Γιώργος Ιωάννου «Μες στους Προσφυγικούς Συνοικισμούς»
Πιστεύετε ότι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει εξατομικευμένο χαρακτήρα στις παρατηρήσεις και στις απόψεις του αφηγητή; Να δικαιολογήσετε τη θέση σας.
Ο Ιωάννου στα κείμενά του καταγράφει μνήμες, βιώματα και σκέψεις που αφορούν όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και πολλούς άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση ή έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Ο συγγραφέας, άλλωστε, δεν καταγράφει το εντυπωσιακό και το ασυνήθιστο, προτιμά την αναζήτηση των προβλημάτων που αγγίζουν τη ζωή των απλών καθημερινών ανθρώπων. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, της διάθεσής του να εκφράζει με τα κείμενά του τις σκέψεις και τα συναισθήματα πολλών ανθρώπων, είναι το γεγονός ότι ακόμη και στα κείμενά του όπου υπάρχουν ήρωες και πλοκή, οι ήρωές του μένουν συνήθως ανώνυμοι, επιτρέποντας την ταύτιση του αναγνώστη με οποιοδήποτε πρόσωπο της ιστορίας. Ο Ιωάννου όταν μας αφηγείται μια ιστορία δεν επιδιώκει να μας δώσει την ιστορία ενός συγκεκριμένου προσώπου, επιχειρεί να αναφερθεί σε κάτι που έχει απασχολήσει πολλούς ανθρώπους είτε αυτό είναι η μοναξιά είτε ο πόνος της προσφυγιάς είτε οποιοδήποτε άλλο θέμα επιλέγει ο συγγραφέας.
Στο πεζογράφημα «Μες στους Προσφυγικούς Συνοικισμούς», όπου ο Ιωάννου δεν αφηγείται κάποια ιστορία, αλλά μας παραθέτει τις απόψεις του για το πώς είναι η ζωή στις κοινωνίες των προσφύγων και πώς στην απρόσωπη πόλη, το θέμα που καλύπτει δεν αφορά μόνο τις προσωπικές σκέψεις του αφηγητή, αφορά κι εκφράζει τις απόψεις πολλών ανθρώπων. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση επομένως δε μας δημιουργεί την αίσθηση της εξατομίκευσης καθώς οι παρατηρήσεις του συγγραφέα είναι, ως ένα βαθμό, κοινή εμπειρία και των αναγνωστών. Η απρόσωπη ζωή στις πόλεις, η αδιαφορία των ανθρώπων για τους συνανθρώπους τους, αλλά και η μοναξιά που βιώνει ο συγγραφέας, αποτελούν διαπιστώσεις και συναισθήματα που αντικατοπτρίζουν το αίσθημα που έχουν αποκομίσει πολλοί άνθρωποι από τη ζωή τους στην πόλη.
Πιστεύετε ότι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση δίνει εξατομικευμένο χαρακτήρα στις παρατηρήσεις και στις απόψεις του αφηγητή; Να δικαιολογήσετε τη θέση σας.
Ο Ιωάννου στα κείμενά του καταγράφει μνήμες, βιώματα και σκέψεις που αφορούν όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και πολλούς άλλους ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση ή έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Ο συγγραφέας, άλλωστε, δεν καταγράφει το εντυπωσιακό και το ασυνήθιστο, προτιμά την αναζήτηση των προβλημάτων που αγγίζουν τη ζωή των απλών καθημερινών ανθρώπων. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, της διάθεσής του να εκφράζει με τα κείμενά του τις σκέψεις και τα συναισθήματα πολλών ανθρώπων, είναι το γεγονός ότι ακόμη και στα κείμενά του όπου υπάρχουν ήρωες και πλοκή, οι ήρωές του μένουν συνήθως ανώνυμοι, επιτρέποντας την ταύτιση του αναγνώστη με οποιοδήποτε πρόσωπο της ιστορίας. Ο Ιωάννου όταν μας αφηγείται μια ιστορία δεν επιδιώκει να μας δώσει την ιστορία ενός συγκεκριμένου προσώπου, επιχειρεί να αναφερθεί σε κάτι που έχει απασχολήσει πολλούς ανθρώπους είτε αυτό είναι η μοναξιά είτε ο πόνος της προσφυγιάς είτε οποιοδήποτε άλλο θέμα επιλέγει ο συγγραφέας.
Στο πεζογράφημα «Μες στους Προσφυγικούς Συνοικισμούς», όπου ο Ιωάννου δεν αφηγείται κάποια ιστορία, αλλά μας παραθέτει τις απόψεις του για το πώς είναι η ζωή στις κοινωνίες των προσφύγων και πώς στην απρόσωπη πόλη, το θέμα που καλύπτει δεν αφορά μόνο τις προσωπικές σκέψεις του αφηγητή, αφορά κι εκφράζει τις απόψεις πολλών ανθρώπων. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση επομένως δε μας δημιουργεί την αίσθηση της εξατομίκευσης καθώς οι παρατηρήσεις του συγγραφέα είναι, ως ένα βαθμό, κοινή εμπειρία και των αναγνωστών. Η απρόσωπη ζωή στις πόλεις, η αδιαφορία των ανθρώπων για τους συνανθρώπους τους, αλλά και η μοναξιά που βιώνει ο συγγραφέας, αποτελούν διαπιστώσεις και συναισθήματα που αντικατοπτρίζουν το αίσθημα που έχουν αποκομίσει πολλοί άνθρωποι από τη ζωή τους στην πόλη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου