλουν κ’ εμείς να το δεχόμαστε;» Γ.
Ρίτσος
«Ούτε έμαθες πάλι τη χαρά του ανυπάκοου
στη ζωή και στο χρόνο, εκείνη τη γυμνή χαρά της θελημένης στέρησης.» Γιάννης
Ρίτσος
«Αυτό που κρύβουμε είναι αυτό που
πιότερο μας φανερώνει.» Γ. Ρίτσος
«Κανένας δεν έχει δικαίωμα να
εξουσιάζει τα μάτια μου, το στόμα μου, τα χέρια μου, τούτα τα πόδια μου που
πατάνε τη γης.» Γ. Ρίτσος
«Όλο να προσέχεις, να προσέχεις, μην
πέσουν, μην πέσεις. Δεν αντέχω. Άφησέ με νάρθω μαζί σου.» Γ. Ρίτσος
«Ή ψήνω έναν καφέ, και, πάντα
αφηρημένη, ξεχνιέμαι κ’ ετοιμάζω δύο -ποιος θα τον πιει τον άλλον;- »
Γ. Ρίτσος
«Είναι καλό το φεγγάρι, -δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα
καταλάβεις.» Γ. Ρίτσος
«Εκεί που είναι ο πόνος κι ο ιδρώτας
και τα δάκρυα, εκεί δεν είναι ο άνθρωπος; Γιατί λοιπόν σκάβετε ένα χαντάκι και
χωρίζεστε;» Σ. Τσίρκας
«Δεν είναι πόνος να πονεί, πόνος να
θανατώνει, σαν την αγάπη την κρυφή, που δεν ξεφανερώνει.» (Μαντινάδα)
«Αυτό δεν είναι μαχαιριά, ούτε πληγή να
γιάνει, μον’ είν’ αγάπη στην καρδιά κι αυτό θα σε πεθάνει.» (Δημοτικό)
«Ας ερχόσουν, κι ας βρεχόσουν, κι ας γινόσουνα
παπί. Είχα ρούχα να σ’ αλλάξω, πάπλωμα να σκεπαστείς.» (Δημοτικό)
«Πρόβαλε, φέξη τ’ ουρανού και στέρηση
του κόσμου, το νου μου και το λογισμό, όπου μου πήρες, δωσ’ μου.» (Δημοτικό)
«Θαρρώ πεινώ, μα γω διψώ, μα δε διψώ,
νυστάζω, μα δε νυστάζω, ξαγρυπνώ για σε κι αναστενάζω.» (Δημοτικό)
Είπε: «το Μάρτη θα ‘ρθω κι εγώ με τα
χελιδονάκια.» Θωρώ το Μάρτη και περνά, Απρίλη και διαβαίνει. (Δημοτικό)
«Εγώ είμαι ο τόπος σου∙ ίσως να μην
είμαι κανείς αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις.» Γ. Σεφέρης
«Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο
δένδρο θέλεις. Μ᾿
ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου!» Ν. Βρεττάκος
«Ήρθες για να με δεις κι όμως δε μ’
είδες· έχω απ’ τα μεσάνυχτα πνιγεί χίλια μίλια πέρ’ απ’ τις Εβρίδες.» Νίκος
Καββαδίας
«Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.» Κ. Καβάφης
