Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες»: Στον κόσμο των αξιών της ζωής και της ποίησης της Πολυδούρη, ποια είναι η υπέρτατη αξία;

Richard Young 

Ερωτήσεις σχολικού για το «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες»

Στον κόσμο των αξιών της ζωής και της ποίησης της Πολυδούρη, ποια είναι η υπέρτατη αξία;

Η Μαρία Πολυδούρη, όπως εύγλωττα δηλώνει στο ποίημα «Μόνο γιατί μ’ αγάπησες», τραγούδα, συνθέτει δηλαδή τα ποιήματά της, μόνο γιατί εκείνος την αγάπησε. Ο έρωτας, η αγάπη και η άνευ όρων παράδοση στον άλλον, αποτελούν για την ποιήτρια το μόνο λόγο ύπαρξης, καθώς μόνο τότε κατορθώνει κάποιος να βιώσει τη ζωή στην πληρότητά της. Η μέχρι πρότινος «άχαρη» ζωή της ποιήτριας, αποκτά νόημα, γεμίζει ομορφιά και συναισθηματική απόλαυση, από τη στιγμή που εκείνος της προσφέρει την αγάπη του.

Μέσα από το φιλί του η ποιήτρια αφυπνίζεται συναισθηματικά και ωθείται σε μια ωρίμανση τόσο σωματική όσο και ψυχική. Μέσα από το γεμάτο αγάπη και αποδοχή βλέμμα του, η ποιήτρια φτάνει να αγαπήσει και να αποδεχτεί κι η ίδια τον εαυτό της, κατορθώνοντας για πρώτη φορά να βαδίσει με πλήρη αυτοπεποίθηση, παρουσιάζοντας έτσι τον εαυτό της με όλη του την ομορφιά και μοναδικότητα «περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο / της ύπαρξής μου στέμμα». Μέσα από την αγάπη του, η Πολυδούρη βλέπει όλη τη μαγεία που κρύβει η ζωή κι αισθάνεται πως μπορεί πλέον να την απολαύσει στην πληρότητά της. Ο έρωτάς του, μάλιστα, όχι μόνο της προσφέρει την αίσθηση της ολοκλήρωσης, αλλά τη συνοδεύει ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της. Καθώς η ποιήτρια προσμένει το τέλος της, μπορεί να στέκεται δυνατή και να δηλώνει πως «έτσι γλυκά πεθαίνω», μιας και η αγάπη εκείνου της έχει χαρίσει την πολύτιμη αίσθηση πως έλαβε από τη ζωή ό,τι καλύτερο είχε να της προσφέρει και πως τώρα μπορεί να αποχωρήσει, χωρίς να βασανίζεται από την πίκρα των ανεκπλήρωτων ονείρων και των χαμένων απολαύσεων. Η ποιήτρια κατόρθωσε με την αγάπη του να ζήσει το μέγιστο της ευτυχίας της και είναι πια ικανή να φτάσει άφοβα στο τέλος της, με τη δύναμη που της προσφέρει η επίγνωση πως εκείνος την αγάπησε.

Η αγάπη, επομένως, -η απόλυτη, αγνή και χωρίς όρους αγάπη-  καθίσταται για την ποιήτρια η υπέρτατη αξία της ζωής. Η αγάπη, όπως την γνώρισε και την αποθεώνει στους στίχους της η Πολυδούρη, σημαίνει την πλήρη αποδοχή κι εκτίμηση του άλλου και αποτελεί μια ανεκτίμητη πηγή δύναμης και ευτυχίας. Η ποιήτρια υμνεί την ερωτική αγάπη, το συνταίριασμα δύο ψυχών, υποδεικνύοντας τον ιδανικό -για εκείνη- δρόμο της συναισθηματικής ολοκλήρωσης, υπό το πρίσμα, βέβαια, της εξιδανίκευσης που επέφερε η πρόωρη απώλεια του αγαπημένου της «ωραίε, που βασίλεψες».