Ερωτήσεις ΚΕΕ "Το αμάρτημα της μητρός μου": Ποια χωρία σ’ αυτή την ενότητα προοικονομούν το θάνατο της Αννιώς;

Katie Fitzgerald

Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»

Ποια χωρία σ’ αυτή την ενότητα προοικονομούν το θάνατο της Αννιώς;

Ο αφηγητής φροντίζει στη δεύτερη ενότητα του κειμένου να προετοιμάσει τους αναγνώστες για το επερχόμενο τέλος της Αννιώς προοικονομώντας με προσοχή την εξέλιξη αυτή: «...ἀναρρώσεως, ἥτις δυστυχῶς ἤργει νὰ ἐπέλθῃ. Ἀπ' ἐναντίας, ἡ ὑγρασία, τὸ ψῦχος, τὸ ἀσύνηθες καί, μὰ τὸ ναί, φρικαλέον τῶν ἐν τῷ ναῷ διανυκτερεύσεων δὲν ἤργησαν νὰ ἐπιδράσουν βλαβερῶς ἐπὶ τῆς ἀσθενοῦς, τῆς ὁποίας ἡ κατάστασις ἤρχησε νὰ ἐμπνέῃ τώρα τοὺς ἐσχάτους φόβους.» Παρά το γεγονός ότι η Αννιώ έχει μεταφερθεί στην εκκλησία ώστε να κατανικήσει το κακό που της έχει προκαλέσει την ασθένειά της και παρά τις ευχές όλων για την ανάρρωσή της, η κατάστασή της ενέπνεε πλέον τους έσχατους φόβους, έμοιαζε δηλαδή δεδομένο το τέλος του μικρού παιδιού.
«- Πάρε μου ὅποιο θέλεις, ἔλεγε, καὶ ἄφησέ μου τὸ κορίτσι. Τὸ βλέπω πῶς εἶνε γιὰ νὰ γένῃ.» Ακόμη και η μητέρα της Αννιώς που τόσο καιρό πασχίζει με κάθε τρόπο να βοηθήσει το παιδί της, τώρα συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να γίνει καλά το κορίτσι της.
«- Ὁ Θεὸς εἶναι μεγάλος, θυγατέρα, τῇ εἶπε, καὶ ἡ χάρις του φθάνει εἰς ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἂν εἶναι γιὰ νὰ γιάνῃ τὸ παιδί σου θὰ τὸ γιάνῃ καὶ στὸ σπίτι σου.
Δυστυχὴς ἡ μήτηρ ἥ τὸν ἤκουσε! Διότι αὐτοὶ εἶναι οἱ τυπικοὶ λόγοι μὲ τοὺς ὁποίους οἱ ἱερεῖς ἀποπέμπουσι συνήθως τοὺ ἐτοιμοθανάτους, διὰ νὰ μὴ ἐκπνεύσουν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ βεβηλωθῇ ἡ ἱερότης τοῦ τόπου.» Η απόφαση του ιερέα να απομακρύνει έγκαιρα την ασθενή από το χώρο της εκκλησίας, ώστε να μην εκπνεύσει μέσα στον ιερό ναό, είναι μια ακόμη αποφασιστική ένδειξη ότι το τέλος της Αννιώς ήταν πλέον κοντά.
«Ἦτο τὸ μοιρολόγι τοῦ πατρός μας. Πρὶν ἀσθενήσῃ ἡ Ἀννιῶ, τὸ ἔψαλλε πολὺ συχνὰ, ἀλλ' ἀφ' ὅτου ἀσθένησε, τὸ ἤκουον διὰ πρώτην φορὰν.» Τόσο το μοιρολόγι, όσο και όλη η αναδρομή που σχετίζεται με τη σύνθεση του μοιρολογιού, λειτουργεί έτσι ώστε να δημιουργήσει μια κυρίαρχη αίσθηση θανάτου, ώστε η κατάληξη του κοριτσιού να δοθεί αφηγηματικά με αρμονικό τρόπο.
«- Μὴ φοβείσαι, παιδάκι μου, μὲ εἶπε μυστηριωδῶς, εἶναι τὰ φορέματα τοῦ πατρός σου. Ἔλα, παρακάλεσέ τον καὶ σὺ νὰ ἔλθῃ νὰ γιατρέψῃ τὸ Ἀννιῶ μας.» Η τελετουργία της μητέρας με τα ρούχα του πεθαμένου πατέρα, τις εκκλήσεις για τη συνδρομή του, αλλά και η εμφάνιση της χρυσαλλίδας που εκλαμβάνεται από τη μητέρα ως η παρουσία της ψυχής του πατέρα, δημιουργούν το κατάλληλο αφηγηματικό πλαίσιο για τις τελευταίες στιγμές της Αννιώς.

Δείτε επίσης:

Γεώργιος Βιζυηνός «Το αμάρτημα της μητρός μου»: Να περιγράψετε τις ψυχικές διακυμάνσεις της μητέρας, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής της με τον αφηγητή για το Κατερινιώ.