Γλωσσικές Ασκήσεις Λυκείου: Λέξεις από ξένες γλώσσες στην ελληνική

Γλωσσικές Ασκήσεις Λυκείου: Λέξεις από ξένες γλώσσες στην ελληνική

1. Αρκετές ξένες λέξεις χρησιμοποιούνται στη γλώσσα μας, ενώ υπάρχουν αντίστοιχες ελληνικές. Να αντικαταστήσετε τις ξένες λέξεις που υπογραμμίζονται με ελληνικές λέξεις ή φράσεις.

1. Τελευταία μάς σνομπάρεις πολύ, ενώ το ξέρεις πως εμείς σ’ αγαπάμε.

~ περιφρονείς, δεν καταδέχεσαι

2. Οι γόνοι αριστοκρατικών οικογενειών έπρεπε να γνωρίζουν το σαβουάρ βιβρ.

~ καλοί τρόποι, κανόνες καλής συμπεριφοράς

3. O κόσμος βοούσε ότι το παιχνίδι ήταν σικέ.

~ στημένο, προκαθορισμένο

4. Ένα γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν είναι το «βάλε τον τίγρη στη μηχανή σου».

~ σύνθημα, μήνυμα, συνθηματική φράση

5. Το μαγαζάκι πουλούσε σουβενίρ για τουρίστες.

~ ενθύμια

6. Τελικά ποιο είναι το ρεζουμέ απ’ όλη αυτή τη συζήτηση;

~ συμπέρασμα, νόημα

7. Εξαπέλυσε πογκρόμ κατά των αντιπάλων του.

~ διωγμός, οργανωμένη δίωξη

8. Δε συμφωνούμε ποτέ, γιατί οι αντιλήψεις του είναι ντεμοντέ.

~ απαρχαιωμένος, ξεπερασμένος, πεπαλαιωμένος

9. H ηθοποιός M.B. έπαιξε σε πολλά έργα μελό στη δεκαετία του 1960.

~ μελοδραματικά έργα, συναισθηματικά έργα

10. Το επάγγελμα του διπλωμάτη έχει υψηλό πρεστίζ.

~ κύρος, γόητρο

2. Στις φράσεις που ακολουθούν να αντικαταστήσετε τις ξένες λέξεις με ελληνικές λέξεις ή φράσεις:

1. Μην τον παρεξηγείς· είναι το στιλ του τέτοιο.

~ ύφος, τρόπος συμπεριφοράς

2. Θα πάω το αυτοκίνητο για σέρβις.

~ έλεγχος και συντήρηση μηχανής ή μηχανήματος

3. Το ξενοδοχείο ήταν μικρό, αλλά είχε καλό σέρβις.

~ εξυπηρέτηση πελατών

4. Όλη η οικογένεια παρακολουθούσε με προσοχή το σόου.

~ θέαμα, θεατρική ή μουσικοχορευτική παραγωγή ή παράσταση, τηλεοπτική ή κινηματογραφική παραγωγή με σκηνοθετική έμφαση στα εντυπωσιακά σκηνικά, τα πολυμελή μπαλέτα και τα τραγούδια

5. O προπονητής ζήτησε τάιμ άουτ, για να δώσει οδηγίες στους παίκτες του.

~ διάλειμμα, σύντομη διακοπή του αγώνα (την οποία δικαιούται με βάση τους κανονισμούς να ζητήσει καθένας από τους δύο προπονητές, προκειμένου να δώσει νέες οδηγίες στους παίκτες του)

6. O καμεραμάν αποτύπωσε το ατυχές συμβάν εκθέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.

~ εικονολήπτης

7. Δε δέχτηκα την πρότασή του, παρόλο που είχε πολλά αβαντάζ.

~ πλεονεκτήματα

8. Χρησιμοποιεί διάφορα τρικ, για να με πάρει με το μέρος του.

~ τεχνάσματα, κόλπα

9. Οι πολιτικοί συνήθως δέχονται τα αποτελέσματα των γκάλοπ, όταν τους ευνοούν, και τα απορρίπτουν στην αντίθετη περίπτωση.

~ δημοσκόπηση, σφυγμομέτρηση (δειγματοληπτική απεικόνιση της κοινής γνώμης)

10. O πρωθυπουργός έδωσε πρες κόνφερανς για την κατάσταση της οικονομίας.

~ συνέντευξη Τύπου

11 Οι δημοσιογράφοι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τις εξηγήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου στο πρες ρουμ.

~ αίθουσα Τύπου (αίθουσα κατάλληλα διαμορφωμένη για την ενημέρωση των εκπροσώπων Τύπου)

12. Πολλά ανταλλακτικά αυτοκινήτων είναι ιμιτασιόν.

~ απομιμήσεις

13. Στη γιορτή του κάλεσε την ελίτ της τοπικής κοινωνίας.

~ αφρόκρεμα, άριστοι, εκλεκτοί (το καλύτερο -κοινωνικά, οικονομικά ή πνευματικά- τμήμα ενός κοινωνικού συνόλου)

3. Να αντικαταστήσετε τις παρακάτω ξένες λέξεις με ελληνικές τις οποίες στη συνέχεια να εντάξετε σε φράσεις.

στοκ: απόθεμα (διαθέσιμων) εμπορευμάτων

~ Ελλείψει πελατών, οι καταστηματάρχες της πόλης σκέπτονται να επισπεύσουν τις χειμερινές εκπτώσεις για να διαθέσουν το τεράστιο απόθεμα εμπορευμάτων τους.                     

τανκς: ερπυστριοφόρα θωρακισμένα οχήματα, άρματα μάχης (στρατιωτικό θωρακισμένο όχημα με ερπύστριες και χοντρά, ατσάλινα τοιχώματα, εξοπλισμένο με πυροβόλο όπλο σε περιστρεφόμενο πυργίσκο)

~ Τα μηχανοκίνητα τάγματα του στρατού είναι εξοπλισμένα με ερπυστριοφόρα οχήματα.

           

φέρι μποτ: οχηματαγωγό πλοίο (ειδικό πλοίο για τη μεταφορά επιβατών και τροχοφόρων οχημάτων, συνήθως σε μικρές αποστάσεις)

~ Η μεταφορά επιβατών και οχημάτων από τον Πειραιά προς την Αίγινα γίνεται με οχηματαγωγό πλοίο.

                       

ρεζερβουάρ: αποθηκευτικός χώρος βενζίνης (ντεπόζιτο)

~ Τα αυτοκίνητα διαθέτουν ειδικό αποθηκευτικό χώρο για τα καύσιμα. 

           

σέρφιγκ: ιστιοσανίδα, κυματοδρομία (ψυχαγωγικό ή διαγωνιστικό άθλημα στο οποίο ο αθλητής κινείται πάνω στην επιφάνεια -την «πλάτη»- των κυμάτων, πατώντας σε ειδική σανίδα, χωρίς ή με ιστίο)

~ Η ενασχόληση με την ιστιοσανίδα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις νεανικές ηλικίες.

                       

μοντάζ: συναρμολόγηση (η τεχνική και η διαδικασία με την οποία οι σκηνές κινηματογραφικού ή τηλεοπτικού έργου, που αρχικά είχαν γυριστεί τμηματικά και χωρίς τη σειρά που είχαν στο σενάριο τοποθετούνται σε νέα σειρά -συνδεσμολογία των πλάνων-, που αποσκοπεί σε συγκεκριμένη χωροχρονική ακολουθία και υφίστανται εκ νέου επεξεργασία, ώστε να αποτελέσουν το τελικό φιλμ που θα προβληθεί / ο συνδυασμός δύο ή περισσότερων διαφορετικών φωτογραφιών έτσι, ώστε να αποτελούν ενιαία σύνθεση, δηλαδή να δίνεται η εντύπωση πως πρόκειται για μία και μόνη φωτογραφία)

~ Το τελικό προϊόν μιας κινηματογραφικής ταινίας προκύπτει ύστερα από συναρμολόγηση των επιμέρους σκηνών σύμφωνα με την καλλιτεχνική αντίληψη του σκηνοθέτη ή τις επιθυμίες του παραγωγού.  

           

χάι φάι: στερεοφωνικό συγκρότημα, σύστημα εγγραφής και αναπαραγωγής ήχου υψηλής ποιότητας.

~ Η αγορά στερεοφωνικού συγκροτήματος ήταν παλαιότερα το όνειρο κάθε εφήβου.

                       

ρεπόρτερ: δημοσιογράφος (ειδικευμένος στην ερευνητική δημοσιογραφία)

~ Με τις σημερινές εξελίξεις ο δημοσιογράφος περιγράφει ζωντανά τις πληροφορίες που συγκεντρώνει «κατά χώραν» (in loco) για τα συμβαίνοντα. 

τσάμπιονς λιγκ: κύπελλο πρωταθλητριών

~ Το κύπελλο πρωταθλητριών είναι μια διεθνής ποδοσφαιρική διοργάνωση στην οποία παίρνουν μέρος οι πρωταθλήτριες ομάδες.

           

σόου γούμαν: πρόσωπο που παρουσιάζει ψυχαγωγική εκπομπή ή πρόγραμμα

~ Η παρουσιάστρια του ψυχαγωγικού προγράμματος διακρίνεται για την άνεσή της στη ζωντανή επικοινωνία με το κοινό.

           

ρέφερι: διαιτητής αθλητικού αγώνα

~ Ο διαιτητής αποδοκιμάστηκε έντονα από τους φιλάθλους για τη μεροληπτική του στάση κατά τη διάρκεια του αγώνα.

                       

σταρ σύστεμ: το δίκτυο των μηχανισμών προβολής και αναδείξεως προσώπων (καλλιτεχνών, πολιτικών κ.λπ.), λ.χ. με συνεντεύξεις, εμφανίσεις στην τηλεόραση, κοσμικές εμφανίσεις, κατασκευασμένες φήμες στον Τύπο, ώστε να γίνονται γνωστοί στο κοινό, να καθιερωθούν ως σταρ.

~ Η σταδιοδρομία του συγκεκριμένου τραγουδιστή είναι καθαρά προϊόν των εγχώριων μηχανισμών προβολής και ανάδειξης προσώπων.

4. Οι λέξεις που ακολουθούν προέρχονται από ξένες γλώσσες και είτε έχουν ενταχθεί στο κλιτικό σύστημα της νεοελληνικής είτε όχι. Να αποδώσετε τη σημασία τους ή να βρείτε συνώνυμες λέξεις ή φράσεις για την καθεμία.

αλτρουισμός: φιλαλληλία, η ανιδιοτελής μέριμνα για τους άλλους, η συνειδητή άρνηση του ατομικού συμφέροντος προς όφελος του συλλογικού.

                       

γούστο: η αισθητική αντίληψη (κάποιου), το σύνολο των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την προσωπική αντίληψη κάποιου για το τι είναι ωραίο ή για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να γίνεται σε μια δεδομένη κατάσταση.

           

αριβισμός: καιροσκοπισμός, τυχοδιωκτισμός, η χρησιμοποίηση κάθε μέσου (θεμιτού και αθέμιτου) για τη γρήγορη ανάδειξη σε διάφορους χώρους.

                       

κρετίνος: για πρόσωπο ηλίθιο, μειωμένης αντίληψης ή αγροίκο [γαλλικά crétin, προσωνυμία που δόθηκε σε νοητικώς καθυστερημένα άτομα, τα οποία κατοικούσαν στις Άλπεις, με τη σημασία «αγαθιάρης, χαζούλης»]. 

           

σκαμπρόζικος: πικάντικος, πιπεράτος, αυτός που έχει χαριτωμένο ερωτικό και σκανδαλιστικό περιεχόμενο.

                       

κονσόρτσιουμ: οικονομική σύμπραξη επιχειρήσεων, εταιρειών, οργανισμών κ.λπ., που έχει σκοπό την οικονομική συνεργασία και την εκτέλεση ενός ορισμένου έργου και λύνεται μετά την περάτωση του έργου / συνεταιρισμός τραπεζών που διενεργεί εμπορικές ή χρηματιστηριακές πράξεις για λογαριασμό όλων των συμβαλλόμενων μελών του· κυρίως δραστηριοποιείται στην περίπτωση χορήγησης δανείων σε χώρες που προσφεύγουν σε εξωτερικό δανεισμό.

           

μποϊκοτάζ: εμπορικός αποκλεισμός προϊόντων (σε ιδιωτικό ή σε διεθνές επίπεδο) ή πολιτών άλλης επικράτειας (σε διεθνές επίπεδο) ως ένδειξη αποδοκιμασίας ή αντιθέσεως που στρέφεται εναντίον των οικονομικών συμφερόντων εταιρείας, κράτους κ.λπ.

[γαλλικά boycottage < αγγλικά boycott, από το όνομα του Άγγλου γαιοκτήμονα Charles Boycott (1823-97), ο οποίος ενοικίαζε γη στην Ιρλανδία και οι καλλιεργητές του αρνήθηκαν να εργαστούν γι’ αυτόν, επειδή δεν μείωνε τις χρεώσεις]

                       

κοντράστ: οπτική αντίθεση φωτός και σκιάς, ιδίως στις εικαστικές τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική, κεραμική κ.λπ.) και στη φωτογραφία / η ανάπτυξη οπτικής αντίθεσης σε εικόνα, που επιτυγχάνεται με την προσέγγιση των σκουρόχρωμων τόνων προς το μαύρο και των ανοιχτόχρωμων προς το λευκό έτσι, ώστε να μειώνεται η χρωματική ποικιλία. 

           

βερσιόν: παραλλαγή, εκδοχή

                       

μανιφέστο: γραπτή διακήρυξη με πολιτικό, κοινωνικό ή καλλιτεχνικό περιεχόμενο, όπου διατυπώνονται γενικές αρχές ενός κινήματος ή διαμαρτυρίες για τα κακώς κείμενα.

           

βερμπαλισμός: ρητορισμός, μεγαλοστομία, η χρησιμοποίηση στον λόγο ηχηρών λέξεων και εντυπωσιακών εκφραστικών σχημάτων, χωρίς την απαιτούμενη σαφήνεια και ουσία.

                       

καμπάνια: εκστρατεία· η συστηματική, οργανωμένη προσπάθεια ενημέρωσης του κοινού για συγκεκριμένο θέμα.

           

γκάμα: η μεγάλη ποικιλία / πλήρης σειρά στοιχείων (μουσικών φθόγγων σε κλίμακα, χρωματικών αντιθέσεων στη ζωγραφική, συναισθημάτων κ.λπ.).

                       

εμιγκρέ: αυτοεξόριστος, πολιτικός φυγάς, εκπατριζόμενος· μετανάστης που αυτοβούλως εκπατρίζεται καταφεύγοντας σε ξένη χώρα λόγω των διωγμών που υφίσταται στη χώρα του ή λόγω των πολιτικών συνθηκών που επικρατούν εκεί.

           

γκροτέσκο: καλλιτεχνικό / αισθητικό είδος, που μέσα από το συνδυασμό αταίριαστων στοιχείων προκαλεί την αίσθηση του αλλόκοτου, του γελοίου, συνήθως με σκοπό τη διακωμώδηση ή τη σάτιρα.

                       

βέρος: αληθινός, γνήσιος (αυτόχθων, ντόπιος), αμιγής, πραγματικός, καθαρόαιμος

           

κόμπλεξ: σύμπλεγμα· σύνολο αλληλοσυνδεόμενων, συναισθηματικά φορτισμένων ιδεών, επιθυμιών και παρορμήσεων, που μπορεί να είναι ολικώς ή μερικώς καταπιεσμένες, αλλά επηρεάζουν τις αντιλήψεις, τις σχέσεις και τη συμπεριφορά του ατόμου.

                       

ασορτί: με ταιριαστό και αρμονικό τρόπο

           

ινκόγκνιτο: (για επίσημο ή διάσημο πρόσωπο) ιδιωτικά, χωρίς να ακολουθείται το επίσημο πρωτόκολλο / (για γνωστό, διάσημο πρόσωπο) μυστικά από τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης, χωρίς να γίνεται γνωστή η ταυτότητα (κάποιου) / η μυστικότητα ως προς τις μετακινήσεις επίσημου ή διάσημου προσώπου.

                       

κλισέ: κάθε πολυχρησιμοποιημένη έκφραση, που έχει γίνει στερεότυπη για ορισμένη περίπτωση / η τυποποιημένη μορφή, ο συμβατικός τρόπος έκφρασης / κυριολεκτικά στην τυπογραφία: η μεταλλική ανάγλυφη πλάκα, με την οποία αναπαράγεται ό,τι είναι αποτυπωμένο πάνω της (κείμενο ή εικόνα).

5. Συχνά χρησιμοποιούμε, στην επίσημη κυρίως γλώσσα, ορισμένες φράσεις από τη λατινική. Σας δίνουμε τη σημασία μερικών από τις πιο συνηθισμένες. Εσείς να εντάξετε κάποιες από αυτές μέσα σε περιόδους λόγου.

ad hoc: γι’ αυτό· δηλώνει το ειδικό και κατάλληλο αλλά και τον κατάλληλο άνθρωπο.

~ Για την παραπομπή του τότε πρωθυπουργού σε δίκη απαιτήθηκε η ad hoc σύσταση ειδικού δικαστηρίου.

a posteriori: εκ των υστέρων· δηλώνει κρίση με βάση την εμπειρία.

~ Η a posteriori αξιολόγηση της κατάστασης, προσέφερε σημαντικά συμπεράσματα για τη μελλοντική διαχείριση ανάλογων περιπτώσεων.

a priori: εκ των προτέρων· δηλώνει κρίση πριν από την εμπειρία.

~ Είναι προκατειλημμένος, καθώς έχει σχηματίσει a priori άποψη για το συγκεκριμένο άτομο.

ave Caesar, morituri te salutant: χαίρε, Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν· πρόκειται για το χαιρετισμό των μονομάχων που περνούσαν κάτω από τον αυτοκρατορικό θώκο στο Κολοσσαίο. Χαρακτηρίζει την κατάπτωση των ανθρώπων που διακινδυνεύουν τη ζωή τους, για να τέρψουν τον αυτοκράτορα.

casus belli: αφορμή πολέμου· δηλώνει κάθε γεγονός που προκαλεί πόλεμο (χρησιμοποιείται και ειρωνικά για ιδιωτικές υποθέσεις).

