Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»
Να συγκρίνετε αυτήν την ενότητα με την προηγούμενη. Ποιες διαφορές παρατηρείτε ως προς το ψυχολογικό κλίμα της αφήγησης;
Η προηγούμενη ενότητα περιείχε την επιδείνωση της υγείας της Αννιώς, αλλά και το τέλος του μικρού κοριτσιού, γεγονός που είχε επιβαρύνει πολύ το κλίμα της αφήγησης. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον αφηγητή, η προσευχή της μητέρας είχε δημιουργήσει μια πολύ συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση που είχε παρασύρει συνολικά την αφήγηση και είχε δημιουργήσει ένα έντονα αρνητικό κλίμα. Η κατάσταση όμως αλλάζει με το πέρασμα στην τρίτη ενότητα, καθώς η οικογένεια περνά σε μια διαδικασία ανάρρωσης από τις συναισθηματικές πληγές του παρελθόντος και το κυριότερο ο αφηγητής αποκτά μια πιο αποστασιοποιημένη θέαση των γεγονότων, καθώς η μακρόχρονη απουσία του από το σπίτι δεν του επιτρέπει να έχει πιο άμεση συναισθηματική εμπλοκή. Άλλωστε, η αφήγηση σταδιακά περνά από το παιδί – αφηγητή, στον ενήλικα – αφηγητή που αποκτά μια πιο ψύχραιμη ματιά απέναντι στα γεγονότα, έστω κι αν ακόμη δε γνωρίζει τα πραγματικά κίνητρα της μητέρας και δεν μπορεί να ερμηνεύσει σωστά τη συμπεριφορά της.
Τα βασικά γεγονότα της αφήγησης, οι υιοθεσίες και η διάσωση του αφηγητή από τη μητέρα του, ενέχουν περισσότερο ευχάριστο χαρακτήρα και παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις (τα αδέρφια του αφηγητή δυσαρεστούνται από τις υιοθεσίες) προκαλούν θετικά συναισθήματα στον αφηγητή και τη μητέρα του, κάτι που δημιουργεί συνολικά ένα πιο ευχάριστο ψυχολογικό κλίμα.
Δείτε επίσης:
Να συγκρίνετε αυτήν την ενότητα με την προηγούμενη. Ποιες διαφορές παρατηρείτε ως προς το ψυχολογικό κλίμα της αφήγησης;
Η προηγούμενη ενότητα περιείχε την επιδείνωση της υγείας της Αννιώς, αλλά και το τέλος του μικρού κοριτσιού, γεγονός που είχε επιβαρύνει πολύ το κλίμα της αφήγησης. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον αφηγητή, η προσευχή της μητέρας είχε δημιουργήσει μια πολύ συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση που είχε παρασύρει συνολικά την αφήγηση και είχε δημιουργήσει ένα έντονα αρνητικό κλίμα. Η κατάσταση όμως αλλάζει με το πέρασμα στην τρίτη ενότητα, καθώς η οικογένεια περνά σε μια διαδικασία ανάρρωσης από τις συναισθηματικές πληγές του παρελθόντος και το κυριότερο ο αφηγητής αποκτά μια πιο αποστασιοποιημένη θέαση των γεγονότων, καθώς η μακρόχρονη απουσία του από το σπίτι δεν του επιτρέπει να έχει πιο άμεση συναισθηματική εμπλοκή. Άλλωστε, η αφήγηση σταδιακά περνά από το παιδί – αφηγητή, στον ενήλικα – αφηγητή που αποκτά μια πιο ψύχραιμη ματιά απέναντι στα γεγονότα, έστω κι αν ακόμη δε γνωρίζει τα πραγματικά κίνητρα της μητέρας και δεν μπορεί να ερμηνεύσει σωστά τη συμπεριφορά της.
Τα βασικά γεγονότα της αφήγησης, οι υιοθεσίες και η διάσωση του αφηγητή από τη μητέρα του, ενέχουν περισσότερο ευχάριστο χαρακτήρα και παρά τις επιμέρους αντιρρήσεις (τα αδέρφια του αφηγητή δυσαρεστούνται από τις υιοθεσίες) προκαλούν θετικά συναισθήματα στον αφηγητή και τη μητέρα του, κάτι που δημιουργεί συνολικά ένα πιο ευχάριστο ψυχολογικό κλίμα.
Δείτε επίσης:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου