Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες», Δείξτε πώς η μετρική μορφή υπηρετεί το ποιητικό αποτέλεσμα.

Richard Young

Τη σχέση της με την ποίηση η Πολυδούρη την ομολογεί και σε ένα από τα τελευταία και ανέκδοτα ποιήματά της με τον εύγλωττο τίτλο Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον:

Λοιπόν γιατί να δέχομαι το κάλεσμα της Μούσας;

Σαρκάζει η πίστη μέσα μου των θείων και των γηίνων.

Μια ανόσια λύρα των παθών σε μένα δεν ταιριάζει.

Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.

Ποια η σχέση του αποσπάσματος με το Μόνο γιατί μ’ αγάπησες;

Η Πολυδούρη, όπως σαφέστατα δηλώνει στο «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες», συνθέτει τα ποιήματά της μόνο γιατί εκείνος την αγάπησε και μέσα από την αγάπη του έδωσε νόημα και αξία στην ύπαρξή της. Αντιστοίχως, στο ποίημα «Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον», η ποιήτρια δηλώνει κατηγορηματικά πως οι στίχοι της είχαν αποδέκτη μόνο εκείνον και πως δεν υπήρχε άλλος λόγος για να γράψει τα ποιήματά της και φυσικά δεν υπήρχε άλλος αποδέκτης. Από τη στιγμή, επομένως, που εκείνος δεν υπάρχει πια, η ποιήτρια δεν θεωρεί ότι έχει κανένα λόγο να δέχεται το κάλεσμα της Μούσας, δεν έχει κανένα λόγο να ανταποκρίνεται στις ποιητικές εμπνεύσεις, μιας και θα ήταν ανόσιο να γράψει ποιήματα ή να εξυμνήσει κάποιο ερωτικό πάθος, μόνο και μόνο για να γράψει ένα ακόμη ποίημα. Η Πολυδούρη δεν καταφεύγει στην ποίηση γιατί αποζητά από την ποιητική της ενασχόληση κάποιου είδος καταξίωση, ούτε έχει καμία πρόθεση να απευθύνει ερωτικό λόγο σε κάποιον που δεν είναι ο αγαπημένος της. Τα τραγούδια της γράφτηκαν μόνο για εκείνον, γι’ αυτό και ο χαμός του έχει κλονίσει την πίστη μέσα της και την έχει οδηγήσει σε μια κυνική διάθεση απέναντι σε όσα συνεχίζουν να υπάρχουν από τη στιγμή που εκείνος έχει χαθεί.

Δείξτε πώς η μετρική μορφή υπηρετεί το ποιητικό αποτέλεσμα.

Η ποιήτρια από τον πρώτο κιόλας στίχο δηλώνει πως τα λόγια της αποτελούν ένα τραγούδι για τον αγαπημένο της. Η μουσική αυτή διάσταση του ποιήματος ενισχύεται από τη μετρική του μορφή, καθώς ο ίαμβος που επιλέγει η ποιήτρια κινείται κοντά στο ρυθμό και την αρμονία της καθημερινής ομιλίας, επιτρέποντας την απόδοση του ποιήματος ως τραγουδιού. Πέραν, όμως, από την εναλλαγή των ιαμβικών δωδεκασύλλαβων (και ενδεκασύλλαβων) με τους ιαμβικούς εφτασύλλαβους, η ποιήτρια ενισχύει τη μουσικότητα του ποιήματος και με τη χρήση της ομοιοκαταληξίας (ομοιοκαταληκτούν ο 1^ος με τον 5^ο και ο 2^ος με τον 4^ο, αφήνοντας ελεύθερο τον 3^ο στίχο κάθε στροφής).

Δείτε επίσης:

Μυρτιώτισσα «Σ’ αγαπώ» ως παράλληλο για το "Μόνο γιατί μ' αγάπησες"

Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες»: Το ποίημα της Πολυδούρη υπερασπίζεται μια ορισμένη ποιητική επιλογή. Ποια είναι αυτή και σε ποιο είδος ποίησης προσιδιάζει;

Richard Young 

Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες»

Το ποίημα της Πολυδούρη υπερασπίζεται μια ορισμένη ποιητική επιλογή. Ποια είναι αυτή και σε ποιο είδος ποίησης προσιδιάζει;

Στο «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες» η Μαρία Πολυδούρη χρησιμοποιεί τους στίχους της ως μέσο εξύμνησης του ερωτικού της συναισθήματος. Ο έρωτας που έζησε κοντά στον αγαπημένο της, ο συγκλονισμός που προκλήθηκε στην ψυχή της από την παρουσία του και η μόνιμη εν τέλει επίδραση που άσκησε πάνω της η προσωπικότητά του, οδήγησαν την ποιήτρια σε μια μεταρσίωση, η οποία βρίσκει την έκφρασή της εδώ. Η ποιήτρια, επομένως, επιχειρεί να εκφράσει τα συναισθήματά της και να μιλήσει για την ψυχική ανύψωση που της προσέφερε ο έρωτας, αξιοποιώντας τη δυνατότητα της ποίησης για εξωτερίκευση των προσωπικών βιωμάτων του ποιητή. Η εξομολογητική διάσταση της ποίησης, όπου το ποιητικό υποκείμενο επικεντρώνεται στην ατομική του εμπειρία και απευθύνει τα λόγια του στο αγαπημένο του πρόσωπο -αποκλείοντας φαινομενικά την επαφή με τους λοιπούς αναγνώστες- αποτελεί την επιλογή της Πολυδούρη, λειτουργώντας λυτρωτικά για τον πονεμένο ψυχισμό της, που βρίσκει την ευκαιρία να εκτονώσει τη σωρευμένη λατρεία για τον αγαπημένο της, αλλά και τον υπόκωφο πόνο που διατρέχει το ποίημα -ρήματα παρελθοντικού χρόνου- καθώς η αγάπη του αλλά και η ίδια του η παρουσία αποτελούν πλέον ένα γεγονός που παρήλθε ανέκκλητα.  

Η έκφραση αυτή των προσωπικών συναισθημάτων της ποιήτριας, η εξωτερίκευση της ατομικής εμπειρίας και η αίσθηση που προκαλείται πως το ποιητικό υποκείμενο συνομιλεί αποκλειστικά με το αγαπημένο του πρόσωπο, αποτελούν στοιχεία της λυρικής ποίησης. Στοιχεία τα οποία ενισχύονται από την αισθαντικότητα των στίχων κι από τη μέριμνα της ποιήτριας για τη μουσικότητα του ποιήματος.

Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες»: Στον κόσμο των αξιών της ζωής και της ποίησης της Πολυδούρη, ποια είναι η υπέρτατη αξία;

Richard Young 

Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες»

Στον κόσμο των αξιών της ζωής και της ποίησης της Πολυδούρη, ποια είναι η υπέρτατη αξία;

Η Μαρία Πολυδούρη, όπως εύγλωττα δηλώνει στο ποίημα «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες», τραγούδα, συνθέτει δηλαδή τα ποιήματά της, μόνο γιατί εκείνος την αγάπησε. Ο έρωτας, η αγάπη και η άνευ όρων παράδοση στον άλλον, αποτελούν για την ποιήτρια το μόνο λόγο ύπαρξης, καθώς μόνο τότε κατορθώνει κάποιος να βιώσει τη ζωή στην πληρότητά της. Η μέχρι πρότινος «άχαρη» ζωή της ποιήτριας, αποκτά νόημα, γεμίζει ομορφιά και συναισθηματική απόλαυση, από τη στιγμή που εκείνος της προσφέρει την αγάπη του.

Μέσα από το φιλί του η ποιήτρια αφυπνίζεται συναισθηματικά και ωθείται σε μια ωρίμανση τόσο σωματική όσο και ψυχική. Μέσα από το γεμάτο αγάπη και αποδοχή βλέμμα του, η ποιήτρια φτάνει να αγαπήσει και να αποδεχτεί κι η ίδια τον εαυτό της, κατορθώνοντας για πρώτη φορά να βαδίσει με πλήρη αυτοπεποίθηση, παρουσιάζοντας έτσι τον εαυτό της με όλη του την ομορφιά και μοναδικότητα «περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο / της ύπαρξής μου στέμμα». Μέσα από την αγάπη του, η Πολυδούρη βλέπει όλη τη μαγεία που κρύβει η ζωή κι αισθάνεται πως μπορεί πλέον να την απολαύσει στην πληρότητά της. Ο έρωτάς του, μάλιστα, όχι μόνο της προσφέρει την αίσθηση της ολοκλήρωσης, αλλά τη συνοδεύει ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της. Καθώς η ποιήτρια προσμένει το τέλος της, μπορεί να στέκεται δυνατή και να δηλώνει πως «έτσι γλυκά πεθαίνω», μιας και η αγάπη εκείνου της έχει χαρίσει την πολύτιμη αίσθηση πως έλαβε από τη ζωή ό,τι καλύτερο είχε να της προσφέρει και πως τώρα μπορεί να αποχωρήσει, χωρίς να βασανίζεται από την πίκρα των ανεκπλήρωτων ονείρων και των χαμένων απολαύσεων. Η ποιήτρια κατόρθωσε με την αγάπη του να ζήσει το μέγιστο της ευτυχίας της και είναι πια ικανή να φτάσει άφοβα στο τέλος της, με τη δύναμη που της προσφέρει η επίγνωση πως εκείνος την αγάπησε.

Η αγάπη, επομένως, -η απόλυτη, αγνή και χωρίς όρους αγάπη-  καθίσταται για την ποιήτρια η υπέρτατη αξία της ζωής. Η αγάπη, όπως την γνώρισε και την αποθεώνει στους στίχους της η Πολυδούρη, σημαίνει την πλήρη αποδοχή κι εκτίμηση του άλλου και αποτελεί μια ανεκτίμητη πηγή δύναμης και ευτυχίας. Η ποιήτρια υμνεί την ερωτική αγάπη, το συνταίριασμα δύο ψυχών, υποδεικνύοντας τον ιδανικό -για εκείνη- δρόμο της συναισθηματικής ολοκλήρωσης, υπό το πρίσμα, βέβαια, της εξιδανίκευσης που επέφερε η πρόωρη απώλεια του αγαπημένου της «ωραίε, που βασίλεψες».