Κωνσταντίνος Καβάφης: Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου, ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας τα φάρμακα της ποίησης; Πώς μπορούν να βοηθήσουν τον ήρωα στη μάχη του με τα γηρατειά;
Το φάρμακο της ποίησης είναι επί της ουσίας η πνευματική κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο ποιητής κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του δραστηριότητας, η οποία τον αποσπά από τις αρνητικές του σκέψεις και τον οδηγεί σ’ έναν διαρκή νοητικό συλλογισμό σχετικό με την ποιητική του ιδέα. Ο ποιητής, δηλαδή, ασχολούμενος με τη δημιουργία του ποιήματός του ξεχνά, έστω και πρόσκαιρα, όσα τον απασχολούν και αφοσιώνεται στη διαμόρφωση του ποιήματός του.
Όπως σχολιάζει και ο ίδιος ο ποιητής η φαντασία και ο λόγος, που είναι τα μέσα για την ποιητική δημιουργία, είναι παράλληλα και τα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να λησμονήσει την αιτία της μελαγχολίας του. Εφόσον για να συλλάβει την ποιητική του ιδέα θα πρέπει να μπει σ’ έναν δημιουργικό κόσμο με τη βοήθεια της φαντασίας του και κατόπιν θα πρέπει να επιλέξει τις σωστές λέξεις για να μπορέσει να αποτυπώσει όσο γίνεται καλύτερα τις σκέψεις του, μπορούμε να πούμε ότι η φαντασία αλλά και ο λόγος είναι τα στοιχεία που θα τον κρατήσουν απασχολημένο και θα τον απομακρύνουν από το να σκέφτεται όσα τον ενοχλούν.
Τα φάρμακα της ποίησης, βέβαια, δεν μπορούν να βοηθήσουν τον ποιητή να αντιμετωπίσει τα γηρατειά και τις άσχημες συνέπειές τους, αλλά μπορούν να τον βοηθήσουν να ξεχαστεί για λίγο, καθώς στην προσπάθειά του να συνθέσει το ποίημά του θα είναι αφοσιωμένος στην εύρεση και στην καταγραφή της ποιητικής του ιδέας.
Αν σκεφτούμε μάλιστα τη σήμαινε η γραφή ποιημάτων για τον Καβάφη, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι απαιτούνταν αρκετός χρόνος και βαθιά προσήλωση στη διαμόρφωση του υλικού του. Ο Καβάφης, όπως γνωρίζουμε, στα ποιήματά του συχνά ανασυνθέτει έναν ολόκληρο κόσμο, συνήθως από κάποια εποχή του παρελθόντος, οπότε η ποιητική δημιουργία προϋποθέτει πράγματι έντονη ενασχόληση, καθώς θα πρέπει να αναζητήσει στα βιβλία της ιστορίας τα στοιχεία που χρειάζεται για την ανασύσταση του παρελθόντος και θα πρέπει επίσης να βιώσει με τη φαντασία του όλη αυτή την κατάσταση που θέλει να παρουσιάσει στον αναγνώστη του. Σε ό,τι αφορά μάλιστα την καταγραφή της ποιητικής του ιδέας γνωρίζουμε ότι ο Καβάφης ήταν απόλυτα λεπτολόγος και επέλεγε με προσοχή κάθε λέξη των ποιημάτων του, δούλευε με κάθε λεπτομέρεια τη στίξη αλλά και τη μορφή του ποιήματος, οπότε είναι λογικό πως για έναν ποιητή όπως αυτός, η ποιητική δημιουργία ήταν μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία που πραγματικά μπορούσε να απομακρύνει τη σκέψη του από κάθε τι δυσάρεστο.
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας τα φάρμακα της ποίησης; Πώς μπορούν να βοηθήσουν τον ήρωα στη μάχη του με τα γηρατειά;
Το φάρμακο της ποίησης είναι επί της ουσίας η πνευματική κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο ποιητής κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του δραστηριότητας, η οποία τον αποσπά από τις αρνητικές του σκέψεις και τον οδηγεί σ’ έναν διαρκή νοητικό συλλογισμό σχετικό με την ποιητική του ιδέα. Ο ποιητής, δηλαδή, ασχολούμενος με τη δημιουργία του ποιήματός του ξεχνά, έστω και πρόσκαιρα, όσα τον απασχολούν και αφοσιώνεται στη διαμόρφωση του ποιήματός του.
Όπως σχολιάζει και ο ίδιος ο ποιητής η φαντασία και ο λόγος, που είναι τα μέσα για την ποιητική δημιουργία, είναι παράλληλα και τα στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να λησμονήσει την αιτία της μελαγχολίας του. Εφόσον για να συλλάβει την ποιητική του ιδέα θα πρέπει να μπει σ’ έναν δημιουργικό κόσμο με τη βοήθεια της φαντασίας του και κατόπιν θα πρέπει να επιλέξει τις σωστές λέξεις για να μπορέσει να αποτυπώσει όσο γίνεται καλύτερα τις σκέψεις του, μπορούμε να πούμε ότι η φαντασία αλλά και ο λόγος είναι τα στοιχεία που θα τον κρατήσουν απασχολημένο και θα τον απομακρύνουν από το να σκέφτεται όσα τον ενοχλούν.
Τα φάρμακα της ποίησης, βέβαια, δεν μπορούν να βοηθήσουν τον ποιητή να αντιμετωπίσει τα γηρατειά και τις άσχημες συνέπειές τους, αλλά μπορούν να τον βοηθήσουν να ξεχαστεί για λίγο, καθώς στην προσπάθειά του να συνθέσει το ποίημά του θα είναι αφοσιωμένος στην εύρεση και στην καταγραφή της ποιητικής του ιδέας.
Αν σκεφτούμε μάλιστα τη σήμαινε η γραφή ποιημάτων για τον Καβάφη, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι απαιτούνταν αρκετός χρόνος και βαθιά προσήλωση στη διαμόρφωση του υλικού του. Ο Καβάφης, όπως γνωρίζουμε, στα ποιήματά του συχνά ανασυνθέτει έναν ολόκληρο κόσμο, συνήθως από κάποια εποχή του παρελθόντος, οπότε η ποιητική δημιουργία προϋποθέτει πράγματι έντονη ενασχόληση, καθώς θα πρέπει να αναζητήσει στα βιβλία της ιστορίας τα στοιχεία που χρειάζεται για την ανασύσταση του παρελθόντος και θα πρέπει επίσης να βιώσει με τη φαντασία του όλη αυτή την κατάσταση που θέλει να παρουσιάσει στον αναγνώστη του. Σε ό,τι αφορά μάλιστα την καταγραφή της ποιητικής του ιδέας γνωρίζουμε ότι ο Καβάφης ήταν απόλυτα λεπτολόγος και επέλεγε με προσοχή κάθε λέξη των ποιημάτων του, δούλευε με κάθε λεπτομέρεια τη στίξη αλλά και τη μορφή του ποιήματος, οπότε είναι λογικό πως για έναν ποιητή όπως αυτός, η ποιητική δημιουργία ήταν μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία που πραγματικά μπορούσε να απομακρύνει τη σκέψη του από κάθε τι δυσάρεστο.
1 σχόλια:
Se euxaristw polu gia tis erwthseis!me voithane para polu!
Δημοσίευση σχολίου