Αρχαία ελληνικά: Αναλυτική κλίση ρήματος «κωλύω»

Cesar March 

 
Αρχαία ελληνικά: Αναλυτική κλίση ρήματος «κωλύω»
 
(κωλύω = εμποδίζω)
- Το υ του ρήματος μακρόχρονο
 
Ενεργητική Φωνή
 
Ενεστώτας
Οριστική
κωλύω, κωλύεις, κωλύει, κωλύομεν, κωλύετε, κωλύουσι(ν)
Υποτακτική
κωλύω, κωλύῃς, κωλύῃ, κωλύωμεν, κωλύητε, κωλύωσι(ν)
Ευκτική
κωλύοιμι, κωλύοις, κωλύοι, κωλύοιμεν, κωλύοιτε, κωλύοιεν
Προστακτική
---, κώλυε, κωλυέτω, ---, κωλύετε, κωλυόντων (ή κωλυέτωσαν)
Απαρέμφατο
κωλύειν
Μετοχή
κωλύων, κωλύουσα, κωλῦον
 
Παρατατικός
Οριστική
ἐκώλυον, ἐκώλυες, ἐκώλυε, ἐκωλύομεν, ἐκωλύετε, ἐκώλυον
 
Μέλλοντας
Οριστική
κωλύσω, κωλύσεις, κωλύσει, κωλύσομεν, κωλύσετε, κωλύσουσι(ν)
Ευκτική
κωλύσοιμι, κωλύσοις, κωλύσοι, κωλύσοιμεν, κωλύσοιτε, κωλύσοιεν
Απαρέμφατο
κωλύσειν
Μετοχή
κωλύσων, κωλύσουσα, κωλῦσον
 
Αόριστος
Οριστική
ἐκώλυσα, ἐκώλυσας, ἐκώλυσε(ν), ἐκωλύσαμεν, ἐκωλύσατε, ἐκώλυσαν
Υποτακτική
κωλύσω, κωλύσῃς, κωλύσῃ, κωλύσωμεν, κωλύσητε, κωλύσωσι(ν)
Ευκτική
κωλύσαιμι, κωλύσαις ή κωλύσειας, κωλύσαι ή κωλύσειε(ν), κωλύσαιμεν, κωλύσαιτε, κωλύσαιεν ή κωλύσειαν
Προστακτική
---, κώλυσον, κωλυσάτω, ---, κωλύσατε, κωλυσάντων (ή κωλυσάτωσαν)
Απαρέμφατο
κωλῦσαι
Μετοχή
κωλύσας, κωλύσασα, κωλῦσαν
 
Παρακείμενος
Οριστική
κεκώλυκα, κεκώλυκας, κεκώλυκε, κεκωλύκαμεν, κεκωλύκατε, κεκωλύκασι(ν)
 
Υποτακτική
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός ὦ
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός ᾖς
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός ᾖ
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα ὦμεν
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα ἦτε
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα ὦσι
 
Ευκτική
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός εἴην
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός εἴης
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός εἴη
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα εἴημεν (εἶμεν)
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα εἴητε (εἶτε)
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα εἴησαν (εἶεν)
 
Προστακτική
---
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός ἴσθι
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός ἔστω
---
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα ἔστε
κεκωλυκότες- κεκωλυκυῖαι- κεκωλυκότα ἔστων
 
Απαρέμφατο
κεκωλυκέναι
Μετοχή
κεκωλυκώς- κεκωλυκυῖα- κεκωλυκός
 
Υπερσυντέλικος
Οριστική
ἐκεκωλύκειν, ἐκεκωλύκεις, ἐκεκωλύκει, ἐκεκωλύκεμεν, ἐκεκωλύκετε, ἐκεκωλύκεσαν
 
Μέση Φωνή
 
Ενεστώτας
Οριστική
κωλύομαι, κωλύῃ ή κωλύει, κωλύεται, κωλυόμεθα, κωλύεσθε, κωλύονται
Υποτακτική
λύωμαι, λύῃ, λύηται, λυώμεθα, λύησθε, λύωνται
Ευκτική
κωλυοίμην, κωλύοιο, κωλύοιτο, κωλυοίμεθα, κωλύοισθε, κωλύοιντο
Προστακτική
---, κωλύου, κωλυέσθω, ---, κωλύεσθε, κωλυέσθων ή κωλυέσθωσαν
Απαρέμφατο
κωλύεσθαι
Μετοχή
κωλυόμενος
κωλυομένη
κωλυόμενον
 
Παρατατικός
Οριστική
ἐκωλυόμην, ἐκωλύου, ἐκωλύετο, ἐκωλυόμεθα, ἐκωλύεσθε, ἐκωλύοντο
 
Μέλλοντας
Οριστική
κωλύσομαι, κωλύσῃ ή κωλύσει, κωλύσεται, κωλυσόμεθα, κωλύσεσθε, κωλύσονται
Ευκτική
κωλυσοίμην, κωλύσοιο, κωλύσοιτο, κωλυσοίμεθα, κωλύσοισθε, κωλύσοιντο
Απαρέμφατο
κωλύσεσθαι
Μετοχή
κωλυσόμενος
κωλυσομένη
κωλυσόμενον
 
Παθητικός Μέλλοντας
Οριστική
κωλυθήσομαι, κωλυθήσῃ ή κωλυθήσει, κωλυθήσεται, κωλυθησόμεθα, κωλυθήσεσθε, κωλυθήσονται
Ευκτική
κωλυθησοίμην, κωλυθήσοιο, κωλυθήσοιτο, κωλυθησοίμεθα, κωλυθήσοισθε, κωλυθήσοιντο
Απαρέμφατο
κωλυθήσεσθαι
Μετοχή
κωλυθησόμενος
κωλυθησομένη
κωλυθησόμενον
 
Παθητικός Αόριστος
Οριστική
ἐκωλύθην, ἐκωλύθης, ἐκωλύθη, ἐκωλύθημεν, ἐκωλύθητε, ἐκωλύθησαν
Υποτακτική
κωλυθῶ, κωλυθῇς, κωλυθῇ, κωλυθῶμεν, κωλυθῆτε, κωλυθῶσι(ν)
Ευκτική
κωλυθείην, κωλυθείης, κωλυθείη, κωλυθείημεν ή κωλυθεῖμεν, κωλυθείητε ή κωλυθεῖτε, κωλυθείησαν ή κωλυθεῖεν
Προστακτική
---, κωλύθητι, κωλυθήτω, ---, κωλύθητε, κωλυθέντων ή κωλυθήτωσαν
Απαρέμφατο
κωλυθῆναι
Μετοχή
κωλυθείς
κωλυθεῖσα
κωλυθέν
 
Παρακείμενος
Οριστική
κεκώλυμαι, κεκώλυσαι, κεκώλυται, κεκωλύμεθα, κεκώλυσθε, κεκώλυνται
 
Υποτακτική
κεκωλυμένος- κεκωλυμένη- κεκωλυμένον ὦ
κεκωλυμένος- κεκωλυμένη- κεκωλυμένον ᾖς
κεκωλυμένος- κεκωλυμένη- κεκωλυμένον ᾖ
κεκωλυμένοι- κεκωλυμέναι- κεκωλυμένα ὦμεν
κεκωλυμένοι- κεκωλυμέναι- κεκωλυμένα ἦτε
κεκωλυμένοι- κεκωλυμέναι- κεκωλυμένα ὦσι
 
Ευκτική
κεκωλυμένος- κεκωλυμένη- κεκωλυμένον εἴην
κεκωλυμένος- κεκωλυμένη- κεκωλυμένον εἴης
κεκωλυμένος- κεκωλυμένη- κεκωλυμένον εἴη
κεκωλυμένοι- κεκωλυμέναι- κεκωλυμένα εἴημεν (εἶμεν)
κεκωλυμένοι- κεκωλυμέναι- κεκωλυμένα εἴητε (εἶτε)
κεκωλυμένοι- κεκωλυμέναι- κεκωλυμένα εἴησαν (εἶεν)
 
Προστακτική
---, κεκώλυσο, κεκωλύσθω, --- κεκώλυσθε, κεκωλύσθων ή κεκωλύσθωσαν
 
Απαρέμφατο
κεκωλύσθαι
Μετοχή
κεκωλυμένος,
κεκωλυμένη,
κεκωλυμένον
 
Υπερσυντέλικος
ἐκεκωλύμην, ἐκεκώλυσο, ἐκεκώλυτο, ἐκεκωλύμεθα, ἐκεκώλυσθε, ἐκεκώλυντο