Ξενοφώντος Ελληνικά, Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 2. §16-23 [Συντακτική ανάλυση]

Design Turnpike

Ξενοφώντος Ελληνικά, Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 2. §16-23 [Συντακτική ανάλυση]

[16]Τοιούτων δὲ ὄντων Θηραμένης εἶπεν ἐν ἐκκλησίᾳ

Κύρια πρόταση

εἶπεν: Ρήμα. Θηραμένης: Υποκείμενο. ἐν ἐκκλησίᾳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο. ὄντων: Γενική απόλυτη χρονική μετοχή. τῶν πραγμάτων: Εννοείται ως υποκείμενο της μετοχής. Τοιούτων: Κατηγορούμενο στο εννοούμενο υποκείμενο της μετοχής.  

εἰ βούλονται αὐτὸν πέμψαι παρὰ Λύσανδρον,

Δευτερεύουσα υποθετική πρόταση

βούλονται: Ρήμα. οἱ Ἀθηναῖοι: Εννοείται ως Υποκείμενο. πέμψαι: Αντικείμενο ρήματος Τελικό απαρέμφατο. οἱ Ἀθηναῖοι: Εννοείται ως Υποκείμενο του απαρεμφάτου (Ταυτοπροσωπία). αὐτὸν: Αντικείμενο απαρεμφάτου. παρὰ Λύσανδρον: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε πρόσωπο.

Υπόθεση: εἰ βούλονται

Απόδοση: ἥξει

Εξαρτημένος Υποθετικός λόγος που δηλώνει το πραγματικό (1^ο είδος)

ὅτι εἰδὼς ἥξει Λακεδαιμονίους

Δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ρήματος εἶπεν της κύριας

ἥξει: Ρήμα. Θηραμένης: Εννοείται ως Υποκείμενο του ρήματος. εἰδὼς: Τροπική μετοχή συνημμένη στο Υποκείμενο του ρήματος. Λακεδαιμονίους: Αντικείμενο μετοχής (πρόληψη του υποκειμένου της δευτερεύουσας που ακολουθεί).

Σχήμα πρόληψης ή πρόληψη: το υποκείμενο δευτερεύουσας πρότασης προλαμβάνεται, τίθεται δηλαδή στην πρόταση που προηγείται, ως αντικείμενο ή προσδιορισμός (κυρίως της αναφοράς).

πότερον ἐξανδραποδίσασθαι τὴν πόλιν βουλόμενοι ἀντέχουσι περὶ τῶν τειχῶν ἢ πίστεως ἕνεκα.

Δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματικής ολικής άγνοιας, ως αντικείμενο της μετοχής εἰδὼς

ἀντέχουσι: Ρήμα. οἱ Λακεδαιμόνιοι: Εννοείται ως Υποκείμενο. περὶ τῶν τειχῶν: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αναφοράς. βουλόμενοι: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἐξανδραποδίσασθαι: Αντικείμενο μετοχής, τελικό απαρέμφατο. οἱ Λακεδαιμόνιοι: Εννοείται ως Υποκείμενο του απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). τὴν πόλιν: Αντικείμενο του απαρεμφάτου. πίστεως ἕνεκα: Εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού (αναστροφή πρόθεσης: ἕνεκα πίστεως).

Πεμφθεὶς δὲ διέτριβε παρὰ Λυσάνδρῳ τρεῖς μῆνας καὶ πλείω, ἐπιτηρῶν

Κύρια πρόταση

διέτριβε: Ρήμα. Θηραμένης: Εννοείται ως υποκείμενο του Ρήματος. παρὰ Λυσάνδρῳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός του πλησίον. μῆνας: Αιτιατική του χρόνου. τρεῖς: Επιθετικός προσδιορισμός στο μῆνας. πλείω: Αιτιατική του χρόνου. Πεμφθεὶς: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἐπιτηρῶν: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.

ὁπότε Ἀθηναῖοι ἔμελλον διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι τὸν σῖτον ἅπαντα ὁμολογήσειν.

Δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική, μερικής άγνοιας, ως αντικείμενο της μετοχής ἐπιτηρῶν

ἔμελλον: Ρήμα. Ἀθηναῖοι: Υποκείμενο ρήματος. ὁμολογήσειν: Αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. Ἀθηναῖοι: Υποκείμενο του απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αιτίας. τὸν σῖτον: Υποκείμενο του έναρθρου απαρεμφάτου τὸ ἐπιλελοιπέναι. ἅπαντα: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τὸν σῖτον.

ὅ τι τις λέγοι

Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, ως αντικείμενο στο απαρέμφατο ὁμολογήσειν

λέγοι: Ρήμα. τις: Υποκείμενο ρήματος. ὅ τι: Σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος.

[17] Ἐπεὶ δὲ ἧκε τετάρτῳ μηνί,

Δευτερεύουσα χρονική πρόταση

ἧκε: Ρήμα. Θηραμένης: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. μηνί: Δοτική του χρόνου. τετάρτῳ: Επιθετικός προσδιορισμός στου μηνί.

ἀπήγγειλεν ἐν ἐκκλησίᾳ

Κύρια πρόταση

ἀπήγγειλεν: Ρήμα. Θηραμένης: Εννοείται ως υποκείμενο. ἐν ἐκκλησίᾳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.

ὅτι αὐτὸν Λύσανδρος τέως μὲν κατέχοι,

Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο του ρήματος ἀπήγγειλεν

κατέχοι: Ρήμα. Λύσανδρος: Υποκείμενο ρήματος. αὐτὸν: Αντικείμενο ρήματος. τέως: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου. 

εἶτα κελεύοι εἰς Λακεδαίμονα ἰέναι·

Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο του ρήματος ἀπήγγειλεν

κελεύοι: Ρήμα. Λύσανδρος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. αὐτὸν: Εννοείται ως άμεσο αντικείμενο του ρήματος. ἰέναι: Τελικό απαρέμφατο, ως έμμεσο αντικείμενο του ρήματος. αὐτὸν: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). εἰς Λακεδαίμονα: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.

οὐ γὰρ εἶναι κύριος ἀλλὰ τοὺς ἐφόρους.

Κύρια πρόταση

ἔλεγε: Εννοείται ως ρήμα της πρότασης. Λύσανδρος: Εννοείται ως υποκείμενο ρήματος. οὐ εἶναι: Άμεσο αντικείμενο ρήματος, ειδικό απαρέμφατο. αὐτῷ: Εννοείται ως έμμεσο αντικείμενο ρήματος. Λύσανδρος: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου (ταυτοπροσωπία). κύριος: Κατηγορούμενο στο υποκείμενο του απαρεμφάτου. τοὺς ἐφόρους: Υποκείμενο ενός εννοούμενου απαρεμφάτου εἶναι. κυρίους: Εννοείται ως κατηγορούμενο στο υποκείμενο (τοὺς ἐφόρους) του απαρεμφάτου.

ὧν ἐρωτῷτο ὑπ’ αὐτοῦ,

Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, ως γενική αντικειμενική στο κύριος της κύριας

ἐρωτῷτο: Ρήμα. Λύσανδρος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ὧν: Αντικείμενο ρήματος (σύστοιχο). ὑπ’ αὐτοῦ: Εμπρόθετος προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου. 

Μετὰ ταῦτα ᾑρέθη πρεσβευτὴς εἰς Λακεδαίμονα αὐτοκράτωρ δέκατος αὐτός.

Κύρια πρόταση

ᾑρέθη: Ρήμα. Θηραμένης: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. πρεσβευτὴς: Κατηγορούμενο του υποκείμενου. εἰς Λακεδαίμονα: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. αὐτοκράτωρ: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου. δέκατος: Επιρρηματικό κατηγορούμενο της σειράς. αὐτός: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στου υποκειμένου. μετά ταῦτα: Εμπρόθετος προσδιορισμός της χρονικής ακολουθίας. 

[18]Λύσανδρος δὲ τοῖς ἐφόροις ἔπεμψεν ἀγγελοῦντα μετ’ ἄλλων Λακεδαιμονίων Ἀριστοτέλην, φυγάδα Ἀθηναῖον ὄντα,

Κύρια πρόταση

ἔπεμψεν: Ρήμα. Λύσανδρος: Υποκείμενο. Ἀριστοτέλην: Άμεσο αντικείμενο ρήματος. τοῖς ἐφόροις: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. μετά Λακεδαιμονίων: Εμπρόθετος προσδιορισμός της συνοδείας. ἄλλων: Επιθετικός προσδιορισμός στο Λακεδαιμονίων. ἀγγελοῦντα: Τελική μετοχή, συνημμένη στο άμεσο αντικείμενο του ρήματος. τοῖς ἐφόροις: Αντικείμενο της μετοχής. φυγάδα Ἀθηναῖον ὄντα: Παράθεση στο Ἀριστοτέλην. ὄντα: Αναφορική μετοχή, με υποκείμενο το Ἀριστοτέλην. φυγάδα: Κατηγορούμενο στο υποκείμενο της μετοχής. Ἀθηναῖον: Επιθετικός προσδιορισμός στο φυγάδα.

ὅτι ἀποκρίναιτο Θηραμένει ἐκείνους κυρίους εἶναι εἰρήνης καὶ πολέμου.

Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο της μετοχής ἀγγελοῦντα

ἀποκρίναιτο: Ρήμα. Λύσανδρος: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. εἶναι: Άμεσο αντικείμενο ρήματος, ειδικό απαρέμφατο. Θηραμένει: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος. ἐκείνους: Υποκείμενο του απαρεμφάτου (ετεροπροσωπία). κυρίους: Κατηγορούμενο στο υποκείμενο απαρεμφάτου. εἰρήνης καὶ πολέμου: Γενικές αντικειμενικές στο κυρίους.

[19] Θηραμένης δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πρέσβεις ἐρωτώμενοι δὲ εἶπον

Κύρια πρόταση

εἶπον: Ρήμα. Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: Υποκείμενα ρήματος. ἄλλοι: Επιθετικός προσδιορισμός στο πρέσβεις. ἐρωτώμενοι: Χρονική μετοχή, συνημμένη στα υποκείμενα του ρήματος. 

ἐπεὶ ἦσαν ἐν Σελλασίᾳ,

Δευτερεύουσα χρονική πρόταση

ἦσαν: Ρήμα. Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: Εννοούνται ως υποκείμενα ρήματος. ἐν Σελλασίᾳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της στάσης σε τόπο.

ὅτι αὐτοκράτορες περὶ εἰρήνης,

Δευτερεύουσα ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ρήματος εἶπον.

ἥκοιεν: Εννοείται ως ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. αὐτοκράτορες: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου. περὶ εἰρήνης: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αναφοράς.

ἐπὶ τίνι λόγῳ ἥκοιεν

Δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική, μερικής άγνοιας, ως αντικείμενο της μετοχής ἐρωτώμενοι

ἥκοιεν: Ρήμα. οὗτοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ἐπὶ λόγῳ: Εμπρόθετος προσδιορισμός του σκοπού. τίνι: Επιθετικός προσδιορισμός στο λόγῳ.  

μετὰ ταῦτα οἱ ἔφοροι καλεῖν ἐκέλευον αὐτούς.

Κύρια πρόταση

ἐκέλευον: Ρήμα. οἱ ἔφοροι: Υποκείμενο. τούς ἀγγέλους: Εννοείται ως άμεσο αντικείμενο ρήματος. καλεῖν: Έμμεσο αντικείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο το άμεσο αντικείμενο του ρήματος (ετεροπροσωπία). αὐτούς: Αντικείμενο του απαρεμφάτου. μετὰ ταῦτα: Εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου.

Ἐπεὶ δ’ ἧκον,

Δευτερεύουσα χρονική πρόταση

ἧκον: Ρήμα. οἱ πρέσβεις: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος.

ἐκκλησίαν ἐποίησαν,

Κύρια πρόταση

ἐποίησαν: Ρήμα. οἱ ἔφοροι: Εννοείται ως υποκείμενο. ἐκκλησίαν: Αντικείμενο.

ἐν ᾗ ἀντέλεγον Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι μάλιστα, πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων, μὴ σπένδεσθαι Ἀθηναίοις, ἀλλ’ ἐξαιρεῖν.

Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση

ἀντέλεγον: Ρήμα. Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι καὶ ἄλλοι: Υποκείμενα του ρήματος. μὴ σπένδεσθαι / ἐξαιρεῖν: Τελικά απαρέμφατα ως αντικείμενα του ρήματος. αὐτούς: Εννοείται ως υποκείμενο των απαρεμφάτων. Ἀθηναίοις: Αντικείμενο του απαρεμφάτου σπένδεσθαι. τούτους (δηλ. τους Αθηναίους): Εννοείται ως αντικείμενο του απαρεμφάτου ἐξαιρεῖν. τῶν Ἑλλήνων: Γενική διαιρετική στο ἄλλοι. μάλιστα: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο Θηβαῖοι. πολλοί: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἄλλοι. ἐν ᾗ: Εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου.

[20]Λακεδαιμόνιοι δὲ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ἑλληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθὸν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τῇ Ἑλλάδι,

Κύρια πρόταση

ἔφασαν: Ρήμα. Λακεδαιμόνιοι: Υποκείμενο ρήματος και απαρεμφάτου. οὐκ ἀνδραποδιεῖν: Αντικείμενο ρήματος, ειδικό απαρέμφατο (ταυτοπροσωπία). πόλιν: Αντικείμενο απαρεμφάτου. Ἑλληνίδα: Επιθετικός προσδιορισμός στο πόλιν. εἰργασμένην: Επιθετική μετοχή, ως παράθεση στο πόλιν, το οποίο λειτουργεί ως υποκείμενό της. ἀγαθὸν: Αντικείμενο της μετοχής. μέγα: Επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγαθὸν. ἐν τοῖς κινδύνοις: Εμπρόθετος προσδιορισμός του χρόνου (ή της κατάστασης). μεγίστοις: Επιθετικός προσδιορισμός στο κινδύνοις. γενομένοις: Επιθετικοί μετοχή στο κινδύνοις. τῇ Ἑλλάδι: Δοτική προσωπική κτητική στο γενομένοις.

ἀλλ’ ἐποιοῦντο εἰρήνην

Κύρια πρόταση

ἐποιοῦντο: Ρήμα. Λακεδαιμόνιοι: Εννοείται ως υποκείμενο. εἰρήνην: Αντικείμενο.

ἐφ’ ᾧ τά τε μακρὰ τείχη καὶ τὸν Πειραιᾶ καθελόντας καὶ τὰς ναῦς πλὴν δώδεκα παραδόντας καὶ τοὺς φυγάδας καθέντας τὸν αὐτὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον νομίζοντας Λακεδαιμονίοις ἕπεσθαι καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν

Δευτερεύουσα απαρεμφατική συμπερασματική πρόταση που δηλώνει όρο ή προϋπόθεση

ἕπεσθαι: Απαρέμφατο με λειτουργία ρήματος. τούς Ἀθηναίους: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. Λακεδαιμονίοις: Αντικείμενο απαρεμφάτου. κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν: Εμπρόθετοι προσδιορισμοί του τόπου. καθελόντας / παραδόντας / καθέντας: Χρονικές μετοχές, συνημμένες στο υποκείμενο του απαρεμφάτου. τά τείχη καὶ τὸν Πειραιᾶ: Αντικείμενα της μετοχής καθελόντας. μακρά: Επιθετικός προσδιορισμός στα τείχη. τάς ναῦς: Αντικείμενο της μετοχής παραδίντας. πλὴν δώδεκα: Εμπρόθετος προσδιορισμός της εξαίρεσης. τούς φυγάδας: Αντικείμενο της μετοχής καθέντας. νομίζοντας: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του απαρεμφάτου. τὸν αὐτὸν: Αντικείμενο της μετοχής νομίζοντας: ἐχθρὸν καὶ φίλον: Κατηγορούμενα του αντικειμένου. [θεωρώντας τον ίδιο ως εχθρό και φίλο] Ενναλακτικά: τὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον: Αντικείμενα της μετοχής. αὐτὸν: Κατηγορηματικός προσδιορισμός. [έχοντας τον ίδιο εχθρό και φίλο]

ὅποι ἂν ἡγῶνται

Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση

ἡγῶνται: Ρήμα. Λακεδαιμόνιοι: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. ὅποι: Επιρρηματικός προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.

[21] Θηραμένης δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ πρέσβεις ἐπανέφερον ταῦτα εἰς τὰς Ἀθήνας.

Κύρια πρόταση

ἐπανέφερον: Ρήμα. Θηραμένης και πρέσβεις: Υποκείμενα του ρήματος. ταῦτα: Αντικείμενο. εἰς τὰς Ἀθήνας: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο. σὺν αὐτῷ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της συνοδείας.

[22] Εἰσιόντας δ’ αὐτοὺς ὄχλος περιεχεῖτο πολύς, φοβούμενοι

Κύρια πρόταση

περιεχεῖτο: Ρήμα. ὄχλος: Υποκείμενο. αὐτοὺς: Αντικείμενο. πολύς: Επιθετικός προσδιορισμός στο ὄχλος. Εἰσιόντας: Χρονική μετοχή, συνημμένη στο αντικείμενο του ρήματος. φοβούμενοι: Αιτιολογική μετοχή συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.

μὴ ἄπρακτοι ἥκοιεν·

Δευτερεύουσα ενδοιαστική πρόταση ως αντικείμενο της μετοχής φοβούμενοι

ἥκοιεν: Ρήμα. αὐτοί: Εννοείται ως υποκείμενο. ἄπρακτοι: Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου.

οὐ γὰρ ἔτι ἐνεχώρει μέλλειν διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀπολλυμένων τῷ λιμῷ.

Κύρια πρόταση

ἐνεχώρει: Ρήμα (απρόσωπο). μέλλειν: Υποκείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. αὐτούς: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. διὰ τὸ πλῆθος: Εμπρόθετος προσδιορισμός της αιτίας. τῶν ἀπολλυμένων: Επιθετική μετοχή ως γενική του περιεχομένου στο πλῆθος. τῷ λιμῷ: Δοτική της αιτίας. ἔτι: Επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου.

Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπήγγελλον οἱ πρέσβεις

Κύρια πρόταση

ἀπήγγελλον: Ρήμα. οἱ πρέσβεις: Υποκείμενο. Τῇ ὑστεραίᾳ: Δοτική του χρόνου.

ἐφ’ οἷς οἱ Λακεδαιμόνιοι ποιοῖντο τὴν εἰρήνην·

Δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική, μερικής άγνοιας, ως αντικείμενο του ρήματος ἀπήγγελλον

ποιοῖντο: Ρήμα. οἱ Λακεδαιμόνιοι: Υποκείμενο. τὴν εἰρήνην: Αντικείμενο. ἐφ’ οἷς: Εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει όρο ή συμφωνία.

προηγόρει δὲ αὐτῶν Θηραμένης, λέγων

Κύρια πρόταση

προηγόρει: Ρήμα. Θηραμένης: Υποκείμενο. αὐτῶν: Αντικείμενο ρήματος. λέγων: Τροπική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος.

ὡς χρὴ πείθεσθαι Λακεδαιμονίοις καὶ τὰ τείχη περιαιρεῖν.

Δευτερεύουσα ειδική πρόταση, ως αντικείμενο στη μετοχή λέγων

χρή: Ρήμα (απρόσωπο). πείθεσθαι / περιαιρεῖν: Τελικά απαρέμφατα, υποκείμενα του ρήματος. αὐτούς: Εννοείται ως υποκείμενο των απαρεμφάτων. Λακεδαιμονίοις: Αντικείμενο του απαρεμφάτου πείθεσθαι. τά τείχη: Αντικείμενο του απαρεμφάτου  περιαιρεῖν.

Ἀντειπόντων δέ τινων αὐτῷ, πολὺ δὲ πλειόνων συνεπαινεσάντων, ἔδοξε δέχεσθαι τὴν εἰρήνην.

Κύρια πρόταση

ἔδοξε: Ρήμα (απρόσωπο). δέχεσθαι: Υποκείμενο ρήματος, τελικό απαρέμφατο. αὐτούς: Εννοείται ως υποκείμενο του απαρεμφάτου. τὴν εἰρήνην: Αντικείμενο απαρεμφάτου. Ἀντειπόντων: Γενική απόλυτη αιτιολογική (ή χρονική) μετοχή. τινων: Υποκείμενο της μετοχής. αὐτῷ: Αντικείμενο μετοχής. συνεπαινεσάντων: Γενική απόλυτη αιτιολογική μετοχή. πλειόνων: Υποκείμενο της μετοχής. πολύ: Επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο πλειόνων.

[23] Μετὰ δὲ ταῦτα Λύσανδρός τε κατέπλει εἰς τὸν Πειραιᾶ

Κύρια πρόταση

κατέπλει: Ρήμα. Λύσανδρος: Υποκείμενο. Μετὰ ταῦτα: Εμπρόθετος προσδιορισμός χρονικής ακολουθίας. εἰς τὸν Πειραιᾶ: Εμπρόθετος προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο.

καὶ οἱ φυγάδες κατῇσαν

Κύρια πρόταση

κατῇσαν: Ρήμα. οἱ φυγάδες: Υποκείμενο.

καὶ τὰ τείχη κατέσκαπτον ὑπ’ αὐλητρίδων πολλῇ προθυμίᾳ, νομίζοντες ἐκείνην τὴν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας.

Κύρια πρόταση

κατέσκαπτον: Ρήμα. τινές: Εννοείται ως υποκείμενο του ρήματος. τά τείχη: Αντικείμενο του ρήματος. ὑπ’ αὐλητρίδων: Εμπρόθετος προσδιορισμός της συνοδείας. προθυμίᾳ: Δοτική του τρόπου. πολλῇ: Επιθετικός προσδιορισμός στου προθυμίᾳ. νομίζοντες: Αιτιολογική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος. ἄρχειν: Αντικείμενο μετοχής, ειδικό απαρέμφατο. τὴν ἡμέραν: Υποκείμενο του απαρεμφάτου. ἐκείνην: Κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τὴν ἡμέραν. τῆς ἐλευθερίας: Αντικείμενο του απαρεμφάτου. τῇ Ἑλλάδι: Δοτική προσωπική χαριστική.