George Dunlop Leslie
Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»
«Παραμόνευεν εις τους δρόμους, ερωτώσα τους διαβάτας μη με είδον πουθενά». Σε ποια συναισθηματική κατάσταση βρισκόταν η μητέρα;
Η μητέρα ανησυχεί για το γιο της που βρίσκεται μακριά, καθώς όπως μας αποκαλύπτει ο αφηγητής για πολλά χρόνια δεν είχε τη δυνατότητα να της στείλει ούτε καν μια επιστολή, οπότε η μητέρα δεν μπορούσε να ξέρει ούτε που βρίσκεται ούτε καν αν ζούσε. Η πλήρης αυτή έλλειψη ειδήσεων προκαλεί μεγάλη στεναχώρια στη μητέρα που αναγκάζεται να ψάχνει απεγνωσμένα για την παραμικρή πληροφορία σχετικά με το γιο της. Για τη μητέρα που δεν έχει φύγει ποτέ από το χωριό της και δεν γνωρίζει που βρίσκονται οι διάφορες πόλεις στις οποίες σπουδάζει ο γιος της, κάθε άνθρωπος που έρχεται στη Βιζύη από κάποια άλλη περιοχή είναι πιθανό να γνωρίζει κάτι, γι’ αυτό και ρωτάει οποιονδήποτε βλέπει. Η μητέρα είναι απελπισμένη κι αυτό μάλιστα την ωθεί να σπεύδει σε βοήθεια οποιουδήποτε ανθρώπου έχει ανάγκη καθώς πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο διασφαλίζει πως αν το παιδί της βρίσκεται σε ανάγκη κάποιος άλλος θα ανταποδώσει το καλό που η ίδια προσφέρει στους ξένους ανθρώπους. Την τακτική αυτή της μητέρας να βοηθάει ξένους ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη, αξιοποιεί ο συγγραφέας στο διήγημα «Ποιος ήτον ο φονεύς του αδερφού μου», στο οποίο η μητέρα παίρνει υπό την προστασία της, χωρίς να το γνωρίζει, το φονιά του γιου της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου