Η ποιήτρια Κική Δημουλά
Η Κ. Δημουλά χρησιμοποιεί απλές καθημερινές λέξεις, οι οποίες συνδυάζονται με πρωτότυπο τρόπο. Μπορείτε να εντοπίσετε στα συγκεκριμένα ποιήματα δείγματα αυτής της γραφής;
Ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία της ποιητικής τέχνης της Κικής Δημουλά είναι ο τρόπος με τον οποίο εντάσσει καθημερινές λέξεις στους στίχους της συνδυάζοντάς τες τόσο πρωτότυπα ώστε να δημιουργούν συχνά εντελώς απροσδόκητες νοηματικές συστοιχίες. Με τον τρόπο αυτό η ποιήτρια από τη μία διατηρεί μια στέρεα επαφή του λεκτικού της υλικού με τον μέσο αναγνώστη κι από την άλλη ανανεώνει τη χρήση λέξεων που έχουμε συνηθίσει σε πολύ συγκεκριμένα πλαίσια, δίνοντάς τους καινούρια εκφραστική δυναμική.
Κονιάκ μηδέν αστέρων: Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τη λέξη ανθός που κυριολεκτικά σημαίνει τα άνθη ενός φυτού ή την περίοδος ανθοφορίας, η οποία στο στίχο «που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της» απομακρύνεται από το σύνηθες περιβάλλον της και χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δηλώσει ότι η φωτογραφία των δύο ερωτευμένων βρίσκεται ακόμη στην περίοδο που το μέλλον της είναι πολλά υποσχόμενο, η ζωή δηλαδή των δύο προσώπων της φωτογραφίας βρίσκεται ακόμη στην ακμή της κι έχει πολλά να τους προσφέρει.
Σημείο Αναγνωρίσεως: Στο ποίημα αυτό εντοπίζουμε μια σειρά καθημερινών λέξεων οι οποίες αναφερόμενες στη γυναίκα – άγαλμα, αποκτούν μια εντελώς διαφορετική νοηματική πρόσληψη. Για παράδειγμα στους στίχους: «κι υπόσχονται οι γοφοί σου / ευγονία αγαλμάτων, / καλή σοδειά ακινησίας.», βρίσκουμε το λεκτικό σύνολο “σοδειά ακινησίας” όπου η λέξη σοδειά έρχεται να υποδηλώσει τις νέες γενιές γυναικών, οι οποίες θα υποταχθούν επίσης στη γυναικεία μοίρα και θα αποδεχτούν αγόγγυστα και χωρίς αντιδράσεις το δύσκολο ρόλο που τους επιφυλάσσει η κοινωνία.
Η Κ. Δημουλά χρησιμοποιεί απλές καθημερινές λέξεις, οι οποίες συνδυάζονται με πρωτότυπο τρόπο. Μπορείτε να εντοπίσετε στα συγκεκριμένα ποιήματα δείγματα αυτής της γραφής;
Ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία της ποιητικής τέχνης της Κικής Δημουλά είναι ο τρόπος με τον οποίο εντάσσει καθημερινές λέξεις στους στίχους της συνδυάζοντάς τες τόσο πρωτότυπα ώστε να δημιουργούν συχνά εντελώς απροσδόκητες νοηματικές συστοιχίες. Με τον τρόπο αυτό η ποιήτρια από τη μία διατηρεί μια στέρεα επαφή του λεκτικού της υλικού με τον μέσο αναγνώστη κι από την άλλη ανανεώνει τη χρήση λέξεων που έχουμε συνηθίσει σε πολύ συγκεκριμένα πλαίσια, δίνοντάς τους καινούρια εκφραστική δυναμική.
Κονιάκ μηδέν αστέρων: Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τη λέξη ανθός που κυριολεκτικά σημαίνει τα άνθη ενός φυτού ή την περίοδος ανθοφορίας, η οποία στο στίχο «που είναι ακόμα στον ανθό του μέλλοντός της» απομακρύνεται από το σύνηθες περιβάλλον της και χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δηλώσει ότι η φωτογραφία των δύο ερωτευμένων βρίσκεται ακόμη στην περίοδο που το μέλλον της είναι πολλά υποσχόμενο, η ζωή δηλαδή των δύο προσώπων της φωτογραφίας βρίσκεται ακόμη στην ακμή της κι έχει πολλά να τους προσφέρει.
Σημείο Αναγνωρίσεως: Στο ποίημα αυτό εντοπίζουμε μια σειρά καθημερινών λέξεων οι οποίες αναφερόμενες στη γυναίκα – άγαλμα, αποκτούν μια εντελώς διαφορετική νοηματική πρόσληψη. Για παράδειγμα στους στίχους: «κι υπόσχονται οι γοφοί σου / ευγονία αγαλμάτων, / καλή σοδειά ακινησίας.», βρίσκουμε το λεκτικό σύνολο “σοδειά ακινησίας” όπου η λέξη σοδειά έρχεται να υποδηλώσει τις νέες γενιές γυναικών, οι οποίες θα υποταχθούν επίσης στη γυναικεία μοίρα και θα αποδεχτούν αγόγγυστα και χωρίς αντιδράσεις το δύσκολο ρόλο που τους επιφυλάσσει η κοινωνία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου