Ιστορία Προσανατολισμού: Η περίοδος της δημιουργίας (πηγή)
Επιχειρώντας να δώσει το στίγμα της νέας διακυβέρνησης και να τονίσει την οικονομική απεξάρτηση της Κρήτης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Ύπατος Αρμοστής εξέδωσε διάταγμα διά του οποίου όρισε ως νομισματική μονάδα την κρητική δραχμή, η οποία διαιρούνταν σε 100 λεπτά. Πέραν της ονομασίας της, η κρητική δραχμή μοιραζόταν και ποιοτικά χαρακτηριστικά με την ελληνική, καθώς επιδείχθηκε μέριμνα τα κρητικά νομίσματα να έχουν το ίδιο βάρος και ποιότητα με τα αντίστοιχα ελληνικά. Το μέτρο αυτό αποτύπωνε την πρόθεση των νέων αρχών να προετοιμάσουν το έδαφος για τη νομισματική ένωση με το Ελληνικό Βασίλειο, ακόμη και αν αυτό πρακτικά μετατίθετο σε ένα απροσδιόριστο μέλλον. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Ύπατος Αρμοστής ανέλαβε πρωτοβουλίες για να διευκολύνει την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης, η οποία ιδρύθηκε το 1899 με κεφάλαια της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και έναν «υπ’ αυτής αντιπροσωπευομένων όμιλον κεφαλαιούχων», όπου συμμετείχαν αρκετοί Άγγλοι τραπεζίτες. Πέραν αυτών, νομοθετήθηκε σειρά ρυθμίσεων που επεδίωκαν να εξομαλύνουν το νομισματικό τοπίο και να άρουν τις δυσκολίες στις συναλλαγές, με την προσδοκία ότι θα καθιστούσαν ευκολότερη την προσέλκυση ξένου κεφαλαίου.
Η πρώτη κυβέρνηση της Κρητικής Πολιτείας εργάστηκε με ζήλο και απέδωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα σημαντικό έργο. Εξέδωσε πολύ γρήγορα νόμους και διατάγματα, έκοψε κρητικό νόμισμα (την κρητική δραχμή), ίδρυσε την Κρητική Τράπεζα, οργάνωσε ταχυδρομική υπηρεσία και Χωροφυλακή με Ιταλούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς (καραμπινιέρους). Όπως ειδικότερα επισημαίνει ο Γιώργος Λιμαντζάκης σχετικά με το κρητικό νόμισμα, με διάταγμα του Ύπατου Αρμοστή ορίστηκε ως νόμισμα της νήσου η κρητική «δραχμή», η οποία πέρα από το ίδιο όνομα με το ελληνικό νόμισμα είχε πρόσθετα κοινά στοιχεία, εφόσον φρόντιζαν να έχει παρόμοια ποιότητα και ίδιο βάρος με την ελληνική δραχμή. Η κρητική δραχμή που ως νομισματική μονάδα διαιρούταν σε εκατό λεπτά αποτέλεσε αφενός το μέσο για να δηλωθεί η οικονομική αποδέσμευση της νήσου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και αφετέρου λειτουργούσε ως σαφής ένδειξη της επιδιωκόμενης νομισματικής ένωσης με την Ελλάδα, έστω κι αν δεν ήταν γνωστό το πότε θα συνέβαινε αυτό. Παραλλήλως, μάλιστα, ο Ύπατος Αρμοστής ενήργησε ώστε να διευκολύνει τις διαδικασίες για την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης, κάτι το οποίο συνέβη το 1899. Η Τράπεζα Κρήτης βασίστηκε σε κεφάλαια της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία εκπροσωπούσε έναν όμιλο κεφαλαιούχων, μέρος του οποίου ήταν αρκετοί Άγγλοι τραπεζίτες. Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση φρόντισε μέσω νομοθετημάτων να διευθετήσει τη νομισματική κατάσταση της Κρήτης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι όποιες δυσκολίες στις οικονομικές συναλλαγές και να προσελκυσθούν, κατ’ επέκταση, επενδύσεις από ξένους κεφαλαιούχους. Ιδιαίτερη, συνάμα, ήταν η μέριμνα για την εκπαίδευση και τη δημόσια υγεία. Αντιμετωπίστηκε το μεγάλο πρόβλημα της λέπρας, που είχε προσλάβει ενδημική μορφή στις πόλεις και τα χωριά της Κρήτης, με την οργάνωση του λεπροκομείου της Σπιναλόγκας (1903), ιδρύθηκαν πολλά σχολεία και διορίστηκαν δάσκαλοι.
Ένα σοβαρό ζήτημα, που επίσης αντιμετωπίστηκε με επιτυχία, ήταν το καθεστώς της τοπικής Εκκλησίας. Με τον Οργανικό Νόμο του 1900, δόθηκε λύση σε ακανθώδη εκκλησιαστικά ζητήματα, όπως ήταν η σχέση της Εκκλησίας της Κρήτης με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η εκλογή Μητροπολίτη και Επισκόπων. Το βασικό σχήμα, που ισχύει με μικρές τροποποιήσεις έως σήμερα, είναι ένα καθεστώς ημιαυτόνομης Εκκλησίας, της οποίας ο Προκαθήμενος εκλέγεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Κρητική Πολιτεία εκδίδει το Διάταγμα της αναγνώρισης και εγκατάστασής του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου