Brooke Shaden
Λατινικά Γ΄ Λυκείου: Οι χρήσεις των
πτώσεων
Γενική
Η γενική πτώση ενός ουσιαστικού
δηλώνει, όπως και στα ελληνικά, τη σχέση του α) με άλλο ουσιαστικό (ή άλλη λέξη
που ισοδυναμεί με ουσιαστικό) β) με ρήμα γ) με επίθετο ή επίρρημα (ή άλλη λέξη
που ισοδυναμεί με επίθετο ή επίρρημα).
Η γενική με ουσιαστικά περιλαμβάνει διάφορα είδη:
α) Υποκειμενική ή Αντικειμενική
Κείμενο 44: benevolentiae: γενική
αντικειμενική στο fiducia
Κείμενο 44: amicorum: γενική ως
συμπλήρωμα στο επίθετο inopes, γενική αντικειμενική
Κείμενο 42: Catilinae: γενική
υποκειμενική στη λέξη spem
Κείμενο 38: standi: γενική γερουνδίου
που χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα, γενική αντικειμενική στο mora
Κείμενο 36: legationis: γενική
αντικειμενική στη λέξη ministri
Κείμενο 31: hostium: γενική
αντικειμενική στο duce
Κείμενο 31: consulis: γενική
υποκειμενική στο iniussu
Κείμενο 31: pugnandi: γενική
(γερουνδίου) αντικειμενική στο cupiditate
Κείμενο 31: cuius: γενική υποκειμενική
(προσώπου) στο opera
Κείμενο 29: domini: γενική υποκειμενική
στο verborum
Κείμενο 24: domini: γενική υποκειμενική
στη λέξη iussu
Κείμενο 20: Caligulae: Γενική
αντικειμενική στο insidiatōribus
Κείμενο 20: caedis: Γενική
αντικειμενική στο rumōre
Κείμενο 15: Germanorum: γενική
υποκειμενική στο vita
Κείμενο 15: rei: γενική αντικειμενική
στο studiis
Κείμενο 15: vitae necis(que): γενικές
αντικειμενικές στο potestate
Κείμενο 15: ephippiorum: γενική
αντικειμενική στο usus
Κείμενο 13: stellarum lunae: γενικές
υποκειμενικές στα statu και motibus
Κείμενο 13: exercitus: γενική
υποκειμενική στο metum
β) Επεξηγηματική
γ) Κτητική
Κείμενο 45: tragulae: γενική κτητική
στο amentum
Κείμενο 43: patriae: γενική κτητική στο
fines
Κείμενο 42: quorum: γενική κτητική στη
λέξη auctoritatem
Κείμενο 38: Metelli: γενική κτητική στη
λέξη uxor
Κείμενο 38: sorοris: γενική κτητική στη
λέξη filiae
Κείμενο 36: Samnitium: γενική κτητική
(υποκειμενική) στη λέξη legati
Κείμενο 36: Samnitium: γενική κτητική
στο divitias
Κείμενο 36: eius: γενική κτητική στο
paupertatem
Κείμενο 34: praedonum: γενική κτητική
(ή αντικειμενική) στο duces
Κείμενο 34: eius: γενική κτητική ως
ετερόπτωτος προσδιορισμός στο virtutem
Κείμενο 34: ianuae: γενική κτητική στο
postes
Κείμενο 34: Scipionis: γενική κτητική
στη λέξη dextram
Κείμενο 31: Romanorum: γενική κτητική
στο exercitui
Κείμενο 31: hostium: γενική κτητική στο
castra
Κείμενο 5: eius: γενική του δημιουργού
(genetivus auctoris) ή κτητική στη λέξη libri
δ) της Ιδιότητας
Κείμενο 14: magnitudinis: γενική της
ιδιότητας στο hominem
ε) Διαιρετική
Κείμενο 36: auri: γενική διαιρετική ή
του περιεχομένου στο pondus
Κείμενο 34: domesticorum: γενική του
περιεχομένου ή γενική διαιρετική από το praesidium
Κείμενο 29: sestertium: γενική διαιρετική (ή γενική του περιεχομένου) στο milibus
Κείμενο 29: sestertium: γενική διαιρετική (ή γενική του περιεχομένου) στο milibus
Κείμενο 29: salutationum: γενική
διαιρετική στο satis
Κείμενο 20: aetātis: Γενική διαιρετική
από το anno
Κείμενο 5: vitae: γενική διαιρετική στο
annis
στ) Περιεχομένου
Η γενική με ρήματα:
α) Γενική της Αξίας: με ρήματα που σημαίνουν
εκτιμώ, υπολογίζω (aestimo, facio, duco κτλ.) ή αγοράζω, πουλάω (emo, vendo κτλ.) και με το sum.
Η γενική αυτή δηλώνει την αφηρημένη
αξία (υλική ή ηθική)
Κείμενο 29: avem emit tanti, quanti nullam adhuc emerat (αγόρασε το πουλί για τόσο μεγάλο
ποσό, όσο...)
Η συγκεκριμένη αξία δηλώνεται με
αφαιρετική
Κείμενο 29: avem viginti milibus sestertium emit (αγόρασε το πουλί για είκοσι χιλιάδες
σηστερτίους)
β) Γενική του
εγκλήματος: με ρήματα που σημαίνουν κατηγορώ (accuso) και καταδικάζω (condemno)
Η ποινή στην οποία καταδικάζεται
κάποιος τίθεται σε αφαιρετική π.χ. morte multavit (τιμώρησε με θάνατο)
Εξαιρείται το capitis (=σε θάνατο).
Κείμενο 14: capitis: γενική της ποινής
στο supplicio adfecit
γ) Κοντά
στα απρόσωπα ρήματα interest και refert (ενδιαφέρει) η γενική δηλώνει το ενδιαφερόμενο
πρόσωπο∙ το τι ενδιαφέρει κάποιον εκφράζεται με απαρέμφατο, με
ουσιαστική πρόταση ή με το ουδέτερο αντωνυμίας
Κείμενο 29: Caesaris: γενική του
ενδιαφερομένου προσώπου στο interfuit
δ) Κοντά στα απρόσωπα ρήματα miseret (λυπάμαι), paenitet (μετανιώνω), pudet (ντρέπομαι), piget (με ενοχλεί)
και taedet (απεχθάνομαι,
αηδιάζω, βαριέμαι) έχουμε μια αιτιατική του προσώπου που λυπάται,
μετανιώνει κτλ. και μια γενική του πράγματος για το οποίο
αισθάνεται κανείς λύπη, μετάνοια κτλ.
Κείμενο 27: neque id me sane paenitet (κι ούτε βέβαια μετανιώνω γι’
αυτό) [Το me είναι
η αιτιατική του προσώπου που μετανιώνει]
(Σημείωση: Αντί της γενικής αυτής
μπορεί να χρησιμοποιηθεί απαρέμφατο ή ουδέτερο αντωνυμίας ως υποκείμενο).
ε) Γενική χρησιμοποιείται και με
ρήματα ή φράσεις μνήμης και λήθης
Κείμενο 29: venit corvo in mentem verborum (γενική ως αντικείμενο) domini (γενική υποκειμενική) sui (= ήρθαν στο νου του κορακιού τα
λόγια του κυρίου του)
στ) Τέλος, η γενική με το
ρήμα sum δηλώνει το χαρακτηριστικό γνώρισμα
Η γενική χρησιμοποιείται επίσης ως συμπλήρωμα επιθέτων που δηλώνουν: επιθυμία, εμπειρία, γνώση, μνήμη, πλησμονή κτλ. και τα αντίθετά τους.
π.χ. cupidus pecuniae (θέλοντας να κερδίσει χρήματα)
Ως γενική διαιρετική συνηθίζεται με επιρρήματα και
κυρίως με το ουδέτερο αντωνυμιών και επιθέτων, όπως multum, nihil, aliquid κτλ.
Δοτική
Η δοτική χρησιμοποιείται ως έμμεσο
αντικείμενο ρημάτων
που σημαίνουν λέγω (dico), δίνω (do) και τα συγγενικά ή αντίθετά
τους∙
Κείμενο 21: quod illic appensum civitati nomen dedit (επειδή αυτό ζυγίστηκε εκεί έδωσε
το όνομά του στην πόλη)
Επίσης ως συμπλήρωμα ρημάτων
και επιθέτων που δηλώνουν ένωση, προσέγγιση, ομοιότητα κτλ.
(coniungo, appropinquo, similis) και ως συμπλήρωμα ρημάτων που
δηλώνουν φιλική ή εχθρική διάθεση, υπακοή, απείθεια κτλ.
καθώς και των αντίστοιχων επιθέτων.
Κείμενο 14: effigiei: δοτική
αντικειμενική (ως συμπλήρωμα) στο similem
Τέλος, αποτελεί το έμμεσο
αντικείμενο ρημάτων σύνθετων με τις προθέσεις ob, prae, pro, in κτλ.
Κείμενο 20: foribus: Αντικείμενο
μετοχής praetenta σε δοτική λόγω του prae
Η δοτική δηλώνει επίσης το πρόσωπο για το οποίο
υπάρχει ή γίνεται κάτι (δοτική προσωπική). Περιλαμβάνει
κατηγορίες γνωστές και από τα αρχαία ελληνικά:
α) την κτητική
Κείμενο 25: fiduciam deponite quae nimia vobis est
Κείμενο 44: eis: δοτική προσωπική
κτητική στο ρήμα est
Κείμενο 27: cui: δοτική προσωπική
κτητική από το est
Κείμενο 25: vobis: δοτική προσωπική
κτητική στο est
β) τη χαριστική ή αντιχαριστική. Η δοτική αυτή ακολουθεί επίσης μετά
από ρήματα όπως consulo =
φροντίζω, metuo =
φοβάμαι για κάποιον κτλ.
Κείμενο 44: tyrannis: δοτική προσωπική
κρίνοντος προσώπου ή δοτική προσωπική αντιχαριστική στο ρήμα sunt
Κείμενο 38: filiae: δοτική προσωπική
χαριστική. Συνάπτεται με το ρήμα petit
Κείμενο 38: sibi: δοτική προσωπική
χαριστική που συνάπτεται με το cederet
Κείμενο 38: tibi: δοτική προσωπική
χαριστική που συνάπτεται με το cedo
Κείμενο 25: patriae: δοτική προσωπική
χαριστική στο consulturum esse
γ) την ηθική
Κείμενο 43: Non tibi ingredienti fines patriae ira cecidit (δε σου πέρασε η οργή, όταν
περνούσες τα σύνορα της πατρίδας;)
δ) τη δοτική της αναφοράς
ε) τη δοτική του ποιητικού αιτίου (συνηθέστερη
με το γερουνδιακό)
Τέλος η δοτική προσωπική
μπαίνει κοντά σε ορισμένα απρόσωπα ρήματα (placet, licet κτλ.)
Κείμενο 43: tibi: δοτική προσωπική από
το succurrit
Κείμενο 29: corvo: δοτική προσωπική
στην απρόσωπη έκφραση venit in mentem
Κείμενο 27: sibi: δοτική προσωπική του
κρίνοντος προσώπου από το videri (Δοτική προσωπική, αν η σύνταξη θεωρηθεί
απρόσωπη).
Ιδιομορφία της λατινικής είναι η δοτική του σκοπού (ή του
αποτελέσματος). Είναι δοτική αφηρημένου ουσιαστικού (πρόκειται για
στερεότυπες δοτικές όπως: exemplo, auxilio, usui κτλ.) και τη συναντάμε συνήθως μαζί με
το ρήμα sum (κατηγορηματική).
Κείμενο 44: amicitiae: δοτική
κατηγορηματική του σκοπού στο est
Μπορεί να προσδιορίζεται από
επίθετο∙ δίπλα της μπορεί να υπάρχει και άλλη δοτική (χαριστική,
αντιχαριστική, ηθική ή του έμμεσου αντικειμένου). Η μετάφραση ποικίλει
ανάλογα με την περίπτωση.
Αφαιρετική
Η αφαιρετική απλή ή εμπρόθετη
συγκεντρώνει τις λειτουργίες τριών παλαιότερων πτώσεων: της κυρίως αφαιρετικής
(separativus), της
οργανικής (instrumentalis)
και της τοπικής (locativus).
Στην ελληνική οι χρήσεις της κυρίως
αφαιρετικής υπάρχουν στη γενική, ενώ της τοπικής και της οργανικής στο δοτική.
Η κυρίως αφαιρετική δηλώνει την
αφετηρία, εννοούμενη ως:
α) Τοπική προέλευση
β) Καταγωγή
Κείμενο 31: bello Latino T. Manlius consul nobili genere natus (στο Λατινικό πόλεμο ο ύπατος
Τίτος Μάνλιος που καταγόταν από αριστοκρατική γενιά)
γ) Υλική αφετηρία ενός
πράγματος (αφαιρετική της ύλης)
δ) Σημείο της απομάκρυνσης και
του χωρισμού (απλή ή εμπρόθετη): με ρήματα που σημαίνουν απέχω,
απομακρύνω, ελευθερώνω, χωρίζω, στερώ, εμποδίζω
Κείμενο 31: pugna: αφαιρετική της
απομάκρυνσης από το ρήμα abstinerent (ή αντικείμενο ρήματος)
Κείμενο 31: castris: αφαιρετική της
απομάκρυνσης από το ρήμα abiret (ή αντικείμενο ρήματος)
Κείμενο 31: armis: αφαιρετική του
χωρισμού στο ρήμα ή έμμεσο αντικείμενο ρήματος
ε) Το αίτιο που προκαλεί το
πάθος του υποκειμένου (ποιητικό αίτιο)
στ) Σημείο εκκίνησης για
σύγκριση (αφαιρετική συγκριτική)
Κείμενο 31: hoste: αφαιρετική
συγκριτική, β΄ όρος σύγκρισης (α΄ όρος: adulescens)
ζ) Σημείο εκκίνησης για
εκτίμηση, κρίση κτλ.
Κείμενο 31: singularis proelii eventu cernetur, quanto...
(για να κριθεί από την έκβαση της
μονομαχίας πόσο...)
η) Το διαιρεμένο όλο
Η οργανική εκφράζει:
α) Τη συνοδεία
β) Τον τρόπο π.χ. hostes fuga salutem pertiverunt (οι εχθροί ζήτησαν τη σωτηρία στη
φυγή)
Κείμενο 45: casu: αφαιρετική του τρόπου
στο ρήμα adhaesit
Κείμενο 44: simulatione: αφαιρετική του
τρόπου στο coluntur
Κείμενο 43: animo: αφαιρετική του
τρόπου στο perveneras
Κείμενο 42: sententiis: αφαιρετική
οργανική του τρόπου (ή του μέσου) στο ρήμα aluerunt
Κείμενο 42: non credendo: απρόθετη αφαιρετική γερουνδίου που δηλώνει τον τρόπο στο ρήμα confirmaverunt
Κείμενο 42: non credendo: απρόθετη αφαιρετική γερουνδίου που δηλώνει τον τρόπο στο ρήμα confirmaverunt
Κείμενο 38: more: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο ρήμα petit
Κείμενο 36: risu: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο ρήμα solvit
Κείμενο 36: acie: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο απαρέμφατο vinci
Κείμενο 34: voce: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο ρήμα nuntiaverunt
Κείμενο 31: verbis: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο lacessitus est
Κείμενο 31: fuga: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο petiverunt
Κείμενο 21: iure: αφαιρετική του τρόπου
στο divisam
Κείμενο 20: casu: Αφαιρετική οργανική
του τρόπου ή της αιτίας
Κείμενο 15: pedibus: αφαιρετική
οργανική του τρόπου στο proeliantur
Κείμενο 13: modo: αφαιρετική οργανική
του τρόπου στο misit
γ) Την ιδιότητα
Κείμενο 14: facie: αφαιρετική της
ιδιότητας στο hominem
δ) Το όργανο ή το μέσο
Κείμενο 45: litteris: αφαιρετική του
μέσου στη μετοχή conscriptam
Κείμενο 36: pecunia: αφαιρετική
οργανική του μέσου στο απαρέμφατο corrumpi
Κείμενο 31: hasta: αφαιρετική του
οργάνου στο transfixit
Κείμενο 31: opera: αφαιρετική οργανική
του μέσου στο fugati errant
Κείμενο 15: lacte, caseo et carne:
αφαιρετικές (οργανικές) του μέσου στο nutriuntur
Κείμενο 14: supplicio: αφαιρετική
οργανική του μέσου στο adfecit
Κείμενο 3: calceis: αφαιρετική οργανική
του οργάνου στο ρήμα advolat
Κείμενο 3: hasta: αφαιρετική οργανική
του οργάνου στο ρήμα delet
Όταν πρόκειται για πρόσωπο,
χρησιμοποιείται ή η πρόθεση per + αιτιατική ή οι
αφαιρετικές opera, beneficio, auxilio + γενική του προσώπου
Κείμενο 31: cuius opera hostes fugati erant (με του οποίου την ενέργεια οι
εχθροί είχαν τραπεί σε φυγή)
Το μέσο δηλώνουν επίσης οι αφαιρετικές
που συνοδεύουν ρήματα όπως το compleo, το afficio, το confido. Επίσης επίθετα όπως το dignus και το fretus.
Κείμενο 31: viribus: αφαιρετική
οργανική του μέσου από τη μετοχή confisus (ή αντικείμενο στη μετοχή confisus)
Κείμενο 25: opibus: αφαιρετική οργανική
του μέσου στο confidere
ε) Το μέτρο
Κείμενο 31: quanto miles Latinus Romano virtute antecellat (πόσο ο Λατίνος στρατιώτης ξεπερνάει
το Ρωμαίο στην ανδρεία)
Κείμενο 45: die: αφαιρετική του μέτρου
ή της διαφοράς στο post
Κείμενο 38: paulo: αφαιρετική οργανική
του μέτρου ή της διαφοράς στο επίρρημα post
Κείμενο 27: multo: αφαιρετική του
μέτρου ή της διαφοράς
Κείμενο 24: diebus: αφαιρετική οργανική
του μέτρου ή της διαφοράς στο επίρρημα post
στ) Την αναφορά
Κείμενο 31: quanto miles Latinus Romano virtute antecellat (πόσο ο Λατίνος στρατιώτης
ξεπερνάει το Ρωμαίο στην ανδρεία)
Κείμενο 27: natu: αφαιρετική της
αναφοράς στο minor
ζ) Την αιτία (εσωτερικό αίτιο)
Εδώ ανήκουν και οι στερεότυπες
φράσεις iussu, iniussu, rogatu + γενική
Κείμενο 31: iniussu consulis (παρά τη
διαταγή του υπάτου)
Κείμενο 31: cupiditate: αφαιρετική του
εσωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο permotus
Κείμενο 24: iussu: αφαιρετική οργανική
του εσωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο dixisse
Κείμενο 20: casu: απλή οργανική
αφαιρετική της αιτίας ή του τρόπου στο cepit
Κείμενο 3: forma: αφαιρετική της αιτίας
στο superba ως ετερόπτωτος ονοματικός προσδιορισμός
- Αντίθετα
το εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο εκφέρεται με ob, per, propter + αιτιατική,
μερικές φορές δε και με απλή αφαιρετική:
Κείμενο 38: mora: αφαιρετική του
εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου. Συνάπτεται με το fessa
Κείμενο 20: rumore: αφαιρετική της
αιτίας (εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο) ή του ποιητικού αιτίου στο exterritus
Κείμενο 15: re: απλή οργανική αφαιρετική
του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου στο remollescunt
η) Την ποινή
Κείμενο 31: morte multavit (τιμώρησε με θάνατο)
θ) Την αξία π.χ. avem viginti milibus sestertium emit (αγόρασε το πουλί για είκοσι
χιλιάδες σηστερτίους) [Η αφαιρετική δηλώνει τη συγκεκριμένη αξία]
Η τοπική προσδιορίζει την πράξη τοπικά
ή χρονικά (αφαιρετική
του τόπου και του χρόνου).
Κείμενο 38: nocte: αφαιρετική του
χρονικού εντοπισμού στο ρήμα persedebat
Κείμενο 36: die: αφαιρετική του χρόνου
στο ρήμα veneunt
Κείμενο 31: bello: αφαιρετική του
χρόνου στο praefuit
Κείμενο 27: aetate: αφαιρετική του
χρόνου στο recesserat
Κείμενο 25: die: αφαιρετική του χρόνου
στο attulit
Κείμενο 25: Carthagine: απρόθετη
αφαιρετική που δηλώνει στάση σε τόπο στο decerptam esse
Κείμενο 25: quo: αφαιρετική του χρόνου
στο deleta est
Κείμενο 20: anno: Αφαιρετική τοπική του
χρόνου. Ο χρόνος εκφέρεται απρόθετα, γιατί συνοδεύεται από επιθετικό
προσδιορισμό.
