Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Όνειρο στο κύμα»: Το φυσικό στοιχείο εκπροσωπεί στο διήγημα του Παπαδιαμάντη την επιστροφή προς την αγνότητα και εκφράζει τη νοσταλγία του συγγραφέα για την πατρίδα του.

Conni Togel

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Όνειρο στο κύμα»

Το φυσικό στοιχείο εκπροσωπεί στο διήγημα του Παπαδιαμάντη την επιστροφή προς την αγνότητα και εκφράζει τη νοσταλγία του συγγραφέα για την πατρίδα του. Μπορείτε να επαληθεύσετε την άποψη αυτή με παραδείγματα από το κείμενο;

Ο Παπαδιαμάντης έχοντας εγκλωβιστεί για βιοποριστικούς λόγους στην Αθήνα, αισθάνεται πως η ζωή του βρίσκεται πίσω στο νησί του και διαρκώς αναζητά την ευκαιρία να επιστρέψει στην ήρεμη και γεμάτη ομορφιά διαβίωση της Σκιάθου. Ο συγγραφέας υποφέρει στην Αθήνα, καθώς οι ρυθμοί της ζωής είναι πιο έντονοι και οι άνθρωποι δεν έχουν την απλότητα και την αγνότητα των ανθρώπων της υπαίθρου. Το Όνειρο στο κύμα, αποτελεί επομένως ένα κείμενο νοσταλγίας και μια έκφραση θαυμασμού για τον επίγειο παράδεισο που έχει στερηθεί.
«Μίαν ἑσπέραν, καθὼς εἶχα κατεβάσει τὰ γίδια μου κάτω εἰς τὸν αἰγιαλόν, ἀνάμεσα εἰς τοὺς βράχους, ὅπου ἐσχημάτιζε χιλίους γλαφυροὺς κολπίσκους καὶ ἀγκαλίτσες τὸ κῦμα, ὅπου ἀλλοῦ ἐκυρτώνοντο οἱ βράχοι εἰς προβλῆτας καὶ ἀλλοῦ ἐκοιλαίνοντο εἰς σπήλαια· καὶ ἀνάμεσα εἰς τοὺς τόσους ἑλιγμοὺς καὶ δαιδάλους τοῦ νεροῦ, τὸ ὁποῖον εἰσεχώρει μορμυρίζον, χορεῦον μὲ ἄτακτους φλοίσβους καὶ ἀφρούς, ὅμοιον μὲ τὸ βρέφος τὸ ψελλίζον, ποὺ ἀναπηδᾷ εἰς τὸ λίκνόν του καὶ λαχταρεῖ νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ χορεύσῃ εἰς τὴν χεῖρα τῆς μητρὸς ποὺ τὸ ἔψαυσε - καθὼς εἶχα κατεβάσει, λέγω, τὰ γίδια μου διὰ ν᾿ «ἀρμυρίσουν» εἰς τὴν θάλασσαν, ὅπως συχνὰ ἐσυνήθιζα, εἶδα τὴν ἀκρογιαλιὰν ποὺ ἦτον μεγάλη χαρὰ καὶ μαγεία, καὶ τὴν «ἐλιμπίστηκα», κ᾿ ἐλαχτάρησα νὰ πέσω νὰ κολυμβήσω. Ἦτον τὸν Αὔγουστον μήνα.» Οι περιγραφές που μας δίνει ο συγγραφέας αποκαλύπτουν ένα μαγευτικό τοπίο, αλλά και την ασίγαστη επιθυμία του να επιστρέψει και να έρθει ξανά σ’ επαφή με την ομορφιά που τόσο καιρό στερείται. Ο συγγραφέας δεν μας προσφέρει απλώς όμορφες εικόνες από το νησί του, μας παρουσιάζει μέσα από τη δική του ματιά τη μαγεία που έχει γι’ αυτόν το φυσικό περιβάλλον. «Δεξιὰ ἀπὸ τὸν μέγαν κυρτὸν βράχον μου, ἐσχηματίζετο μικρὸν ἄντρον θαλάσσιον, στρωμένον μὲ ἄσπρα κρυσταλλοειδῆ κοχύλια καὶ λαμπρὰ ποικιλόχρωμα χαλίκια, ποὺ ἐφαίνετο πῶς τὸ εἶχον εὐτρεπίσει καὶ στολίσει αἱ νύμφαι τῶν θαλασσῶν.» Κάθε σημείο του νησιού κρύβει μια ιδιαίτερη ομορφιά, την οποία ο συγγραφέας επιθυμεί να την αναδείξει, όχι μόνο για να τη μοιραστεί με τους αναγνώστες του, αλλά για να μπορέσει έστω και νοητά να επιστρέψει και να γευτεί εκ νέου την ιδιαίτερη αίσθηση που του προσέφερε η φύση και το τοπίο του νησιού του. Σε αντίθεση με το γκρίζο τοπίο της Αθήνας, τη φασαρία και την αδιαφορία, στη Σκιάθο ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να κινείται σ’ ένα γαλήνιο περιβάλλον, όπου οι κάτοικοι ζουν σε πλήρη αρμονία με τη φύση κι έχουν την ευτυχία να περιβάλλονται από μια ομορφιά που κοσμεί καθημερινά τη ζωή τους.