Αρχαία ελληνικά: Αναλυτική κλίση ρήματος «ὀχυρόω - ὀχυρῶ»

Reimar Gaertner

 
Αρχαία ελληνικά: Αναλυτική κλίση ρήματος «ὀχυρόω - ὀχυρῶ»
 
Ενεργητική Φωνή
 
Ενεστώτας
Οριστική
ὀχυρῶ, ὀχυροῖς, ὀχυροῖ, ὀχυροῦμεν, ὀχυροῦτε, ὀχυροῦσι(ν)
Υποτακτική
ὀχυρῶ, ὀχυροῖς, ὀχυροῖ, ὀχυρῶμεν, ὀχυρῶτε, ὀχυρῶσι(ν)
Ευκτική
ὀχυροῖμι, ὀχυροῖς, ὀχυροῖ, ή ὀχυροίην, ὀχυροίης, ὀχυροίη, ὀχυροῖμεν, ὀχυροῖτε, ὀχυροῖεν
Προστακτική
---, ὀχύρου, ὀχυρούτω, ---, ὀχυροῦτε, ὀχυρούντων (ή ὀχυρούτωσαν)
Απαρέμφατο
ὀχυροῦν
Μετοχή
ὀχυρῶν, ὀχυροῦσα, ὀχυροῦν
 
Παρατατικός
Οριστική
ὠχύρουν, ὠχύρους, ὠχύρου, ὠχυροῦμεν, ὠχυροῦτε, ὠχύρουν
 
Μέλλοντας
Οριστική
ὀχυρώσω, ὀχυρώσεις, ὀχυρώσει, ὀχυρώσομεν, ὀχυρώσετε, ὀχυρώσουσι(ν)
Ευκτική
ὀχυρώσοιμι, ὀχυρώσοις, ὀχυρώσοι, ὀχυρώσοιμεν, ὀχυρώσοιτε, ὀχυρώσοιεν
Απαρέμφατο
ὀχυρώσειν
Μετοχή
ὀχυρώσων, ὀχυρώσουσα, ὀχυρῶσον
 
Αόριστος
Οριστική
ὠχύρωσα, ὠχύρωσας, ὠχύρωσε(ν), ὠχυρώσαμεν, ὠχυρώσατε, ὠχύρωσαν
Υποτακτική
ὀχυρώσω, ὀχυρώσῃς, ὀχυρώσῃ, ὀχυρώσωμεν, ὀχυρώσητε, ὀχυρώσωσι(ν)
Ευκτική
ὀχυρώσαιμι, ὀχυρώσαις ή ὀχυρώσειας, ὀχυρώσαι ή ὀχυρώσειε(ν), ὀχυρώσαιμεν, ὀχυρώσαιτε, ὀχυρώσαιεν ή ὀχυρώσειαν
Προστακτική
---, ὀχύρωσον, ὀχυρωσάτω, ---, ὀχυρώσατε, ὀχυρωσάντων (ή ὀχυρωσάτωσαν)
Απαρέμφατο
ὀχυρῶσαι
Μετοχή
ὀχυρώσας, ὀχυρώσασα, ὀχυρῶσαν
 
Παρακείμενος
Οριστική
ὠχύρωκα, ὠχύρωκας, ὠχύρωκε, ὠχυρώκαμεν, ὠχυρώκατε, ὠχυρώκασι(ν)
 
Υποτακτική
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός ὦ
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός ᾖς
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός ᾖ
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα ὦμεν
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα ἦτε
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα ὦσι
 
Ευκτική
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός εἴην
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός εἴης
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός εἴη
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα εἴημεν (εἶμεν)
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα εἴητε (εἶτε)
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα εἴησαν (εἶεν)
 
Προστακτική
---
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός ἴσθι
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός ἔστω
---
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα ἔστε
ὠχυρωκότες- ὠχυρωκυῖαι- ὠχυρωκότα ἔστων
 
Απαρέμφατο
ὠχυρωκέναι
Μετοχή
ὠχυρωκώς- ὠχυρωκυῖα- ὠχυρωκός
 
Υπερσυντέλικος
Οριστική
ὠχυρώκειν, ὠχυρώκεις, ὠχυρώκει, ὠχυρώκεμεν, ὠχυρώκετε, ὠχυρώκεσαν
 
Μέση Φωνή
 
Ενεστώτας
Οριστική
ὀχυροῦμαι, ὀχυροῖ, ὀχυροῦται, ὀχυρούμεθα, ὀχυροῦσθε, ὀχυροῦνται
Υποτακτική
ὀχυρῶμαι, ὀχυροῖ, ὀχυρῶται, ὀχυρώμεθα, ὀχυρῶσθε, ὀχυρῶνται
Ευκτική
ὀχυροίμην, ὀχυροῖο, ὀχυροῖτο, ὀχυροίμεθα, ὀχυροῖσθε, ὀχυροῖντο
Προστακτική
---, ὀχυροῦ, ὀχυρούσθω, ---, ὀχυροῦσθε, ὀχυρούσθων ή ὀχυρούσθωσαν
Απαρέμφατο
ὀχυροῦσθαι
Μετοχή
ὀχυρούμενος
ὀχυρουμένη
ὀχυρούμενον
 
Παρατατικός
Οριστική
ὠχυρούμην, ὠχυροῦ, ὠχυροῦτο, ὠχυρούμεθα, ὠχυροῦσθε, ὠχυροῦντο
 
Μέλλοντας
Οριστική
ὀχυρώσομαι, ὀχυρώσῃ ή ὀχυρώσει, ὀχυρώσεται, ὀχυρωσόμεθα, ὀχυρώσεσθε, ὀχυρώσονται
Ευκτική
ὀχυρωσοίμην, ὀχυρώσοιο, ὀχυρώσοιτο, ὀχυρωσοίμεθα, ὀχυρώσοισθε, ὀχυρώσοιντο
Απαρέμφατο
ὀχυρώσεσθαι
Μετοχή
ὀχυρωσόμενος
ὀχυρωσομένη
ὀχυρωσόμενον
 
Παθητικός Μέλλοντας
Οριστική
ὀχυρωθήσομαι, ὀχυρωθήσῃ ή ὀχυρωθήσει, ὀχυρωθήσεται, ὀχυρωθησόμεθα, ὀχυρωθήσεσθε, ὀχυρωθήσονται
Ευκτική
ὀχυρωθησοίμην, ὀχυρωθήσοιο, ὀχυρωθήσοιτο, ὀχυρωθησοίμεθα, ὀχυρωθήσοισθε, ὀχυρωθήσοιντο
Απαρέμφατο
ὀχυρωθήσεσθαι
Μετοχή
ὀχυρωθησόμενος
ὀχυρωθησομένη
ὀχυρωθησόμενον
 
Αόριστος
Οριστική
ὀχυρωσάμην, ὀχυρώσω, ὀχυρώσατο, ὀχυρωσάμεθα, ὀχυρώσασθε, ὀχυρώσαντο
Υποτακτική
ὀχυρώσωμαι, ὀχυρώσῃ, ὀχυρώσηται, ὀχυρωσώμεθα, ὀχυρώσησθε, ὀχυρώσωνται
Ευκτική
ὀχυρωσαίμην, ὀχυρώσαιο, ὀχυρώσαιτο, ὀχυρωσαίμεθα, ὀχυρώσαισθε, ὀχυρώσαιντο
Προστακτική
---, ὀχύρωσαι, ὀχυρωσάσθω, ---, ὀχυρώσασθε, ὀχυρωσάσθων ή ὀχυρωσάσθωσαν
Απαρέμφατο
ὀχυρώσασθαι
Μετοχή
ὀχυρωσάμενος
ὀχυρωσαμένη
ὀχυρωσάμενον
 
Παθητικός Αόριστος
Οριστική
ὠχυρώθην, ὠχυρώθης, ὠχυρώθη, ὠχυρώθημεν, ὠχυρώθητε, ὠχυρώθησαν
Υποτακτική
ὀχυρωθῶ, ὀχυρωθῇς, ὀχυρωθῇ, ὀχυρωθῶμεν, ὀχυρωθῆτε, ὀχυρωθῶσι(ν)
Ευκτική
ὀχυρωθείην, ὀχυρωθείης, ὀχυρωθείη, ὀχυρωθείημεν ή ὀχυρωθεῖμεν, ὀχυρωθείητε ή ὀχυρωθεῖτε, ὀχυρωθείησαν ή ὀχυρωθεῖεν
Προστακτική
---, ὀχυρώθητι, ὀχυρωθήτω, ---, ὀχυρώθητε, ὀχυρωθέντων ή ὀχυρωθήτωσαν
Απαρέμφατο
ὀχυρωθῆναι
Μετοχή
ὀχυρωθείς
ὀχυρωθεῖσα
ὀχυρωθέν
 
Παρακείμενος
Οριστική
ὠχύρωμαι, ὠχύρωσαι, ὠχύρωται, ὠχυρώμεθα, ὠχύρωσθε, ὠχύρωνται
 
Υποτακτική
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον ὦ
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον ᾖς
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον ᾖ
ὠχυρωμένοι- ὠχυρωμέναι- ὠχυρωμένα ὦμεν
ὠχυρωμένοι- ὠχυρωμέναι- ὠχυρωμένα ἦτε
ὠχυρωμένοι- ὠχυρωμέναι- ὠχυρωμένα ὦσι
 
Ευκτική
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον εἴην
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον εἴης
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον εἴη
ὠχυρωμένοι- ὠχυρωμέναι- ὠχυρωμένα εἴημεν (εἶμεν)
ὠχυρωμένοι- ὠχυρωμέναι- ὠχυρωμένα εἴητε (εἶτε)
ὠχυρωμένοι- ὠχυρωμέναι- ὠχυρωμένα εἴησαν (εἶεν)
 
Προστακτική
---, ὠχύρωσο, ὠχυρώσθω, --- ὠχύρωσθε, ὠχυρώσθων ή ὠχυρώσθωσαν
 
Απαρέμφατο
ὠχυρῶσθαι
Μετοχή
ὠχυρωμένος- ὠχυρωμένη- ὠχυρωμένον
 
Υπερσυντέλικος
ὠχυρώμην, ὠχύρωσο, ὠχύρωτο, ὠχυρώμεθα, ὠχύρωσθε, ὠχύρωντο