Κείμενο 20: die: απλή τοπική αφαιρετική
του χρόνου στο factus est
Κείμενο 15: Locis: αφαιρετική της
στάσης σε τόπο στο habent. ( γιατί το ουσιαστικό locus, σε τοπική αφαιρετική,
όταν συνοδεύεται από επιθετικό προσδιορισμό, απαντά απρόθετα)
Κείμενο 15: proeliis: απλή αφαιρετική
τοπική του χρόνου στο desiliunt.(Ο χρόνος εκφέρεται απρόθετα γιατί συνοδεύεται
ο τύπος από επιθετικό προσδιορισμό)
Κείμενο 13: nocte: απλή αφαιρετική
τοπική του χρόνου στο defecerat (ο χρόνος εκφέρεται απρόθετα γιατί είναι φυσική
υποδιαίρεση του χρόνου και συνοδεύεται από επιθετικό προσδιορισμό)
Κείμενο 5: annis: αφαιρετική τοπική του
χρόνου στο ρήμα tenebat. (Δηλώνει το πότε = χρονικός εντοπισμός)
Σχετικά με την εκφορά του προσδιορισμού
του χρόνου: Η αφαιρετική δηλώνει το πότε έγινε κάτι και η αιτιατική το
πόσο χρόνο διάρκεσε.
Εμπρόθετη αφαιρετική
Η
πρόθεση cum εκφέρεται πάντα με οργανική αφαιρετική:
cum
+ οργανική αφαιρετική
Στα εξεταζόμενα κείμενα εκφράζει την
κοινωνία ή τη συνοδεία
Κείμενο 45: cum legionibus: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός της συνοδείας στο adfore
Κείμενο 38: cum filiā persedebat =
καθόταν μαζί με την κόρη (εμπρόθετη οργανική αφαιρετική της κοινωνίας)
Κείμενο 15: cum potestate: εμπρόθετος
προσδιορισμός του τρόπου στο creantur
Κείμενο 11: cum elephantis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της συνοδείας στο transiit
Κείμενο 11: cum Romanis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της εχθρικής διάθεσης στο componere
Κείμενο 3: cum Nymphis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της παραβολής (δηλώνει σύγκριση) στο ρήμα comparat
Η
πρόθεση in εκφέρεται πάντα με τοπική αφαιρετική:
in
+ τοπική αφαιρετική
Στα εξεταζόμενα κείμενα δηλώνει στάση
σε τόπο, κατάσταση, χρόνο.
Κείμενο 45: in litteris: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός στάσης σε τόπο (μεταφορικά) στο ρήμα scribit
Κείμενο 44: in qua: εμπρόθετος στάσης
σε τόπο (μεταφορικά) στο απαρέμφατο esse
Κείμενο 43: in castris: εμπρόθετος
προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στο sum
Κείμενο 42: in ordine: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο (μεταφορική χρήση) στο ρήμα sunt
Κείμενο 38: in sacello: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο στο ρήμα persedebat
Κείμενο 36: in scamno: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στη μετοχή assidentem
Κείμενο 34: in Literno: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο στο ρήμα esse
Κείμενο 27: in ingeniis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της κατάστασης στο esse
Κείμενο 27: in pomis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της κατάστασης στο est
Κείμενο 25: in discrimine: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο fuisse
Κείμενο 21: in exilio: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κατάσταση στο fuerat
Κείμενο 15: in venationibus atque in
studiis: εμπρόθετοι προσδιορισμοί της κατάστασης στο consistit
Κείμενο 14: in exercitu: εμπρόθετος
προσδιορισμός της κατάστασης στο fuerat
Κείμενο 11: in Italia: εμπρόθετος
προσδιορισμός ή εμπρόθετη τοπική αφαιρετική της στάσης σε τόπο στο fuit
Κείμενο 11: In agro: εμπρόθετος
προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στο expedivit
Κείμενο 7: in hibernis: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στο conlocat
Με
κυρίως αφαιρετική εκφέρονται οι προθέσεις de, ex, a/ ab, sine, pro:
de, ex, a/ ab,
sine, pro + κυρίως αφαιρετική
Στα εξεταζόμενα κείμενα η κάθε πρόθεση
δηλώνει:
de: αναφορά
Κείμενο 14: de homine: εμπρόθετος
προσδιορισμός της αναφοράς στο interrogavit
Κείμενο 13: de ratione de statu ac (de)
motibus: εμπρόθετοι προσδιορισμοί της αναφοράς στο disputavit. (Συνδέονται
παρατακτικά με τους συμπλεκτικούς συνδέσμους et και ac, πολυσύνδετο σχήμα)
Κείμενο 5: de bello: εμπρόθετος
προσδιορισμός της αναφοράς στο libri
ex: τοπική αφετηρία/ απομάκρυνση,
προέλευση, αιτία, διαιρεμένο όλο, τρόπο
Κείμενο 45: ex captivis: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός της προέλευσης στο ρήμα cognoscit
Κείμενο 45: ex equitibus: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός του διαιρεμένου όλου στο cuidam
Κείμενο 36: ex catillo: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει την (τοπική) προέλευση στη μετοχή cenantem
Κείμενο 27: ex urbe: εμπρόθετος προσδιορισμός
της απομάκρυνσης από τόπο στο venisset
Κείμενο 25: ex Carthagine: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός της προέλευσης στο attulit
Κείμενο 25: ex arbore: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός της προέλευσης στο decerptam esse
Κείμενο 15: ex equis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της απομάκρυνσης στο desiliunt
Κείμενο 14: e somno: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει την κατάσταση στο excitavit
Κείμενο 11: ex insidiis: εμπρόθετος
προσδιορισμός της απομάκρυνσης στο expedivit
Κείμενο 7: Ex quibus: εμπρόθετος
προσδιορισμός του διαιρεμένου όλου στο quattuor
a/
ab: ποιητικό αίτιο, αφετηρία
Κείμενο 45: ab hostibus: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ρήμα cognoscantur.
Εκφέρεται με εμπρόθετο προσδιορισμό, γιατί δηλώνει κάτι έμψυχο
Κείμενο 45: a milite: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ρήμα cognoscantur.
Εκφέρεται με εμπρόθετο προσδιορισμό, γιατί δηλώνει κάτι έμψυχο
Κείμενο 44: a quo: εμπρόθετος ποιητικού
αιτίου στο απαρέμφατο metui. Εκφέρεται εμπρόθετα γιατί δηλώνει κάτι έμψυχο
Κείμενο 31: a duce: ποιητικό αίτιο στο
lacessitus est (εμπρόθετο γιατί είναι έμψυχο)
Κείμενο 25: a muris: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο prope
Κείμενο 24: ab ostio: εμπρόθετος
προσδιορισμός της στάσης σε τόπο στη μετοχή quaerenti. Συγκεκριμένα δηλώνει την
τοπική αφετηρία.
Κείμενο 15: a mercatoribus: εμπρόθετος
προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο importari. (Εκφέρεται εμπρόθετα, γιατί
πρόκειται για έμψυχο)
Κείμενο 11: ab Gallia: εμπρόθετος
προσδιορισμός της απομάκρυνσης στο seiungunt
sine: έλλειψη/ στέρηση, τρόπο
Κείμενο 6: sine mente: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει έλλειψη, εξαίρεση στο εννοούμενο ρήμα (non stant)
Κείμενο 6: sine lege: εμπρόθετος
προσδιορισμός που δηλώνει έλλειψη, εξαίρεση στο ρήμα non stat
pro: αντάλλαγμα, υπεράσπιση, σύγκριση/
παραβολή
Κείμενο 21: pro quo: εμπρόθετος
επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει αντάλλαγμα στο acceperunt
Κείμενο 5: pro templo: εμπρόθετος
προσδιορισμός της παραβολής που λειτουργεί ως κατηγορούμενο στη λέξη monumentum
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου