Jennifer Baird
Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»
Πώς λειτουργεί ο αφηγητής στις δυο υιοθεσίες;
[Στην πρώτη υιοθεσία ο αφηγητής είναι αυτόπτης μάρτυρας, παρίσταται στη δράση. Στη δεύτερη υιοθεσία το αφηγούμενο «εγώ» αναδιηγείται τα γεγονότα ως «παντογνώστης αφηγητής»]
«Ἤδη αὐτὴ ἡ υἱοθέτησις ἐγένετο πανηγυρικὴ. Ἡ μήτηρ μου ἐφόρεσε διὰ πρώτην φορὰν τὰ γιορτερά της καὶ “μας” ὠδήγησεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καθαροὺς καὶ κτενισμένους, ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο νὰ μεταλάβωμεν.» Όταν γίνεται η πρώτη υιοθεσία, ο αφηγητής είναι παρών και βιώνει τα γεγονότα που μας αφηγείται, γεγονός που του επιτρέπει να μας παρουσιάσει πιο παραστατικά όλο το γεγονός και με περισσότερες λεπτομέρειες. Η αφήγηση επομένως της πρώτης υιοθεσίας γίνεται πρωτοπρόσωπα από τον δραματοποιημένο αυτοδιηγητικό αφηγητή που μας αφηγείται γεγονότα που έχει ζήσει ο ίδιος.
«Ἀλλ' ὁποία ὑπῆρξεν ἡ ἔκπληξὶς των, ὅταν, ὁλίγας μετὰ τοὺς γάμους ἡμέρας, “τὴν εἶδον” νὰ ἔρχεται εἰς τὴν οἰκίαν, σφίγγουσα τρυφερῶς εἰς τὴν ἀγκάλην της ἓν δεύτερον κοράσιον, ταύτην τὴν φορὰν ἐν σπαργάνοις!» Όταν γίνεται η δεύτερη υιοθεσία ο αφηγητής απουσιάζει από τη Βιζύη, οπότε τα γεγονότα αυτά τα μαθαίνει αργότερα από τα αδέρφια του. Επομένως η αφήγηση της δεύτερης υιοθεσίας γίνεται από έναν παντογνώστη αφηγητή, που αφηγείται γεγονότα τα οποία δεν τα έχει ζήσει ο ίδιος.
Η ιστορία που μας δίνεται στο συγκεκριμένο διήγημα είναι η ιστορία της οικογένειας του αφηγητή και παρόλο που ο ίδιος απουσιάζει για ένα διάστημα δεν παύει να συμμετέχει στα γεγονότα έστω και ως απλός παρατηρητής, οπότε ακόμη και όταν δεν είναι αυτοδιηγητικός, ακόμη δηλαδή κι όταν δεν αφηγείται γεγονότα στα οποία πρωταγωνιστεί ο ίδιος, συνεχίζει να είναι ομοδιηγητικός. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ετεροδιηγητικός, ότι δηλαδή αφηγείται μια ιστορία στην οποία δεν έχει καμία συμμετοχή μιας και απουσιάζει, αλλά ο αφηγητής ακόμη κι όταν αναφέρεται στα γεγονότα που έγιναν όταν ο ίδιος απουσίαζε, χρησιμοποιεί διαρκώς κτητικές αντωνυμίες «τῶν ἀδελφῶν μου, της οἰκογενείας μας, τῶν ἀδελφῶν μου, οἱ ἀδελφοί μου, ἡ μήτηρ μου, ἀδελφούς μου, οἱ πτωχοὶ ἀδελφοί μου», ώστε να γίνεται σαφές ότι αφηγείται μια ιστορία που τον αφορά άμεσα, ενώ παράλληλα φροντίζει να δώσει περιληπτικά τα γεγονότα που συμβαίνουν όσο απουσιάζει και επιπλέον μέσω των αναδρομικών αφηγήσεων φροντίζει να επανέρχεται στο προσκήνιο των γεγονότων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου