Αφηγηματικές τεχνικές του Γιώργου Ιωάννου

Will Bullas

Αφηγηματικές τεχνικές του Γιώργου Ιωάννου

Ο Ιωάννου στα διηγήματά του καταθέτει τις προσωπικές του εμπειρίες καθιστώντας έτσι τη βιωματικότητα ως ένα από τα βασικά στοιχεία της γραφής του. Αφηγείται, δηλαδή, προσωπικές του εμπειρίες τις οποίες ανακαλεί από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, κυρίως μέσω συνειρμών, και χρησιμοποιεί συχνά την ειρωνεία ώστε να απαλύνει την εντύπωση που προκαλούν στον αναγνώστη οι επώδυνες αυτές εμπειρίες.
Η βιωματικότητα του Ιωάννου γίνεται κυρίως αντιληπτή μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης που κυριαρχεί στα διηγήματά του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το διήγημα «Η μόνη κληρονομιά» στο οποίο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την ιστορία της οικογένειάς του, από τα χρόνια που οι παππούδες του έφυγαν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Η ιστορία του κειμένου είναι δοσμένη σε πρώτο πρόσωπο, με το συγγραφέα μάλιστα να αναφέρει ότι φοβάται πως οι πρόωροι θάνατοι των ανδρών στην οικογένειά του θα σημάνουν ένα πρόωρο τέλος και για τον ίδιο.
Ένα ακόμη γνώρισμα του Ιωάννου είναι οι συνεχείς αναδρομές στις αφηγήσεις του, οι οποίες συχνά δίνονται μέσω τυχαίων συνειρμών. Ο Ιωάννου αφηγείται συνήθως με χαλαρή δομή ώστε να μπορεί να επιστρέφει στο παρελθόν χωρίς να περιορίζεται από τις ανάγκες της πλοκής. Για παράδειγμα, στο διήγημα «Τα σκυλιά του Σέιχ-σου» με αφορμή τους συνειρμούς που του προκαλούν οι ήχοι που ακούει έξω απ’ το σπίτι του, γυρνά στο παρελθόν για να μας μιλήσει για τους διαφορετικούς ήχους που άκουγε κατά καιρούς αλλά και για το πώς ήταν η ζωή του εκείνα τα χρόνια.
Επίσης, ένα βασικό γνώρισμα της αφήγησης του Ιωάννου είναι η ειρωνεία που χρησιμοποιεί συχνά ο συγγραφέας στην προσπάθειά του να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι επώδυνες εμπειρίες που καταγράφει. Όταν για παράδειγμα στο διήγημα «Τα περιστέρια» μας παρουσιάζει την απόπειρα του νεαρού ήρωα να σκοτώσει τη μητέρα του, αμέσως σχολιάζει ότι εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε τρόπος να ενημερωθεί η αστυνομία και ήταν σα να έπρεπε να κάνεις ο ίδιος αίτηση για να έρθουν να σε συλλάβουν.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση που μεταδίδει στον αναγνώστη την αίσθηση ότι όσα διαβάζει είναι προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα, οι αναδρομές που δίνονται έντεχνα μέσω των συνειρμών αλλά και η λυτρωτική ειρωνεία, αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά των αφηγηματικών τεχνικών του Ιωάννου.

