Ιστορία Α΄ Λυκείου: Ο Φίλιππος Β΄ και η ένωση των Ελλήνων (πηγή)

 
Ιστορία Α΄ Λυκείου: Ο Φίλιππος Β΄ και η ένωση των Ελλήνων (πηγή)
 
Λαμβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες από το παρακάτω κείμενο και αξιοποιώντας τις ιστορικές γνώσεις σας:
α. να παρουσιάσετε και να εξηγήσετε την εξωτερική πολιτική του Φιλίππου Β΄.
β. Ποιο πολιτικό γεγονός ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής που εκείνος ακολούθησε και ποια η σημασία  του για τον ελληνισμό;                                                                       
                                                                                                                    
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ο Φίλιππος στάθηκε πολύ αυστηρός απέναντι στη Θήβα που λιποτάκτησε απ’ αυτόν την τελευταία στιγμή. Η Θήβα έχασε την ηγεμονία της στη Βοιωτία· όσοι απ’ τους αρχηγούς της επανάστασης δεν είχαν καταφέρει να ξεφύγουν, θανατώθηκαν· και μια μακεδονική φρουρά τοποθετήθηκε στην Καδμεία. Ο Φίλιππος επίσης θεώρησε σκόπιμο να τοποθετήσει φρουρά στη Χαλκίδα και στην Κόρινθο. Η Αθήνα, από την άλλη μεριά, που του είχε αντιταχθεί με τη μεγαλύτερη συνέπεια, δέχτηκε αναπάντεχη εύνοια. […] Με πρόσκλησή του τα διάφορα κράτη της κεντρικής και νότιας Ελλάδας έστειλαν αντιπροσώπους σε ένα συνέδριο στην Κόρινθο. Συμφωνήθηκε ότι τα κράτη θα είναι ανεξάρτητα και αυτοκυβέρνητα, απαγορεύτηκαν οι παράνομες εκτελέσεις ή εξορίες, κανένα κράτος δεν έπρεπε να δίνει καταφύγιο σε εξόριστους αγωνιστές και τα πλοία όλων των κρατών θα μπορούσαν να πλέουν ελεύθερα στις θάλασσες· με λίγα λόγια όλα τα κράτη έπρεπε να διατηρήσουν την ειρήνη.
 
Botsford & Robinson, Αρχαία Ελληνική Ιστορία, μτφρ. Σ.Ι.Τσιτσώνη, ΜΙΕΤ, Αθήνα 1985, σσ. 350-351.
 
Ενδεικτική απάντηση
α. Ο Φίλιππος Β΄, αφού κατόρθωσε να σταθεροποιήσει τη θέση του στο θρόνο της Μακεδονίας, ακολούθησε επεκτατική εξωτερική πολιτική. Στην αρχή η πολιτική αυτή ήταν συνδεδεμένη με τη στρατιωτική οργάνωση, γιατί εξασφάλιζε νέες εκτάσεις γης στους άνδρες του μακεδονικού στρατού. Στη συνέχεια όμως, μετά την παρέμβαση του Φιλίππου στην κεντρική και νότια Ελλάδα, η πολιτική του αποσκοπούσε στην ένωση των Ελλήνων υπό την αρχηγία του. Σε πρώτο στάδιο, ο Φίλιππος, αφού κατέλαβε πόλεις της Χαλκιδικής και εδάφη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, έφτασε μέχρι τις δυτικές ακτές του Ευξείνου Πόντου.
Σε δεύτερο στάδιο, με αφορμή προβλήματα του μαντείου των Δελφών επενέβη στη Θεσσαλία και στη νότιο Ελλάδα. Σε μια από τις εκστρατείες του αντιμετώπισε νικηφόρα τις συνασπισμένες δυνάμεις των Θηβαίων και των Αθηναίων στη Χαιρώνεια (338 π.Χ.) και έτσι επιβλήθηκε ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης που είχε τη δυνατότητα να ενώσει τους Έλληνες και να ηγηθεί του κοινού αγώνα εναντίον των Περσών. Όπως, μάλιστα, επισημαίνουν οι Botsford και Robinson, ο Φίλιππος επέβαλε αυστηρότατες κυρώσεις στη Θήβα, η οποία πήγε με το μέρος των Αθηναίων λίγο μόλις καιρό πριν από τη μάχη στη Χαιρώνεια. Συνέλαβε και θανάτωσε όσους από τους Θηβαίους είχαν πρωτοστατήσει στην εναντίον του επανάσταση και δεν είχαν προλάβει να διαφύγουν· αφαίρεσε από τη Θήβα τον έλεγχο της Βοιωτίας και εγκατέστησε μακεδονική φρουρά στην ακρόπολη της Θήβας, την Καδμεία. Αντίστοιχες φρουρές εγκατέστησε τόσο στη Χαλκίδα όσο και στην Κόρινθο, ενώ, κατά τρόπο απρόσμενο, αντιμετώπισε πολύ ήπια την Αθήνα, παρά το γεγονός ότι η πόλη αυτή είχε τηρήσει για μεγάλο και συνεχές διάστημα εχθρική στάση απέναντί του.
 
β. Η πανελλήνια ένωση έγινε πραγματικότητα σε συνέδριο στην Κόρινθο το 337 π.Χ., όπου συμμετείχαν όλες οι πόλεις εκτός από τη Σπάρτη, ύστερα από πρόσκληση του Φιλίππου, όπως αναφέρουν οι Botsford και Robinson, προς τα κράτη της κεντρικής και της νότιας Ελλάδας να στείλουν αντιπροσώπους στο συνέδριο αυτό, στο οποίο και συμφωνήθηκαν τα ακόλουθα: Απαγορεύτηκαν οι συγκρούσεις μεταξύ των ελληνικών πόλεων, κάτι που επιβεβαιώνεται από το παράθεμα, και η βίαιη μεταβολή των καθεστώτων τους, καθώς, όπως επισημαίνουν οι Botsford και Robinson, αποφασίστηκε ότι θα γίνεται σεβαστό το ανεξάρτητο και το αυτοκυβέρνητο των ελληνικών κρατών· προστατεύτηκε η ελεύθερη ναυσιπλοΐα και καταδικάστηκε η πειρατεία, στοιχείο που επιβεβαιώνεται από το παράθεμα, όπου σημειώνεται πως με τη διασφάλιση της ειρήνης θα γινόταν εφικτή η ελεύθερη κίνηση των πλοίων στις θάλασσες, ενώ, παράλληλα, τα κράτη δεσμεύονταν πως μήτε θα εκτελούσαν μήτε θα εξόριζαν με παράνομο τρόπο πολίτες τους, καθώς και ότι δεν θα προσέφεραν καταφύγιο σε εξόριστους από άλλα κράτη· ιδρύθηκε πανελλήνια συμμαχία, αμυντική και επιθετική, με ισόβιο αρχηγό το Φίλιππο Β΄.