~ Η Τουρκία έχει διαμηνύσει πως η επέκταση των χωρικών μας υδάτων θα αποτελέσει casus belli.

delenda Carthago: πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδόνα. Έτσι τέλειωνε τους λόγους ο Kάτων· η φράση δηλώνει έμμονη ιδέα και σταθερή απόφαση.

~ Ο υπουργός οικονομικών δήλωσε για πολλοστή φορά πως όλες του οι προσπάθειες αποσκοπούν στην ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής· delenda Carthago.

dura lex, sed lex: σκληρός νόμος αλλά νόμος. Λέγεται για το νόμο ή τον κανόνα στον οποίο πρέπει κανείς να υποταγεί, έστω κι αν είναι σκληρός.

~ Δέχτηκε αδιαμαρτύρητα το υψηλό πρόστιμο από την Τροχαία, καθώς συμφωνεί κι ο ίδιος ότι dura lex, sed lex.

de facto: από την πράξη, έμπρακτα

~ Η de facto αναγνώριση του ψευδοκράτους μετά από τριάντα χρόνια συνεχούς κατοχής της περιοχής στην οποία βρίσκεται.

errare humanum est: «το πλανάσθαι είναι ανθρώπινον». Χρησιμοποιείται για να δικαιολογηθεί πλάνη ή λάθος.

~ Ο μαθητής απολογούμενος για τη συμπεριφορά του συμπλήρωσε ευφυολογώντας: errare humanum est.

Hannibal ante portas: O Αννίβας προ των πυλών· ήταν η κραυγή απόγνωσης των Pωμαίων μετά τη μάχη των Kαννών. Χρησιμοποιείται για άμεσο κίνδυνο.

~ Στην ενδοκυβερνητική σύσκεψη ο πρωθυπουργός δήλωσε πως έπρεπε να λάβουν νωρίτερα υπόψη τους τη δυσαρέσκεια των πολιτών, τώρα Hannibal ante portas.

homo homini lupus: ο άνθρωπος είναι λύκος για τον άνθρωπο. Σημαίνει πως οι άνθρωποι έχουν άγριες διαθέσεις ο ένας για τον άλλο εξαιτίας των ατομικών τους συμφερόντων.

~ Είναι σταθερά επιφυλακτικός απέναντι στους άλλους, μιας και θεωρεί πως homo homini lupus.

lapsus linguae: ολίσθημα (αμάρτημα) της γλώσσας· λέγεται για το σφάλμα που γίνεται από απροσεξία, όταν λέγεται άλλο αντί άλλου.

~ Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτήρισε εκ των υστέρων ως lapsus linguae το ατυχές του σχόλιο.

modus vivendi: τρόπος διαβίωσης· υπονοεί τη συμβιβαστική λύση σε διένεξη αντίθετων συμφερόντων, κυρίως πολιτικών.

~ Παρά τις αρχικές μας διαφωνίες, καταλήξαμε τελικά σ’ ένα modus vivendi.

o tempora! o mores!: ω καιροί! ω ήθη! Αναφώνηση του Κικέρωνα με την οποία χαρακτηρίζει τη διαφθορά των ηθών της εποχής του.

~ Ο πατέρας αντικρίζοντας το νέο τατουάζ της κόρης του, αντί άλλου σχολίου, αναφώνησε: o tempora! o mores!

persona grata: προσφιλές πρόσωπο· στη διπλωματική γλώσσα δηλώνει ότι κάποιο πρόσωπο θα γίνει δεκτό με φιλική διάθεση από τη χώρα στην οποία είναι διαπιστευμένο. Συχνά χρησιμοποιείται και το: (χαρακτηρίστηκε…) persona non grata: όχι προσφιλές πρόσωπο.

~ Ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτηρίστηκε persona non grata, ύστερα κι  από τη νέα απρόσκλητη παρέμβαση της χώρας του.

primum vivere, deinde philosοphari: πρώτα να ζει κανείς και έπειτα να φιλοσοφεί· γνωμικό που λέγεται ειρωνικά για εκείνους που ασχολούνται με συζητήσεις και φιλοσοφίες, ενώ δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ούτε το ψωμί τους.

~ Στα γεμάτα στόμφο λόγια του νεαρού φοιτητή, ο καθηγητής απάντησε λακωνικά: primum vivere, deinde philosοphari.

sic: έτσι· λέξη που μπαίνει μέσα σε παρένθεση στο μέσο ενός κειμένου ή στο τέλος ξένου χωρίου που παρατίθεται, για να δηλώσει ότι το πρωτότυπο είναι ακριβώς έτσι όπως δίνεται, με τα λάθη ή την παραδοξολογία του.

~ Στους υποτίτλους του ντοκιμαντέρ ανεγράφη «τροπικό κλήμα» (sic) και προφανώς δεν αναφερόταν σε αμπέλια...

sine qua non: ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ

~ Η άρτια εκπαίδευση αποτελεί όρο sine qua non για την επαγγελματική σταδιοδρομία ενός ατόμου.

status quo: (πλήρες: in statu quo ante): η προγενέστερη κατάσταση (διπλωματική έκφραση, όταν δεν επέρχεται καμιά μεταβολή).

~ Μάχεται τεράστια συμφέροντα, τα οποία προσπαθούν να διατηρήσουν το status quo.

sui generis: του δικού του γένους, ιδιότυπος

~ Συχνά οι άνθρωποι που δεν τον γνωρίζουν καλά τον παρεξηγούν, μιας κι είναι άτομο sui generis.

summum jus, summa injuria: η υπερβολική δικαιοσύνη είναι υπερβολική αδικία· απόφθεγμα του Ρωμαϊκού δικαίου, που σημαίνει πως η αυστηρή επιβολή του νόμου συνεπάγεται πολλές φορές αδικία.

~ Η επιβολή του νόμου δεν είναι απαραίτητα και ηθικώς αποδεκτή· στην περίπτωση μάλιστα της άνεργης μητέρας summum jus, summa injuria.

timeo Danaos et dona ferentes: φοβούμαι τους Δαναούς, κι όταν ακόμη φέρνουν δώρα (αντίστοιχο με το: «Φοβοῦ τοὺς Δαναοὺς καὶ δῶρα φέροντας»)· χρησιμοποιείται με την έννοια ότι πρέπει να προφυλαγόμαστε από έναν εχθρό, όσο γενναιόδωρος ή καλός κι αν φαίνεται κάποια στιγμή.

~ Το σχόλιο του εκπροσώπου των απεργών σχετικά με τις φαινομενικά γενναιόδωρες παραχωρήσεις της κυβέρνησης, προκειμένου να αναστείλουν τις κινητοποιήσεις τους, ήταν: timeo Danaos et dona ferentes.

urbi et orbi: στην πόλη (τη Pώμη) και την οικουμένη, παντού

~ Η κυβέρνηση διακήρυξε urbi et orbi την πρόθεσή της να πατάξει τη φοροδιαφυγή.

vae victis: οὐαί τοῖς ἡττημένοις (αλίμονο στους ηττημένους)· σημαίνει πως ο ηττημένος βρίσκεται στη διάθεση του νικητή.

~ Οι εμπόλεμοι γνωρίζουν πως πρέπει να κερδίσουν με κάθε τρόπο, γιατί διαφορετικά vae victis.

veni, vidi, vici: ήρθα, είδα, νίκησα· φράση του Καίσαρα με την οποία ανήγγειλε στη σύγκλητο την ταχύτητα με την οποία νίκησε το Φαρνάκη, βασιλιά του Πόντου το 47 π.Χ.. Χρησιμοποιείται για να δηλώσει την εύκολη και γρήγορη επιτυχία.

~ Μετά τη σαρωτική του νίκη στις εκλογές, δήλωσε αυτάρεσκα: veni, vidi, vici.

verba volant, scripta manent: τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν· λατινική παροιμία για την αποδεικτική αξία που έχουν τα γραπτά.

~ Οι σημαντικές συμφωνίες πρέπει να γίνονται γραπτώς, διότι verba volant, scripta manent.

6. Να εντάξετε σε μία φράση καθέναν από τους παρακάτω γλωσσικούς όρους που προέρχονται από τη λατινική, αλλά χρησιμοποιούνται συχνά και στη γλώσσα μας.

1. curriculum vitae: βιογραφικό σημείωμα

~ Στην αίτηση για το μεταπτυχιακό πρόγραμμα ήταν απαραίτητο κι ένα αναλυτικό curriculum vitae του υποψηφίου.

2. mea culpa: δικό μου λάθος· δικό μου το φταίξιμο· φράση με την οποία παραδέχεται κανείς το λάθος του δημόσια.

~ Ο υπουργός συμπλήρωσε χαρακτηριστικά: «Η αποτυχία του προγράμματος ήταν αναμφίβολα mea culpa».

3. mutatis mutandis: τηρουμένων των αναλογιών.

~ Η σύγχρονη οικονομική κρίση παρουσιάζει, mutatis mutandis, πολλές ομοιότητες με την κρίση της δεκαετίας του ’30.

4. de profundis: εκ βαθέων

~ Υπό το βάρος των τελευταίων γεγονότων προχώρησε σε μια de profundis εξομολόγηση στους φίλους του.

5. alter ego: το άλλο μου εγώ, ο άλλος μου εαυτός, αχώριστος φίλος ή πρόσωπο απόλυτης εμπιστοσύνης

~ Ο Ηλίας είναι το alter ego του Στέλιου.

6. de jure: δια νόμου· πολιτικός και διπλωματικός όρος που δηλώνει ότι πράξη, ενέργεια, κατάσταση, απαίτηση κ.λπ. είναι νόμιμη, συμφωνεί με τις απαιτήσεις της νομιμότητας / όρος του Διεθνούς Δικαίου που αναγνωρίζει δεδομένη πολιτική εξουσία ως τη μόνη νόμιμη εξουσία κράτους.

~ Το 1991 η Ελλάδα προχώρησε σε de jure αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ.   

7. in vivo: σε ζωντανό οργανισμό· για να δηλωθεί ότι ένα πείραμα, μία έρευνα κ.λπ. γίνεται μέσα σε έναν ζωντανό οργανισμό (αντίθετο: in vitro).

~ Προκειμένου να δοθεί έγκριση για την κυκλοφορία ενός φαρμάκου απαιτούνται in vivo δοκιμές.

7. Να επιλέξετε την κατάλληλη λατινική φράση από τις ακόλουθες και να συμπληρώσετε τα κενά.

a priori, sic, de facto, casus belli, lapsus linguae, sine qua non, sui generis, urbi et orbi, persona non grata, status quo

1. H υγεία είναι όρος sine qua non για τη σταδιοδρομία κάποιου.

2. Γίνεται προσπάθεια από ορισμένους κύκλους να ανατρέψουν το status quo στην περιοχή μας.

3. Έγραφε ο υποψήφιος καθηγητής: «υποβάλας (sic) το υπόμνημά μου».

4. Δεν μπορείς να συνεννοηθείς εύκολα μαζί του· πρόκειται για άνθρωπο sui generis.

5. Είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός της γειτονικής μας χώρας διακήρυξε urbi et orbi ότι αποδοκιμάζει τα γεγονότα.

6. Tο ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων επιδιώκει να αναγνωριστεί de facto.

7. H χώρα μας αρνείται να δεχτεί τον κ. X.X., γιατί τον χαρακτήρισε persona non grata.

8. Παρόλο που ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε αυτή τη φράση lapsus linguae, πολλοί υποστηρίζουν ότι την είπε συνειδητά.

9. H Ελλάδα δήλωσε πως θα θεωρήσει casus belli κάθε παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου.

10. Είναι βέβαιο πως η απόφαση αυτή είχε ληφθεί a priori και χωρίς να μελετηθούν όλα τα δεδομένα.

Πηγή: Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη 

Έκθεση Β΄ Λυκείου: Παραδείγματα περίληψης (Αμαρτήματα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης)

Melanie Viola

Έκθεση Β΄ Λυκείου: Παραδείγματα περίληψης

Αμαρτήματα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης

Δύο είναι, κατά τη γνώμη μου, τα αμαρτήματα των M.M.E. Το πρώτο έχει σχέση με την ίδια την υπόστασή τους και το δεύτερο με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω απ’ αυτά. Υποτίθεται πως, ως μέσα μαζικής πληροφόρησης, πρέπει, δεοντολογικά, να δίνουν στους ακροατές ή θεατές τους μια σωστή πληροφόρηση. Τέτοια πληροφόρηση, για πολλούς λόγους, δεν μπορούν να δώσουν. Όσα συμβαίνουν στον κόσμο είναι πολυεδρικά και πολυσήμαντα. Τα M.M.E. είναι αδύνατον να δουν τα πράγματα απ’ όλες τους τις μεριές. Εμποδίζονται από την ταχύτητα των γεγονότων και το κυνήγι της επικαιρότητας. Τρέχουν να προλάβουν· να νικήσουν, αν είναι δυνατόν, το χρόνο. Για να αγγίξουμε όμως την αλήθεια, πρέπει να σταθούμε. Με τη στάση μπορούμε να αποστασιοποιηθούμε από τα γεγονότα και να τα εξετάσουμε από περισσότερες πλευρές. Όταν είμαστε στο ποτάμι, δεν μπορούμε να δούμε πού πηγαίνει και τι κουβαλά και από πού το κουβαλά. Εκείνο που αισθανόμαστε είναι η δίνη που μας παρασύρει και τίποτε άλλο. Αυτή η δίνη μεταποιείται σε συναισθηματική φόρτιση, μια φόρτιση που μας οδηγεί σε χειρονομίες και κραυγαλέους λόγους κενούς. Τέτοιοι λόγοι μένουν συνήθως στην επιφάνεια και αντιστρατεύονται την ουσία.

Χειρότερα γίνονται τα πράγματα με την τηλεόραση. H εικόνα και το χρώμα μάς θαμπώνουν και θολώνουν την ευθυκρισία μας. Μειώνουν ή μεγεθύνουν τα γεγονότα. Αποκρύπτουν λεπτομέρειες αλλά και υπερτονίζουν άλλες. Είναι φευγαλέα και δε μας αφήνουν περιθώρια να εμβαθύνουμε. Μένουμε πάντα με την πρώτη εντύπωση.

Άλλο μειονέκτημα των M.M.E. είναι η χειμαρρώδης ροή των πληροφοριών. Βομβαρδιζόμαστε κυριολεκτικά με πληροφορίες, όχι μόνον τοπικού αλλά και παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Αυτή η πληθώρα πληροφοριών ταράζει την ατομική αλλά και την εθνική μας ισορροπία. Είναι αδύνατον πια ο άνθρωπος να μπορέσει να χωνέψει όλο αυτό το υλικό, δίχως να χάσει, ως ένα βαθμό, αυτή την ισορροπία. Από την άλλη, η ιδιαιτερότητα του εθνικού πολιτισμού κινδυνεύει να εξαφανισθεί και η παράδοση να απεμποληθεί. Όσο και να θέλουμε να κρατήσουμε τις παραδόσεις μας, ο κραδασμός που υφιστάμεθα από την εισβολή αλλοτρίων τρόπων ζωής –παραμορφωτικών τις πιο πολλές φορές– είναι τόσο μεγάλος, που στο τέλος η παράδοση εξασθενίζει και δεν είναι ικανή να θρέψει το καινούριο. O παραδοσιακός συγκρητισμός των πολιτισμών είχε πίστωση χρόνου. Το αλλότριο ενσωματωνότανε φυσιολογικά στο γηγενές και η εξέλιξη ήταν σχεδόν ομαλή.

Tα πιο πάνω αρνητικά στοιχεία είναι σύμφυτα με την ίδια τη φύση των M.M.E. Το δεύτερο αμάρτημα έχει σχέση με όσους εμπλέκονται σ’ αυτά. Πίσω από το μικρόφωνο ή την τηλεοπτική κάμερα δε στέκονται, κατά κανόνα, ολοκληρωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι νιώθουν την ευθύνη που έχουν απέναντι στην κοινωνία, στους θεσμούς της και την ιστορία της. Ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος, χάριν της ακροαματικότητας και της δικής τους προβολής, να διολισθήσουν στο λαϊκισμό. O λαϊκισμός, τελικά, είναι το ήθος των M.M.E. Από τη στιγμή που αυτά επιδιώκουν, πάση θυσία, ακροαματικότητα και θεαματικότητα, είναι επόμενο να κολακεύουν το φτηνό γούστο του ακροατή ή θεατή. Από καλοί γίνονται κακοί παιδαγωγοί του λαού. Δεν κατεβαίνουν στο λαό για να τον ανεβάσουν, αλλά υποβαθμίζουν και το λαό και τους εαυτούς τους.

Ας πάρουμε το παράδειγμα της γλώσσας. O Σολωμός έλεγε πως πρέπει να κατεβούμε στο λαό, αλλά, από ’κει και πέρα, να υψωθούμε κάθετα. Έτσι, και εμείς οι ίδιοι, χωρίς να απομακρυνόμαστε από τις ρίζες μας, ανεβαίνουμε ψηλότερα στην πνευματική κλίμακα και το λαό βοηθούμε ν’ ανέβει. Τι γίνεται με τη γλώσσα των M.M.E.; Γεμάτη από σολοικισμούς και ασυνταξίες, από περιθωριακές φράσεις και ξενικές εκφράσεις. Θα ήταν άστοχη αυτή η παρένθεση, αν η επίδραση των M.M.E. στο γλωσσικό αισθητήριο του λαού, και γενικά στην εξέλιξη της γλώσσας, ήταν περιορισμένη. Δυστυχώς όμως τα M.M.E. υποκατέστησαν σχεδόν όλα τα παραδοσιακά σχολεία και πήραν τη γλωσσική παιδεία (ίσως και όλη την παιδεία) στα χέρια τους. H επίδραση του σχολείου, όσες προσπάθειες κι αν καταβάλει κι όσες μεθοδολογίες κι αν εφεύρει, είναι περιορισμένη. Ούτε το οικογενειακό περιβάλλον επιδρά όσο άλλοτε. Ούτε γιαγιά υπάρχει με τα παραμύθια της ούτε παππούς. Έτσι, η ανέκαθεν κληροδοτούμενη κουλτούρα (η γλώσσα είναι η σημαντικότερή της μορφή) ξέφυγε από τα χέρια των παραδοσιακών φορέων της. Tα M.M.E. έγιναν τα σημαντικότερο πια σχολείο και το πιο αποτελεσματικό.

Μια κι έτσι έχουν τα πράγματα, οι άνθρωποι που δουλεύουν στα M.M.E. πρέπει να είναι επαρκείς από κάθε άποψη. Επαρκείς στη γνώση τού αντικειμένου τους, επαρκείς στη γενική τους συγκρότηση και, προπάντων, άνθρωποι με ήθος. Απαιτούμε από τους δασκάλους καλή κατάρτιση και ήθος. Γιατί δεν πρέπει να απαιτούμε το ίδιο και από εκείνους που δουλεύουν στα M.M.E., εφόσον, όπως είπα, και αυτοί εκτελούν έργο δασκάλου; Κι αν μιλούμε για λειτούργημα για τις καθιερωμένες μορφές παιδείας, γιατί να μη μιλούμε και για τον τύπο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση; Όμως, το λειτούργημα συνεπάγεται και ορισμένες υποχρεώσεις. Αν όσοι εργάζονται στα M.M.E. δεν είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, τίμιες και υπεύθυνες, πώς θα παραγάγουν έργο τίμιο και υπεύθυνο;

Εύκολες λύσεις για τη σωστή λειτουργία των M.M.E. δεν υπάρχουν. Μπορεί, φυσικά, να λέμε πως πρέπει ο πολίτης να θωρακιστεί με τη σωστή παιδεία, έτσι που να αντέχει στα τυχόν δηλητηριώδη βέλη των M.M.E. Όμως, ο πολίτης διαμορφώνεται, εξ απαλών ονύχων, απ’ αυτά. Το παιχνίδι είναι χαμένο από την αρχή. Ίσως ίσως κάποια αποτελέσματα να φέρουν οι συντονισμένες προσπάθειες των πνευματικών και πολιτικών ανθρώπων, που πρέπει να κινηθούν προς δυο κατευθύνσεις: στη διαφώτιση του κοινού και στην επάνδρωση των M.M.E. Προσπάθειες και οι δυο πολύ δύσκολες σε μια κοινωνία που καταναλώνει άπληστα κάθε είδος προσφερόμενο. Και ό,τι προσφέρεται από τα M.M.E. είναι κατ’ εξοχήν καταναλώσιμο και όσο πιο εύπεπτο και φανταχτερό είναι, τόσο πιο εύκολα γίνεται αποδεκτό. Οι καιροί για όλο τον κόσμο, και ιδιαίτερα για τον τόπο μας, είναι πολύ δύσκολοι.

Κυριάκος Πλησής

Περίληψη:

Ο συγγραφέας αναφέρεται στις αρνητικές πτυχές των Μ.Μ.Ε. και των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτά. Αρχικά επισημαίνει πως είναι αδύνατη η έγκυρη ενημέρωση, αφού για χάρη του επίκαιρου δεν εξετάζονται με πληρότητα τα γεγονότα. Ενώ, συνάμα, η δύναμη της εικόνας υπονομεύει τη λογική επεξεργασία των ειδήσεων. Επιπλέον, η πληθώρα των ειδήσεων καθιστά αφενός ανέφικτη την ορθή τους κατανόηση κι αφετέρου απειλεί την πολιτιστική μας ακεραιότητα, λόγω των συνεχών ξενικών επιδράσεων. Κατόπιν, σχετικά με τους ανθρώπους των Μ.Μ.Ε. υποστηρίζει πως στερούνται την αναγκαία ηθική και γνωστική αρτιότητα. Οι δημοσιογράφοι λαϊκίζουν, δεν έχουν πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του επαγγέλματός τους, και, παράλληλα, ενώ σχεδόν υποκαθιστούν το σχολείο, ζημιώνουν την ελληνική γλώσσα εξαιτίας της ελλιπούς καλλιέργειάς τους. Ο συγγραφέας καταλήγει πως προκειμένου ν’ αντιμετωπιστούν αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει να ενισχυθεί η κριτική αντίληψη του κοινού και να επανδρώνονται με συγκροτημένους ανθρώπους τα Μ.Μ.Ε.

[Λέξεις: 141]

Τα ΜΜΕ και η Δημοκρατία του 21ου αιώνα

Η αρχή του 21ου αιώνα καθιερώνει για το καλύτερο και για το χειρότερο, τον θρίαμβο των ΜΜΕ. Και αυτό κάτω από τον διπλό αστερισμό της εικόνας και της στιγμής. Η εικόνα αναδεικνύει την κυριαρχία του συναισθήματος πάνω στη λογική και στη γνώση, ενώ η στιγμή, τυραννική και επιθετική, διώκει τη διάρκεια και εξουδετερώνει τη μνήμη. Μέσα λοιπόν σε αυτό το νέο περιβάλλον, το οποίο κυριαρχείται από την «άχρηστη γνώση» και από την «πολιτική-θέαμα-ψέμα», τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά και ζωτικά.

Πρέπει να τιθασευτεί η ισχύς των ΜΜΕ; Και αν ναι, με ποιον τρόπο; Πού σταματά η ευθύνη των δημοσιογράφων; Τι είναι τελικά η ελευθερία του Τύπου; Ποιες σχέσεις διατηρούν τα ΜΜΕ με την πολιτική εξουσία και με τη Δικαιοσύνη; Πόσο θέατρο παίζουν πολιτικοί και δημοσιογράφοι; Οι πωλητές τρόμου και μαζικής βλακείας ασκούν δημοσιογραφικό έργο; Ποια η στάση του πολίτη απέναντι στην ψευδολογία, στη λασπολογία και στη συνειδητή παραπλάνησή του; Γιατί η νοθεία τιμωρείται στο εμπόριο και στη βιομηχανία και όχι στη δημοσιογραφία;

Οι πιθανές απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα θα αποτελούσαν έναυσμα για βαθύ προβληματισμό. Έναν προβληματισμό άγνωστο στη χώρα μας, σε μια περίοδο που ο λαϊκισμός, ο ρατσισμός, η παραπληροφόρηση και η υπεραπλούστευση τείνουν να γίνουν μόνιμο δημοσιογραφικό καθεστώς. Με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη να συγχέει την πληροφορία με το εύκολο και το ευτελές και τελικώς να μεταβάλλεται σε χύδην όχλο. Τίθεται έτσι ένα σοβαρό πρόβλημα ποιότητας της δημοκρατίας. Όταν οι ειδήσεις κατασκευάζονται και τα συνθήματα προεπιλέγονται από τους παραγωγούς ειδήσεων, τότε για ποια δημοκρατία μπορούμε να ομιλούμε; Και σε ποιους;

Οι απίστευτες πρόοδοι των τεχνολογιών της πληροφόρησης και το στιγμιαίο της διάχυσης των πληροφοριών, σε συνδυασμό με την ηγεμονία της τηλεόρασης, άλλαξαν σε βάθος το δημοσιογραφικό τοπίο. Σήμερα, ο δημοσιογράφος είναι θεατής του μεγάλου παγκόσμιου θεάτρου, τις παραστάσεις του οποίου πρέπει να μεταφέρει «έντιμα και πιστά». Δυστυχώς, όμως, τα σημερινά ΜΜΕ όχι μόνον «οικοδομούν τη δική τους πραγματικότητα και άρα σμιλεύουν την κοινή μας ιστορία», αλλά αλλάζουν κατά βούληση και τα γεγονότα.

Επιπλέον, πολλές τρομοκρατικές πράξεις δεν θα γίνονταν αν δεν υπήρχαν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ. Αρκετές βιαιότητες δεν θα γίνονταν αν οι πρωταγωνιστές τους γνώριζαν ότι καμία κάμερα δεν θα καταγράψει τα ανοσιουργήματά τους. Κατά συνέπεια, τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ δεν αρκούνται μόνο στο να καταγράφουν την πραγματικότητα, αλλά προκαλούν και την ύπαρξή της. Πρόκειται για μία τεράστια εξουσία των ΜΜΕ έναντι της πραγματικότητας, γεγονός που δημιουργεί τεράστιες ευθύνες.

Τις νέες αυτές πραγματικότητες, οι πολιτικοί τις έχουν από καιρό καταλάβει και έχουν συνειδητοποιήσει ποια είναι η δύναμη επιρροής των τηλεοπτικών ΜΜΕ. Η εικόνα δεν έχει στα εγκεφαλικά μας νεύρα την ίδια επίδραση που ασκεί το κείμενο. Προκαλεί το συναίσθημα, αλλά όχι τη σκέψη. Αδειάζει την πολιτική από το περιεχόμενό της γιατί καλλιεργεί το στιγμιαίο και όχι το διαρκές. Συμβαίνει όμως η πολιτική να στηρίζεται στη διάρκεια και όχι στο πρόσκαιρο. Κατά συνέπεια οι συνεπείς με τον εαυτό τους πολιτικοί άνδρες θα πρέπει να αποφεύγουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, όταν αυτά επιδιώκουν να τους οδηγήσουν στη συνθηματολογία και την υπεραπλούστευση». Τα σύγχρονα ΜΜΕ, άλλωστε, μπορεί να συγκινούν, πλην όμως εξοστρακίζουν τη μνήμη, απεχθάνονται την σε βάθος έρευνα, ενδιαφέρονται για τα αποτελέσματα αλλά όχι για τα αίτιά τους και τελικά αναγορεύουν το επιφανειακό και το υπεραπλουστευμένο σε κυρίαρχο τρόπο σκέψης.

Η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιεί τη δικτατορία του στιγμιαίου, για να ντύνει όπως αυτή θέλει την πραγματικότητα και άρα να νοθεύει την ιστορική μνήμη. Στο πλαίσιο αυτό αρκετοί δημοσιογράφοι είναι συνένοχοι των πολιτικών και τους διευκολύνουν να μετατρέπουν την πολιτική τέχνη σε τεχνική ψευδολογίας. Το φαινόμενο είναι απαράδεκτο και προσβλητικό για την κοινωνία των πολιτών, πλην όμως υπάρχει και κατέχει δεσπόζουσα θέση. Όλα αυτά οδηγούν σε ολισθηρούς δρόμους τη δημοσιογραφία και δημιουργούν τεράστιες ευθύνες σε δημοσιογράφους, εκδότες, πολιτικούς και ιδιοκτήτες ΜΜΕ.

Κατά τη γνώμη μας, μοναδικό αντίδοτο στην όχι ευχάριστη κατάσταση των ΜΜΕ είναι η σε βάθος εκπαίδευση και επιμόρφωση των δημοσιογράφων, η καλλιέργεια κριτικού πνεύματος στο ευρύ κοινό και η ανάδειξη μιας «άλλης πληροφόρησης». Ενός διαφορετικού δηλαδή τρόπου άντλησης και επεξεργασίας πληροφοριών, οι οποίες θα στηρίζονται στον γραπτό λόγο και όχι στη στιγμιαία εικόνα. Είναι καιρός, με άλλα λόγια, η έντυπη δημοσιογραφία να αφυπνιστεί και να αναλάβει την πρωτοβουλία να προωθήσει πρακτικές που θέλουν να απευθύνονται σε πολίτες και όχι σε υπηκόους.

Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος [Διασκευασμένο κείμενο]

Περίληψη:

Ο συγγραφέας αναφέρεται στην κυριαρχία των ΜΜΕ και την επίδραση που ασκούν στην πολιτική πράξη, αλλά και τη δημοκρατία εν γένει. Αρχικά τονίζει το ρόλο που διαδραματίζουν σ’ αυτά η εικόνα και το επίκαιρα στιγμιαίο. Έπειτα, θέτοντας καίρια ερωτήματα για τη δύναμη και τη θεμιτή λειτουργία των ΜΜΕ, αναδεικνύει την ελλιπή ποιότητά τους στη χώρα μας· έλλειψη που ενέχει κινδύνους ακόμη και για την δημοκρατία. Άλλωστε, όπως σχολιάζει, οι δημοσιογράφοι τείνουν να αποδίδουν τα γεγονότα, όπως οι ίδιοι το επιθυμούν, παραποιώντας την πραγματικότητα. Ενώ, συνάμα, τα ΜΜΕ έχουν τη δύναμη να παρακινούν ακόμη και σε βίαιες πράξεις τους πολίτες. Πρόκειται για την ισχυρή επιρροή της εικόνας, που αξιοποιείται εύλογα από τους πολιτικούς, με τη συνέργεια μάλιστα των ίδιων των δημοσιογράφων. Διαπίστωση που οδηγεί τον συγγραφέα σ’ ένα κάλεσμα για επιστροφή στην αντικειμενικότητα της έντυπης δημοσιογραφίας.

[Λέξεις: 135]