Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»
Με ποιες διαδοχικά ενέργειες προσπαθεί η μητέρα να βοηθήσει στη θεραπεία της Αννιώς;
Η μητέρα έχοντας διαπιστώσει τη φιλάσθενη φύση της Αννιώς στρέφει όλη της την προσοχή στο μικρό της κορίτσι κι επιχειρεί με την καθημερινή της φροντίδα να τη βοηθήσει να επανακτήσει την υγεία της. «Ἐν τούτοις ἡ ἀσθένεια τῆς Ἀννιῶς ὁλονὲν ἐδεινοῦτο καὶ ὁλονὲν περισσότερον συνεκεντροῦντο περὶ αὐτὴν τῆς μητρός μας αἱ φροντίδες.» Η διαπίστωση ότι οι δικές της περιποιήσεις δεν επαρκούν για τη βελτίωση της υγείας του παιδιού της, ωθεί τη μητέρα σε μια εναγώνια αναζήτηση μιας σωτήριας λύσης από ανθρώπους που είχαν περάσει κάτι παρόμοιο, από γερόντισσες που είχαν κάποιο θαυματουργό βοτάνι, αλλά και από ανθρώπους που έρχονταν στο χωριό από κάποια άλλη περιοχή, οι οποίοι ίσως είχαν κάποια ιδιαίτερη γνώση.
«Ὁ χονδρὸς τῆς συνοικίας κουρεύς, αὐτὸς μᾶς ἐπεσκέπτετο αὐτόκλητος καὶ δικαιωματικῶς. ἦτον ὁ μόνος ἐπίσημος ἰατρὸς ἐν τῇ περιφερείᾳ μας.» Παράλληλα με τις αναζητήσεις της μητέρας λειτουργούσε και ο γιατρός - κουρέας της περιφέρειας, ο οποίος προσέφερε αυτόκλητα τη βοήθειά του, μιας και ήταν ο μοναδικός γιατρός της περιοχής. Το γεγονός όμως ότι παρά τις συνταγές του γιατρού και παρά τις προσπάθειες της μητέρας, η υγεία του κοριτσιού παρέμενε σταθερά σε άσχημη κατάσταση, αποτελούσε για τους κατοίκους του χωριού σαφή ένδειξη ότι η ασθένεια οφειλόταν σε κάποια υπερφυσική αιτία. «Πᾶσα νόσος, ἄγνωστος εἰς τὸν λαόν, διὰ νὰ θεωρηθῇ ὡς φυσικὸ πάθος, πρέπει, ἤ νὰ ὑποχωρήσῃ εἰς τὰς στοιχειώδεις ἰατρικὰς τοῦ τόπου γνώσεις, ἤ νὰ ἐπιφέρῃ ἐντὸς ὁλίγου τὸν θάνατον. Εὐθὺς ὡς παραταθῇ καὶ χρονίσῃ, ἀποδίδεται εἰς ὑπερφυσικὰς αἰτίας, καὶ χαρακτηρίζεται ὡς ἐξωτικόν.»
Μπροστά στο ενδεχόμενο η ασθένεια του κοριτσιού να οφείλεται σε κάποια υπερφυσική αιτία, η μητέρα στρέφεται αρχικά στη βοήθεια της εκκλησίας για να εξορκιστεί το κακό και στη συνέχεια, βλέποντας ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα, καταφεύγει στα χαμαγλιά, στις γητειές και τα σαλαβάτια των δεισιδαιμόνων του χωριού. «Πλησίον εἰς τὸν σταυρὸν, ἐπὶ τοῦ στήθους τῆς Ἀννιῶς, ἐκρέμασεν ἐν χαμαγλί, μὲ μυστηριώδεις ἀραβικὰς λέξεις. Τα ἀγιάσματα διεδέχθησαν αἱ γοητείαι, καὶ μετὰ τὰ εὐχολόγια τῶν ιἐρέων ἦλθον τὰ σαλαβάτια τῶν μαγισσῶν.
Η ματαιότητα κι αυτών των προσπαθειών απελπίζει τη μητέρα, η οποία πλέον εναποθέτει τις ελπίδες της σε κάποιο θαύμα κι αρχίζει να πηγαίνει σε μέρη όπου έχουν τη φήμη ότι γίνονται θαύματα για να δέσει ένα κομμάτι από το φόρεμα του κοριτσιού ή σε εκκλησίες που γιορτάζουν για να προσφέρει λαμπάδες στο ύψος του παιδιού της. «Ὅταν ἐξηντλήθησαν πλέον ὅλα τὰ μέσα, καὶ ὅλα τὰ ἰατρικὰ ἐδοκιμάσθησαν, τότε προσήλθομεν εἰς τὸ ἔσχατον καταφύγιον εἰς παρομοίας περιστάσεις.»
Οι προσπάθειες της μητέρας καταλήγουν τελικά στην εκκλησία όπου η μητέρα πιστεύει ότι αν φέρει το παιδί της θα μπορέσει να νικήσει το εξωτικό που είχε προκαλέσει όλο αυτό το κακό. «Ὅλος ὁ κόσμος τὸ ἔλεγεν ὅτι εἶχεν ἐξωτικόν. Ἡ μήτηρ μου δὲν ἀμφέβαλλε πλέον περὶ τούτου, καὶ αὐτὴ ἡ πάσχουσα ἤρχισε νὰ τὸ ἐννοῇ.» Μέχρι σαράντα μερόνυχτα μπορούσε να αντέξει το κακό μέσα στον οίκο του Θεού, μετά ήταν αναγκασμένο να υποχωρήσει μπροστά στη δύναμη του υψίστου. Η παραμονή στην εκκλησία, όμως, όπως και η προσευχή της μητέρας που προσέφερε στο Θεό το Γιωργί σε αντάλλαγμα για τη θεραπεία της Αννιώς δεν είχαν αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και η μητέρα επανέφερε το παιδί της στο σπίτι, όπου θα μπορούσε να βρει ένα ήρεμο τέλος με τη βοήθεια του ήδη πεθαμένου πατέρα: «Μὴ φοβείσαι, παιδάκι μου, μὲ εἶπε μυστηριωδῶς, εἶναι τὰ φορέματα τοῦ πατρός σου. Ἔλα, παρακάλεσέ τον καὶ σὺ νὰ ἔλθῃ νὰ γιατρέψῃ τὸ Ἀννιῶ μας.»
Δείτε επίσης:
Με ποιες διαδοχικά ενέργειες προσπαθεί η μητέρα να βοηθήσει στη θεραπεία της Αννιώς;
Η μητέρα έχοντας διαπιστώσει τη φιλάσθενη φύση της Αννιώς στρέφει όλη της την προσοχή στο μικρό της κορίτσι κι επιχειρεί με την καθημερινή της φροντίδα να τη βοηθήσει να επανακτήσει την υγεία της. «Ἐν τούτοις ἡ ἀσθένεια τῆς Ἀννιῶς ὁλονὲν ἐδεινοῦτο καὶ ὁλονὲν περισσότερον συνεκεντροῦντο περὶ αὐτὴν τῆς μητρός μας αἱ φροντίδες.» Η διαπίστωση ότι οι δικές της περιποιήσεις δεν επαρκούν για τη βελτίωση της υγείας του παιδιού της, ωθεί τη μητέρα σε μια εναγώνια αναζήτηση μιας σωτήριας λύσης από ανθρώπους που είχαν περάσει κάτι παρόμοιο, από γερόντισσες που είχαν κάποιο θαυματουργό βοτάνι, αλλά και από ανθρώπους που έρχονταν στο χωριό από κάποια άλλη περιοχή, οι οποίοι ίσως είχαν κάποια ιδιαίτερη γνώση.
«Ὁ χονδρὸς τῆς συνοικίας κουρεύς, αὐτὸς μᾶς ἐπεσκέπτετο αὐτόκλητος καὶ δικαιωματικῶς. ἦτον ὁ μόνος ἐπίσημος ἰατρὸς ἐν τῇ περιφερείᾳ μας.» Παράλληλα με τις αναζητήσεις της μητέρας λειτουργούσε και ο γιατρός - κουρέας της περιφέρειας, ο οποίος προσέφερε αυτόκλητα τη βοήθειά του, μιας και ήταν ο μοναδικός γιατρός της περιοχής. Το γεγονός όμως ότι παρά τις συνταγές του γιατρού και παρά τις προσπάθειες της μητέρας, η υγεία του κοριτσιού παρέμενε σταθερά σε άσχημη κατάσταση, αποτελούσε για τους κατοίκους του χωριού σαφή ένδειξη ότι η ασθένεια οφειλόταν σε κάποια υπερφυσική αιτία. «Πᾶσα νόσος, ἄγνωστος εἰς τὸν λαόν, διὰ νὰ θεωρηθῇ ὡς φυσικὸ πάθος, πρέπει, ἤ νὰ ὑποχωρήσῃ εἰς τὰς στοιχειώδεις ἰατρικὰς τοῦ τόπου γνώσεις, ἤ νὰ ἐπιφέρῃ ἐντὸς ὁλίγου τὸν θάνατον. Εὐθὺς ὡς παραταθῇ καὶ χρονίσῃ, ἀποδίδεται εἰς ὑπερφυσικὰς αἰτίας, καὶ χαρακτηρίζεται ὡς ἐξωτικόν.»
Μπροστά στο ενδεχόμενο η ασθένεια του κοριτσιού να οφείλεται σε κάποια υπερφυσική αιτία, η μητέρα στρέφεται αρχικά στη βοήθεια της εκκλησίας για να εξορκιστεί το κακό και στη συνέχεια, βλέποντας ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα, καταφεύγει στα χαμαγλιά, στις γητειές και τα σαλαβάτια των δεισιδαιμόνων του χωριού. «Πλησίον εἰς τὸν σταυρὸν, ἐπὶ τοῦ στήθους τῆς Ἀννιῶς, ἐκρέμασεν ἐν χαμαγλί, μὲ μυστηριώδεις ἀραβικὰς λέξεις. Τα ἀγιάσματα διεδέχθησαν αἱ γοητείαι, καὶ μετὰ τὰ εὐχολόγια τῶν ιἐρέων ἦλθον τὰ σαλαβάτια τῶν μαγισσῶν.
Η ματαιότητα κι αυτών των προσπαθειών απελπίζει τη μητέρα, η οποία πλέον εναποθέτει τις ελπίδες της σε κάποιο θαύμα κι αρχίζει να πηγαίνει σε μέρη όπου έχουν τη φήμη ότι γίνονται θαύματα για να δέσει ένα κομμάτι από το φόρεμα του κοριτσιού ή σε εκκλησίες που γιορτάζουν για να προσφέρει λαμπάδες στο ύψος του παιδιού της. «Ὅταν ἐξηντλήθησαν πλέον ὅλα τὰ μέσα, καὶ ὅλα τὰ ἰατρικὰ ἐδοκιμάσθησαν, τότε προσήλθομεν εἰς τὸ ἔσχατον καταφύγιον εἰς παρομοίας περιστάσεις.»
Οι προσπάθειες της μητέρας καταλήγουν τελικά στην εκκλησία όπου η μητέρα πιστεύει ότι αν φέρει το παιδί της θα μπορέσει να νικήσει το εξωτικό που είχε προκαλέσει όλο αυτό το κακό. «Ὅλος ὁ κόσμος τὸ ἔλεγεν ὅτι εἶχεν ἐξωτικόν. Ἡ μήτηρ μου δὲν ἀμφέβαλλε πλέον περὶ τούτου, καὶ αὐτὴ ἡ πάσχουσα ἤρχισε νὰ τὸ ἐννοῇ.» Μέχρι σαράντα μερόνυχτα μπορούσε να αντέξει το κακό μέσα στον οίκο του Θεού, μετά ήταν αναγκασμένο να υποχωρήσει μπροστά στη δύναμη του υψίστου. Η παραμονή στην εκκλησία, όμως, όπως και η προσευχή της μητέρας που προσέφερε στο Θεό το Γιωργί σε αντάλλαγμα για τη θεραπεία της Αννιώς δεν είχαν αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και η μητέρα επανέφερε το παιδί της στο σπίτι, όπου θα μπορούσε να βρει ένα ήρεμο τέλος με τη βοήθεια του ήδη πεθαμένου πατέρα: «Μὴ φοβείσαι, παιδάκι μου, μὲ εἶπε μυστηριωδῶς, εἶναι τὰ φορέματα τοῦ πατρός σου. Ἔλα, παρακάλεσέ τον καὶ σὺ νὰ ἔλθῃ νὰ γιατρέψῃ τὸ Ἀννιῶ μας.»
Δείτε επίσης:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου