Κωνσταντίνος Καβάφης «Όσο μπορείς» | Σημειώσεις του Κωνσταντίνου Μάντη

Κωνσταντίνος Καβάφης «Όσο μπορείς»

Κωνσταντίνος Μάντης | Best Blogger Tips
Conni Togel 

Κωνσταντίνος Καβάφης «Όσο μπορείς»

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Το «Όσο μπορείς» αποτελεί το ποίημα του Καβάφη που αποδίδει, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, τις σκέψεις του ποιητή για το πώς θα πρέπει οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν τη ζωή τους, ώστε να μπορέσουν να διαφυλάξουν τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά τους. Ο ίδιος ο ποιητής υπήρξε πάντοτε φειδωλός στις κοινωνικές του επαφές, καθώς επέλεγε με προσοχή τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόταν και απέφευγε τις περιττές κοινωνικές εκδηλώσεις.
Με τον πρώτο στίχο του ποιήματος ο Καβάφης αναγνωρίζει ότι πολλές φορές οι άνθρωποι, παρά τις συνεχείς τους προσπάθειες, δεν κατορθώνουν να κάνουν τη ζωή τους όπως ακριβώς θα ήθελαν, είτε γιατί δεν πετυχαίνουν πάντοτε τους στόχους τους είτε γιατί οι περιστάσεις είναι αντίξοες. Ο ποιητής, επομένως, αντιλαμβάνεται ότι οι άνθρωποι δεν έχουν πάντοτε τον έλεγχο της πορείας που θα ακολουθήσει η ζωή τους, καθώς πολύ συχνά παρά τις επιθυμίες μας, τα πράγματα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά, γι’ αυτό και αποδέχεται εξαρχής το ενδεχόμενο αυτό. Εκείνο, όμως, που οι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν είναι ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστούν την προσωπική τους ζωή, τον ίδιο τους τον εαυτό δηλαδή, κι ως προς αυτό επιχειρεί ο ποιητής να νουθετήσει τους αναγνώστες του. Ακόμη, μας λέει ο ποιητής, κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τουλάχιστον προσπάθησε -όσο μπορείς- να μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου.
1η Στροφή: Ο ποιητής θεωρεί ότι η συνεχής επαφή με πολλούς και διάφορους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν πάντοτε το χαρακτήρα και το ήθος που θα έπρεπε, λειτουργεί αρνητικά και για εμάς τους ίδιους. Η διαρκής συναναστροφή με άλλους ανθρώπους, χωρίς η επιλογή τους να έχει γίνει με προσοχή, οδηγεί τον άνθρωπο στην απώλεια της προσωπικής του ταυτότητας, όλων των στοιχείων που συνθέτουν τη μοναδικότητά του και εν τέλει στην απώλεια της αξιοπρέπειάς του. Οι άνθρωποι που εντελώς άκριτα συναναστρέφονται διαρκώς με πολλούς ανθρώπους, στην πορεία χάνουν την επαφή με τον ίδιο τους τον εαυτό, παραμελούν τον αγώνα που χρειάζεται για να χτίσει κανείς την ιδιαίτερη προσωπικότητά του και καταλήγουν να γίνονται ένα με το πλήθος. Για τον ποιητή αυτός ο αβασάνιστος συγχρωτισμός αποτελεί σημαντικό πλήγμα, καθώς ο άνθρωπος χάνει έτσι την αξιοπρέπειά του και φυσικά τη μοναδικότητά του. Ο άνθρωπος που αφήνεται να γίνει ένα με τη μάζα και δεν εργάζεται για τη διαφύλαξη της προσωπικότητάς του, εξευτελίζει ουσιαστικά τη ζωή του, καθώς χάνει αυτό που τον κάνει ξεχωριστό και ιδιαίτερο, χάνει την ατομικότητά του.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η πρόταση: όσο μπορείς, η οποία αποτελεί και τον τίτλο του ποιήματος. Ο ποιητής αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι πάντοτε εφικτό για έναν άνθρωπο να επιλέγει τα άτομα με τα οποία συναναστρέφεται και να αποφεύγει τις ανούσιες παρέες. Γι’ αυτό και ο ποιητής, από τον τίτλο κιόλας του ποιήματος, συμβουλεύει τον αναγνώστη του, να αποφεύγει τις περιττές συναναστροφές όσο μπορεί.
2η Στροφή: Ο ποιητής και στη δεύτερη στροφή παραθέτει τις συμβουλές του σχετικά με την αξία που έχει η διαφύλαξη της ατομικότητας, καθώς αν κάποιος βρίσκεται σε διαρκή κίνηση από τη μία παρέα στην άλλη κι από τη μία κοινωνική εκδήλωσή στην άλλη, και εκθέτει τον εαυτό του στις ανοησίες και τις ανούσιες κουβέντες κάθε ανθρώπου, τελικά κινδυνεύει να αλλοτριωθεί. Ο άνθρωπος κινδυνεύει να χάσει βασικά στοιχεία της ατομικότητάς του, σε σημείο που να αισθάνεται πλέον ότι έχει αποξενωθεί από τον ίδιο του τον εαυτό και πως τελικά έχει ξεπέσει σε σχέση με το πώς ήταν παλιότερα ή με το πώς θα ήθελε να είναι. Ο άνθρωπος, δηλαδή, που δεν αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του και στο χτίσιμο της προσωπικότητάς του, καταλήγει να εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων και αδυνατεί να κατανοήσει πώς η ιδιαίτερη αξία του εντοπίζεται εν τέλει στη μοναδικότητά του. Ένας άνθρωπος που επιχειρεί να ταιριάξει με άλλους ανθρώπους και προσπαθεί να ενταχθεί στις παρέες τους με το να γίνει ίδιος μ’ αυτούς, καταλήγει τελικά να γίνεται ένα με τη μάζα και να χάνει τον εαυτό του.

Ποιες προσπάθειες θα πρέπει να καταβάλει ο άνθρωπος, για να υπερασπιστεί την προσωπική ελευθερία και την αξιοπρέπειά του; Συσχετίστε την απάντησή σας με τον τίτλο του ποιήματος.
Ο ποιητής θεωρεί ότι κάθε άνθρωπος οφείλει να προασπίζει την αξιοπρέπειά του, αλλά και την προσωπική του ελευθερία ως προς τη διαμόρφωση των απόψεών του, με το να αποφεύγει τη διαρκή συναναστροφή με ανθρώπους που δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να προσφέρουν. Η καθημερινή επαφή με παρέες και ανθρώπους που έχουν ως μόνο κίνητρο τη διασκέδαση, λειτουργεί αρνητικά σε σχέση με τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας. Βασικό χαρακτηριστικό, άλλωστε, της άκριτης συναναστροφής με ανθρώπους που δεν έχουμε επιλέξει με προσοχή είναι η έκθεσή μας σε ανούσιες κουβέντες και ανώφελες ασχολίες. Ο καθένας μας επομένως θα πρέπει, όσο μπορεί, να περιορίζει τις περιττές επαφές και να φροντίζει για τη διαφύλαξη της ατομικότητάς του. Σημαντικό, βέβαια, είναι αυτό που εμφατικά αναφέρει ο Καβάφης στον τίτλο του ποιήματος, ότι δηλαδή δεν μπορούμε απόλυτα να προφυλάξουμε τον εαυτό μας από την κακή επιρροή των συναναστροφών μας, αλλά θα πρέπει να το προσπαθήσουμε στο βαθμό που μπορούμε. Η διαφύλαξη δηλαδή της ατομικότητάς μας είναι μια δύσκολη διαδικασία, καθώς είτε το θέλουμε είτε όχι είμαστε διαρκώς εκτεθειμένοι στην καθημερινή επαφή με ανθρώπους, τους οποίους συχνά δεν έχουμε επιλέξει εμείς. Επομένως, η προσπάθειά μας είναι απαιτητική και χρειάζεται μεγάλη αποφασιστικότητα για να επιτευχθεί.

Καταγράψτε τις μετοχές και εξηγήστε τη γραμματική και σημασιολογική λειτουργία τους.
Οι μετοχές του ποιήματος είναι οι εξής: πηαίνοντας, γυρίζοντας και εκθέτοντας. Οι μετοχές αυτές είναι τροπικές και αποκαλύπτουν ουσιαστικά τον τρόπο με τον οποίο θέτουμε σε κίνδυνο την ατομικότητα και την αξιοπρέπειά μας. Με το να πηγαίνουμε δηλαδή σε κάθε κοινωνική εκδήλωση, με το να γυρίζουμε διαρκώς από μέρος σε μέρος και με το να εκθέτουμε τον εαυτό μας στην ανοησία που συνοδεύει η καθημερινή συνύπαρξη με ανθρώπους που δεν έχουν να μας προσφέρουν κάτι το ουσιώδες.

Ποιόν κίνδυνο επισημαίνει ο ποιητής στον τελευταίο στίχο; Με ποιόν τρόπο πιστεύετε ότι ο κίνδυνος αυτός μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά;
Ο κίνδυνος που ενυπάρχει στη διαρκή έκθεση του ατόμου στις ανούσιες συναναστροφές είναι η αλλοτρίωσή του. Ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στο σημείο να αποξενωθεί από τον εαυτό του και να αισθάνεται πλέον πως η ίδια του η ζωή είναι κουραστική και καταπιεστική. Η αλλοτρίωση ουσιαστικά σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει χάσει την ατομικότητά του, την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, σε σημείο που έχει γίνει πια ίδιος με τη μάζα και δεν μπορεί να αναγνωρίσει τα ιδιαίτερα στοιχεία του εαυτού του. Αν, δηλαδή, αντί να φροντίζουμε για το χτίσιμο της προσωπικότητάς μας, περνάμε το χρόνο μας ανώφελα με άλλους ανθρώπους, κοιτάζοντας πώς θα διασκεδάσουμε, τελικά συνειδητοποιούμε ότι έχουμε πετύχει λιγότερα απ’ όσα θα θέλαμε κι έχουμε γίνει κατώτεροι από τις προσδοκίες και τις δυνατότητές μας.
Για να αποφευχθεί επομένως ο κίνδυνος της αλλοτρίωσης, θα πρέπει να φροντίζουμε για την ενδυνάμωση της προσωπικότητάς μας, για τη βελτίωση του εαυτού μας και φυσικά για τη σωστή επιλογή των ανθρώπων με τους οποίους συναναστρεφόμαστε.

Ποιες κοινωνικές εκδηλώσεις μπορούν, σύμφωνα με τον ποιητή, να ευτελίσουν τη ζωή του ατόμου; Γράψτε, αν θέλετε, ένα σύγχρονό σας παράδειγμα.
Το ζήτημα που επιχειρεί να αναδείξει ο ποιητής είναι ότι πέρα από το είδος των εκδηλώσεων, τελικά η καθημερινή σπατάλη του χρόνου μας με φίλους και γνωστούς, δεν μπορεί παρά να έχει αρνητικές συνέπειες, καθώς όσο περισσότερο προσπαθούμε να ενταχθούμε σε μια παρέα και όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουμε στους άλλους, τόσο περισσότερο χάνουμε τον εαυτό μας. Βέβαια, ο κίνδυνος είναι ακόμη πιο ορατός όταν αφιερώνουμε το χρόνο μας σε εκδηλώσεις όπου οι άνθρωποι λειτουργούν σαν μια μάζα, σαν όχλος και αφήνουν κατά μέρους τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Εκείνο δηλαδή που είναι περισσότερο επίφοβο είναι η ένταξη του ατόμου σε ομάδες που λειτουργούν διαβρωτικά ως προς την ατομικότητα και κινούνται κυρίως προς την εξομοίωση όλων των μελών τους.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

iperoxes apanthseis!

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικές σημειώσεις!

Κωνσταντίνος Μάντης είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σας σχόλια.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλές απαντήσεις!!!

Ανώνυμος είπε...

TELEIES APANTHSEIS

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο!!! Οι απαντησεις ειναι καταπληκτικες..:)

Ανώνυμος είπε...

ολα ειναι υπεροχα

Ανώνυμος είπε...

Δε βλέπω πού ο Καβάφης διακρίνει μεταξύ πολύτιμων και ανούσιων συναναστροφών, όπως αφήνει να εννοηθεί η ανάλυση. Ο ποιητής προειδοποιεί για τους κινδύνους της λεγόμενης κοινωνικότητας εν γένει, βαθιά μοναχικός σε όλη του τη ζωή γαρ.

Κωνσταντίνος Μάντης είπε...

Στο επίρρημα συχνά και στο επίθετο καθημερινή βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στην εγκρατή κοινωνικότητα και την πλήρη αποχή από τις κοινωνικές επαφές. Θα ήταν μάλλον παράδοξο να μας προτρέπει ο ποιητής να εγκαταλείψουμε κάθε επαφή με τους συνανθρώπους μας.
Είναι δε παρανόηση του τρόπου που έζησε ο Καβάφης τη ζωή του η σκέψη πως απέφευγε πλήρως τις κοινωνικές επαφές. Ως δημιουργός του άρεσε να συζητά για το έργο του με θαυμαστές που εκτιμούσε τη γνώμη τους κι ως άνθρωπος αποζητούσε την εκλεκτή συντροφιά. Σίγουρα δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός, αλλά δεν έφτασε ποτέ και στο να γίνει ερημίτης.
Όταν, επομένως, γράφει "μες στην πολλή συνάφεια", "μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες", "γυρίζοντας συχνά" εννοεί σαφώς ότι θα πρέπει να διατηρούμε το μέτρο.
Το αντίθετο του πολύ είναι το λίγο, όχι το καθόλου.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Το μέτρο όντως διαφαίνεται στο ποίημα. Η ένσταση μου όμως αφορούσε τη διάκριση μεταξύ σημαντικών και ασήμαντων συναναστροφών την οποία σημειώσατε, όχι την ποσότητα αυτών. Ενώ κατά τα άλλα μου άρεσε πολύ η ανάλυση σας, το σημείο αυτό με παραπέμπει σε νουθεσία 'καλής οικογένειας', που είναι μάλλον μακριά από τη φύση του Καβάφη.

Κωνσταντίνος Μάντης είπε...

Εφόσον εκείνο που επιθυμεί ο ποιητής είναι να τονίσει την αξία του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας, κι εφόσον η έννοια του μέτρου είναι εμφανής, τότε θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πως οι λίγες συναναστροφές είναι συνάμα κι επιλεγμένες, στο βαθμό βέβαια που αυτό είναι εφικτό.
Το 1913 που γράφτηκε το ποίημα αυτό ο Καβάφης εργαζόταν ακόμη στο γραφείο Αρδεύσεων της Αλεξάνδρειας, μια δουλειά που μισεί, αλλά αναγκάζεται να κάνει για 30 χρόνια, προκειμένου να καλύψει τις βιοποριστικές του ανάγκες. Είναι, άρα, εύλογο πως ο ποιητής αισθανόταν πως δεν είχε κάνει τη ζωή του, όπως την ήθελε, και πως ήταν αναγκασμένος καθημερινά να έρχεται σ' επαφή με ανθρώπους που πιθανότατα θα προτιμούσε ν' αποφεύγει. Έτσι, το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να ελέγχει πώς και με ποιους θα περνούσε τις ώρες που δεν ήταν εγκλωβισμένος στην εργασία του. Μοιάζει, οπότε, λογικό οι λίγες συναναστροφές που είχε εκτός εργασίας να ήταν επιλεγμένες με βάση τις επιθυμίες του ίδιου.
Εννοείται, επίσης, πως το μέτρο στις συναναστροφές και η επιλογή αυτών δεν εξετάζεται για κανένα λόγο υπό το πρίσμα της ηθικής. Εκεί που ο ποιητής ζητά εγκράτεια στις καθημερινές συναναστροφές, μπορούμε να δούμε την επιθυμία του για σεβασμό απέναντι στον εαυτό μας, ανεξάρτητα από το τι θεωρεί ο καθένας αξιόλογη δαπάνη του βίου του.

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικο ποιημα

Ανώνυμος είπε...

εξερετικη αναλυση...συγχαρητηρια !

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Συγχαρητήρια εκπληκτική δουλειαααα

Unknown είπε...

Πολύ ωραία ανάλυση του ποιήματος, έχετε κάνει εξαιρετική δουλειά!!!

Μπράβο σας.....

Σταυρούλα είπε...

Πολύ λεπτή ερμηνευτική προσέγγιση του ποιήματος. Ευχαριστούμε πολύ

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...