Λέξεις 350

Αισιοδοξία στα διηγήματα του Ιωάννου

Μύκονος

Αισιοδοξία στα διηγήματα του Ιωάννου

Ο Ιωάννου παρά το γεγονός ότι έζησε σε εποχές πολύ δύσκολες για τη χώρα και βίωσε πολλές τραυματικές εμπειρίες, δεν έχει χάσει την πίστη του στην αξία της ζωής κι αυτό γίνεται αντιληπτό μέσα από τα κείμενά του. Οι ιστορίες του αποτυπώνουν βέβαια τις επώδυνες καταστάσεις που αντιμετώπισαν οι Έλληνες, δίνουν όμως την ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο και ότι οι προσπάθειες των ανθρώπων θα δικαιωθούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αισιοδοξίας που υπάρχει στις ιστορίες του Ιωάννου βρίσκουμε στο διήγημα «Το μέντιουμ». Εδώ, ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν οι Θεσσαλονικείς όταν οι Άγγλοι χτυπούσαν γερμανικούς στόχους μέσα στην πόλη τους. Η Θεσσαλονίκη καίγεται, τα κτίριά της καταστρέφονται αλλά οι κάτοικοι ενθουσιάζονται γιατί σκέφτονται ότι το τέλος της κατοχής πλησιάζει. Μετά από σκληρή δοκιμασία οι άνθρωποι έχουν επιτέλους την ελπίδα ότι θα απελευθερωθούν έστω κι αν πρέπει να καταστραφεί μεγάλο μέρος της πόλης τους.
Με παρόμοιο τρόπο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει τη δύναμη της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή στο διήγημα «Ο παλιός αέρας». Η Ελλάδα βρίσκεται στα χρόνια της δικτατορίας και ο Ιωάννου θέλει να περάσει το μήνυμα ότι σύντομα η δημοκρατία θα επανέλθει. Αναφέρεται λοιπόν στην αίσθηση που έχει, ότι ένας δυνατός αέρας τον συνταράζει κάθε φορά που κάτι σημαντικό πρόκειται να συμβεί, λέγοντας ότι και τώρα αισθάνεται ότι ο αέρας αυτός ετοιμάζεται να επανέλθει και να τα αλλάξει όλα.
Μια διαφορετική προσέγγιση έχουμε στο διήγημα «Ψηλά στο Εσκί Ντελίκ», στο οποίο παρουσιάζεται η ιστορία δύο οικογενειών προσφύγων. Ο Ιωάννου παρακολουθεί τις δυσκολίες των φτωχών προσφύγων, τους θανάτους που βίωσαν οι οικογένειες, τη μετανάστευση των παιδιών τους και τη μοναξιά των γονιών. Μέχρι που η μοναδική τους κόρη παντρεύεται και το σπίτι τους αρχίζει να γεμίζει πάλι με παιδιά, δίνοντας την ελπίδα της αναδημιουργίας και της συνέχειας μέσα από τη νέα γενιά.
Η αισιοδοξία του Ιωάννου μοιάζει κάποτε αμφίβολη κι αυτό γιατί προβάλλει μέσα από τις φλόγες του πολέμου και την καταστροφή, καθιστώντας την αναγνώρισή της δύσκολη. Στην πραγματικότητα όμως ακόμη και μέσα στις χειρότερες συνθήκες οι άνθρωποι χρειάζονται μια ελάχιστη έστω ελπίδα για να κρατηθούν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Λέξεις 350

Ήρωες του περιθωρίου στα κείμενα του Ιωάννου (Η μόνη κληρονομιά)

Andrew King

Ήρωες του περιθωρίου στα κείμενα του Ιωάννου (Η μόνη κληρονομιά)

Ο Ιωάννου στα κείμενά του μας παρουσιάζει πρόσωπα όλων των κοινωνικών στρωμάτων, αλλά εστιάζει την προσοχή του κυρίως στη ζωή των λαϊκών ανθρώπων, που αντιμετωπίζουν εντονότερα προβλήματα και συχνά καταλήγουν στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση. Άλλωστε, ο αντίκτυπος της οικονομικής δυσπραγίας που επέφεραν οι συνεχείς πόλεμοι στην Ελλάδα, γίνεται περισσότερο αισθητός στους φτωχότερους πολίτες, οι οποίοι απελπισμένοι συχνά καταφεύγουν σε βίαιες πράξεις ή σε αναποτελεσματικές συμπεριφορές.
Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά πρόσωπα περιθωριακού ήρωα στα έργα του Ιωάννου συναντάμε στο διήγημα «Τα περιστέρια» στο οποίο ο συγγραφέας μας παρουσιάζει την ιστορία ενός νεαρού που επιχειρεί να σκοτώσει τη μητέρα του, χωρίς πάντως να το κατορθώσει. Ο ψυχικά διαταραγμένος νεαρός εμφανίζεται να θεωρεί τη μητέρα του υπεύθυνη για τις δυσκολίες της ζωής του. Η ιστορία αυτή είναι ενδεικτική για την επίδραση που είχε η οικονομική εξαθλίωση της εποχής σε αρκετά άτομα που δεν είχαν την προσωπική δύναμη να αντέξουν τις συνεχείς ματαιώσεις των προσδοκιών τους.
Σε παρόμοιο κλίμα κινείται και η ιστορία του διηγήματος «Το μαγνητόφωνο της ταβέρνας». Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος είναι ένας νέος άντρας που έχει μόλις χάσει τον πατέρα του. Ο πατέρας παρόλο που δεν είχε αρκετά χρήματα, φρόντιζε να πίνει κάθε βράδυ, υποβάλλοντας την οικογένειά του σε πολλές στερήσεις. Το αλκοόλ αποτελεί μια συχνή επιλογή για τους ανθρώπους που δεν αντέχουν τις πιέσεις και την οικονομική ανέχεια.
Ένας ακόμη ήρωας του περιθωρίου παρουσιάζεται στο διήγημα «Ο Θανάσης ο φονιάς». Ο κεντρικός ήρωας του διηγήματος, ο Θανάσης, κατέληξε στη φυλακή επειδή σκότωσε έναν ξάδερφό του, ο οποίος όχι μόνο είχε δανειστεί χρήματα από το Θανάση που δεν του τα επέστρεψε ποτέ αλλά τον έκλεβε κιόλας. Ο Θανάσης παρουσιάζεται κυρίως ως θύμα των περιστάσεων γι’ αυτό και στην πορεία του διηγήματος κατορθώνει να κερδίσει τη συμπάθεια του αναγνώστη.
Ο Ιωάννου στα διηγήματά του, επομένως, παρουσιάζει τη ζωή ακόμη και ατόμων που έχουν λυγίσει μπροστά στο βάρος των δυσκολιών κι έχουν καταφύγει είτε στο έγκλημα είτε σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Ο Ιωάννου, άλλωστε, γνωρίζει ότι οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και ότι σε εποχές με έντονα οικονομικά προβλήματα η εμφάνιση τέτοιων συμπεριφορών είναι πάντοτε ιδιαίτερα αισθητή.

Λέξεις 350

Εικόνες απαισιοδοξίας στα διηγήματα της συλλογής «Η μόνη κληρονομιά»

Michal Boubin 

Εικόνες απαισιοδοξίας στα διηγήματα της συλλογής «Η μόνη κληρονομιά»

Οι εποχές στις οποίες αναφέρονται τα πεζογραφήματα του Ιωάννου υπήρξαν δύσκολες για τους Έλληνες, καθώς η χώρα βρέθηκε σε μια διαρκή εμπόλεμη κατάσταση, αλλά και μια δεινή οικονομική θέση. Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται στα έργα του Ιωάννου, τα οποία πολλές φορές αποπνέουν μια έντονη αίσθηση απαισιοδοξίας με τη ζωή των ηρώων του να είναι εγκλωβισμένη σε μια αδιέξοδη κατάσταση θλίψης και απουσίας της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του απαισιόδοξου κλίματος που παρουσιάζεται στα κείμενα του Ιωάννου είναι το διήγημα «Το μαγνητόφωνο της ταβέρνας», όπου μας δίνεται η ζωή ενός νεαρού άντρα που έχει μόλις χάσει τον πατέρα του. Μέσω των αναμνήσεων του νεαρού βλέπουμε τις δυσκολίες που πέρασε η οικογένειά του εξαιτίας του αλκοολισμού του πατέρα. Το διήγημα αυτό καθρεφτίζει τη ζωή πολλών ανθρώπων εκείνης της εποχής που αναγκάζονταν να επιβιώνουν μέσα σε συνθήκες φτώχειας και συχνά έβρισκαν παρηγοριά στο ποτό, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα στην οικογένειά τους.
Μια εξίσου απαισιόδοξη εικόνα μας παρουσιάζει ο Ιωάννου στο διήγημα «Ο Θανάσης ο φονιάς», στο οποίο κεντρικό πρόσωπο είναι ο Θανάσης, ο οποίος έχει περάσει είκοσι χρόνια στη φυλακή γιατί είχε σκοτώσει έναν ξάδερφό του που τον έκλεβε. Ο Θανάσης είναι μια τραγική φιγούρα που έφτασε στο έγκλημα περισσότερο από απελπισία παρά γιατί ήταν κακός άνθρωπος. Τώρα, βρίσκεται άρρωστος, καχεκτικός και αποκρουστικός στην όψη να φροντίζει ως μάγειρας με μεγάλο ενδιαφέρον του αστυνομικούς και τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους του χωριού.
Ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις η απαισιοδοξία συνδυάζεται με τη φτώχεια και τις ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής, στο διήγημα «Η Ευτυχούλα», ο Ιωάννου μας παρουσιάζει τη ζωή μιας κοπέλας που ενώ είχε όλες τις προϋποθέσεις να γίνει ευτυχισμένη, καταλήγει να ζει στερημένη από κάθε προσωπική ευτυχία και ολοκλήρωση. Η ηρωίδα εγκλωβίζεται στις επιθυμίες των αυστηρών γονιών της, παραμερίζει την προσωπική της ζωή και μένει πλάι τους για να τους φροντίζει, ενώ συνεχίζει να ζει μια μοναχική και περιορισμένη ζωή ακόμη και μετά το θάνατό τους.
Ένα πλέγμα οικονομικής ανέχειας, έλλειψης ευκαιριών, προσωπικών περιορισμών και ενοχών, δημιουργούν το χώρο μέσα στον οποίο συντρίβονται οι ήρωες του συγγραφέα, που αδυνατούν να ξεφύγουν τόσο από τις εξωτερικές συνθήκες όσο και από τις δικές τους ελλείψεις.

Λέξεις 350

Ο τόπος και ο χρόνος στα διηγήματα του Ιωάννου

Θεσσαλονίκη

Ο τόπος και ο χρόνος στα διηγήματα του Ιωάννου 

Ο τόπος που διαδραματίζονται τα διηγήματα του Ιωάννου είναι συνήθως η γενέτειρά του, η Θεσσαλονίκη, χωρίς όμως να περιορίζονται μόνο σε αυτή, καθώς ανάλογα με τις μετακινήσεις του συγγραφέα για χάρη της δουλειάς του αλλάζει και ο τόπος των ιστοριών του. Παράλληλα, ο χρόνος των διηγημάτων του είναι κυρίως το παρελθόν στο οποίο ο συγγραφέας μεταφέρεται με συνεχείς αναδρομές.
Ένα παράδειγμα για το πώς ο Ιωάννου επεξεργάζεται το χρόνο στις ιστορίες του έχουμε στο διήγημα «Τα σκυλιά του Σέιχ-σου». Εδώ ο συγγραφέας με αφορμή τους ήχους που ακούει από το σπίτι του θυμάται τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη σε διάφορες χρονικές περιόδους. Κάθε φορά ο Ιωάννου με τυχαίους συνειρμούς αναπολεί διαφορετικές στιγμές από τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια φτάνοντας την ιστορία του μέχρι το παρόν. Οι αναδρομές αυτές αποτελούν βασική τεχνική της αφήγησης στον Ιωάννου.
Με παρόμοιο τρόπο ο Ιωάννου χειρίζεται το χρόνο και στο διήγημα «Η μόνη κληρονομιά» στο οποίο αντί για συνειρμούς χρησιμοποιεί ως αφορμή για τις αναδρομές στο παρελθόν τον έλεγχο της ηλικίας θανάτου των αρσενικών μελών της οικογένειάς του. Ο Ιωάννου με τη σκέψη ότι είναι πιθανό να πεθάνει πρόωρα όπως και όλοι οι άντρες στην οικογένειά του ξεκινά μια αναδρομή από τα χρόνια που έφυγαν πρόσφυγες οι παππούδες του από την Ανατολική Θράκη μέχρι τα χρόνια του πατέρα του.
Από την άλλη, ο τόπος στα διηγήματά του είναι συνήθως η αγαπημένη του Θεσσαλονίκη στην οποία έχει μεγαλώσει και αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Όπως βλέπουμε άλλωστε στο διήγημα «Τα σκυλιά του Σέιχ-σου», όλες οι μνήμες του από τα παιδιά του χρόνια κι από τα αγαπημένα του πρόσωπα είναι συνδυασμένες με την πόλη αυτή. Εντούτοις, όπως χαρακτηριστικά διαπιστώνουμε στο διήγημα «Τζέλτεν» ο Ιωάννου για χάρη της δουλειάς του ταξιδεύει σε διάφορα μέρη, φτάνοντας μέχρι και στη Λιβύη.
Ο Ιωάννου στα διηγήματά του επιμένει να επιστρέφει στο παρελθόν του μιας και οι εμπειρίες που έχει ζήσει είναι τόσο σημαντικές που έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα του, γι’ αυτό και οι τόσο συχνές αναδρομές στα κείμενά του. Ενώ, παράλληλα, βλέπουμε μια κυριαρχία της Θεσσαλονίκης στο έργο του μιας και είναι η πόλη στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Λέξεις 350

Ο έρωτας στα διηγήματα του Ιωάννου

Bryan Ubaghs

Ο έρωτας στα διηγήματα του Ιωάννου

Οι σχέσεις των ανθρώπων στα πεζογραφήματα του Ιωάννου επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις ιστορικές συγκυρίες και από τα αυστηρά ήθη της εποχής. Ο πόλεμος και οι στερήσεις δυσκολεύουν τις σχέσεις ενώ, παράλληλα, οι αυστηρές ηθικές αρχές της εποχής αναγκάζουν τους ανθρώπους να επιδιώκουν το γάμο με κάθε κόστος. Οι δυσκολίες αυτές, φυσικά, οδηγούν κάποτε και στην πλήρη απόρριψη του έρωτα.
Οι επιπτώσεις των ιστορικών εξελίξεων και οι αυστηρές ηθικές αρχές, στις σχέσεις των ανθρώπων, γίνονται σαφείς στο διήγημα «Το Βουγγάρι». Εδώ βλέπουμε τον έρωτα μιας κοπέλας για έναν μηχανικό, με τον οποίο πολύ σύντομα και προτού παντρευτούν έρχεται σ’ επαφή και μένει έγκυος. Η κοπέλα κρύβεται από τους γονείς της μέχρι να γεννήσει και με κόπο κατορθώνει να παντρευτεί τον άντρα που αγαπά, αλλά σύντομα θα μείνει μόνη της καθώς οι Γερμανοί θα τον εκτελέσουν εξαιτίας της συμμετοχής του στην αντίσταση.
Μια πιο αισιόδοξη ιστορία αγάπης μας παρουσιάζει ο συγγραφέας στο «Ψηλά στο Εσκί Ντελίκ». Η κόρη ενός πρόσφυγα παρόλο που δεν είναι όμορφη και δεν βρίσκεται πια στην πρώτη της νεότητα, ερωτεύεται ένα νεαρό. Ο νεαρός αυτός είναι τεμπέλης και δεν κατορθώνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συγγενών της κοπέλας, γι’ αυτό και τον απομακρύνουν. Εντούτοις, με την επιμονή του και χάρη στην αγάπη που έχει για εκείνον η κοπέλα, κατορθώνει να τους πείσει να τον δεχτούν ξανά και να του επιτρέψουν να την παντρευτεί.
Μια διαφορετική εικόνα βλέπουμε στο διήγημα «Η Ευτυχούλα», η ηρωίδα του οποίου στην προσπάθειά της να ευχαριστήσει τους αυστηρούς γονείς της αποφεύγει τελείως τον έρωτα. Η Ευτυχούλα παρά το γεγονός ότι είναι όμορφη και έχει μια καλή δουλειά, εγκλωβίζεται στους κανόνες ηθικής που της επιβάλουν οι γονείς της με αποτέλεσμα ακόμη και μετά το θάνατό τους να μην τολμήσει να γνωρίσει τον έρωτα και να φτιάξει μια δική της οικογένεια.
Ο έρωτας, όπως και κάθε είδους διαπροσωπική σχέση, συμπαρασύρεται από τις άσχημες ιστορικές συνθήκες που για χρόνια ταλαιπώρησαν τη χώρα. Οι ήρωες του Ιωάννου προσπαθούν να βιώσουν την ομορφιά του έρωτα, δοκιμάζονται πολύ και αποδεικνύουν ότι ο έρωτας παραμένει ακόμη και στις σκληρότερες εποχές μια σημαντική πηγή δύναμης απέναντι στις δυσκολίες της ζωής.

Λέξεις 350

Ο ρόλος της Θεσσαλονίκης στα διηγήματα του Ιωάννου

Ο ρόλος της Θεσσαλονίκης στα διηγήματα του Ιωάννου 

Ο Ιωάννου έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη τη θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του γι’ αυτό και της δίνει κεντρικό ρόλο στα κείμενά του. Η Θεσσαλονίκη δηλαδή αποτελεί το βασικό χώρο που διαδραματίζονται οι ιστορίες του, αποκτώντας κάποτε και χρήση συμβόλου, ενώ παράλληλα ο συγγραφέας παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον τις αλλαγές που γίνονται με τα χρόνια σε αυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σημασίας που έχει η Θεσσαλονίκη για τον Ιωάννου αποτελεί το διήγημα «Τα σκυλιά του Σέιχ-σου», στο οποίο ο συγγραφέας θυμάται τα νεανικά του χρόνια. Σημαντικές εμπειρίες, αγαπημένα πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια και ιστορικά γεγονότα που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του είναι όλα συνδυασμένα με τους ήχους της πόλης του. Κάθε σημείο και κάθε ήχος της Θεσσαλονίκης θυμίζει στον Ιωάννου κάτι σημαντικό από τη ζωή του, δείχνοντας πόσο συνδεδεμένος είναι μαζί της.
Η αγάπη του Ιωάννου για την πόλη του γίνεται σαφής άλλωστε και στο διήγημα «Στου Κεμάλ το σπίτι». Εδώ ο συγγραφέας με αφορμή την ιστορία μιας Τουρκάλας που επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη για να δει το σπίτι που μεγάλωσε, μας εκφράζει την άποψή του για τις αλλαγές που γίνονται στην πόλη του. Ο συγγραφέας δηλώνει ότι δεν του αρέσουν καθόλου οι πολυκατοικίες και τα καινούρια κτίρια που αλλοιώνουν την εικόνα της πόλης του όπως ο ίδιος τη γνώρισε και την αγάπησε.
Μια παρόμοια άποψη εκφράζει ο Ιωάννου και στο διήγημα «Ομίχλη» στο οποίο παράλληλα δίνει στη Θεσσαλονίκη ένα ξεχωριστό ρόλο. Ο συγγραφέας μας περιγράφει τη συνήθειά του να περπατά μόνος στην ομίχλη και μας παρουσιάζει την επαφή του με τους φίλους του που χάθηκαν. Εκείνοι έχουν ήδη περάσει την Πορτάρα και τον καλούν να τους ακολουθήσει. Η Πορτάρα συμβολίζει την είσοδο στον άλλο κόσμο και εντάσσει τη Θεσσαλονίκη στην πλοκή του διηγήματος με συμβολικές διαστάσεις.
Η γενέτειρα του Ιωάννου, επομένως, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο έργο του καθώς αποτελεί τη μεγάλη του αγάπη στην οποία διαρκώς επιστρέφει με την ανάμνηση. Η Θεσσαλονίκη μας δίνεται όχι μόνο ως ο συγκεκριμένος ιστορικός χώρος, αλλά και ως ο χώρος στον οποίο ο συγγραφέας έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, τα οποία αποτελούν παράλληλα και το υλικό των ιστοριών που μας αφηγείται.

Λέξεις 350

Η μοναξιά στα διηγήματα της μόνης κληρονομιάς

Η μοναξιά στα διηγήματα της μόνης κληρονομιάς

Ο Ιωάννου στα διηγήματά του μας παρουσιάζει συχνά την μοναξιά που υπάρχει στη ζωή του. Η μοναξιά του έρχεται ως αποτέλεσμα τόσο των δικών του επιλογών όσο και των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούσαν εκείνη την εποχή και του στέρησαν πολλά αγαπημένα του πρόσωπα. Παρόλο που τις περισσότερες φορές η μοναξιά είναι μια κατάσταση που πληγώνει το συγγραφέα, υπάρχουν και στιγμές που την επιδιώκει για να μπορέσει να αφοσιωθεί στις σκέψεις του.
Ένα διήγημα που βλέπουμε καθαρά τη μοναξιά του Ιωάννου είναι «Τα σκυλιά του Σέιχ-σου». Εδώ ο συγγραφέας βρισκόμενος στο διαμέρισμά του θυμάται τις εποχές που πέρασαν, τις δύσκολες εμπειρίες που έχει βιώσει και τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής του που δεν υπάρχουν πια. Ο Ιωάννου καθώς χάνεται στις αναμνήσεις του αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει με κάποιον δικό του μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι είναι εντελώς μόνος του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μοναξιάς που κυριαρχεί στη ζωή του είναι και το διήγημα «Η μόνη κληρονομιά» στο οποίο ο συγγραφέας μας δίνει πληροφορίες για την οικογένειά του. Ο Ιωάννου επιστρέφει στο παρελθόν του για να θυμηθεί τις ζωές των προγόνων του και καταλαβαίνει ότι ο ίδιος δεν έχει κανέναν να συνεχίσει τη δική του ζωή. Το γεγονός ότι δεν έχει κάνει οικογένεια και δεν έχει αποκτήσει παιδιά τον στενοχωρεί, ιδίως γιατί δε θα μπορέσει ποτέ να δώσει σε κάποιον το όνομά του.
Η πιο δυνατή εικόνα μοναξιάς δίνεται στο διήγημα «Ομίχλη» στο οποίο ο Ιωάννου μας αποκαλύπτει ότι όταν η πόλη του καλύπτεται από ομίχλη του αρέσει να περπατά μόνος του στο λιμάνι. Οι περίπατοι αυτοί δίνουν την ευκαιρία στο συγγραφέα να θυμηθεί το παρελθόν του και τους φίλους του που χάθηκαν και τον φέρνουν μάλιστα σ’ επαφή μαζί τους αλλά ο συγγραφέας δηλώνει ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος να τους ακολουθήσει περνώντας μαζί τους στην άλλη πλευρά.
Η μοναξιά που κυριαρχεί στα διηγήματα του Ιωάννου ανταποκρίνεται στη μοναχική ζωή που έχει επιλέξει ο συγγραφέας, αλλά και στις πολλές απώλειες που έχει βιώσει όλα αυτά τα χρόνια. Εντούτοις η μοναξιά αντί να καθηλώνει το συγγραφέα αποτελεί γι’ αυτόν δημιουργική δύναμη και τον οδηγεί στη συστηματική καταγραφή των αναμνήσεών του.

Λέξεις 350