Κωνσταντίνος Καβάφης: Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου, ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.
Γιατί νομίζετε ότι χαρακτηρίζονται τα φάρμακα της ποίησης ως δοκιμές;
Η ποιητική δημιουργία δεν είναι πάντοτε δεδομένη για έναν ποιητή, καθώς δεν μπορεί πάντοτε να βρίσκεται σε μια τέτοια συναισθηματική κατάσταση που να του επιτρέπει να ασχοληθεί με την ποίηση. Παρά το γεγονός ότι αν καταφέρει να εισέλθει στον κόσμο της φαντασίας κι αν αρχίσει να καταγράφει τις σκέψεις του, θα ξεχάσει τα προβλήματα που τον απασχολούν και θα στρέψει ολοκληρωτικά την προσοχή του στην ποιητική του τέχνη, αυτό δε σημαίνει ότι ο ποιητής κατορθώνει κάθε φορά να απομακρυνθεί από τα τρέχοντα προβλήματά του και να αφοσιωθεί στην τέχνη του.
Όπως μας λέει, άλλωστε, ο Καβάφης στο ποίημα «Ζωγραφισμένα», η ποιητική δημιουργία δεν κατορθώνει πάντοτε να αποσπά την προσοχή του ποιητή, καθώς υπάρχουν μέρες που δεν μπορεί να γράψει: «Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ. / Μα της συνθέσεως μ’ αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης. / Η μέρα μ’ επηρέασε...». Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι αν και ο ποιητής μπορεί να αφεθεί στην ποιητική του τέχνη και να ξεχαστεί για λίγο, δεν μπορεί πάντοτε να εισέρχεται σ’ αυτή την κατάσταση δημιουργικότητας και δεν μπορεί πάντοτε να αφήνει κατά μέρους τις ανησυχίες του, τις διαθέσεις του και τη ενδεχόμενη στεναχώρια του, για να συνθέσει κάποιο ποίημα. Επομένως, τα φάρμακα της ποιήσεως χαρακτηρίζονται ως δοκιμές, καθώς ο ποιητής κάθε φορά επιχειρεί να ξεχαστεί μέσω της τέχνης του, αλλά δε σημαίνει ότι το καταφέρνει πάντοτε. Κι αν ακόμη καταφέρει να αφεθεί στην τέχνη του, δε γνωρίζει ποτέ για πόση ώρα θα καταφέρει να μείνει προσηλωμένος σ’ αυτή, καθώς ενδέχεται να μην μπορεί να διατηρήσει τη σκέψη του στην ποιητική του δημιουργία παρά μόνο για λίγη ώρα.
Γιατί νομίζετε ότι χαρακτηρίζονται τα φάρμακα της ποίησης ως δοκιμές;
Η ποιητική δημιουργία δεν είναι πάντοτε δεδομένη για έναν ποιητή, καθώς δεν μπορεί πάντοτε να βρίσκεται σε μια τέτοια συναισθηματική κατάσταση που να του επιτρέπει να ασχοληθεί με την ποίηση. Παρά το γεγονός ότι αν καταφέρει να εισέλθει στον κόσμο της φαντασίας κι αν αρχίσει να καταγράφει τις σκέψεις του, θα ξεχάσει τα προβλήματα που τον απασχολούν και θα στρέψει ολοκληρωτικά την προσοχή του στην ποιητική του τέχνη, αυτό δε σημαίνει ότι ο ποιητής κατορθώνει κάθε φορά να απομακρυνθεί από τα τρέχοντα προβλήματά του και να αφοσιωθεί στην τέχνη του.
Όπως μας λέει, άλλωστε, ο Καβάφης στο ποίημα «Ζωγραφισμένα», η ποιητική δημιουργία δεν κατορθώνει πάντοτε να αποσπά την προσοχή του ποιητή, καθώς υπάρχουν μέρες που δεν μπορεί να γράψει: «Την εργασία μου την προσέχω και την αγαπώ. / Μα της συνθέσεως μ’ αποθαρρύνει σήμερα η βραδύτης. / Η μέρα μ’ επηρέασε...». Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι αν και ο ποιητής μπορεί να αφεθεί στην ποιητική του τέχνη και να ξεχαστεί για λίγο, δεν μπορεί πάντοτε να εισέρχεται σ’ αυτή την κατάσταση δημιουργικότητας και δεν μπορεί πάντοτε να αφήνει κατά μέρους τις ανησυχίες του, τις διαθέσεις του και τη ενδεχόμενη στεναχώρια του, για να συνθέσει κάποιο ποίημα. Επομένως, τα φάρμακα της ποιήσεως χαρακτηρίζονται ως δοκιμές, καθώς ο ποιητής κάθε φορά επιχειρεί να ξεχαστεί μέσω της τέχνης του, αλλά δε σημαίνει ότι το καταφέρνει πάντοτε. Κι αν ακόμη καταφέρει να αφεθεί στην τέχνη του, δε γνωρίζει ποτέ για πόση ώρα θα καταφέρει να μείνει προσηλωμένος σ’ αυτή, καθώς ενδέχεται να μην μπορεί να διατηρήσει τη σκέψη του στην ποιητική του δημιουργία παρά μόνο για λίγη ώρα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου