Σημειώσεις του Κωνσταντίνου Μάντη

Ουσιαστικά τρίτης κλίσης στα κείμενα του Ξενοφώντα

Κωνσταντίνος Μάντης | Best Blogger Tips

Studio Grafiikka 

 
Ουσιαστικά τρίτης κλίσης στα κείμενα του Ξενοφώντα
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
Καλχηδών - τς Καλχηδόνος - τ Καλχηδόνι - τήν Καλχηδόνα - () Καλχηδών
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
τό στυ - το στεως - τ στει - τό στυ - () στυ
 
Πληθυντικός αριθμός
τά στη - τν στεων - τος στεσι(ν) - τά στη - () στη
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
Πειραιεύς - το Πειραιέως (Πειραις) - τ Πειραιε - τόν Πειραιέα (Πειραι) - () Πειραιε
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
Λάκων - το Λάκωνος - τ Λάκωνι - τόν Λάκωνα - () Λάκων
 
Πληθυντικός αριθμός
ο Λάκωνες - τν Λακώνων - τος Λάκωσι(ν) - τούς Λάκωνας - () Λάκωνες
 
Ενικός αριθμός (ανώμαλο ουσιαστικό)
νας - τς νεώς - τ νηί - τήν ναν - () να
 
Πληθυντικός αριθμός
α νες - τν νεν - τας ναυσί(ν) - τάς νας - () νες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
νύξ - τς νυκτός - τ νυκτί - τήν νύκτα - () νύξ
 
Πληθυντικός αριθμός
α νύκτες - τν νυκτν - τας νυξί(ν) - τάς νύκτας - () νύκτες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
τό τεχος - το τείχους - τ τείχει - τό τεχος - () τεχος
 
Πληθυντικός αριθμός
τά τείχη - τν τειχν - τος τείχεσι(ν) - τά τείχη - () τείχη
 
Πληθυντικός αριθμός (γ΄ κλίση)
ο στιαιες - τν στιαιέων (στιαιν) - τος στιαιεσι(ν) - τούς στιαιέας (στιαις) - ) στιαιες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
λλην - το λληνος - τ λληνι - τόν λληνα - () λλην
 
Πληθυντικός αριθμός
ο λληνες - τν λλήνων - τος λλησι(ν) - τούς λληνας - () λληνες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
λιμήν - το λιμένος - τ λιμένι - τόν λιμένα - () λιμήν
 
Πληθυντικός αριθμός
ο λιμένες - τν λιμένων - τος λιμέσι(ν) - τούς λιμένας - () λιμένες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
φύλαξ - το φύλακος - τ φύλακι - τόν φύλακα - () φύλαξ
 
Πληθυντικός αριθμός
ο φύλακες - τν φυλάκων - τος φύλαξι(ν) - τούς φύλακας - () φύλακες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
πόλις - τς πόλεως - τ πόλει - τήν πόλιν - () πόλι
 
Πληθυντικός αριθμός
α πόλεις - τν πόλεων - τας πόλεσι(ν) - τάς πόλεις - () πόλεις
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
Θηραμένης - το Θηραμένους - τ Θηραμένει - τόν Θηραμένην - () Θηράμενες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
πίστις - τς πίστεως - τ πίστει - τήν πίστιν - () πίστι
 
Πληθυντικός αριθμός
α πίστεις - τν πίστεων - τας πίστεσι(ν) - τάς πίστεις - () πίστεις
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
μήν - το μηνός - τ μηνί - τόν μνα - () μήν
 
Πληθυντικός αριθμός
ο μνες - τν μηνν - τος μησί(ν) - τούς μνας - () μνες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
Λακεδαίμων - τς Λακεδαίμονος - τ Λακεδαίμονι - τήν Λακεδαίμονα - () Λακεδαίμων
 
Ενικός αριθμός (α΄ κλίση)
πρεσβευτής - το πρεσβευτο - τ πρεσβευτ - τόν πρεσβευτήν - () πρεσβευτά
 
Πληθυντικός αριθμός (γ΄ κλίση)
ο πρέσβεις - τν πρέσβεων - τος πρέσβεσι(ν) - τούς πρέσβεις - () πρέσβεις
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
ατοκράτωρ - το ατοκράτορος - τ ατοκράτορι - τόν ατοκράτορα - () ατοκράτορ
 
Πληθυντικός αριθμός
ο ατοκράτορες - τν ατοκρατόρων - τος ατοκράτορσι(ν) - τούς ατοκράτορας - () ατοκράτορες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
ριστοτέλης - το ριστοτέλους - τ ριστοτέλει - τόν ρυστοτέλην - () ριστότελες
 
Ενικός αριθμός (επίθετο γ΄ κλίσης)
, φυγάς, το, τς φυγάδος, τ, τ φυγάδι, τν, τν φυγάδα, () φυγάς
 
Πληθυντικός αριθμός
ο, α φυγάδες, τν φυγάδων, τος, τας φυγάσι, τος, τς φυγάδας, () φυγάδες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
λληνίς - τς λληνίδος - τ λληνίδι - τήν λληνίδα - () λληνίς
 
Πληθυντικός αριθμός
α λληνίδες - τν λληνίδων - τας λληνίσι(ν) - τάς λληνίδας - () λληνίδες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
λλάς - τς λλάδος - τ λλάδι - τήν λλάδα - () λλάς
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
τό πλθος - το πλήθους - τ πλήθει - τό πλθος - () πλθος
 
Πληθυντικός αριθμός
τά πλήθη - τν πληθν - τος πλήθεσι(ν) - τά πλήθη - () πλήθη
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
αλητρίς - τς αλητρίδος - τ αλητρίδι - τήν αλητρίδα - () αλητρίς
 
Πληθυντικός αριθμός
α αλητρίδες - τν αλητρίδων - τας αλητρίσι(ν) - τάς αλητρίδας - () αλητρίδες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
νήρ - το νδρός - τ νδρί - τόν νδρα - () νερ
 
Πληθυντικός αριθμός
ο νδρες - τν νδρν - τος νδράσι(ν) - τούς νδρας - () νδρες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
κρίσις - τς κρίσεως - τ κρίσει - τήν κρίσιν - () κρίσι
 
Πληθυντικός αριθμός
α κρίσεις - τν κρίσεων - τας κρίσεσι(ν) - τάς κρίσεις - () κρίσεις
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
τό νομα - το νόματος - τ νόματι - τό νομα - () νομα
 
Πληθυντικός αριθμός
τά νόματα - τν νομάτων - τος νόμασι(ν) - τά νόματα - () νόματα
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
κρυξ - το κήρυκος - τ κήρυκι - τόν κήρυκα - () κρυξ
 
Πληθυντικός αριθμός
ο κήρυκες - τν κηρύκων - τος κήρυξι(ν) - τούς κήρυκας - () κήρυκες
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
τό ῥῆμα - το ήματος - τ ήματι - τό ῥῆμα - () ῥῆμα
 
Πληθυντικός αριθμός
τά ήματα - τν ημάτων - τος ήμασι(ν) - τά ήματα - () ήματα
 
Ενικός αριθμός (γ΄ κλίση)
τό πόφθεγμα - το ποφθέγματος - τ ποθέγματι - τό πόθεγμα - () πόθεγμα
 
Πληθυντικός αριθμός
τά ποθέγματα - τν ποθεγμάτων - τος ποθέγμασι(ν) - τά ποθέγματα - () ποθέγματα
 
Ενικός αριθμός
μάντις - το μάντεως - τ μάντει - τόν μάντιν - () μάντι
 
Πληθυντικός αριθμός
ο μάντεις - τν μάντεων - τος μάντεσι(ν) - τούς μάντεις - () μάντεις
 
Ενικός αριθμός
διάβασις - τς διαβάσεως - τ διαβάσει - τήν διάβασιν - () διάβασι
 
Πληθυντικός αριθμός
α διαβάσεις - τν διαβάσεων - τας διαβάσεσι(ν) - τάς διαβάσεις - () διαβάσεις
 
Ενικός αριθμός
ρχων - το ρχοντος - τ ρχοντι - τόν ρχοντα - () ρχον
 
Πληθυντικός αριθμός
ο ρχοντες - τν ρχόντων - τος ρχοσι(ν) - τούς ρχοντας - () ρχοντες
 
Ενικός αριθμός
Γλαύκων - το Γλαύκωνος - τ Γλαύκωνι - τόν Γλαύκωνα - () Γλαύκων
 
Ενικός αριθμός
χιτών - το χιτνος - τ χιτνι - τόν χιτνα - () χιτών
 
Πληθυντικός αριθμός
ο χιτνες - τν χιτώνων - τος χιτσι(ν) - τούς χιτνας - () χιτνες
 
Ενικός αριθμός
πατρίς - τς πατρίδος - τ πατρίδι - τήν πατρίδα - () πατρίς
 
Πληθυντικός αριθμός
α πατρίδες - τν πατρίδων - τας πατρίσι(ν) - τάς πατρίδας - () πατρίδες
 
Ενικός αριθμός
τό κέρδος - το κέρδους - τ κέρδει - τό κέρδος - () κέρδος
 
Πληθυντικός αριθμός
τά κέρδη - τν κερδν ή κερδέων - τος κέρδεσι(ν) - τά κέρδη - () κέρδη
 
Ενικός αριθμός
τό τος - το τους - τ τει - τό τος - () τος
 
Πληθυντικός αριθμός
τά τη - τν τν - τος τεσι(ν) - τά τη - () τη

Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ «Η μονοσήμαντη φύση»

Κωνσταντίνος Μάντης | Best Blogger Tips

 Debra and Dave Vanderlaan 


Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ «Η μονοσήμαντη φύση»

Το ποίημα είναι της Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ (1939-2020) και περιλαμβάνεται στη συγκεντρωτική έκδοση «Ποίηση 1963-2011» (Αθήνα 2014: Εκδόσεις Καστανιώτη).
 
H φύση με ρομαντική μονοτονία                         
σχεδιάζει την άνοιξη της ζωής μας
αντιγράφοντας τα δικά της εφηβικά όνειρα.
Λουλούδια, λουλούδια με λίγες διαφορές
στο χρώμα, τη στιγμή άνθισης                                          
που με την κίνησή τους σημαίνουν
την ευγενική καταγωγή κάποιου κήπου
ή την αγριάδα της βλάστησης.
Αέρηδες ταξιδεύουν
μαλλιά ανεμίζουνε                                                  
στήθη ξανοίγονται στον ήλιο
κι αμέσως στεγνώνουν τα χνάρια απ’ τα φιλιά.
Άνοιξη, τόσο κοντά στην αρχή
πράσινο, μέλισσες
νεανική πάντα του σύμπαντος η φωνή.               
Αλλ’ όμως τι μονοτονία, τι πλήξη
όλο αυτό το ακατάσχετο φως της ζωής
που να κόβεται ποτέ σου δεν θα δεις
κι όσο επαναλαμβάνεται
τόσο το ευγνωμονείς.                                             
 
Στο πλαίσιο του ποιήματος «Η μονοσήμαντη φύση», η ποιήτρια παρουσιάζει ως μόνη και αδιάκοπη «αποστολή» της φύσης την εξώθηση της ζωής στην άνθισή της. Η ποιήτρια παραβλέπει σκοπίμως τα υπόλοιπα στάδια της ζωής και την αντικρίζει σταθερά τη στιγμή που αυτή βρίσκεται στην πρώτη νεότητά της, προκειμένου να συνθέσει έναν έπαινο για την αφοσίωση που δείχνει η φύση στην άνοιξη, στην ανθοφορία και τη νεότητα.
 
«H φύση με ρομαντική μονοτονία                                   
σχεδιάζει την άνοιξη της ζωής μας
αντιγράφοντας τα δικά της εφηβικά όνειρα.»
 
Η φύση με εκπληκτική αφοσίωση, ακολουθώντας ένα μονότονο μοτίβο, τόσο σταθερό που καταλήγει να αποκτά τη ρομαντική διάσταση μιας αέναης «μονοσήμαντης» αποστολής, σχεδιάζει την «άνοιξη» κάθε ανθρώπου. Φροντίζει, μάλιστα, να δώσει σε κάθε επιμέρους «άνοιξη» την ομορφιά και την τελειότητα που θα μπορούσε να εντοπίσει κανείς μόνο στα εφηβικά όνειρα της προσωποποιημένης φύσης. Η φύση, ως εκ τούτου, όχι μόνο επιτελεί με σταθερότητα την αποστολή της, αλλά αφιερώνει σε αυτή όλη της την αγάπη και φροντίδα, επιδιώκοντας κάθε φορά να ξεπεράσει ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό, καθώς προσπαθεί να πλάσει τέλειες μορφές, όπως αυτές υπήρξαν μόνο στα νεανικά όνειρά της.
 
«Λουλούδια, λουλούδια με λίγες διαφορές
στο χρώμα, τη στιγμή άνθισης                                          
που με την κίνησή τους σημαίνουν
την ευγενική καταγωγή κάποιου κήπου
ή την αγριάδα της βλάστησης.»
 
Τα δημιουργήματα της φύσης, όπως τα αποδίδει η ποιήτρια, μπορούν να γίνουν αντιληπτά τόσο σε κυριολεκτικό όσο και σε μεταφορικό επίπεδο. Η φύση δημιουργεί λουλούδια που ανθίζουν, αλλά και ανθρώπους που ανθίζουν στα χρόνια της εφηβείας και της πρώτης νεότητάς τους. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τα λουλούδια, έτσι και οι άνθρωποι, τη στιγμή της άνθισής τους έχουν μικρές μόνο διαφορές μεταξύ τους, οι οποίες σχετίζονται είτε με το χρώμα τους είτε με τη αγωγή που έχουν λάβει. Όπως, δηλαδή, υπάρχουν λουλούδια που είτε έχουν μεγαλώσει σε κάποιο φροντισμένο κήπο είτε στους αγρούς χωρίς κάποια ουσιαστική φροντίδα, έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Κάποιοι οδηγούνται στην άνθισή τους έχοντας δεχτεί τη συστηματική προστασία και φροντίδα μιας οικογένειας, ενώ άλλοι μεγαλώνουν χωρίς το προνόμιο μιας αφοσιωμένης οικογένειας. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, παραμένει ίδιο ως προς την εξωτερική ομορφιά του αποτελέσματος.
 
«Αέρηδες ταξιδεύουν
μαλλιά ανεμίζουνε                                                  
στήθη ξανοίγονται στον ήλιο
κι αμέσως στεγνώνουν τα χνάρια απ’ τα φιλιά.»
 
Η ποιήτρια, ωστόσο, επισημαίνει -και προειδοποιεί- πως η περίοδος της άνοιξης για τους ανθρώπους περνά γρήγορα, όπως αυτό αποδίδεται με μια σειρά εικόνων που ενέχουν το στοιχείο της κίνησης. Οι προσωποποιημένοι αέρηδες που ταξιδεύουν, τα μαλλιά που ανεμίζουνε, όπως και τα στήθη που στιγμιαία ξανοίγονται στο θερμό χάδι του ήλιου, συνιστούν περιστατικά σύντομης διάρκειας, ακριβώς όπως τα ίχνη από τα φιλιά στεγνώνουν πολύ γρήγορα. Η ανθρώπινη άνοιξη, αν και γεμάτη με στιγμές ευδαιμονίας, είναι παροδική και, πιθανώς, δεν αξιοποιείται από πολλούς με την οφειλόμενη σύνεση ή με πραγματική επίγνωση του πόσο λίγο διαρκεί.
 
«Άνοιξη, τόσο κοντά στην αρχή
πράσινο, μέλισσες
νεανική πάντα του σύμπαντος η φωνή.»
 
Η «άνοιξη» των ανθρώπων, άλλωστε, έρχεται πολύ κοντά στην αρχή της ζωής, αν ληφθεί υπόψη η συνολική διάρκεια του ανθρώπινου βίου, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην της αποδίδουν την αξία που της αναλογεί ή να μην γνωρίζουν πώς να τη βιώσουν με την οφειλόμενη πληρότητα. Η φωνή, βέβαια, του σύμπαντος παραμένει σταθερά νεανική, αφού η ζωή γεννιέται διαρκώς, έστω κι αν, ιδίως στην περίπτωση των ανθρώπων, αυτό σημαίνει πως η νεανικότητα αυτή βασίζεται σε κάθε επόμενη γενιά, αφού η νεότητα κάθε ανθρώπου διαρκεί ελάχιστα.
 
«Αλλ’ όμως τι μονοτονία, τι πλήξη
όλο αυτό το ακατάσχετο φως της ζωής
που να κόβεται ποτέ σου δεν θα δεις
κι όσο επαναλαμβάνεται
τόσο το ευγνωμονείς.»
 
Από την οπτική των ενήλικων ανθρώπων, των οποίων η νεότητα έχει πια παρέλθει, το να παρακολουθούν τη διαρκή αναγέννηση της ζωής με τη συνεχή εμφάνιση νέων γενιών καταλήγει να μοιάζει κουραστικό –αν όχι ενοχλητικό. Η σταθερή ροή νέων ανθρώπων που δεν διακόπτεται ποτέ προκαλεί, ωστόσο, συνήθως αμφιθυμικά αισθήματα στους μεγαλύτερους, καθώς όσο κι αν τους κουράζει, δεν παύει να αποτελεί μια σταθερή διαβεβαίωση πως δεν υπάρχει τέλος στη συνέχεια της ζωής. Μια σκέψη παρηγορητική και, συνάμα, ενθαρρυντική, εφόσον κάθε μεγαλύτερη γενιά γνωρίζει πως οι δικές της προσπάθειες και οι δικοί της αγώνες δεν χάνονται, αλλά πριμοδοτούν και στηρίζουν τις επόμενες γενιές, που δεν σταματούν ποτέ να αναδύονται.      

Κωνσταντίνος Καβάφης «Σύγχυσις»

Κωνσταντίνος Μάντης | Best Blogger Tips
Paul Taylor 
 
Κωνσταντίνος Καβάφης «Σύγχυσις»
 
Είν’ η ψυχή μου εν τω μέσω της νυκτός
συγκεχυμένη και παράλυτος. Εκτός,
     εκτός αυτής γίνεται η ζωή της.
 
Και περιμένει την απίθανον ηώ.
Και περιμένω, φθείρομαι, και ανιώ
     κ’ εγώ εντός της ή μαζί της.
 
Μάρτιος 1986
 
Κ. Π. Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Εκδόσεις Ίκαρος
 
     Το ποίημα Σύγχυσις του Κωνσταντίνου Καβάφη ανήκει στα επονομαζόμενα Κρυμμένα ποιήματά του, καθώς, αν και ολοκληρωμένο, δεν δημοσιεύτηκε από τον ποιητή. Στο «Σύγχυσις» ο Καβάφης ακολουθεί τις αρχές του συμβολισμού, δίνοντας έμφαση στην παρουσίαση μιας ψυχικής κατάστασης και αποφεύγοντας τη μετάδοση κάποιου διδακτικού ή ηθικού μηνύματος. Καθ’ επίδραση, μάλιστα, του συμβολισμού ο Καβάφης αξιοποιεί στο ποίημα αυτό ομοιοκαταληξία και επαναλήψεις, ώστε να ενισχύσει τη λυρική διάσταση των στίχων του.
Ο Καβάφης είχε εντάξει το ποίημα αυτό στο κεφάλαιο «Φυλακαί» του θεματικού του καταλόγου, όπως επισημαίνει ο Γ. Π. Σαββίδης.
 
«Είν’ η ψυχή μου εν τω μέσω της νυκτός
συγκεχυμένη και παράλυτος. Εκτός,
     εκτός αυτής γίνεται η ζωή της.»
 
     Ο ποιητής, όπως αυτό αποδίδεται στην πρώτη στροφή του ποιήματος, βιώνει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, εφόσον κατά τη διάρκεια της νύχτας, αντί να έχει κοιμηθεί, παλεύει με μια αίσθηση ψυχικής παράλυσης. Η ψυχή του βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης, μη έχοντας τη δυνατότητα να βρει την αναγκαία ηρεμία. Όπως τονίζεται με την επανάληψη του επιρρήματος «εκτός», η ζωή του ποιητικού υποκειμένου συντελείται έξω από τον έλεγχο και χωρίς τη συμμετοχή της ίδιας του της ψυχής. Η διάσταση ανάμεσα στο άτομο και στην ψυχή του, που υπονοείται στην πρώτη στροφή, δηλώνεται ξεκάθαρα στην επόμενη. Πρόκειται για μια φαινομενικώς παράδοξη κατάσταση, στο πλαίσιο της οποίας ο συναισθηματικός-ψυχικός κόσμος του ποιητή παραδίδεται σε μια ανεξέλεγκτη δίνη αναστάτωσης και οδύνης, χωρίς αυτό, ωστόσο, να αποτρέπει την έλλογη πτυχή του εαυτού του να παρατηρεί, να εξετάζει και να καταγράφει την εσώτερη διαμάχη της ψυχής του.
 
«Και περιμένει την απίθανον ηώ.
Και περιμένω, φθείρομαι, και ανιώ
     κ’ εγώ εντός της ή μαζί της.»
 
     Η ψυχή του ποιητή, αδύναμη ούσα να βρει το σθένος να διαχειριστεί την ένταση των συναισθημάτων και των φόβων που την κατακλύζουν, αναμένει εναγώνια το ξημέρωμα, χωρίς καν να έχει τη βεβαιότητα πως αυτό θα έρθει κάποια στιγμή («την απίθανον ηώ») ή πως εκείνη θα αντέξει μέχρι τότε. Ο φόβος της ψυχής του ποιητή πως δεν θα μπορέσει να επιβιώσει μήτε καν ως το ξημέρωμα, καθιστά εναργώς εμφανή την κρίσιμη μάχη που δίνει με το ανεξέλεγκτο των συναισθημάτων της. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, το ενσυνείδητο μέρος του ποιητή αναγκάζεται να περιμένει κι εκείνο το ξημέρωμα, για να ξεκινήσει την ημέρα του, χωρίς το βάρος της ψυχικής του αναστάτωσης. Το έλλογο μέρος του, ωστόσο, δεν μπορεί να καθησυχάσει ή να ελέγξει την ψυχή του, με αποτέλεσμα να υφίσταται κι εκείνο τις συνέπειες της ολονύχτιας αγωνίας της («φθείρομαι»).
     Ενδιαφέρον, μάλιστα, έχει η δήλωση του ποιητή πως το έλλογο μέρος του εαυτού του βαριέται («ανιώ») τη διαδικασία αυτή -έστω κι αν αποτελεί μια εναγώνια μάχη της ίδιας του της ψυχής-, κάτι που πιθανώς υποδηλώνει πως δεν είναι η πρώτη φορά που έχει βρεθεί στη θέση να «περιμένει» πότε θα καταλαγιάσει η ψυχική του αγωνία. Ο ποιητής, συνάμα, δεν είναι απόλυτα βέβαιος, αν όσο η ψυχή του βιώνει την επώδυνη αυτή δοκιμασία, ο ίδιος -το έλλογο μέρος του- αποτελεί ενιαίο με εκείνη σύνολο («εντός της») ή αν λειτουργεί ως απλός συμπαραστάτης της («μαζί της»).
     Ο διαχωρισμός των ψυχικών βιωμάτων του ποιητή από το έλλογο μέρος του εαυτού του φανερώνει, υπό μία έννοια, την απροθυμία του να παρασυρθεί πλήρως από τη δύναμη των συναισθημάτων του είτε γιατί θεωρεί μη αποδεκτό το γεγονός πως αυτά έχουν τόση ένταση, ώστε να είναι σε θέση να τον επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό, είτε γιατί δεν θέλει να αναγνωρίσει την πραγματική τους σημασία. Ο ποιητής θεωρεί, πιθανώς, προτιμότερο να παρακολουθεί -στο βαθμό του εφικτού- ως αμέτοχος θεατής την ίδια του τη συναισθηματική αναστάτωση, παρά να αποδεχτεί την πραγματική βαρύτητα των συναισθημάτων αυτών και να επιχειρήσει να κατανοήσει γιατί οδηγούν την ψυχή του σε μια τόσο ακραία κατάσταση.
     Τα ψυχικά τραύματα και η εσωτερική αγωνία των ανθρώπων συνεχίζουν ακόμη και σήμερα -ατυχώς- να αντιμετωπίζονται ως κάτι το δευτερεύον ή ως κάτι που μπορεί να επιλυθεί από μόνο του, χωρίς να αναγνωρίζεται στην ψυχική υγεία η σημασία που της αντιστοιχεί. Υπ’ αυτή την έννοια, η απροθυμία του ποιητή να αποδώσει στα συναισθήματά του την οφειλόμενη αξία, μοιάζει δικαιολογημένη, αν ληφθεί υπόψη η εποχή που έζησε και κυρίως η εποχή σύνθεσης του ποιήματός του.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...