Νίκος Εγγονόπουλος "Η θυσία του ποιητή"
Στον βυζαντινής τεχνοτροπίας πίνακα (σ.67) του Νίκου Εγγονόπουλου, Η θυσία του ποιητή (1935), είναι εμφανής ο διάλογος με τη Μελαγχολία του Ιάσωνος Κλεάνδρου∙ χαρακτηριστική είναι η επιγραφή στον πίνακα: «Η θυσία του ποιητή Ιάσονος Κλεάνδρου εν Κομμαγηνή». Εσείς πώς αντιλαμβάνεσθε την αναφορά στο καβαφικό ποίημα;
Η επιγραφή στον πίνακα του Εγγονόπουλου εστιάζει την προσοχή του θεατή στη θυσία που ετοιμάζεται να τελέσει ο Ιάσονας, μια θυσία βέβαια που θα έμενε χωρίς νόημα αν ο ζωγράφος δεν προϋπέθετε τη συνομιλία του πίνακα με το ποίημα του Καβάφη. Ο Ιάσονας προκειμένου να βρει την παρηγοριά που αποζητά ετοιμάζεται να θυσιάσει ένα ζώο σε κάποια απρόσωπη θεότητα, από την οποία προσμένει βοήθεια για να λησμονήσει τον πόνο του ή και για να κερδίσει εκ νέου τη νεότητά του.
Στο κέντρο του πίνακα τίθεται το μαχαίρι, το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία και στα πλαίσια του ποιήματος -ας έχουμε κατά νου ότι ο αρχικός τίτλος του ποιήματος ήταν η λέξη «Μαχαίρι»-, με τη διαφορά ότι ενώ στο ποίημα χρησιμοποιείται για να παρουσιαστεί με έμφαση η ένταση του ψυχικού πόνου που βιώνεται από τον ποιητή, στον πίνακα θα χρησιμοποιηθεί ως το όργανο για την πραγματοποίηση της θυσίας.
Σε ό,τι αφορά το ποίημα ο Ιάσωνας Κλεάνδρου απευθύνεται στην προσωποποιημένη Τέχνη της Ποιήσεως και ζητά τη βοήθειά της, μιας και της έχει ήδη αφιερώσει -θυσιάσει- μεγάλο μέρος της ζωής του, ως πιστός θεράπων της. Στον πίνακα, από την άλλη, ο Ιάσωνας θα προχωρήσει σε μια διαφορετική μορφή θυσίας, χωρίς όμως να είναι σαφές σε ποιον γίνεται αυτή η θυσία. Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο ο Ιάσωνας κοιτάζει προς τα επάνω είναι σαν να απευθύνει την έκκλησή του σε κάποια ανώτερη δύναμη ή θεότητα, από την οποία προσδοκά την παρηγοριά και για χάρη της οποίας θα τελέσει τη θυσία του ζώου.
Δείτε επίσης:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου