Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Όνειρο στο κύμα»
Πώς αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας την ιδανική ομορφιά;
«Εἶχε βυθισθῆ ἅπαξ καθὼς ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν, εἶχε βρέξει τὴν κόμην της, ἀπὸ τοὺς βοστρύχους τῆς ὁποίας ὡς ποταμὸς ἀπὸ μαργαρίτας ἔρρεε τὸ νερόν, καὶ εἶχεν ἀναδύσει·»
«Ἔβλεπα τὴν ἀμαυρὰν καὶ ὅμως χρυσίζουσαν ἀμυδρῶς κόμην της, τὸν τράχηλόν της τὸν εὔγραμμον, τὰς λευκὰς ὡς γάλα ὠμοπλάτας, τοὺς βραχίονας τοὺς τορνευτούς, ὅλα συγχεόμενα, μελιχρὰ καὶ ὀνειρώδη εἰς τὸ φέγγος τῆς σελήνης. Διέβλεπα τὴν ὀσφύν της τὴν εὐλύγιστον, τὰ ἰσχία της, τὰς κνήμας, τοὺς πόδας της, μεταξὺ σκιᾶς καὶ φωτός, βαπτιζόμενα εἰς τὸ κῦμα. Ἐμάντευα τὸ στέρνον της, τοὺς κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους ὅλας τῆς αὔρας τὰς ριπᾶς καὶ τῆς θαλάσσης τὸ θεῖον ἄρωμα. Ἦτο πνοή, ἴνδαλμα ἀφάνταστον, ὄνειρον ἐπιπλέον εἰς τὸ κῦμα· ἦτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ὡς πλέει ναῦς μαγική, ἡ ναῦς τῶν ὀνείρων...»
Η περιγραφή του γυμνού σώματος της Μοσχούλας, που μας δίνεται από τον νεαρό αφηγητή, στην πραγματικότητα αποτελεί μια εικόνα ομορφιάς δημιουργημένη από τον Παπαδιαμάντη. Ο συγγραφέας παρά τη θρησκευτικότητα που κυριαρχεί στη ζωή του και την εγκράτεια που τον χαρακτηρίζει, διατηρεί στη σκέψη του τον ερωτισμό που αποπνέει ένα γυμνό γυναικείο σώμα. Η εξ αποστάσεως θέαση της Μοσχούλας, αντικατοπτρίζει εν μέρει και τον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο Παπαδιαμάντης τον έρωτα. Μια πλατωνική επαφή με την ομορφιά, που συνδυάζει την ερωτική επιθυμία με τον αγνό θαυμασμό της κοπέλας, είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ο συγγραφέας τον έρωτα. Μέσα από τα μάτια του αφηγητή, επομένως, ο συγγραφέας μας περιγράφει τη Μοσχούλα, όπως ο ίδιος θα φανταζόταν την ιδανική ομορφιά. Τα μαύρα μαλλιά της κοπέλας που χρυσίζουν στο φως της σελήνης, το καλοσχηματισμένο και λευκό σώμα της, το στήθος και τα πόδια της, όλα αφημένα στο χάδι του νερού και της θαλασσινής αύρας, αποτελούν για το συγγραφέα ένα ιδανικό όραμα ομορφιάς, ένα υπέροχο όνειρο στο κύμα.
Πώς αντιλαμβάνεται ο συγγραφέας την ιδανική ομορφιά;
«Εἶχε βυθισθῆ ἅπαξ καθὼς ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν, εἶχε βρέξει τὴν κόμην της, ἀπὸ τοὺς βοστρύχους τῆς ὁποίας ὡς ποταμὸς ἀπὸ μαργαρίτας ἔρρεε τὸ νερόν, καὶ εἶχεν ἀναδύσει·»
«Ἔβλεπα τὴν ἀμαυρὰν καὶ ὅμως χρυσίζουσαν ἀμυδρῶς κόμην της, τὸν τράχηλόν της τὸν εὔγραμμον, τὰς λευκὰς ὡς γάλα ὠμοπλάτας, τοὺς βραχίονας τοὺς τορνευτούς, ὅλα συγχεόμενα, μελιχρὰ καὶ ὀνειρώδη εἰς τὸ φέγγος τῆς σελήνης. Διέβλεπα τὴν ὀσφύν της τὴν εὐλύγιστον, τὰ ἰσχία της, τὰς κνήμας, τοὺς πόδας της, μεταξὺ σκιᾶς καὶ φωτός, βαπτιζόμενα εἰς τὸ κῦμα. Ἐμάντευα τὸ στέρνον της, τοὺς κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους ὅλας τῆς αὔρας τὰς ριπᾶς καὶ τῆς θαλάσσης τὸ θεῖον ἄρωμα. Ἦτο πνοή, ἴνδαλμα ἀφάνταστον, ὄνειρον ἐπιπλέον εἰς τὸ κῦμα· ἦτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ὡς πλέει ναῦς μαγική, ἡ ναῦς τῶν ὀνείρων...»
Η περιγραφή του γυμνού σώματος της Μοσχούλας, που μας δίνεται από τον νεαρό αφηγητή, στην πραγματικότητα αποτελεί μια εικόνα ομορφιάς δημιουργημένη από τον Παπαδιαμάντη. Ο συγγραφέας παρά τη θρησκευτικότητα που κυριαρχεί στη ζωή του και την εγκράτεια που τον χαρακτηρίζει, διατηρεί στη σκέψη του τον ερωτισμό που αποπνέει ένα γυμνό γυναικείο σώμα. Η εξ αποστάσεως θέαση της Μοσχούλας, αντικατοπτρίζει εν μέρει και τον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο Παπαδιαμάντης τον έρωτα. Μια πλατωνική επαφή με την ομορφιά, που συνδυάζει την ερωτική επιθυμία με τον αγνό θαυμασμό της κοπέλας, είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ο συγγραφέας τον έρωτα. Μέσα από τα μάτια του αφηγητή, επομένως, ο συγγραφέας μας περιγράφει τη Μοσχούλα, όπως ο ίδιος θα φανταζόταν την ιδανική ομορφιά. Τα μαύρα μαλλιά της κοπέλας που χρυσίζουν στο φως της σελήνης, το καλοσχηματισμένο και λευκό σώμα της, το στήθος και τα πόδια της, όλα αφημένα στο χάδι του νερού και της θαλασσινής αύρας, αποτελούν για το συγγραφέα ένα ιδανικό όραμα ομορφιάς, ένα υπέροχο όνειρο στο κύμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου