Αισιοδοξία στα διηγήματα του Ιωάννου

Μύκονος

Αισιοδοξία στα διηγήματα του Ιωάννου

Ο Ιωάννου παρά το γεγονός ότι έζησε σε εποχές πολύ δύσκολες για τη χώρα και βίωσε πολλές τραυματικές εμπειρίες, δεν έχει χάσει την πίστη του στην αξία της ζωής κι αυτό γίνεται αντιληπτό μέσα από τα κείμενά του. Οι ιστορίες του αποτυπώνουν βέβαια τις επώδυνες καταστάσεις που αντιμετώπισαν οι Έλληνες, δίνουν όμως την ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο και ότι οι προσπάθειες των ανθρώπων θα δικαιωθούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αισιοδοξίας που υπάρχει στις ιστορίες του Ιωάννου βρίσκουμε στο διήγημα «Το μέντιουμ». Εδώ, ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν οι Θεσσαλονικείς όταν οι Άγγλοι χτυπούσαν γερμανικούς στόχους μέσα στην πόλη τους. Η Θεσσαλονίκη καίγεται, τα κτίριά της καταστρέφονται αλλά οι κάτοικοι ενθουσιάζονται γιατί σκέφτονται ότι το τέλος της κατοχής πλησιάζει. Μετά από σκληρή δοκιμασία οι άνθρωποι έχουν επιτέλους την ελπίδα ότι θα απελευθερωθούν έστω κι αν πρέπει να καταστραφεί μεγάλο μέρος της πόλης τους.
Με παρόμοιο τρόπο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τη δύναμη της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή στο διήγημα «Ο παλιός αέρας». Η Ελλάδα βρίσκεται στα χρόνια της δικτατορίας και ο Ιωάννου θέλει να περάσει το μήνυμα ότι σύντομα η δημοκρατία θα επανέλθει. Αναφέρεται λοιπόν στην αίσθηση που έχει, ότι ένας δυνατός αέρας τον συνταράζει κάθε φορά που κάτι σημαντικό πρόκειται να συμβεί, λέγοντας ότι και τώρα αισθάνεται ότι ο αέρας αυτός ετοιμάζεται να επανέλθει και να τα αλλάξει όλα.
Μια διαφορετική προσέγγιση έχουμε στο διήγημα «Ψηλά στο Εσκί Ντελίκ», στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορία δύο οικογενειών προσφύγων. Ο Ιωάννου παρακολουθεί τις δυσκολίες των φτωχών προσφύγων, τους θανάτους που βίωσαν οι οικογένειες, τη μετανάστευση των παιδιών τους και τη μοναξιά των γονιών. Μέχρι που η μοναδική τους κόρη παντρεύεται και το σπίτι τους αρχίζει να γεμίζει πάλι με παιδιά, δίνοντας την ελπίδα της αναδημιουργίας και της συνέχειας μέσα από τη νέα γενιά.
Η αισιοδοξία του Ιωάννου μοιάζει κάποτε αμφίβολη κι αυτό γιατί προβάλλει μέσα από τις φλόγες του πολέμου και την καταστροφή, καθιστώντας την αναγνώρισή της δύσκολη. Στην πραγματικότητα όμως ακόμη και μέσα στις χειρότερες συνθήκες οι άνθρωποι χρειάζονται μια ελάχιστη έστω ελπίδα για να κρατηθούν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Λέξεις 350