Εικόνες ομορφιάς στα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη
Ο Καβάφης στα ερωτικά του ποιήματα αποτυπώνει συνήθως την εικόνα της ομορφιάς μέσα από τη μορφή ενός ωραίου εφήβου, μορφή που συχνά αντλείται από το παρελθόν του ποιητή. Ο ποιητής καταφεύγει στις μνήμες του για να επαναφέρει και να διασώσει στους στίχους του την άρτια ομορφιά κάποιου νέου ή την ομορφιά κάποιου προσώπου, χωρίς να μας διευκρινίζει το φύλο του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ομορφιάς, όπως την αντιλαμβάνεται ο Καβάφης, βρίσκουμε στο ποίημα «Ζωγραφισμένα». Ο ποιητής μη έχοντας την κατάλληλη διάθεση να γράψει ποίηση στρέφει την προσοχή του σ’ έναν πίνακα που παρουσιάζει ένα ωραίο αγόρι το οποίο έχει αποκοιμηθεί δίπλα σε μια βρύση. Η ομορφιά του αγοριού προσφέρει ιδιαίτερη ευχάριστη στον ποιητή που βρίσκει σ’ αυτόν τον πίνακα «ζωγραφισμένα» όσα ο ίδιος θα ήθελε να εκφράσει με τους στίχους του.
Μια παρόμοια εικόνα ομορφιάς βρίσκουμε στο ποίημα «Ο καθρέπτης στην είσοδο», όπου ο Καβάφης μας παρουσιάζει έναν όμορφο νέο, υπάλληλο ενός ράπτη που πηγαίνει να παραδώσει μια παραγγελία σ’ ένα πλούσιο σπίτι. Ο νεαρός περιμένοντας κοιτάζεται στον καθρέφτη της εισόδου και φτιάχνει τη γραβάτα του. Εδώ ο ποιητής δίνει το λόγο στον παλιό καθρέφτη, ο οποίος δηλώνει χαρούμενος γιατί παρόλο που στη μακρόχρονη ύπαρξή του έχει δει πολλά πρόσωπα, αυτή είναι η πρώτη φορά που δέχτηκε πάνω του μια τόσο τέλεια μορφή.
Μια διαφορετική προσέγγιση έχουμε στο ποίημα «Γκρίζα» όπου ο ποιητής, με αφορμή ένα οπάλιο που κοιτάζει, θυμάται τα γκρίζα μάτια ενός αγαπημένου του προσώπου, που δεν μας αποκαλύπτει το φύλο του. Ο ποιητής μας αναφέρει ότι με το πρόσωπο αυτό είχε συνάψει μια σύντομη ερωτική σχέση πριν είκοσι χρόνια και είναι σίγουρος πως ο χρόνος θα έχει φθείρει την ομορφιά του γι’ αυτό και ζητά από τη μνήμη του να διατηρήσει την ομορφιά αυτή όπως ήταν όταν ζούσαν τον έρωτά τους.
Οι ωραίοι νέοι, επομένως, αποτελούν για τον ποιητή την ιδανική έκφραση της ομορφιάς, ιδίως μάλιστα με τη σκέψη ότι η ομορφιά τους είναι παροδική. Γι’ αυτό και μια πολύτιμη λειτουργία της ποίησης είναι η αποτύπωση και η διατήρηση αναλλοίωτης της εφηβικής ομορφιάς. Η νεότητα χαρίζει την αρτιότητα που αποζητά ο ποιητής για να θαυμάσει και να εμπνευστεί.
Λέξεις: 350
Ο Καβάφης στα ερωτικά του ποιήματα αποτυπώνει συνήθως την εικόνα της ομορφιάς μέσα από τη μορφή ενός ωραίου εφήβου, μορφή που συχνά αντλείται από το παρελθόν του ποιητή. Ο ποιητής καταφεύγει στις μνήμες του για να επαναφέρει και να διασώσει στους στίχους του την άρτια ομορφιά κάποιου νέου ή την ομορφιά κάποιου προσώπου, χωρίς να μας διευκρινίζει το φύλο του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ομορφιάς, όπως την αντιλαμβάνεται ο Καβάφης, βρίσκουμε στο ποίημα «Ζωγραφισμένα». Ο ποιητής μη έχοντας την κατάλληλη διάθεση να γράψει ποίηση στρέφει την προσοχή του σ’ έναν πίνακα που παρουσιάζει ένα ωραίο αγόρι το οποίο έχει αποκοιμηθεί δίπλα σε μια βρύση. Η ομορφιά του αγοριού προσφέρει ιδιαίτερη ευχάριστη στον ποιητή που βρίσκει σ’ αυτόν τον πίνακα «ζωγραφισμένα» όσα ο ίδιος θα ήθελε να εκφράσει με τους στίχους του.
Μια παρόμοια εικόνα ομορφιάς βρίσκουμε στο ποίημα «Ο καθρέπτης στην είσοδο», όπου ο Καβάφης μας παρουσιάζει έναν όμορφο νέο, υπάλληλο ενός ράπτη που πηγαίνει να παραδώσει μια παραγγελία σ’ ένα πλούσιο σπίτι. Ο νεαρός περιμένοντας κοιτάζεται στον καθρέφτη της εισόδου και φτιάχνει τη γραβάτα του. Εδώ ο ποιητής δίνει το λόγο στον παλιό καθρέφτη, ο οποίος δηλώνει χαρούμενος γιατί παρόλο που στη μακρόχρονη ύπαρξή του έχει δει πολλά πρόσωπα, αυτή είναι η πρώτη φορά που δέχτηκε πάνω του μια τόσο τέλεια μορφή.
Μια διαφορετική προσέγγιση έχουμε στο ποίημα «Γκρίζα» όπου ο ποιητής, με αφορμή ένα οπάλιο που κοιτάζει, θυμάται τα γκρίζα μάτια ενός αγαπημένου του προσώπου, που δεν μας αποκαλύπτει το φύλο του. Ο ποιητής μας αναφέρει ότι με το πρόσωπο αυτό είχε συνάψει μια σύντομη ερωτική σχέση πριν είκοσι χρόνια και είναι σίγουρος πως ο χρόνος θα έχει φθείρει την ομορφιά του γι’ αυτό και ζητά από τη μνήμη του να διατηρήσει την ομορφιά αυτή όπως ήταν όταν ζούσαν τον έρωτά τους.
Οι ωραίοι νέοι, επομένως, αποτελούν για τον ποιητή την ιδανική έκφραση της ομορφιάς, ιδίως μάλιστα με τη σκέψη ότι η ομορφιά τους είναι παροδική. Γι’ αυτό και μια πολύτιμη λειτουργία της ποίησης είναι η αποτύπωση και η διατήρηση αναλλοίωτης της εφηβικής ομορφιάς. Η νεότητα χαρίζει την αρτιότητα που αποζητά ο ποιητής για να θαυμάσει και να εμπνευστεί.
Λέξεις: 350
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου